LOGINShare
บทที่ 441
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 442
พูดจบ เขาก็วางสายโทรศัพท์ หันไปมองทางด้านหลูอ้าวตงด้วยสายตาเย็นชาพร้อมกล่าว “ฉันช่วยนายมาถึงขั้นนี้แล้ว ถ้าหากนายยังไม่สามารถทำให้หลินหยางเข้าตาจนได้ ถ้าอย่างนั้นนายก็ไม่คู่ควรที่จะเป็นคนของสี่ตระกูลใหญ่!”และอีกด้านหนึ่งหลูอ้าวตงวางสายโทรศัพท์ แค่นเสียงหัวเราะ “ฉินเจิ้งคุน เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว แกก็ยังต้องมาขอความช่วยเหลือจากฉัน”“นายท่านตง ฉินเจิ้งคุนโทรศัพท์มาตอนนี้ทำไม?”จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวอย่างสงสัยหลูอ้าวตงค้อนเขาอย่างเย็นชาแวบหนึ่งพร้อมกล่าว “แน่นอนว่าต้องมาช่วยตามเช็ดตามล้างให้แกนะสิ มู่หรงยิ่นกับหลินหยางสนิทแนบแน่นกันมากใช่ไหม?”“ตอนนี้รู้ว่าควรทำยังไง ไม่ต้องให้ฉันสอนแล้วใช่ไหม?”“เข้าใจแล้วครับ! เขากับมู่หรงยิ่นสนิทแนบแน่นกันมาก เขาจะต้องตอบตกลงแน่ นายท่านตงฉลาดหลักแหลม!”จ้าวเจี้ยนชิงตกตะลึง จากนั้นก็ดีใจมาก!ถึงแม้ว่าเจียงไห่เซิงกับเว่ยจ้งจะพ่ายแพ้แล้ว ทำให้ตนเองต้องขายขี้หน้ามาก แต่ก็ยังมีข้อดีอยู่ตนสามารถฉีกหลินหยางให้แหลกละเอียดได้ เพื่อแก้แค้นให้ลูกชายด้วยตัวเองปรมาจารย์ระดับหกมีวรยุทธ์ขั้นเสวียนติดตัว สามารถต่อสู้ข้ามระดับได้ แต่ถ้าหากตนชนะละ?ที่มุมปา
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 443
ภายในจวนนายกเทศมนตรีเหยียนหรูอวี้นวดหน้าผากเงาแวววาว สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ความรู้สึกไร้เรี่ยวแรงพลุ่งพล่านขึ้นมาที่ก้นบึ้งของหัวใจทันทีหมู่บ้านตี้เหาตึกห้าลั่วหงอวี๋กำลังมองดูสถานการณ์การรบ เผยให้เห็นรอยยิ้มที่มุมปาก “การท้าประลองครั้งนี้ ยิ่งมีความน่าสนุกมากขึ้นเรื่อย ๆ...”และบรรดาติ่งที่อยู่บนฝั่ง กลับตกอยู่ในความเงียบสงัด อารมณ์ที่สิ้นหวัง ได้แผ่ซ่านไปในหัวใจของทุกคน...บนเกาะกลางทะเลสาบหลูอ้าวตงก็อึ้งไปเล็กน้อยเช่นกัน จากนั้นก็เผยให้เห็นรอยยิ้ม “เยี่ยม ในที่สุดฉันก็มีความรู้สึกประทับใจในตัวแกขึ้นมาบ้างแล้ว แกรู้ความมาก ช่วยกำจัดความยุ่งยากให้ฉันได้มาก”ถ้าหากหลินหยางไม่ตอบรับการท้าดวลครั้งนี้ เขาก็คงทำได้แค่ไม่สนใจกฎระเบียบ เพียงแค่หลังจบเรื่องจำเป็นต้องชดใช้ราคาบางอย่าง