เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 440
บทที่เกี่ยวข้อง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 441
“แกหลอกฉัน! ที่แท้แกเอาแต่เก็บซ่อนความสามารถเอาไว้ตลอด!”หลูอ้าวตงจ้องหลินหยางเขม็ง ความโกรธภายในใจพวยพุ่งขึ้นมาราวกับคลื่นลูกใหญ่!เขาโอ้อวดว่าตัวเองเป็นนักวางแผน ผลปรากฏว่าตอนที่สถานการณ์ดำเนินมาถึงตอนจบ หลินหยางกลับตบหน้าเขาฉาดใหญ่ บอกเขาว่าสถานการณ์ตอนนี้ ในสายตาของหลินหยางตั้งแต่ต้นจนจบ ล้วนเป็นเพียงเรื่องน่าตลก!พละกำลังของเขา เหนือชั้นกว่าเจียงไห่เซิงกับเว่ยจ้งไปตั้งนานแล้ว!สีหน้าของจ้าวเจี้ยนชิงก็ดูแย่เช่นกัน เมื่อเห็นหลินหยางรอดตายหวุดหวิดครั้งแล้วครั้งเล่า เรียกได้ว่าน่าเศร้าเสียยิ่งกว่าฆ่าเขาเสียอีกเขาอดไม่ได้ที่จะหันหน้าไปมองหลูอ้าวตง “นายท่านตง อันที่จริงยังมีหนทาง...”“นายยังคิดจะแนะนำไอ้สวะคนไหนให้ฉันอีก? อยากจะทำให้ฉันขายขี้หน้าไม่เลิกเหรอไง?!”หลูอ้าวตงพลิกหลังมือแล้วตบเข้าไปที่ใบหน้าของจ้าวเจี้ยนชิง สายตาราวกับจะกินคน จ้าวเจี้ยนชิงรับปากมาหลายครั้งว่า สามารถจัดการหลินหยางได้ผลปรากฏว่ากลับทำให้เขาต้องขายขี้หน้าจนหมดสิ้น ในสายตาของเขา จ้าวเจี้ยนชิงควรตายเป็นหมื่นครั้งเช่นเดียวกัน!“ผมหมายความว่า ผมจะลงสนามด้วยตัวเอง เพื่อท้าดวลกับเขาอีกครั้ง! กำจัดหลินหยางเพ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 442
พูดจบ เขาก็วางสายโทรศัพท์ หันไปมองทางด้านหลูอ้าวตงด้วยสายตาเย็นชาพร้อมกล่าว “ฉันช่วยนายมาถึงขั้นนี้แล้ว ถ้าหากนายยังไม่สามารถทำให้หลินหยางเข้าตาจนได้ ถ้าอย่างนั้นนายก็ไม่คู่ควรที่จะเป็นคนของสี่ตระกูลใหญ่!”และอีกด้านหนึ่งหลูอ้าวตงวางสายโทรศัพท์ แค่นเสียงหัวเราะ “ฉินเจิ้งคุน เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว แกก็ยังต้องมาขอความช่วยเหลือจากฉัน”“นายท่านตง ฉินเจิ้งคุนโทรศัพท์มาตอนนี้ทำไม?”จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวอย่างสงสัยหลูอ้าวตงค้อนเขาอย่างเย็นชาแวบหนึ่งพร้อมกล่าว “แน่นอนว่าต้องมาช่วยตามเช็ดตามล้างให้แกนะสิ มู่หรงยิ่นกับหลินหยางสนิทแนบแน่นกันมากใช่ไหม?”“ตอนนี้รู้ว่าควรทำยังไง ไม่ต้องให้ฉันสอนแล้วใช่ไหม?”“เข้าใจแล้วครับ! เขากับมู่หรงยิ่นสนิทแนบแน่นกันมาก เขาจะต้องตอบตกลงแน่ นายท่านตงฉลาดหลักแหลม!”จ้าวเจี้ยนชิงตกตะลึง จากนั้นก็ดีใจมาก!ถึงแม้ว่าเจียงไห่เซิงกับเว่ยจ้งจะพ่ายแพ้แล้ว ทำให้ตนเองต้องขายขี้หน้ามาก แต่ก็ยังมีข้อดีอยู่ตนสามารถฉีกหลินหยางให้แหลกละเอียดได้ เพื่อแก้แค้นให้ลูกชายด้วยตัวเองปรมาจารย์ระดับหกมีวรยุทธ์ขั้นเสวียนติดตัว สามารถต่อสู้ข้ามระดับได้ แต่ถ้าหากตนชนะละ?ที่มุมปา
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 443
