All Chapters of เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง: Chapter 441 - Chapter 450

พูดจบ เขาก็วางสายโทรศัพท์ หันไปมองทางด้านหลูอ้าวตงด้วยสายตาเย็นชาพร้อมกล่าว “ฉันช่วยนายมาถึงขั้นนี้แล้ว ถ้าหากนายยังไม่สามารถทำให้หลินหยางเข้าตาจนได้ ถ้าอย่างนั้นนายก็ไม่คู่ควรที่จะเป็นคนของสี่ตระกูลใหญ่!”และอีกด้านหนึ่งหลูอ้าวตงวางสายโทรศัพท์ แค่นเสียงหัวเราะ “ฉินเจิ้งคุน เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว แกก็ยังต้องมาขอความช่วยเหลือจากฉัน”“นายท่านตง ฉินเจิ้งคุนโทรศัพท์มาตอนนี้ทำไม?”จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวอย่างสงสัยหลูอ้าวตงค้อนเขาอย่างเย็นชาแวบหนึ่งพร้อมกล่าว “แน่นอนว่าต้องมาช่วยตามเช็ดตามล้างให้แกนะสิ มู่หรงยิ่นกับหลินหยางสนิทแนบแน่นกันมากใช่ไหม?”“ตอนนี้รู้ว่าควรทำยังไง ไม่ต้องให้ฉันสอนแล้วใช่ไหม?”“เข้าใจแล้วครับ! เขากับมู่หรงยิ่นสนิทแนบแน่นกันมาก เขาจะต้องตอบตกลงแน่ นายท่านตงฉลาดหลักแหลม!”จ้าวเจี้ยนชิงตกตะลึง จากนั้นก็ดีใจมาก!ถึงแม้ว่าเจียงไห่เซิงกับเว่ยจ้งจะพ่ายแพ้แล้ว ทำให้ตนเองต้องขายขี้หน้ามาก แต่ก็ยังมีข้อดีอยู่ตนสามารถฉีกหลินหยางให้แหลกละเอียดได้ เพื่อแก้แค้นให้ลูกชายด้วยตัวเองปรมาจารย์ระดับหกมีวรยุทธ์ขั้นเสวียนติดตัว สามารถต่อสู้ข้ามระดับได้ แต่ถ้าหากตนชนะละ?ที่มุมปา

“ทำไมเมื่อรู้อยู่แก่ใจว่าตระกูลหลูเป็นยักษ์ใหญ่ ตอนที่พวกมันดูถูกฉัน ฉันถึงได้ตอบโต้กลับ”หลินหยางกล่าวพร้อมรอยยิ้มบาง ๆ “เพราะในสายตาของฉัน มีสิ่งของที่สำคัญยิ่งกว่าผลประโยชน์”“ของสิ่งนั้นคือศักดิ์ศรี! ของสิ่งนั้นคือขีดจำกัด! ของสิ่งนั้นคือหลักการ!”“แต่พวกแก ไม่สามารถเข้าใจการกำจัดผลประโยชน์ที่เหนือความคาดหมายออกไปได้ ในสายตาหลงเหลือแค่เพียงอำนาจ สถานะ ตำแหน่งเท่านั้น นอกจากของพวกนี้แล้ว พวกแกไม่เชื่อว่า จะมีคนต่อสู้อย่างไม่คิดชีวิตเพื่อสิ่งอื่น!”“แต่ว่าของสิ่งเหล่านี้ในสายตาของพวกแกก็เป็นแค่สิ่งที่ไม่มีค่าแม้แต่สตางค์แดงเดียว สำหรับฉัน สำหรับในหัวใจของชาวเมืองลั่วส่วนมาก กลับเป็นสิ่งที่ล้ำค่าเป็นอย่างยิ่ง ถ้าหากได้รับการดูถูก ก็จะปกป้องด้วยชีวิตของตน!”เมื่อพูดถึงตรงนี้ จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าคาดเดาอารมณ์ไม่ได้ คลายกำปั้นแล้วก็กำอีกครั้งสีหน้าของเฉาเค่อหมิงและคนอื่น ๆ ดูไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ พวกเขาอยากจะโต้แย้งคำพูดของหลินหยาง ดูถูกเขาว่าความตายมาเยือนตรงหน้าเขาแล้ว ยังกล้าจะลงสนามต่อสู้ ก็ไม่ต่างอะไรกับคนโง่!แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร พวกเขากลับพูดไม่ออก!และบรรดาติ่งที่กำลังรับชม