อย่างเช่นเสียสละอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ลดตำแหน่งของจ้าวเจี้ยนชิงหนึ่งขั้นถึงแม้ว่าสำหรับตระกูลหลูแล้ว ตำแหน่งข้าราชการของจ้าวเจี้ยนชิงไม่ได้มีความจำเป็น แต่จะทำให้คนนอกรู้สึกว่าตระกูลหลูไม่สามารถปกป้องลูกน้องได้แต่หลินหยางเพียงแค่หันไปมองเขา ส่ายหน้าเล็กน้อย “แกยังไม่เข้าใจ วันนี้แกก่อเรื่องยุ่งยากมากขนาด
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 444
“ทำไมเมื่อรู้อยู่แก่ใจว่าตระกูลหลูเป็นยักษ์ใหญ่ ตอนที่พวกมันดูถูกฉัน ฉันถึงได้ตอบโต้กลับ”หลินหยางกล่าวพร้อมรอยยิ้มบาง ๆ “เพราะในสายตาของฉัน มีสิ่งของที่สำคัญยิ่งกว่าผลประโยชน์”“ของสิ่งนั้นคือศักดิ์ศรี! ของสิ่งนั้นคือขีดจำกัด! ของสิ่งนั้นคือหลักการ!”“แต่พวกแก ไม่สามารถเข้าใจการกำจัดผลประโยชน์ที่เหนือความคาดหมายออกไปได้ ในสายตาหลงเหลือแค่เพียงอำนาจ สถานะ ตำแหน่งเท่านั้น นอกจากของพวกนี้แล้ว พวกแกไม่เชื่อว่า จะมีคนต่อสู้อย่างไม่คิดชีวิตเพื่อสิ่งอื่น!”“แต่ว่าของสิ่งเหล่านี้ในสายตาของพวกแกก็เป็นแค่สิ่งที่ไม่มีค่าแม้แต่สตางค์แดงเดียว สำหรับฉัน สำหรับในหัวใจของชาวเมืองลั่วส่วนมาก กลับเป็นสิ่งที่ล้ำค่าเป็นอย่างยิ่ง ถ้าหากได้รับการดูถูก ก็จะปกป้องด้วยชีวิตของตน!”เมื่อพูดถึงตรงนี้ จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าคาดเดาอารมณ์ไม่ได้ คลายกำปั้นแล้วก็กำอีกครั้งสีหน้าของเฉาเค่อหมิงและคนอื่น ๆ ดูไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ พวกเขาอยากจะโต้แย้งคำพูดของหลินหยาง ดูถูกเขาว่าความตายมาเยือนตรงหน้าเขาแล้ว ยังกล้าจะลงสนามต่อสู้ ก็ไม่ต่างอะไรกับคนโง่!แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร พวกเขากลับพูดไม่ออก!และบรรดาติ่งที่กำลังรับชม
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 445
ข้อห้ามสังหารเทพ!ว่ากันว่าร่างกายมนุษย์เป็นคลังสมบัติ แต่กลับถูกพันธนาการด้วยข้อห้ามเก้าประการ ทำให้ไม่สามารถดึงศักยภาพของตัวเองออกมาได้เต็มที่!แต่เทพโอสถกลับมีวิชาลับเฉพาะตัว ค้นหาวิธีการใหม่ ๆ สามารถฝ่าทะลวงพันธนาการได้ภายในระยะเวลาสั้น ๆ พัฒนาระดับของตัวเอง ดึงพละกำลังให้สูงขึ้นมากข้อห้ามสังหารเทพมีเก้าข้อห้ามสังหาร หนึ่งข้อห้ามหนึ่งโลก หนึ่งข้อห้ามหนึ่งฟ้าดิน!