เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 452
บทที่เกี่ยวข้อง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 453
และฉากที่น่าอับอายนี้ ก็ถูกถ่ายทอดผ่านการถ่ายทอดสด ทั้งหมดได้ถูกถ่ายทอดออกไปแล้ว! “คุณหลินส่งคนให้ไปบอกความลับแก่ตระกูลหลูแล้ว? นี่ไม่ใช่กลยุทธ์ถอนฟืนใต้กระทะที่จะถูกบันทึกไว้ในการสู้รบเหรอ?” เหล่าแฟนคลับบนชายฝั่งต่างก็เดาเรื่องราวทั้งหมดด้วยการคุยกันประปราย เดากันอย่างไม่หยุดหย่อนถึงเรื่องราวทั้งหมดของเรื่องนี้ เรื่องของอดีตภรรยาของหลูอ้าวตง ที่ตระกูลหลูได้รับรู้ความจริงแล้ว! และตระกูลใหญ่ที่มีกฎเกณฑ์อันเข้มงวดอย่างตระกูลหลูนั้น จะปฏิบัติต่อลูกเขยขี้โกหกอย่างหลูอ้าวตงอย่างไร?เมื่อคิดถึงเรื่องเหล่านี้ ทุกคนต่างก็ตื่นตะลึงขึ้นมาทันใด มองหน้ากันเลิ่กลั่ก ตะลึงไปทั้งหัวใจ ล้วนตกใจกับตกใจกับทักษะเวทมนตร์ของหลินหยาง “พูดอย่างนี้.....เหมือนว่าไอดอลกำลังจะถอนตัวแล้วเหรอ?” หานเซวี่ยอิ๋งตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็ตอบสนองด้วยความเซอร์ไพรซ์ หลูอ้าวตงน่ะแค่ตัวเองยังเอาตัวไม่รอดเลย แล้วจะเอาเวลาไหนมาหารังควานหลินหยาง! เฉียวจิ่นเอ๋อร์กล่าวออกมาพร้อมดวงตาที่เต็มไปด้วยเลื่อมใสศรัทธา “จะเหมือนถอนตัวได้อะไรกัน ยังไงก็ถอนตัวได้อยู่แล้ว! คุณหลินหยางเก่งมากเลย ที่ทำให้หลูอ้าวตงเซไม่เป็นท่า
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 454
ภรรยาของเขาได้อธิบายผ่านโทรศัพท์แล้ว ว่าตอนนี้บุ่มบ่ามไม่ได้ ในฐานะที่เป็นเพียงแค่เขย เขาต้องใช้ความระมัดระวังหลายปีกว่าจะไปถึงจุดที่เขาอยู่ตอนนี้ ไม่กล้าฝ่าฝืนคำสั่งของเมีย! “นายท่านตง ตอนนี้ผมเพียงแค่ต้องการลงมืออีกหน่อย ก็จะสามารถส่งผลต่อชีวิตของเขาได้แล้ว!” เหยาจงกังวลไปหมดแล้ว เขาโกรธหลินหยางหลายครั้งจนแทบจะกระอักเลือด ยิ่งไปกว่านั้นเนื่องจากเขาสูญเสียหูไปข้างหนึ่งเพราะหลินหยางแม้ว่าตอนนี้จะไม่ได้รับคำสั่งจากหลูอ้าวตง เขาก็อยากจะฆ่าหลินหยางเพื่อระบายความแค้น!“ผมบอกให้คุณกลับมา!” หลูอ้าวตงตะเบ็งเสียงด้วยความโมโหมุมปากของเหยาจงกระตุก เขาจ้องไปที่หลินหยางด้วยสายตาอาฆาต ขาดเพียงแค่ก้าวเดียว เพียงแค่ก้าวเดียวจริง ๆ ตัวเขาเองก็จะสามารถส่งผลต่อความเป็นความตายของเขาได้แล้ว! แต่ภายใต้หน้าถมึงทึง หลินหยางเพียงแค่พูดออกมาทั้งยิ้มเยาะ “ไอ้มนุษย์ลุง เจ้านายคุณให้คุณกลับไปแล้วน่ะ ทำไงได้ เป็นแค่หมาจะฝ่าฝืนคำสั่งเจ้านายได้เหรอ?” เหยาจงโกรธจนแทบจะกระอักเลือดออกมา เกลียดจนแทบจะกินหลินหยางทั้งเป็นได้อยู่แล้ว แต่สุดท้ายแล้วเขาก็กัดฟันแน่นจนแตก ถึงอย่างไรก็ไม่กล้าหุนหันพลันแล่น
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 455