หลินหู่ที่อยู่อีกทางด้านหนึ่งสายตาจดจ้อง “จ้าวเจี้ยนชิงไม่ธรรมดา เขามีหวังที่จะเลื่อนขั้นเป็นปรมาจารย์เสวียน”“หลูอ้าวตงไม่เคยทำธุรกิจที่ขาดทุนมาก่อน ไม่แปลกใจเลยที่เขาจะยกโทษให้จ้าวเจิ้งฮ่าวที่ทำความผิดได้ง่าย ๆ...”ฉินเจิ้งคุนสีหน้าเคร่งขรึมเล็กน้อย จ้าวเจี้ยนชิงควรค่าแก่การดึงมาเป็นพวกจริง ๆ คนที่มีหวังที่จะได้เลื่อนขั้นเป็นปรมาจารย์เสวียนแบบเขา ในสายตาของตระกูลใหญ่ก็คือค่อนข้างมีมูลค่า“หลินหยางจะถูกจัดการด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวไหม เราจะช่วยเขาทันไหม?”ฉินอี๋หลิงกล่าวอย่างเป็นกังวล“ตอนนี้สิ่งที่ควรเป็นกังวลคือ ไม่ใช่ว่าจะช่วยได้หรือไม่ได้ แต่ว่าควรหรือไม่ควรจะช่วย พ่อว่าเขาไม่เหมือนกับคนที่จะยอมแพ้...”เมื่อฉินอี๋หลิงนึกถึงคำพูดอันฮึกเหิมก่อนหน้านี้ของหลินหยาง สีหน้าก็เคร่งขรึมขึ้นเช่นกันและเวลานี้ในระหว่างการต่อสู้ จ้าวเจี้ยนชิงได้สาวหมัดอย่างรวดเร็ว ภายใต้การโจมตี อากาศราวกับถูกฉีกขาดออกจากกัน อยากจะต่อยหลินหยางให้แหลกละเอียด ไม่ให้โอกาสเขาในการดิ้นรนใด ๆ!หลินหยางไม่ยอมแพ้ โบกฝ่ามือเช่นเดียวกัน ทั้งดุร้ายและเผด็จการ ปกคลุมศีรษะของจ้าวเจี้ยนชิง ราวกับว่าจะใช้ขั้นเบิ

อักษรรูนหน้าตาประหลาดสีเลือดที่ละเอียดนั่น ราวกับเป็นจอมมารที่กลับชาติมาเกิด ให้เขาดูแวบหนึ่งก็เกิดอาการสั่นสะท้านในหัวใจ!นี่ยังเป็นคนอยู่ไหม?จ้าวเจี้ยนชิงในฐานะที่เป็นปรมาจารย์ระดับเก้า ในเวลานี้เขารู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาแล้ว หวาดกลัวขึ้นมาจริง ๆและทุกคนในสนามต่างก็มีสีหน้าเหลือเชื่อ พลังอำนาจกดดันของหลินหยาง ทำให้พวกเขารู้สึกหนาวจากก้นบึ้งของหัวใจ!ผู้ชมที่กำลังดูการต่อสู้ชี้ชะตาผ่านไลฟ์สดพวกนั้น รวมทั้งมู่หรงยิ่น มู่หรงหว่านเอ๋อร์ เหยียนหรูอวี้และคนอื่น ๆ ในเวลานี้ก็ยิ่งตกตะลึงอาการของหลินหยางในเวลานี้ไม่ถูกต้อง น่ากลัวเกินไป ไม่ใช่หลินหยางคนที่พวกเขาคุ้นเคย เรียกได้ว่าไม่ใช่คน!มีเพียงลั่วหงอวี๋ที่หรี่ตาเล็กน้อย สังเกตอักษรรูนสีเลือดบนตัวของหลินหยางพวกนั้น “ข้อห้ามสังหารเทพเหรอ? ดูท่านายจะเป็นผู้สืบทอดวิชาของเทพโอสถอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ”“แกไม่ใช่คน แกเป็นตัวอะไรกันแน่!”และบนเกาะใจกลางทะเลสาบ จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวเสียงดัง แต่กลับไอออกมาเป็นเลือด ร่างกายอันแข็งแกร็งของเขา ในเวลานี้กลับมีบาดแผลเต็มไปทั่ว เนื้อตัวแหวะ ราวกับว่าถูกมีดบาด รอยแผลพวกนั้นฉีกออกจากกัน!เขากลับไปสน

จ้าวเจี้ยนชิงเบิกตาโต จ้องมองไปยังร่างของชราที่จู่ ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า รู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่งตอนนี้เขายินดีชดใช้โทษฐานที่ทำลายกฎ ถูกส่งตัวไปขึ้นศาล ติดคุกหลายปี ก็ไม่อยากถูกหลินหยางสังหาร!ความกดดันที่หลินหยางนำพามาให้เขาน่ากลัวเกินไป มีเพียงคนที่ได้สัมผัสด้วยตัวเองถึงจะรู้หลินหยางกลับยิ้มอย่างเยาะหยัน “ฆ่าฉัน? ปรมาจารย์เสวียนที่อยู่ด้านหลังฉันท่านนั้นที่ยังไม่ได้ปรากฏตัว แกลองเดาดู ว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน?”“วันนี้ถ้าหากกล้าแตะต้องฉัน แกไม่เพียงจะได้เสียหูไปอีกข้างเท่านั้น เกรงว่าแกคงได้ทิ้งชีวิตเอาไว้ที่นี่ด้วย!เขาประมาทเลินเล่อเป็นอย่างยิ่ง มีท่าทางที่มั่นใจมาก ข่มขวัญเหยาจงทันทีที่พูดออกไป ทุกคนที่อยู่นอกไลฟ์สดต่างก็ตกตะลึง ไม่คิดเลยว่าหลินหยางจะปิดบังเอาไว้ได้อย่างมิดชิดขนาดนี้ ด้านหลังเขายังมีปรมาจารย์เสวียนอยู่อีกด้วย! สามารถตัดหูข้างหนึ่งของเหยาจง! แถมยังเอาชีวิตเขาได้อีกด้วย?และท่ามกลางสายตาที่เหลือเชื่อของทุกคน เหยาจงไม่กล้าลงมือจริง ๆ ด้วย!เขาจ้องหลินหยางเขม็ง ใบหน้ากลับมีสีหน้าหวาดกลัวลั่วหงอวี๋ที่ไม่เคยปรากฏตัว เขาก็สงสัยตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ว่า ลั่วหงอ