ตอนนั้นการต่อสู้อันโด่งดังของเทพโอสถ ก็คือการฝ่าทะลวงแปดกฎต้องห้าม ด้วยจุดสูงสุดของระดับสวรรค์เพิ่งก้าวเข้าสู่ระดับเทพ ระดับไม่มั่นคงเป็นอย่างมาก!และการฝ่าทะลวงเก้ากฎต้องห้าม ไม่เคยมีมาตั้งแต่สมัยโบราณ!ว่ากันว่าถ้าหากสามารถทำได้ ก็สามารถสังหารเทพได้ด้วยร่างกายของมนุษย์ธรรมดา!และในเวลานี้ หลินหยางทำให้วิชาต้องห้ามที่ไม่เห็นเป็นเวลานานปรากฏในโลกเป็นเวลา ได้ปรากฏขึ้นมาในโลกมนุษย์อีกครั้ง “สังหารเทพข้อห้ามแรก เปิด!”หลินหยางตะโกนเสียงดัง เส้นเลือดทุกเส้นทั่วร่างกายระเบิดออก ราวกับว่าร่างกายหลอมขึ้นมาจากเหล็ก แข็งแกร่งยากเกินจะทำลาย“จ้าวเจี้ยนชิง! มาสู้กัน!”เขาคำราม ทั้งทรงพลังและเผด็จการ ลมปราณเพิ่มขึ้นไปจนถึง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 446
หลินหู่ที่อยู่อีกทางด้านหนึ่งสายตาจดจ้อง “จ้าวเจี้ยนชิงไม่ธรรมดา เขามีหวังที่จะเลื่อนขั้นเป็นปรมาจารย์เสวียน”“หลูอ้าวตงไม่เคยทำธุรกิจที่ขาดทุนมาก่อน ไม่แปลกใจเลยที่เขาจะยกโทษให้จ้าวเจิ้งฮ่าวที่ทำความผิดได้ง่าย ๆ...”ฉินเจิ้งคุนสีหน้าเคร่งขรึมเล็กน้อย จ้าวเจี้ยนชิงควรค่าแก่การดึงมาเป็นพวกจริง ๆ คนที่มีหวังที่จะได้เลื่อนขั้นเป็นปรมาจารย์เสวียนแบบเขา ในสายตาของตระกูลใหญ่ก็คือค่อนข้างมีมูลค่า“หลินหยางจะถูกจัดการด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวไหม เราจะช่วยเขาทันไหม?”ฉินอี๋หลิงกล่าวอย่างเป็นกังวล“ตอนนี้สิ่งที่ควรเป็นกังวลคือ ไม่ใช่ว่าจะช่วยได้หรือไม่ได้ แต่ว่าควรหรือไม่ควรจะช่วย พ่อว่าเขาไม่เหมือนกับคนที่จะยอมแพ้...”เมื่อฉินอี๋หลิงนึกถึงคำพูดอันฮึกเหิมก่อนหน้านี้ของหลินหยาง สีหน้าก็เคร่งขรึมขึ้นเช่นกันและเวลานี้ในระหว่างการต่อสู้ จ้าวเจี้ยนชิงได้สาวหมัดอย่างรวดเร็ว ภายใต้การโจมตี อากาศราวกับถูกฉีกขาดออกจากกัน อยากจะต่อยหลินหยางให้แหลกละเอียด ไม่ให้โอกาสเขาในการดิ้นรนใด ๆ!หลินหยางไม่ยอมแพ้ โบกฝ่ามือเช่นเดียวกัน ทั้งดุร้ายและเผด็จการ ปกคลุมศีรษะของจ้าวเจี้ยนชิง ราวกับว่าจะใช้ขั้นเบิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 447
