บทที่ 452

หลินหู่ส่ายหน้าเล็กน้อยด้วยสีหน้าเนือยเฉื่อย จากนั้นจึงหันไปมองหน้ากันกับเหยาจง อย่างเข้าอกเข้าใจกันโดยที่ไม่ต้องอธิบายใด ๆ

เขาคอยจับตาดูลั่วหงอวี๋ที่อาจปรากฏขึ้น

เหยาจงลงมือสังหารหลินหยาง อย่างไร้ข้อผิดพลาด

หลูอ้าวตงเฉยรอยยิ้มแห่งความสุขออกมาอย่างไว จับจ้องไปที่หลินหยางด้วยความตาย

ถึงอย่างไรเจ้าเด็กนี่ก็ต้องตาย

สองมหาปรมาจารย์เสวียนผนึกกำลังสังหารหนึ่งคน!

เขาแทบจะรอไม่ไหวในการเห็นอัจฉริยะอย่างหลินหยาง ตกอยู่ในกำมือของตัวเอง!

ผลปรากฏว่า ณ เวลานี้ ลูกน้องหนึ่งคนด้านหลัง จู่ ๆ ก็เอ่ยขึ้นมาอย่างระมัดระวังต่อหน้า “ นะ นายท่านตง โทรศัพท์...”

“ไสหัวออกไป! นี่มันตอนไหนกันแกจะให้ฉันรับสายโทรศัพท์?”

หลูอ้าวตงโมโหยกใหญ่ ฝ่ามือหนึ่งซัดเข้าไปที่หน้าของลูกน้อง แต่ผลปรากฏว่าคำพูดของลูกน้องนั้น ทำให้สีหน้าของเขาจู่ ๆ ก็เปลี่ยนไป

“คะ คือคุณนาย...”

หลูอ้าวตงสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ “เอามา”

ในฐานะเขยของตระกูลหลู ทุกสิ่งที่เขามีถูกมอบให้โดยภรรยาของเขาซึ่งเป็นองค์หญิงแห่งตระกูลหลู

เขาสามารถเที่ยวใช้อำนาจบาตรใหญ่กับคนภายนอกได้ แต่เมื่อกลับไปยังบ้านหลูแล้ว องค์หญิงแห่งตระกูลหลูจะเป็นนายของเ