“คนหนุ่มอย่าหยิ่งไปนักเลย! คุณก็แค่มีชีวิตอยู่เพียงชั่วคราวเท่านั้นแหละ ทุก ๆ วันหลังจากวันนี้ของคุณ จะเป็นชีวิตที่ถูกไล่ฆ่า!” ฉินเจิ้งคุนกระตุ้นเจตนาฆ่าต่อหลินหยาง ต่อศักยภาพอันยิ่งใหญ่อย่างนี้ และอัจฉริยะที่มีความแค้น ทางเลือกที่ดีที่สุด ถูกเค้นคอฆ่าในเปลแห่งอารยธรรมจีน!แต่ตระกูลหลินและตระกูลหลู โดยธรรมชาติแล้วจะแข็งแกร่งเช่นนี้ เพราะท้ายที่สุดหลานหยางก็เป็นอัจฉริยะ!เมื่อคำพูดนี้ถูกเปล่งออกมา เหล่าแฟนคลับที่เพิ่งทำการฉลองกันอยู่ ส่งเสียงเชียร์ออกมาล้วนถูกขัดจังหวะ มู่หรงยิ่น มู่หรงหว่านเอ๋อร์ เหยียนหรูอวี้และคนอื่น ๆ ที่กำลังดูไลฟ์อยู่นั้น หัวใจกลับถูกปกคลุมด้วยหมอก ฉินเจิ้งคุนพูดอย่างไม่มีที่ผิด ดูเหมือนว่าหลินหยางจะก้าวข้ามสถานการณ์นี้ได้เพียงชั่วคราวเท่านั้น แต่เพียงแค่เริ่มต้นนี้ การเอาคืนของตระกูลฉินและตระกูลหลู ก็เจ็บแปล๊บที่หัวใจขึ้นมา! ในวันต่อต่อมา หลินหยางจะมีชีวิตที่ไม่ปลอดภัยต่อไป “งั้นพวกคุณก็รีบลงมือซะสิถึงจะดี ไม่อย่างงั้นก็ให้เวลาผม ผมจะทำให้พวกคุณคุกเข่าขอร้องผม” หลินหยางเปล่งวาจาดูถูกออกมา เขาอยู่ต่อหน้าหลูอ้าวตงกับฉินเจิ้งคุนทั้งสองคน ด้วยท่าทีเอ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 456
นี่ทำให้เขาคาดไม่ถึงเลยทีเดียว! “เฒ่าแก่ลั่ว?” อย่าว่าแต่พวกเขาเลย หลินหยางเองก็อึ้งอยู่เหมือนกัน เนื่องจากตัวเขาเองก็ไม่ได้แจ้งให้ลั่วหงอวี๋มาช่วย เธอมาที่เกาะล่วงหน้าก่อนเกิดเรื่องนี้ แล้วแอบดูการต่อสู้ เพื่อคอยคุ้มกันตนเองหรือเปล่านะ? “คิดไม่ถึงเลยว่าเมืองลั่วของคุณจะมีปรมาจารย์เสวียนยอดฝีมืออย่างนี้ด้วย ชาวโลกต่างถือว่าคุณกับเว่ยจ้งและคนอื่น ๆ เป็นมีมหาปรมาจารย์แห่งเมืองลั่ว แต่เป็นปรมาจารย์ท่านหนึ่งที่อ่อนแอที่สุดในสี่มหาปรมาจารย์ ช่างไร้สาระเสียจริง” “เพียงแค่ผมคิดไม่ถึงว่า ทำไมคุณจะต้องก้าวล่วงผมเรื่องค่าชดใช้ของตระกูลหลู และปกป้องเจ้าเด็กนี่ คุณเองก็รู้ ว่าการมาระรานสี่ตระกูลใหญ่ ผลที่ตามมาเป็นอย่างไร?” หลูอ้าวตงมองไปที่ลั่วหงอวี๋ด้วยทีท่าหวาดเกรง ต่อหน้าปรมาจารย์เสวียนผู้แข็งแกร่งที่สุด แรงกดดันของเขาก็ทวีคูณมากขึ้น ไม่กล้าชะล่าใจเลย ทำได้เพียงขู่ว่าจะย้ายออกจากตระกูลหลูแม้แต่หลินหยางก็อดไม่ได้ที่จะโน้มน้าว “เฒ่าแก่ลั่ว นี่เป็นเรื่องของผม คุณไม่มีความจำเป็นที่จะเอาตัวเองเข้ามา” เราไม่รู้ว่าสุดท้ายแล้วพละกำลังของลั่วหงอวี๋เป็นอย่างไร แต่สองตระกูลที่เขาขุ่นเคืองใ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 457