“รอให้เข้าได้เข้ามาในตระกูล สามารถอบรมสั่งสอนให้ดีได้ แพทย์ที่เก่งกาจคนหนึ่ง ประกอบกับปรมาจารย์เสวียน นับว่าครั้งนี้ฉันค่อนข้างได้กำไร”ใบหน้าของฉินเจิ้งคุนเต็มไปด้วยรอยยิ้ม รู้สึกว่าตนเองเก็บสมบัติล้ำค่าได้บนเกาะใจกลางทะเลสาบ หลูอ้าวตงที่เห็นฉากนี้ ก็มีความประหลาดใจเล็กน้อย เขาคิดไม่ถึงว่า หลินหยางยังมีแรงต่อสู้กับจ้าวเจี้ยนชิงอยู่อีก!“โชคดีที่ฉันเตรียมการเอาไว้ล่วงหน้า จึงจัดการมันได้อย่างง่ายดาย ไม่อย่างนั้นใครจะรู้ว่ามันจะเติบโตไปจนถึงระดับไหน!”“แต่ต่อให้จะมีพรสวรรค์ ต่อให้มีความหยิ่งในศักดิ์ศรี! ยังไงก็ต้องตายด้วยน้ำมือของคนที่ไม่เข้าใจวรยุทธ์อย่างฉันอยู่ดีไม่ใช่เหรอ? พรสวรรค์ต่อหน้าอำนาจ ยังไงก็ไม่ชนะหรอก!”หลูอ้าวตงจ้องมองหลินหยางพร้อมทั้งกล่าวอย่างค่อนข้างไม่พอใจ เขายังจำคำพูดฮึกเหิมก่อนหน้านี้ของหลินหยางได้!“ครั้งนี้มันได้แสดงพละกำลังทั้งหมดออกมาแล้ว จะต้องตายแน่นอน เป็นไปไม่ได้ที่เกมจะพลิกอีก!”เหยาจงกล่าวพร้อมรอยยิ้มบาง “ต่อหน้าพละกำลังที่เด็ดขาด มันจะเล่นลูกไม้อะไรได้อีก มันตายแน่ เป็นไปไม่ได้ที่จะมีทางรอด!”แต่ทว่า ในตอนที่เหยาจงกำลังแสยะยิ้ม จู่ ๆ พลังลมฝ่ามือ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 448
อักษรรูนหน้าตาประหลาดสีเลือดที่ละเอียดนั่น ราวกับเป็นจอมมารที่กลับชาติมาเกิด ให้เขาดูแวบหนึ่งก็เกิดอาการสั่นสะท้านในหัวใจ!นี่ยังเป็นคนอยู่ไหม?จ้าวเจี้ยนชิงในฐานะที่เป็นปรมาจารย์ระดับเก้า ในเวลานี้เขารู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาแล้ว หวาดกลัวขึ้นมาจริง ๆและทุกคนในสนามต่างก็มีสีหน้าเหลือเชื่อ พลังอำนาจกดดันของหลินหยาง ทำให้พวกเขารู้สึกหนาวจากก้นบึ้งของหัวใจ!ผู้ชมที่กำลังดูการต่อสู้ชี้ชะตาผ่านไลฟ์สดพวกนั้น รวมทั้งมู่หรงยิ่น มู่หรงหว่านเอ๋อร์ เหยียนหรูอวี้และคนอื่น ๆ ในเวลานี้ก็ยิ่งตกตะลึงอาการของหลินหยางในเวลานี้ไม่ถูกต้อง น่ากลัวเกินไป ไม่ใช่หลินหยางคนที่พวกเขาคุ้นเคย เรียกได้ว่าไม่ใช่คน!มีเพียงลั่วหงอวี๋ที่หรี่ตาเล็กน้อย สังเกตอักษรรูนสีเลือดบนตัวของหลินหยางพวกนั้น “ข้อห้ามสังหารเทพเหรอ? ดูท่านายจะเป็นผู้สืบทอดวิชาของเทพโอสถอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ”“แกไม่ใช่คน แกเป็นตัวอะไรกันแน่!”และบนเกาะใจกลางทะเลสาบ จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวเสียงดัง แต่กลับไอออกมาเป็นเลือด ร่างกายอันแข็งแกร็งของเขา ในเวลานี้กลับมีบาดแผลเต็มไปทั่ว เนื้อตัวแหวะ ราวกับว่าถูกมีดบาด รอยแผลพวกนั้นฉีกออกจากกัน!เขากลับไปสน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 449
“ความแตกต่างระหว่างฉันกับแก ไม่ใช่สิ่งที่แกสามารถจินตนาการ!”ดวงตาที่แดงก่ำของหลินหยางยิ่งเข้มข้นมากขึ้น ผมสีดำพัดปลิวไสวราวกับงู เจตนาสังหารพลุ่งพล่าน นำคำพูดที่จ้าวเจี้ยนชิงเยาะหยันเขา เอาคืนเขาอย่างไม่ตกหล่น ก็คือต้องการฆ่าจ้าวเจี้ยนชิง!“ฉันไม่ยอมหรอก!”ครั้งนี้ จ้าวเจี้ยนชิงตะโกนด้วยความโมโหอย่างสิ้นหวัง ตนยังมีอนาคตที่ยาวไกล จะมาตายในที่แบบนี้ได้ยังไง แล้วก็ตายด้วยน้ำมือของหลินหยางอีกด้วยแต่ต่อให้ร่างกายของเขาเคลื่อนไหวได้ยากแค่ไหน เหมือนกับว่าจุดจบของตนเองได้ถูกกำหนดเอาไว้แล้วฉินอี๋หลิงที่อยู่ด้านข้างกล่าวอย่างร้อนใจ “คุณพ่อ ตอนนี้จะทำยังไงดีคะ?”ฉินเจิ้งคุนกลับไปตอบ เขาในเวลานี้สีหน้าแย่ถึงขั้นสุดเดิมทีคิดว่าตนกำลังล้อมล่าสัตว์ ผลปรากฏว่าหลินหยางกลับทำลายหลุมพรางจนย่อยยับ ครั้งแล้วครั้งเล่า!เขาคิดว่าใบหน้าของตัวเองกำลังร้อนผ่าว เหมือนกับว่าได้ถูกหลินหยางตบหน้าสามฉาด!แต่ภายในคฤหาสน์ตระกูลมู่หรง“พี่ หลินหยางกำลังจะชนะแล้ว เขาจะชนะแล้วจริง ๆ!”มู่หรงหว่านเอ๋อร์ตื่นเต้นดีใจจนกระโดดโลดเต้น เขย่าแขนของมู่หรงยิ่นไม่หยุดมู่หรงยิ่นเองก็กำลังจ้องมองหลินหยางที่เหมือนกับ
Latest chapter
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 606
ร่างกายของฮิเดนากะ ยามาโมโตะเหมือนกับระเบิด แฝงไปด้วยพลังมหาศาล!“บ้าเอ๊ย!”จ้าวเจี้ยนชิงรีบจับเอาไว้อย่างรวดเร็ว พยายามรักษาระยะห่างกับหลินหยางแต่ทว่าหลินหยางกลับขยับตัวเข้าไปใกล้! ตามเขาไปอย่างใกล้ชิด!ทันใดนั้น แม้ว่าเป็นพวกคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงก็ไม่กล้าเหนี่ยวไก กลัวว่าจะพลาดทำจ้าวเจี้ยนชิงบาดเจ็บ!“ไสหัวออกไป!”จ้าวเจี้ยนชิงคำรามออกมาพร้อมทั้งสวนหมัดออกไป อยากจะบีบให้หลินหยางถอยออกไปแต่หลินหยางกลับคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “คิดจะหนี? แกหนีพ้นเหรอไง?”จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าตกใจ ออกแรงอย่างบ้าคลั่งพยายามจะทำให้หลุดพ้นแต่ทว่ามือของหลินหยางเหมือนกับคีม ขยับเขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด! ในทางกลับกันมีเสียงดังสนั่นกลุ่มหนึ่งลอยมา ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงรู้ว่าตนเองราวกับถูกพันธนาการเอาไว้แน่น!