ภายในจวนนายกเทศมนตรีเหยียนหรูอวี้นวดหน้าผากเงาแวววาว สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ความรู้สึกไร้เรี่ยวแรงพลุ่งพล่านขึ้นมาที่ก้นบึ้งของหัวใจทันทีหมู่บ้านตี้เหาตึกห้าลั่วหงอวี๋กำลังมองดูสถานการณ์การรบ เผยให้เห็นรอยยิ้มที่มุมปาก “การท้าประลองครั้งนี้ ยิ่งมีความน่าสนุกมากขึ้นเรื่อย ๆ...”และบรรดาติ่งที่อยู่บนฝั่ง กลับตกอยู่ในความเงียบสงัด อารมณ์ที่สิ้นหวัง ได้แผ่ซ่านไปในหัวใจของทุกคน...บนเกาะกลางทะเลสาบหลูอ้าวตงก็อึ้งไปเล็กน้อยเช่นกัน จากนั้นก็เผยให้เห็นรอยยิ้ม “เยี่ยม ในที่สุดฉันก็มีความรู้สึกประทับใจในตัวแกขึ้นมาบ้างแล้ว แกรู้ความมาก ช่วยกำจัดความยุ่งยากให้ฉันได้มาก”ถ้าหากหลินหยางไม่ตอบรับการท้าดวลครั้งนี้ เขาก็คงทำได้แค่ไม่สนใจกฎระเบียบ เพียงแค่หลังจบเรื่องจำเป็นต้องชดใช้ราคาบางอย่าง อย่างเช่นเสียสละอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ลดตำแหน่งของจ้าวเจี้ยนชิงหนึ่งขั้นถึงแม้ว่าสำหรับตระกูลหลูแล้ว ตำแหน่งข้าราชการของจ้าวเจี้ยนชิงไม่ได้มีความจำเป็น แต่จะทำให้คนนอกรู้สึกว่าตระกูลหลูไม่สามารถปกป้องลูกน้องได้แต่หลินหยางเพียงแค่หันไปมองเขา ส่ายหน้าเล็กน้อย “แกยังไม่เข้าใจ วันนี้แกก่อเรื่องยุ่งยากมากขนาด
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 444
“ทำไมเมื่อรู้อยู่แก่ใจว่าตระกูลหลูเป็นยักษ์ใหญ่ ตอนที่พวกมันดูถูกฉัน ฉันถึงได้ตอบโต้กลับ”หลินหยางกล่าวพร้อมรอยยิ้มบาง ๆ “เพราะในสายตาของฉัน มีสิ่งของที่สำคัญยิ่งกว่าผลประโยชน์”“ของสิ่งนั้นคือศักดิ์ศรี! ของสิ่งนั้นคือขีดจำกัด! ของสิ่งนั้นคือหลักการ!”“แต่พวกแก ไม่สามารถเข้าใจการกำจัดผลประโยชน์ที่เหนือความคาดหมายออกไปได้ ในสายตาหลงเหลือแค่เพียงอำนาจ สถานะ ตำแหน่งเท่านั้น นอกจากของพวกนี้แล้ว พวกแกไม่เชื่อว่า จะมีคนต่อสู้อย่างไม่คิดชีวิตเพื่อสิ่งอื่น!”“แต่ว่าของสิ่งเหล่านี้ในสายตาของพวกแกก็เป็นแค่สิ่งที่ไม่มีค่าแม้แต่สตางค์แดงเดียว สำหรับฉัน สำหรับในหัวใจของชาวเมืองลั่วส่วนมาก กลับเป็นสิ่งที่ล้ำค่าเป็นอย่างยิ่ง ถ้าหากได้รับการดูถูก ก็จะปกป้องด้วยชีวิตของตน!”เมื่อพูดถึงตรงนี้ จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าคาดเดาอารมณ์ไม่ได้ คลายกำปั้นแล้วก็กำอีกครั้งสีหน้าของเฉาเค่อหมิงและคนอื่น ๆ ดูไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ พวกเขาอยากจะโต้แย้งคำพูดของหลินหยาง ดูถูกเขาว่าความตายมาเยือนตรงหน้าเขาแล้ว ยังกล้าจะลงสนามต่อสู้ ก็ไม่ต่างอะไรกับคนโง่!แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร พวกเขากลับพูดไม่ออก!และบรรดาติ่งที่กำลังรับชม
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 445
