บทที่ 446

หลินหู่ที่อยู่อีกทางด้านหนึ่งสายตาจดจ้อง “จ้าวเจี้ยนชิงไม่ธรรมดา เขามีหวังที่จะเลื่อนขั้นเป็นปรมาจารย์เสวียน”

“หลูอ้าวตงไม่เคยทำธุรกิจที่ขาดทุนมาก่อน ไม่แปลกใจเลยที่เขาจะยกโทษให้จ้าวเจิ้งฮ่าวที่ทำความผิดได้ง่าย ๆ...”

ฉินเจิ้งคุนสีหน้าเคร่งขรึมเล็กน้อย จ้าวเจี้ยนชิงควรค่าแก่การดึงมาเป็นพวกจริง ๆ คนที่มีหวังที่จะได้เลื่อนขั้นเป็นปรมาจารย์เสวียนแบบเขา ในสายตาของตระกูลใหญ่ก็คือค่อนข้างมีมูลค่า

“หลินหยางจะถูกจัดการด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวไหม เราจะช่วยเขาทันไหม?”

ฉินอี๋หลิงกล่าวอย่างเป็นกังวล

“ตอนนี้สิ่งที่ควรเป็นกังวลคือ ไม่ใช่ว่าจะช่วยได้หรือไม่ได้ แต่ว่าควรหรือไม่ควรจะช่วย พ่อว่าเขาไม่เหมือนกับคนที่จะยอมแพ้...”

เมื่อฉินอี๋หลิงนึกถึงคำพูดอันฮึกเหิมก่อนหน้านี้ของหลินหยาง สีหน้าก็เคร่งขรึมขึ้นเช่นกัน

และเวลานี้ในระหว่างการต่อสู้ จ้าวเจี้ยนชิงได้สาวหมัดอย่างรวดเร็ว ภายใต้การโจมตี อากาศราวกับถูกฉีกขาดออกจากกัน อยากจะต่อยหลินหยางให้แหลกละเอียด ไม่ให้โอกาสเขาในการดิ้นรนใด ๆ!

หลินหยางไม่ยอมแพ้ โบกฝ่ามือเช่นเดียวกัน ทั้งดุร้ายและเผด็จการ ปกคลุมศีรษะของจ้าวเจี้ยนชิง ราวกับว่าจะใช้ขั้นเบิ