“แม่งเอ๊ย แกปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงขี้ยาพวกนั้น!” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวข่มขู่ด้วยความโมโหเพี้ยะ!ทันใดนั้นก็ถูกตบหน้าฉาดหนึ่ง!นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงและหนักหน่วง เสียงเปรี้ยงดังขึ้นทำให้หัวของจ้าวเจี้ยนชิงสั่นสะเทือน!“การตบนี้ ตบเพราะแกลืมรากเหง้า!” หลิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 605
เปรี้ยง!หลินหยางสวนหมัดสังหารออกไปทันที หมัดนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!เขาต้องการจะเอาชีวิตสุนัขของเขา!แต่ทว่าในเวลานี้ ทันใดนั้นที่ประตูใหญ่ของตระกูลเฉิงก็แหลกละเอียด จ้าวเจี้ยนชิงพังประตูออกมา ขวางเอาไว้ที่ด้านหน้าของฮิเดนากะ ยามาโมโตะ สวนหมัดเพื่อโจมตีออกไปเช่นกัน!หมัดทั้งสองปะทะเข้าใส่กัน เกิดเสียงดังเปรี้ยงขึ้นทีหนึ่งแล้วทั้งสองก็ถูกแรงสั่นสะเทือนลอยออกไปพร้อมกันร่างกายของจ้าวเจี้ยนชิงร่นถอยไปหลายก้าวติดต่อกัน เสียงดังเปรี้ยง หินแผ่นหนึ่งถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้า“ปรมาจารย์หลิน เรื่องเล็กน้อยนี้ควรค่าที่จะให้คุณต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่คู่ควรหรอกน่า”จ้าวเจี้ยนชิงยืนเอามือไพล่หลัง สายตาที่จ้องมองหลินหยางราวกับกำลังชื่นชม หลินหยางยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งรื่นรมย์ เขาถูกหลินหยางทำให้โมโหจนขาดสติหลายครั้ง ยินดีมากที่จะได้เห็นหลินหยางโมโห“ไม่ผิด!” ฮิเดนากะ ยามาโมโตะกลับกล่าวพร้อมรอยยิ้มเยาะหยัน “พวกเธอเป็นผู้หญิงเสพยาทั้งนั้น ฉันปรารถนาดีหางานให้พวกเธอ ยังจัดการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนั้นให้คุณอีก”“ปรมาจารย์หลินยังจะตำหนิผมอีก ผมนี่มันทำดีแต่ไม่ได้ดีเลยจริง ๆ!”แต่ทว่าทันทีที่พูดจบ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 604
“เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 603
ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 601