ข้อห้ามสังหารเทพ!ว่ากันว่าร่างกายมนุษย์เป็นคลังสมบัติ แต่กลับถูกพันธนาการด้วยข้อห้ามเก้าประการ ทำให้ไม่สามารถดึงศักยภาพของตัวเองออกมาได้เต็มที่!แต่เทพโอสถกลับมีวิชาลับเฉพาะตัว ค้นหาวิธีการใหม่ ๆ สามารถฝ่าทะลวงพันธนาการได้ภายในระยะเวลาสั้น ๆ พัฒนาระดับของตัวเอง ดึงพละกำลังให้สูงขึ้นมากข้อห้ามสังหารเทพมีเก้าข้อห้ามสังหาร หนึ่งข้อห้ามหนึ่งโลก หนึ่งข้อห้ามหนึ่งฟ้าดิน!ตอนนั้นการต่อสู้อันโด่งดังของเทพโอสถ ก็คือการฝ่าทะลวงแปดกฎต้องห้าม ด้วยจุดสูงสุดของระดับสวรรค์เพิ่งก้าวเข้าสู่ระดับเทพ ระดับไม่มั่นคงเป็นอย่างมาก!และการฝ่าทะลวงเก้ากฎต้องห้าม ไม่เคยมีมาตั้งแต่สมัยโบราณ!ว่ากันว่าถ้าหากสามารถทำได้ ก็สามารถสังหารเทพได้ด้วยร่างกายของมนุษย์ธรรมดา!และในเวลานี้ หลินหยางทำให้วิชาต้องห้ามที่ไม่เห็นเป็นเวลานานปรากฏในโลกเป็นเวลา ได้ปรากฏขึ้นมาในโลกมนุษย์อีกครั้ง “สังหารเทพข้อห้ามแรก เปิด!”หลินหยางตะโกนเสียงดัง เส้นเลือดทุกเส้นทั่วร่างกายระเบิดออก ราวกับว่าร่างกายหลอมขึ้นมาจากเหล็ก แข็งแกร่งยากเกินจะทำลาย“จ้าวเจี้ยนชิง! มาสู้กัน!”เขาคำราม ทั้งทรงพลังและเผด็จการ ลมปราณเพิ่มขึ้นไปจนถึง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 446
หลินหู่ที่อยู่อีกทางด้านหนึ่งสายตาจดจ้อง “จ้าวเจี้ยนชิงไม่ธรรมดา เขามีหวังที่จะเลื่อนขั้นเป็นปรมาจารย์เสวียน”“หลูอ้าวตงไม่เคยทำธุรกิจที่ขาดทุนมาก่อน ไม่แปลกใจเลยที่เขาจะยกโทษให้จ้าวเจิ้งฮ่าวที่ทำความผิดได้ง่าย ๆ...”ฉินเจิ้งคุนสีหน้าเคร่งขรึมเล็กน้อย จ้าวเจี้ยนชิงควรค่าแก่การดึงมาเป็นพวกจริง ๆ คนที่มีหวังที่จะได้เลื่อนขั้นเป็นปรมาจารย์เสวียนแบบเขา ในสายตาของตระกูลใหญ่ก็คือค่อนข้างมีมูลค่า“หลินหยางจะถูกจัดการด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวไหม เราจะช่วยเขาทันไหม?”ฉินอี๋หลิงกล่าวอย่างเป็นกังวล“ตอนนี้สิ่งที่ควรเป็นกังวลคือ ไม่ใช่ว่าจะช่วยได้หรือไม่ได้ แต่ว่าควรหรือไม่ควรจะช่วย พ่อว่าเขาไม่เหมือนกับคนที่จะยอมแพ้...”เมื่อฉินอี๋หลิงนึกถึงคำพูดอันฮึกเหิมก่อนหน้านี้ของหลินหยาง สีหน้าก็เคร่งขรึมขึ้นเช่นกันและเวลานี้ในระหว่างการต่อสู้ จ้าวเจี้ยนชิงได้สาวหมัดอย่างรวดเร็ว ภายใต้การโจมตี อากาศราวกับถูกฉีกขาดออกจากกัน อยากจะต่อยหลินหยางให้แหลกละเอียด ไม่ให้โอกาสเขาในการดิ้นรนใด ๆ!หลินหยางไม่ยอมแพ้ โบกฝ่ามือเช่นเดียวกัน ทั้งดุร้ายและเผด็จการ ปกคลุมศีรษะของจ้าวเจี้ยนชิง ราวกับว่าจะใช้ขั้นเบิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 447
