บทที่ 447

“รอให้เข้าได้เข้ามาในตระกูล สามารถอบรมสั่งสอนให้ดีได้ แพทย์ที่เก่งกาจคนหนึ่ง ประกอบกับปรมาจารย์เสวียน นับว่าครั้งนี้ฉันค่อนข้างได้กำไร”

ใบหน้าของฉินเจิ้งคุนเต็มไปด้วยรอยยิ้ม รู้สึกว่าตนเองเก็บสมบัติล้ำค่าได้

บนเกาะใจกลางทะเลสาบ หลูอ้าวตงที่เห็นฉากนี้ ก็มีความประหลาดใจเล็กน้อย เขาคิดไม่ถึงว่า หลินหยางยังมีแรงต่อสู้กับจ้าวเจี้ยนชิงอยู่อีก!

“โชคดีที่ฉันเตรียมการเอาไว้ล่วงหน้า จึงจัดการมันได้อย่างง่ายดาย ไม่อย่างนั้นใครจะรู้ว่ามันจะเติบโตไปจนถึงระดับไหน!”

“แต่ต่อให้จะมีพรสวรรค์ ต่อให้มีความหยิ่งในศักดิ์ศรี! ยังไงก็ต้องตายด้วยน้ำมือของคนที่ไม่เข้าใจวรยุทธ์อย่างฉันอยู่ดีไม่ใช่เหรอ? พรสวรรค์ต่อหน้าอำนาจ ยังไงก็ไม่ชนะหรอก!”

หลูอ้าวตงจ้องมองหลินหยางพร้อมทั้งกล่าวอย่างค่อนข้างไม่พอใจ เขายังจำคำพูดฮึกเหิมก่อนหน้านี้ของหลินหยางได้!

“ครั้งนี้มันได้แสดงพละกำลังทั้งหมดออกมาแล้ว จะต้องตายแน่นอน เป็นไปไม่ได้ที่เกมจะพลิกอีก!”

เหยาจงกล่าวพร้อมรอยยิ้มบาง “ต่อหน้าพละกำลังที่เด็ดขาด มันจะเล่นลูกไม้อะไรได้อีก มันตายแน่ เป็นไปไม่ได้ที่จะมีทางรอด!”

แต่ทว่า ในตอนที่เหยาจงกำลังแสยะยิ้ม จู่ ๆ พลังลมฝ่ามือ