จ้าวเจี้ยนชิงตกตะลึงไปแล้ว “ราง รางวัลพลเมืองดีเด่น?”เฉิงคั่วร้อนใจ “คุณชายเหยียน หลินหยางฆ่าคนตายคาที่ ทุกคนเห็นกันหมด! คุณทำ...”เสียงเพี้ยะดังขึ้นทีหนึ่ง!เหยียนฮ่าวสะบัดฝ่ามือเข้าไปที่บนใบหน้าของเขา เขากล่าวเสียงขรึม “เมื่อครู่นี้แกเห็นอะไร?”“ผม...”เฉิงคั่วสีหน้าซีดขาว ภายใต้สีหน้าที่เย็นยะเยือกของเหยียนฮ่าว กลับไม่กล้าพูดอะไรอีกเขาเป็นปรมาจารย์บ้านนอกคนหนึ่ง จะล่วงเกินเหยียนฮ่าวไม่ได้อย่างเด็ดขาด!“พวกแกเห็นอะไร?”เหยียนฮ่าวกวาดสายตามองคนอื่นด้วยสีหน้าเย็นชาพร้อมกล่าวขึ้นอีกครั้งทั้งหมดนิ่งเงียบ“คดีของวันนี้ง่ายมาก!” เหยียนฮ่าวกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก “หวังเทียนเหิงรัฐมนตรีกรมอัยการสูงสุด กลั่นแกล้งประชาชน บังคับใช้กฎหมายที่รุนแรง!”“คุณหลินป้องกันตัวตามกฎหมาย ถือว่าเป็นการอพยพฉุกเฉิน!”“ผมพูดจบแล้ว มีใครเห็นด้วย มีใครคัดค้านไหม?”การอพยพฉุกเฉินสามารถฆ่าคนได้ตามใจชอบอย่างนั้นเหรอ? ไม่มีเหตุผล!ทุกคนตะลึงงันแต่ว่าภายใต้สายตาของเหยียนฮ่าว สีหน้าของทุกคนดูไม่ดีแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรมาก เพียงเพราะบิดาของเหยียนฮ่าวยังเป็นอธิบดีกรมอัยการสูงสุด คำพูดของเขาก็คือกฎหม
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 600
เหยียนฮ่าวรู้สึกหมดความอดทนอยู่บ้าง “อยากจะเจรจาก็รีบพูดมา ไม่พูดฉันจะไปแล้ว!”หลินหยางกลับจิบไวน์อึกหนึ่ง ถึงได้หันหน้าไปมองเขาแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “คุณชายเหยียน เหมือนว่าคุณจะเข้าใจผิดไปนะ”“คุณ มีสิทธิ์อะไรมาเจรจากับผม?”“ว่าอะไรนะ?”เหยียนฮ่าวงุนงงไปทันที หลินหยางเพียงแค่ดีดนิ้วทีหนึ่ง!ทันใดนั้น เหยียนฮ่าวก็ล้มลงไปบนพื้นอย่างรุนแรง กรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดราวกับไม่ใช่เสียงของมนุษย์! ร่างกายคดงอราวกับกุ้งต้มสุก!ยังดีที่ครั้งก่อนต่อสู้ครั้งใหญ่กับหวังเหลียนเฉิง หลังจากทำลายคฤหาสน์จนพัง หลินหยางก็ได้ให้คนมาซ่อมแซมแล้ว ยังใช้วัสดุเก็บเสียงชั้นดีอีกด้วย ถึงไม่ทำให้เสียงร้องที่ราวกับจะขาดใจตายของเขาไม่ดังเล็ดลอดออกไปข้างนอกหลินหยางนั่งอยู่บนโซฟา ดื่มไวน์อย่างไม่รีบไม่ร้อน เอาหูไปนาเอาตาไปไร่กับเสียงร้องอันน่าเวทนานั่นหลังจากผ่านไปห้านาที ถึงได้ค่อย ๆ วางแก้วไวน์ลงเสียงร้องอันน่าเวทนาของเหยียนฮ่าวก็ค่อย ๆ หยุดลงเขาในเวลานี้นอนอยู่บนพื้น เหงื่อท่วมตัว สีหน้าซีดขาวจนน่าตกใจ แม้แต่พรมยังถูกเขาฉีกจนเละเทะ!“รู้สึกดีแล้วใช่ไหม?”หลินหยางกล่าวพร้อมรอยยิ้ม“แก แกทำอะไรกับฉัน?