“รอให้เข้าได้เข้ามาในตระกูล สามารถอบรมสั่งสอนให้ดีได้ แพทย์ที่เก่งกาจคนหนึ่ง ประกอบกับปรมาจารย์เสวียน นับว่าครั้งนี้ฉันค่อนข้างได้กำไร”ใบหน้าของฉินเจิ้งคุนเต็มไปด้วยรอยยิ้ม รู้สึกว่าตนเองเก็บสมบัติล้ำค่าได้บนเกาะใจกลางทะเลสาบ หลูอ้าวตงที่เห็นฉากนี้ ก็มีความประหลาดใจเล็กน้อย เขาคิดไม่ถึงว่า หลินหยางยังมีแรงต่อสู้กับจ้าวเจี้ยนชิงอยู่อีก!“โชคดีที่ฉันเตรียมการเอาไว้ล่วงหน้า จึงจัดการมันได้อย่างง่ายดาย ไม่อย่างนั้นใครจะรู้ว่ามันจะเติบโตไปจนถึงระดับไหน!”“แต่ต่อให้จะมีพรสวรรค์ ต่อให้มีความหยิ่งในศักดิ์ศรี! ยังไงก็ต้องตายด้วยน้ำมือของคนที่ไม่เข้าใจวรยุทธ์อย่างฉันอยู่ดีไม่ใช่เหรอ? พรสวรรค์ต่อหน้าอำนาจ ยังไงก็ไม่ชนะหรอก!”หลูอ้าวตงจ้องมองหลินหยางพร้อมทั้งกล่าวอย่างค่อนข้างไม่พอใจ เขายังจำคำพูดฮึกเหิมก่อนหน้านี้ของหลินหยางได้!“ครั้งนี้มันได้แสดงพละกำลังทั้งหมดออกมาแล้ว จะต้องตายแน่นอน เป็นไปไม่ได้ที่เกมจะพลิกอีก!”เหยาจงกล่าวพร้อมรอยยิ้มบาง “ต่อหน้าพละกำลังที่เด็ดขาด มันจะเล่นลูกไม้อะไรได้อีก มันตายแน่ เป็นไปไม่ได้ที่จะมีทางรอด!”แต่ทว่า ในตอนที่เหยาจงกำลังแสยะยิ้ม จู่ ๆ พลังลมฝ่ามือ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 448
อักษรรูนหน้าตาประหลาดสีเลือดที่ละเอียดนั่น ราวกับเป็นจอมมารที่กลับชาติมาเกิด ให้เขาดูแวบหนึ่งก็เกิดอาการสั่นสะท้านในหัวใจ!นี่ยังเป็นคนอยู่ไหม?จ้าวเจี้ยนชิงในฐานะที่เป็นปรมาจารย์ระดับเก้า ในเวลานี้เขารู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาแล้ว หวาดกลัวขึ้นมาจริง ๆและทุกคนในสนามต่างก็มีสีหน้าเหลือเชื่อ พลังอำนาจกดดันของหลินหยาง ทำให้พวกเขารู้สึกหนาวจากก้นบึ้งของหัวใจ!ผู้ชมที่กำลังดูการต่อสู้ชี้ชะตาผ่านไลฟ์สดพวกนั้น รวมทั้งมู่หรงยิ่น มู่หรงหว่านเอ๋อร์ เหยียนหรูอวี้และคนอื่น ๆ ในเวลานี้ก็ยิ่งตกตะลึงอาการของหลินหยางในเวลานี้ไม่ถูกต้อง น่ากลัวเกินไป ไม่ใช่หลินหยางคนที่พวกเขาคุ้นเคย เรียกได้ว่าไม่ใช่คน!มีเพียงลั่วหงอวี๋ที่หรี่ตาเล็กน้อย สังเกตอักษรรูนสีเลือดบนตัวของหลินหยางพวกนั้น “ข้อห้ามสังหารเทพเหรอ? ดูท่านายจะเป็นผู้สืบทอดวิชาของเทพโอสถอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ”“แกไม่ใช่คน แกเป็นตัวอะไรกันแน่!”และบนเกาะใจกลางทะเลสาบ จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวเสียงดัง แต่กลับไอออกมาเป็นเลือด ร่างกายอันแข็งแกร็งของเขา ในเวลานี้กลับมีบาดแผลเต็มไปทั่ว เนื้อตัวแหวะ ราวกับว่าถูกมีดบาด รอยแผลพวกนั้นฉีกออกจากกัน!เขากลับไปสน
บทล่าสุด
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 610
“ผม ผมยินดีเป็นพยานที่มีความผิด ประณามและฟ้องร้องจ้าวเจี้ยนชิง! ในมือของผมมีข้อมูลอยู่ร้อยชุด สามารถเป็นหลักฐานที่แสดงว่าจ้าวเจี้ยนชิงได้กระทำความผิด!”เขารู้ดีแก่ใจว่า ชีวิตของตนในตอนนี้ถูกกุมอยู่ในกำมือของหลินหยาง ดังนั้นจึงรีบเคลียร์ความสัมพันธ์ให้ชัดเจน หวังว่าหลินหยางจะไว้ชีวิตตนเองสักครั้งแต่ทว่าในเวลานี้ ยังไม่ทันที่หลินหยางจะพูด เฉิงหว่านฉิงกลับพูดขึ้นมาทันทีว่า “ปรมาจารย์หลินอย่าเชื่อพ่อของฉัน! เขาแค้นคุณมานานมากแล้ว! เขายังจับตาดูคุณ ภายใต้คำสั่งของหลูอ้าวตง!”