เมืองคับแคบอย่างเมืองลั่ว ทั้งยังเป็นเมืองชนชั้นล่าง ทำไมถึงซ่อนปรมาจารย์เสวียนระดับเก้าคนนี้ไว้ได้? ไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย!แล้วในที่สุดหลินหยางหาผู้สนับสนุนที่มีทักษะระดับสูงเช่นนี้ได้อย่างไร? หรือว่าเจ้าเด็กนี่จะถูกปรมาจารย์เสวียนท่านนี้เลี้ยงดูมา? เขาประหลาดใจอย่างไม่ลดละ และเมื่อเหยาจงเห็นเข้ากับสิ่งนี้ นอกจากจะตื่นตระหนกแล้ว ก็เพิ่งตระหนักได้ว่าครั้งที่แล้วก็เพิ่งรอดชีวิตมาจากเงื้อมมือของลั่วหงอวี๋ นับว่าโชคดีอย่างมาก หากว่าในตอนนั้นเข้าไปช้ากว่านี้อีกหน่อย เกรงว่าหัวกับตัวคงจะแยกกันอยู่คนละทิศละทาง เมื่อทุกคนถูกปรามให้อยู่ในสถานการณ์ที่สงบลง ลั่วหงอวี๋จึงอ้าปากพูดออกมาเบา ๆ “นับจากวันนี้เป็นต้นไป ใครที่อยู่เหนือระดับปรมาจารย์ ไม่อนุญาตให้เข้ามาในเมืองลั่วเพื่อทำให้หลินหยางลำบากใจอีก” “หากว่ามีผู้ใดฝ่าฝืนจะฆ่าอย่างไร้ความปรานี” แม้ว่าเสียงของเธอจะแผ่วเบา แต่ก็ราวกับว่าได้ตั้งกฎไว้แล้ว ไม่ว่าใครก็ไม่อาจเพิกเฉยได้ ไม่เช่นนั้นจะต้องตาย!”หลูอ้าวตงที่โกรธอย่างไม่ลดละ “ขี้โม้อยู่ได้ไร้ยางอาย! เธอกล้าออกคำสั่งต่อผมจากสี่มหาตระกูลงั้นเหรอ!” “แกคิดว่าแกเป็นใคร!”ฉินเจ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 458
วันนี้หลินหยางถูกบังคับซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในใจอดกลั้นความโกรธเอาไว้ ในเวลานั้นกลับมีนางฟ้าเข้ามายึดครองสถานการณ์ แน่นอนว่าไม่อาจจะทิ้งโอกาสไป เย่อหยิ่งได้เต็มที่เลย! อย่างไรเสียเขาก็ได้สร้างความบาดหมางร้ายแรงกับทั้งตระกูลฉินและตระกูลหลูไว้แล้ว เขาไม่จำเป็นต้องไว้หน้าตระกูลฉินตระกูลหลู!“นี่เจ้าเด็กน้อยกำลังใช้อำนาจคนอื่นมาข่มเหง! แกคิดว่าแกเป็นใคร ถึงกล้าพูดออกมา! ถ้าไม่มีคนหนุนหลังแกก็คงกลายเป็นศพไปนานแล้ว!” ฉินเจิ้งคุนพูดด้วยความโกรธจัด เขาสามารถทนต่อลั่วหงอวี๋ได้ เพราะอย่างไรแล้วก็เป็นคนที่แข็งแกร่ง ตัวเขาเองเข้าไม่ถึงความตื้นลึกด้วยซ้ำ จึงไม่กล้าทำพลาดอีก แต่หลินหยางถือว่าตนเป็นใคร ต้อยต่ำราวกับมด! ยังจะกล้าเอ็ดตะโรอีก!“คุณพูดถูกเผงเลย ผมก็แค่แสร้งทำเป็นว่ามีกำลัง แล้วจะทำไม? ทุกคนก็เหมือนกัน แต่คุณไม่เหมือนคุณใช้สถานะความเป็นตระกูลฉินมาโอ้อวด?” “ถ้าสู้กันตัวต่อตัว มือผมเพียงแค่ข้างเดียวก็กำจัดคุณได้แล้ว ล้วนแล้วแต่อาศัยบารมีคนอื่นแอบอ้างตัวตน คุณนี่นะ? ตอนนี้บารมีที่ผมแอบอ้างแข็งแกร่งกว่าคุณ ผมจะยืนอยู่ที่นี่ แล้วคุณจะทำอะไรผมได้ไหม?” ปากของหลินหยางทำให้ผู้คนชดใช้ด้วยชีวิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 459
“ตระกูลหลูอันมีเกียรติของฉัน จะเบี้ยวได้ไง! แกไม่ต้องเองฉันไม่เปรียบกับแก ฉันไม่ใช่คนคดโกงอย่างแก” หลูอ้าวตงสูดลมหายใจลึก เพื่อทำให้ตัวเองใจเย็นลงหน่อย “นี่คือบัตรเครดิตเสริมสีดำของฉัน มีโควตาอยู่ห้าร้อยล้าน....” “คุณเอาของพวกนี้ให้ขอทาน? สิ่งที่ผมต้องการคือวัตถุดิบยา ห่อสิ่วโอวห้าร้อยปี โสมอย่างน้อยสองคันรถ! หลินหยางเย่อหยิ่งอย่างมาก “นี่แกเอาเปรียบฉันเหรอ! วัตถุดิบทำยาสองคันรถ ต่อให้แกมีสักสิบชีวิตก็ชดใช้ไม่หมด!” หลูอ้าวตงโกรธจัด วัตถุดิบยาสองร้อยปีค่อยหาง่ายหน่อย แต่วัตถุดิบยาที่อายุถึงห้าร้อยปีนั้น สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นสมบัติที่หาได้ยาก วัตถุดิบยาห้าร้อยปี สำหรับปรมาจารย์ระดับเทวราชแล้วถือว่าเป็นสิ่งที่หวงแหน แล้วจะให้หลินหยางได้อย่างไร! ทุกคนที่กำลังรับชมการถ่ายทอดสด เมื่อได้ยินคำร้องขอของหลินหยางแล้ว ก็ได้แต่สูดลมหายใจเย็น ๆ เข้าไป หลินหยางเรียกราคาเป็นจำนวนมาก ทั้งปากทั้งกระเพาะใหญ่ไปหมดแล้ว “คุณกล้าเรียกตัวเองว่าตระกูลขุนนาง งั้นก็เป็นเพียงการดูหมิ่นสองคำเท่านั้น....” หลินหยางดูถูก ในบันทึกของปรมาจารย์เทพโอสถ วัตถุดิบยาอายุห้าร้อยปีที่อยู่ในมือตระกูลขุนนางไม่ต
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 460
“ทำให้คนตระกูลจากสี่มหาตระกูลขายหน้า ก็เหมือนกับถูกปล้น...” ฉินเจิ้งคุนมองไปที่เงาของหลูอ้าวตงที่เดินจากไป แล้วจึงส่ายหัวด้วยท่าทีที่เต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง ปรากฏว่าหลินหยางกลับได้ยินเข้า แต่ก็เพียงแค่เหลือบมองเขาแวบเดียว “ผมบอกแล้วเขาไม่ได้ว่าคุณใช่ไหม? คุณเองก็เหมือนกัน ส่งโสมห้าร้อยปีสิบต้นมาให้ผม!” เมื่อฉินเจิ้งคุนได้ยินแบบนี้ก็ถึงกับตะลึง ความโมโหพุ่งขึ้นสู่หน้า “เกี่ยวอะไร! ผมไม่ได้ส่งคนให้ไปจัดการคุณสักหน่อย! “ “คุณไม่ได้ลงมือ แต่คุณก็ดูเกมนี่!” หลินหยางกลอกตาแล้วพูดว่า “ดูผมต่อสู้จะไม่เอาเงินได้ไง? คิดว่าผมแสดงให้คุณดูฟรี ๆ งั้นเหรอ?” “หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว จ่ายค่าตั๋วเข้าชมมา!” ฉินเจิ้งคุนสำลัก ตกใจกับความไร้ยางอายของหลินหยาง เขาตัดสินใจอย่างแน่วแน่ว่าจะสร้างโชคลาภจากตัวตนของเขาทั้งสอง!“ว่าไง ไม่ยอมเหรอ?” หลินหยางประเมินเขา สีหน้าดูไม่สู้ดีนัก แล้วจุดโฟกัสของสายตาก็มองไปยังฉินอี๋หลิง “หากว่าไม่ยอมมอบวัตถุดิบยาให้ผมก็ไม่เป็นไร ผมเห็นลูกสาวคุณสวยเสียจนอยากจะกลืนกิน....” นี่ทำให้ฉินอี๋หลิงตกใจเสียจนบดบังความสวย แล้วจึงรีบพูดกับฉินเจิ้งคุน “เขาเป็นเพียงสัตว์ร้าย
บทล่าสุด
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 610
“ผม ผมยินดีเป็นพยานที่มีความผิด ประณามและฟ้องร้องจ้าวเจี้ยนชิง! ในมือของผมมีข้อมูลอยู่ร้อยชุด สามารถเป็นหลักฐานที่แสดงว่าจ้าวเจี้ยนชิงได้กระทำความผิด!”เขารู้ดีแก่ใจว่า ชีวิตของตนในตอนนี้ถูกกุมอยู่ในกำมือของหลินหยาง ดังนั้นจึงรีบเคลียร์ความสัมพันธ์ให้ชัดเจน หวังว่าหลินหยางจะไว้ชีวิตตนเองสักครั้งแต่ทว่าในเวลานี้ ยังไม่ทันที่หลินหยางจะพูด เฉิงหว่านฉิงกลับพูดขึ้นมาทันทีว่า “ปรมาจารย์หลินอย่าเชื่อพ่อของฉัน! เขาแค้นคุณมานานมากแล้ว! เขายังจับตาดูคุณ ภายใต้คำสั่งของหลูอ้าวตง!”