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 599
“แกคิดว่าแกมีลั่วหงอวี๋คอยปกป้อง ก็จะทำอะไรตามอำเภอใจได้อย่างนั้นหรือ? เพ้อเจ้อ! บ้านเมืองมีขื่อมีแป แม้ว่าจะเป็นลั่วหงอวี๋ก็ไม่สามารถต่อต้านได้!”จ้าวเจี้ยนชิงรู้สึกมีความสุขเป็นอย่างยิ่ง ถ้าหากไม่ใช่เพราะมีลั่วหงอวี๋ หลินหยางจะสามารถหนีมานานขนาดนี้ได้ยังไง!เขาทำได้แค่มองดูหลินหยางทำตัวอวดดีมานานขนาดนั้น แต่กลับไม่สามารถทำอะไรได้ ถูกบีบจนแทบจะเสียสติ!แต่ต่อหน้ากำลังของทางการ!ลั่วหงอวี๋ทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น!ในระหว่างที่พูด เขาหันไปพูดกับเหยียนฮ่าว “คุณชายเหยียน หลินหยางฆ่าข้าราชการของกรมอัยการสูงสุดต่อหน้าทุกคน ยังทำร้ายชาวตงอิ๋งจนบาดเจ็บ ทำลายความสัมพันธ์ของทั้งสองประเทศ คุณชายเหยียนได้โปรดให้ความเป็นธรรม!”แม้แต่ฮิเดนากะ ยามาโมโตะก็รีบกล่าวเช่นกัน “คุณชายเหยียนได้โปรดให้ความเป็นธรรม แก่ชาวตงอิ๋งด้วย!”เหยียนฮ่าวเข้าใจในทันที หันหน้าไปมองหลินหยางแสยะยิ้มกล่าว “ไม่คิดเลยว่าแกจะก่อเรื่องวุ่นวายใหญ่โตขนาดนี้ ยังกล้าทำลายความสัมพันธ์ของทั้งสองประเทศอีกด้วย!”“ใครก็ได้!”ปรมาจารย์หลายคนที่อยู่ด้านหลังเขาก้าวออกมาพร้อมกัน บนตัวแฝงไปด้วยสีหน้าอันดุร้าย ทุกคนเป็นปรมาจารย์ระดับแปด!
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 598
“ท่านรัฐมนตรี ท่านช่วยตบหน้ามัน แก้แค้นให้ผมหน่อยได้ไหม?”จ้าวเจิ้งฮ่าวรีบกล่าว“อนาคตอันน้อยนิดของแก...” หวังเทียนเหิงกล่าวอย่างเยาะหยัน“คงจะไม่ทำร้ายใครอีกใช่ไหม? แกควรคิดให้ดีล่ะ...”หลินหยางกล่าวด้วยความประหลาดใจหวังเทียนเหิงกลับตะคอก “ฉันจะทำร้ายแกจะทำไม!”ในระหว่างที่พูด เขาก็ตบหน้าเข้าไปฉาดหนึ่งท่าทางของเขาเหยียดหยามมาก หลินหยางปรมาจารย์ระดับเจ็ดแล้วยังไง ต่อหน้าฐานะอย่างตนเอง เขามีสิทธิ์อะไรมาขัดขืน?ต้องโดนตบหน้าแต่โดยดีเหมือนกัน!ครู่ต่อมา ความเหยียดหยามบนใบหน้าของเขาก็ชะงักไปทันทีฝ่ามือของเขาถูกหลินหยางจับเอาไว้ในมือ“ยังกล้าตอบโต้อีกเหรอ? ฉันเป็นถึงตัวแทนของทางการแห่งหนานหลิงเชียวนะ?!”หวังเทียนเหิงกล่าวด้วยความโมโห“รู้แล้ว ๆ”หลินหยางใบหน้าแฝงไปด้วยรอยยิ้ม“รู้แล้วก็...”หวังเทียนเหิงยังพูดไม่ทันจบประโยค หลินหยางกลับตบหน้าเขาฉาดหนึ่งอย่างรวดเร็ว สำหรับหลินหยางแล้วถือเป็นการใช้กำลังเพียงน้อยนิดเท่านั้นแต่หวังเทียนเหิงกลับถูกตบลอยกระเด็นออกไปทันที ฟันผสมเลือดปลิวอยู่กลางอากาศ!นี่ยังไม่หมด ยังไม่รอให้เขาตกถึงพื้น หลินหยางเตะเขาลอยกระเด็นออกไปอีก หวังเ