“อีกทั้งข้อมูลในมือของเขา ไม่ใช่เพียงแค่หนึ่งร้อยชุด อย่างน้อยต้องมีถึงสามร้อยชุด! เขาไม่ซื่อสัตย์กับคุณเลยแม้แต่นิดเดียว!”“อย่างนั้นเหรอ?” หลินหยางหันหน้าไปมองเธอด้วยสีหน้าประหลาดใจเมื่อเฉิงคั่วได้ยินดังนั้น กลับโมโหจนแทบกระอักเลือด “แม่งเอ๊ย ทำไมฉันถึงได้มีลูกสาวอกตัญญูอย่างแก่! ไม่นึกเลยว่าแม้แต่พ่อของตัวยังทรยศได้! ตอนนั้นฉันควรจะยิงแกให้ติดกำแพง!”แต่ทว่าเฉิงหว่านฉิงกลับไม่สะทกสะท้าน ในทางกลับกันดวงตาคู่งามนั้น จ้องมองหลินหยางด้วยสีหน้ากังวลใจพร้อมกล่าววิงวอน “ขอเพียงแค่ปรมาจารย์หลินไว้ชีวิตฉันสักครั้ง ฉัน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 609
เปรี้ยง!ตอนที่ยาเสพติดมากมายปรากฏขึ้น ทุกคนต่างพากันอ้าปากค้างตกตะลึง?!“ไม่นึกเลยว่าจ้าวเจี้ยนชิงยังสมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด!”“ยาเสพติดเหล่านี้ มากพอที่จะทำให้ทั้งตระกูลตายหลายพันรอบ!”แต่ท่ามกลางเสียงร้องตกใจเหล่านั้นจ้าวเจี้ยนชิงก็จ้องมองยาเสพติดเหล่านั้นด้วยความตกตะลึง กล่าวด้วยใบหน้าที่ยากจะเหลือเชื่อ “เป็น เป็นไปได้ยังไง?”ยาเสพติดพวกนี้ตนเก็บเอาไว้ในสถานที่ที่เป็นความลับ จะถูกตรวจเจอได้ยังไง?เขาหันหน้าไปมองหลินหยางทันทีกล่าว “แกซื้อตัวคนของฉัน?!”“อย่าพูดจามั่วซั่วสิ ฉันไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียว”หลินหยางมองบน ตนไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียวจริง ๆเห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าฉันใช้แรงกายบนเตียงเพื่อให้ได้มาต่างหาก!“พ่อครับ ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี?”จ้าวเจิ้งฮ่าวตกใจจนเสียงสั่นเครือ สีหน้าตกใจและหวาดกลัวทำยังไงดี?จ้าวเจี้ยนชิงกลับหัวเราะด้วยความเจ็บปวด เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังจะทำอะไรได้อีก?!เขาคุกเข่าลงให้หลินหยางเสียงดังตึ้งอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างสิ้นหวัง “ปรมาจารย์หลิน ผมขอโทษคุณ ผมไม่ควรหาเรื่องคุณ ผมไม่ขอร้องให้คุณไว้ชีวิตผม แต่ปล่อยคนในครอบครัวข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 608
“ปรมาจารย์หลินปิดบังเก่งนี่นา! แม้แต่กรมอัยการสูงสุดแห่งหนานตูยังเชื่อฟังคำสั่งของปรมาจารย์หลิน?!”“น่าตลก จ้าวเจี้ยนชิงนั่นยังใช้อำนาจและอิทธิพลข่มเหงผู้คน! อำนาจและอิทธิพลของปรมาจารย์หลินมากกว่าเขาไม่รู้ตั้งกี่เท่า!”“ไอดอล...เก่งมาก!”หานเซวี่ยอิ๋งอ้าริมฝีปากแดงเล็กน้อย จ้องมองหลินหยางที่สีหน้าเรียบเฉยด้วยความตื่นตะลึง ในใจไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีจ้าวเจี้ยนชิงที่อวดดีจนถึงขนาดไม่มีใครเทียบได้ ไม่นึกเลยว่าจะถูกจับกุมแบบนี้?