“อีกทั้งข้อมูลในมือของเขา ไม่ใช่เพียงแค่หนึ่งร้อยชุด อย่างน้อยต้องมีถึงสามร้อยชุด! เขาไม่ซื่อสัตย์กับคุณเลยแม้แต่นิดเดียว!”“อย่างนั้นเหรอ?” หลินหยางหันหน้าไปมองเธอด้วยสีหน้าประหลาดใจเมื่อเฉิงคั่วได้ยินดังนั้น กลับโมโหจนแทบกระอักเลือด “แม่งเอ๊ย ทำไมฉันถึงได้มีลูกสาวอกตัญญูอย่างแก่! ไม่นึกเลยว่าแม้แต่พ่อของตัวยังทรยศได้! ตอนนั้นฉันควรจะยิงแกให้ติดกำแพง!”แต่ทว่าเฉิงหว่านฉิงกลับไม่สะทกสะท้าน ในทางกลับกันดวงตาคู่งามนั้น จ้องมองหลินหยางด้วยสีหน้ากังวลใจพร้อมกล่าววิงวอน “ขอเพียงแค่ปรมาจารย์หลินไว้ชีวิตฉันสักครั้ง ฉัน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 609
เปรี้ยง!ตอนที่ยาเสพติดมากมายปรากฏขึ้น ทุกคนต่างพากันอ้าปากค้างตกตะลึง?!“ไม่นึกเลยว่าจ้าวเจี้ยนชิงยังสมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด!”“ยาเสพติดเหล่านี้ มากพอที่จะทำให้ทั้งตระกูลตายหลายพันรอบ!”แต่ท่ามกลางเสียงร้องตกใจเหล่านั้นจ้าวเจี้ยนชิงก็จ้องมองยาเสพติดเหล่านั้นด้วยความตกตะลึง กล่าวด้วยใบหน้าที่ยากจะเหลือเชื่อ “เป็น เป็นไปได้ยังไง?”ยาเสพติดพวกนี้ตนเก็บเอาไว้ในสถานที่ที่เป็นความลับ จะถูกตรวจเจอได้ยังไง?เขาหันหน้าไปมองหลินหยางทันทีกล่าว “แกซื้อตัวคนของฉัน?!”“อย่าพูดจามั่วซั่วสิ ฉันไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียว”หลินหยางมองบน ตนไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียวจริง ๆเห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าฉันใช้แรงกายบนเตียงเพื่อให้ได้มาต่างหาก!“พ่อครับ ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี?”จ้าวเจิ้งฮ่าวตกใจจนเสียงสั่นเครือ สีหน้าตกใจและหวาดกลัวทำยังไงดี?จ้าวเจี้ยนชิงกลับหัวเราะด้วยความเจ็บปวด เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังจะทำอะไรได้อีก?!เขาคุกเข่าลงให้หลินหยางเสียงดังตึ้งอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างสิ้นหวัง “ปรมาจารย์หลิน ผมขอโทษคุณ ผมไม่ควรหาเรื่องคุณ ผมไม่ขอร้องให้คุณไว้ชีวิตผม แต่ปล่อยคนในครอบครัวข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 608
“ปรมาจารย์หลินปิดบังเก่งนี่นา! แม้แต่กรมอัยการสูงสุดแห่งหนานตูยังเชื่อฟังคำสั่งของปรมาจารย์หลิน?!”“น่าตลก จ้าวเจี้ยนชิงนั่นยังใช้อำนาจและอิทธิพลข่มเหงผู้คน! อำนาจและอิทธิพลของปรมาจารย์หลินมากกว่าเขาไม่รู้ตั้งกี่เท่า!”“ไอดอล...เก่งมาก!”หานเซวี่ยอิ๋งอ้าริมฝีปากแดงเล็กน้อย จ้องมองหลินหยางที่สีหน้าเรียบเฉยด้วยความตื่นตะลึง ในใจไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีจ้าวเจี้ยนชิงที่อวดดีจนถึงขนาดไม่มีใครเทียบได้ ไม่นึกเลยว่าจะถูกจับกุมแบบนี้?