“นายพลจ้าว ช่วยพวกเราด้วย! ฉันไม่อยากตาย!”และในเวลานี้ เฉิงหว่านฉิงกลับถูกเจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฎหมายจับกุม ใส่กุญแจมือ เธอหันหน้าไปมองจ้าวเจี้ยนชิงอย่างขอร้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัวถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ม่ายดำ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ใหญ่เกินไป เกือบจะทำให้เธอฉี่ราด ตอนนี้ทำได้เพียงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่จ้าวเจี้ยนชิง?จ้าวเจี้ยนชิงในเวลานี้กลับหันไปมองเหยียนฮ่าวด้วยสีหน้าไม่ดีพร้อมกล่าวเสียงเย็นยะเยือก “คุณชายเหยียน! คุณไม่ได้รับสายโทรศัพท์ของคุณพ่อคุณเหรอ นายท่านตงกับคุณพ่อของคุณสัญญากันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าจะเก็บหลินหยาง!”หลังจากเกิดเรื่องต
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 607
“แกพูดจาเหลวไหล! พวกเราทุกคนเห็นกันหมดแล้ว เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแกสมคบคิดกับชาวตงอิ๋ง รังแกคนประเทศหลงของพวกเรา!”“ชาวตงอิ๋งนั่นบอกว่าพวกเราเป็นไอ้ขี้ยาแห่งเอเชียตะวันออก ทำไมแกถึงยังปกป้องเขาอยู่อีก! เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าแกควรจะปกป้องเมืองลั่ว!”“ทำแต่เรื่องชั่วช้าสามานย์!”ทันใดนั้น บรรดาฝูงชนที่มุงดูเกิดอารมณ์ขุ่นเคืองขึ้นมา พยายามปกป้องหลินหยาง การกระทำที่กลับดำเป็นขาวของจ้าวเจี้ยนชิงทำให้พวกเขาโมโหจนสำลัก พากันหยิบมือถือขึ้นมาอัดวิดีโอเอาไว้เป็นหลักฐานแต่ทว่าเสียงปังดังขึ้นทันที!บรรดาคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงลงมือทันที ราวกับเสือกระโจนเข้าฝูงแกะ ทำให้ฝูงชนที่มามุงดูพวกนั้นถูกเตะล้มลงไปบนพื้น โทรศัพท์มือถือของบรรดาแฟนคลับถูกเหยียบแตกละเอียด!ทั้งหมดเต็มไปด้วยความวุ่นวาย!“หลินหยาง ฉันยอมรับว่าฉันเอาชนะแกไม่ได้ แต่นั่นแล้วยังไง ฉันจะจัดการกับคนเจ้าเล่ห์อย่างแก ก็ยังคงง่ายเหมือนกับปอกกล้วยเข้าปาก!”ถึงแม้ว่าจ้าวเจี้ยนชิงจะถูกหลินหยางบีบคอเอาไว้ แต่สีหน้ากลับไม่แสดงความกลัวเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันยังเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและเหยียดหยาม!“ข่มขู่ฉัน?” หลินหยางกลับยิ้มออกมา“ฉันจะข่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 606
ร่างกายของฮิเดนากะ ยามาโมโตะเหมือนกับระเบิด แฝงไปด้วยพลังมหาศาล!“บ้าเอ๊ย!”จ้าวเจี้ยนชิงรีบจับเอาไว้อย่างรวดเร็ว พยายามรักษาระยะห่างกับหลินหยางแต่ทว่าหลินหยางกลับขยับตัวเข้าไปใกล้! ตามเขาไปอย่างใกล้ชิด!ทันใดนั้น แม้ว่าเป็นพวกคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงก็ไม่กล้าเหนี่ยวไก กลัวว่าจะพลาดทำจ้าวเจี้ยนชิงบาดเจ็บ!“ไสหัวออกไป!”จ้าวเจี้ยนชิงคำรามออกมาพร้อมทั้งสวนหมัดออกไป อยากจะบีบให้หลินหยางถอยออกไปแต่หลินหยางกลับคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “คิดจะหนี? แกหนีพ้นเหรอไง?”จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าตกใจ ออกแรงอย่างบ้าคลั่งพยายามจะทำให้หลุดพ้นแต่ทว่ามือของหลินหยางเหมือนกับคีม ขยับเขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด! ในทางกลับกันมีเสียงดังสนั่นกลุ่มหนึ่งลอยมา ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงรู้ว่าตนเองราวกับถูกพันธนาการเอาไว้แน่น!“แม่งเอ๊ย แกปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงขี้ยาพวกนั้น!” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวข่มขู่ด้วยความโมโหเพี้ยะ!ทันใดนั้นก็ถูกตบหน้าฉาดหนึ่ง!นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงและหนักหน่วง เสียงเปรี้ยงดังขึ้นทำให้หัวของจ้าวเจี้ยนชิงสั่นสะเทือน!“การตบนี้ ตบเพราะแกลืมรากเหง้า!” หลิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 605
เปรี้ยง!หลินหยางสวนหมัดสังหารออกไปทันที หมัดนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!เขาต้องการจะเอาชีวิตสุนัขของเขา!แต่ทว่าในเวลานี้ ทันใดนั้นที่ประตูใหญ่ของตระกูลเฉิงก็แหลกละเอียด จ้าวเจี้ยนชิงพังประตูออกมา ขวางเอาไว้ที่ด้านหน้าของฮิเดนากะ ยามาโมโตะ สวนหมัดเพื่อโจมตีออกไปเช่นกัน!หมัดทั้งสองปะทะเข้าใส่กัน เกิดเสียงดังเปรี้ยงขึ้นทีหนึ่งแล้วทั้งสองก็ถูกแรงสั่นสะเทือนลอยออกไปพร้อมกันร่างกายของจ้าวเจี้ยนชิงร่นถอยไปหลายก้าวติดต่อกัน เสียงดังเปรี้ยง หินแผ่นหนึ่งถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้า“ปรมาจารย์หลิน เรื่องเล็กน้อยนี้ควรค่าที่จะให้คุณต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่คู่ควรหรอกน่า”จ้าวเจี้ยนชิงยืนเอามือไพล่หลัง สายตาที่จ้องมองหลินหยางราวกับกำลังชื่นชม หลินหยางยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งรื่นรมย์ เขาถูกหลินหยางทำให้โมโหจนขาดสติหลายครั้ง ยินดีมากที่จะได้เห็นหลินหยางโมโห“ไม่ผิด!” ฮิเดนากะ ยามาโมโตะกลับกล่าวพร้อมรอยยิ้มเยาะหยัน “พวกเธอเป็นผู้หญิงเสพยาทั้งนั้น ฉันปรารถนาดีหางานให้พวกเธอ ยังจัดการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนั้นให้คุณอีก”“ปรมาจารย์หลินยังจะตำหนิผมอีก ผมนี่มันทำดีแต่ไม่ได้ดีเลยจริง ๆ!”แต่ทว่าทันทีที่พูดจบ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 604
“เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 603
ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