“นายพลจ้าว ช่วยพวกเราด้วย! ฉันไม่อยากตาย!”และในเวลานี้ เฉิงหว่านฉิงกลับถูกเจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฎหมายจับกุม ใส่กุญแจมือ เธอหันหน้าไปมองจ้าวเจี้ยนชิงอย่างขอร้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัวถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ม่ายดำ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ใหญ่เกินไป เกือบจะทำให้เธอฉี่ราด ตอนนี้ทำได้เพียงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่จ้าวเจี้ยนชิง?จ้าวเจี้ยนชิงในเวลานี้กลับหันไปมองเหยียนฮ่าวด้วยสีหน้าไม่ดีพร้อมกล่าวเสียงเย็นยะเยือก “คุณชายเหยียน! คุณไม่ได้รับสายโทรศัพท์ของคุณพ่อคุณเหรอ นายท่านตงกับคุณพ่อของคุณสัญญากันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าจะเก็บหลินหยาง!”หลังจากเกิดเรื่องต
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 607
“แกพูดจาเหลวไหล! พวกเราทุกคนเห็นกันหมดแล้ว เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแกสมคบคิดกับชาวตงอิ๋ง รังแกคนประเทศหลงของพวกเรา!”“ชาวตงอิ๋งนั่นบอกว่าพวกเราเป็นไอ้ขี้ยาแห่งเอเชียตะวันออก ทำไมแกถึงยังปกป้องเขาอยู่อีก! เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าแกควรจะปกป้องเมืองลั่ว!”“ทำแต่เรื่องชั่วช้าสามานย์!”ทันใดนั้น บรรดาฝูงชนที่มุงดูเกิดอารมณ์ขุ่นเคืองขึ้นมา พยายามปกป้องหลินหยาง การกระทำที่กลับดำเป็นขาวของจ้าวเจี้ยนชิงทำให้พวกเขาโมโหจนสำลัก พากันหยิบมือถือขึ้นมาอัดวิดีโอเอาไว้เป็นหลักฐานแต่ทว่าเสียงปังดังขึ้นทันที!บรรดาคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงลงมือทันที ราวกับเสือกระโจนเข้าฝูงแกะ ทำให้ฝูงชนที่มามุงดูพวกนั้นถูกเตะล้มลงไปบนพื้น โทรศัพท์มือถือของบรรดาแฟนคลับถูกเหยียบแตกละเอียด!ทั้งหมดเต็มไปด้วยความวุ่นวาย!“หลินหยาง ฉันยอมรับว่าฉันเอาชนะแกไม่ได้ แต่นั่นแล้วยังไง ฉันจะจัดการกับคนเจ้าเล่ห์อย่างแก ก็ยังคงง่ายเหมือนกับปอกกล้วยเข้าปาก!”ถึงแม้ว่าจ้าวเจี้ยนชิงจะถูกหลินหยางบีบคอเอาไว้ แต่สีหน้ากลับไม่แสดงความกลัวเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันยังเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและเหยียดหยาม!“ข่มขู่ฉัน?” หลินหยางกลับยิ้มออกมา“ฉันจะข่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 606
ร่างกายของฮิเดนากะ ยามาโมโตะเหมือนกับระเบิด แฝงไปด้วยพลังมหาศาล!“บ้าเอ๊ย!”จ้าวเจี้ยนชิงรีบจับเอาไว้อย่างรวดเร็ว พยายามรักษาระยะห่างกับหลินหยางแต่ทว่าหลินหยางกลับขยับตัวเข้าไปใกล้! ตามเขาไปอย่างใกล้ชิด!ทันใดนั้น แม้ว่าเป็นพวกคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงก็ไม่กล้าเหนี่ยวไก กลัวว่าจะพลาดทำจ้าวเจี้ยนชิงบาดเจ็บ!“ไสหัวออกไป!”จ้าวเจี้ยนชิงคำรามออกมาพร้อมทั้งสวนหมัดออกไป อยากจะบีบให้หลินหยางถอยออกไปแต่หลินหยางกลับคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “คิดจะหนี? แกหนีพ้นเหรอไง?”จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าตกใจ ออกแรงอย่างบ้าคลั่งพยายามจะทำให้หลุดพ้นแต่ทว่ามือของหลินหยางเหมือนกับคีม ขยับเขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด! ในทางกลับกันมีเสียงดังสนั่นกลุ่มหนึ่งลอยมา ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงรู้ว่าตนเองราวกับถูกพันธนาการเอาไว้แน่น!“แม่งเอ๊ย แกปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงขี้ยาพวกนั้น!” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวข่มขู่ด้วยความโมโหเพี้ยะ!ทันใดนั้นก็ถูกตบหน้าฉาดหนึ่ง!นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงและหนักหน่วง เสียงเปรี้ยงดังขึ้นทำให้หัวของจ้าวเจี้ยนชิงสั่นสะเทือน!“การตบนี้ ตบเพราะแกลืมรากเหง้า!” หลิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 605
เปรี้ยง!หลินหยางสวนหมัดสังหารออกไปทันที หมัดนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!เขาต้องการจะเอาชีวิตสุนัขของเขา!แต่ทว่าในเวลานี้ ทันใดนั้นที่ประตูใหญ่ของตระกูลเฉิงก็แหลกละเอียด จ้าวเจี้ยนชิงพังประตูออกมา ขวางเอาไว้ที่ด้านหน้าของฮิเดนากะ ยามาโมโตะ สวนหมัดเพื่อโจมตีออกไปเช่นกัน!หมัดทั้งสองปะทะเข้าใส่กัน เกิดเสียงดังเปรี้ยงขึ้นทีหนึ่งแล้วทั้งสองก็ถูกแรงสั่นสะเทือนลอยออกไปพร้อมกันร่างกายของจ้าวเจี้ยนชิงร่นถอยไปหลายก้าวติดต่อกัน เสียงดังเปรี้ยง หินแผ่นหนึ่งถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้า“ปรมาจารย์หลิน เรื่องเล็กน้อยนี้ควรค่าที่จะให้คุณต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่คู่ควรหรอกน่า”จ้าวเจี้ยนชิงยืนเอามือไพล่หลัง สายตาที่จ้องมองหลินหยางราวกับกำลังชื่นชม หลินหยางยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งรื่นรมย์ เขาถูกหลินหยางทำให้โมโหจนขาดสติหลายครั้ง ยินดีมากที่จะได้เห็นหลินหยางโมโห“ไม่ผิด!” ฮิเดนากะ ยามาโมโตะกลับกล่าวพร้อมรอยยิ้มเยาะหยัน “พวกเธอเป็นผู้หญิงเสพยาทั้งนั้น ฉันปรารถนาดีหางานให้พวกเธอ ยังจัดการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนั้นให้คุณอีก”“ปรมาจารย์หลินยังจะตำหนิผมอีก ผมนี่มันทำดีแต่ไม่ได้ดีเลยจริง ๆ!”แต่ทว่าทันทีที่พูดจบ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 604
“เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 603
ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
