All Chapters of เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง: Chapter 231 - Chapter 240

ชายร่างกำยำหัวล้านกล่าวขอบคุณหลายครั้ง จากนั้นเดินเข้ามาหาซุนหงเสียถึงแม้ว่าหลินหย่วนจื้อจะกำหมัดแน่น ท่าทางโกรธจัด เกรี้ยวกราด แต่เขาไม่กล้าส่งเสียง ทำได้แค่เพียงกัดฟันอย่างอดทนอดกลั้นเขารู้ว่า ตนเองจะขอร้องหรือขัดขืนยังไงก็ไม่มีประโยชน์อะไรคนนี้คือแม่ม่ายดำ เธอไม่มีทางใจอ่อนแน่นอนในระหว่างที่ซุนหงเสียกำลังถูกลากตัวออกไป ทันใดนั้นก็มีความเคลื่อนไหวอย่างรุนแรงที่ชั้นล่าง“รีบไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น!”แต่แม่ม่ายดำกลับยกมือขึ้นห้ามเอาไว้“ไม่ต้องไปหรอก น่าจะเป็นหลินหยางที่มาถึงแล้ว คิดไม่ถึงเลยว่า เขาจะกล้ามาที่นี่จริง ๆ”แม่ม่ายดำดวงตาเปล่งประกาย ราวกับว่ามีพลังขึ้นมาทันทีหลินหยางไม่กล้ามาที่นี่ เธอกลับรู้สึกว่าน่าเบื่อ เธออยากให้หลินหยางมาที่ชั้นล่างในไนต์คลับชื่อดัง หลินหยางขับรถพุ่งเข้ามาในห้องโถงทันทีตอนนี้ยังเป็นตอนบ่ายอยู่ ไนต์คลับยังไม่เปิดหลินหยางเปิดประตูรถลงเดินลงมา เริ่มเปิดใช้พลังเนตรคู่มองทะลุถึงแก่นแท้ ตามหาที่อยู่ของหลินหยี่โม่แต่ว่า เนตรคู่ของเขาในตอนนี้เพิ่งจะเข้าสู่ระดับขั้นที่สองเท่านั้น ไม่สามารถมองทะลุถึงแก่นแท้ได้อย่างไร้ขีดจำกัด มีข้อจำกัดของระยะ

หลินหยางกล่าวด้วยสีหน้าเรียบเฉย“ไอ้ระยำ! ลูกสาวฉันตาบอดจริง ๆ ถึงได้ไปชอบคนแบบแก แกรีบไปตายซะ อย่ามาทำให้พวกฉันซวยไปด้วย”หลินหย่วนจื้อด่าทออย่าอดไว้ไม่ได้หลินหยางไม่รู้ร้อนรู้หนาว ไม่ได้สนใจหลินหย่วนจื้อ แต่กล่าวกับหลินหยี่โม่ “หยี่โม่ ขอโทษด้วยนะ ฉันทำได้แค่เลือกแบบนี้เท่านั้น เธอวางใจ ฉันจะแก้แค้นให้เธอแน่นอน”บนใบหน้าของหลินหยี่โม่กลับยิ้มมีรอยยิ้มที่ปล่อยวาง“หลินหยาง ฉันไม่โทษนาย นายเลือกสิ่งที่ถูกต้องที่สุดแล้ว ถ้าฉันเป็นนาย ฉันเองก็จะตัดสินใจแบบนี้เหมือนกัน”หลินหยี่โม่ชัดเจนมาก แม้ว่าหลินหยางไม่ขัดขืน ยอมจำนนง่าย ๆและตาย ว่ากันตามฝีมือของแม่ม่ายดำแล้ว ครอบครัวของเธอก็ต้องตายแน่นอน ไม่มีทางรอดชีวิตอย่างเด็ดขาดหลินหยางพยักหน้าเล็กน้อย ขับเคลื่อนปราณแท้ที่จุดตันเถียน กำหมัดแน่น ในดวงตามีแรงอาฆาตแค้นที่รุนแรง เตรียมที่จะเริ่มการสังหารครั้งใหญ่ถ้าหากหลินหยี่โม่ตาย เขาจะต้องฆ่าทุกคนในนี้ให้หมด ทำลายทั้งตระกูลเฉิงเพื่อเป็นการล้างแค้นในตอนนี้เอง มีเสียงหนึ่งดังขึ้น“ศิษย์น้อง ฉันบอกตั้งแต่แรกแล้ว ว่าไม้นี้ไม่ได้ผลสำหรับเขา คนที่ฝึกยุทธ์ ไม่มีทางตกหลุมพรางนี้”ตามเสียง

แม่ม่ายดำโกรธจัด ลุกขึ้นแล้วดึงปืนสีเงินกระบอกหนึ่งออกมาจากบนตัวของเลขาทันที เล็งไปที่หลินหยางแล้วเหนี่ยวไก ยิงทีเดียวจนกระสุนหมดแม็กแต่กระสุนพวกนี้ยิงไม่ถูกหลินหยางเลยสักนัด มีเพียงนัดเดียวที่เฉียดหัวไหล่เขาไป ทำให้เกิดแผลถลอกเล็กน้อยตรงกันข้ามลูกน้องของแม่ม่ายดำ หลายคนถูกลูกหลง ล้มลงไปกับพื้น คนที่ไม่ตายก็ร้องอย่างเวทนา“ฉันจะฆ่าแก เพื่อแก้แค้นให้กับศิษย์พี่รอง”เมื่อแม่ม่ายดำเห็นว่ายิงไม่โดนหลินหยาง ในที่สุดก็โมโหจนกระหืดกระหอบ สีหน้าโหดร้าย“อยากจะแก้แค้น แกหาผิดคนแล้ว ฉันไม่ได้ฆ่าเขา แต่เป็นพวกแกที่ทำให้เขาตายต่างหาก เมื่อครู่นี้ฉันพูดแล้วว่า ลงมือก็ต้องตาย พวกแกไม่เชื่อ ฉันทำได้แค่เพียงรักษาคำพูดเท่านั้น”หลินหยางพูดเสียงเย็นเยียบ“ยิงมันเดี๋ยวนี้ ฆ่ามันทิ้งซะ!”แม่ม่ายดำออกคำสั่ง ลูกน้องของเธอพากันควักปืนออกมายิงใส่หลินหยางคนเกือบยี่สิบคนเหนี่ยวไกพร้อมกัน อีกทั้งภายใต้สภาพแวดล้อมพื้นที่แบบนี้ ปรมาจารย์ก็ยากที่จะต้านทาน ถึงแม้ว่าฝีมือวิชาตัวเบาจะดีขนาดไหน ก็ยากที่จะหลบพ้นหลินหยางมีการเตรียมตัวมาแต่แรกแล้ว รีบคว้าศพของลูกน้องแม่ม่ายดำสองคนมาทำเป็นโล่กำบัง ในเวลาเดียว

ผู้หญิงอย่างแม่ม่ายดำ มีจิตใจที่แข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปมากเฉิงคั่วเองก็ยิ่งสู้ก็ยิ่งกลัว เดิมทีเขาคิดว่าตนจะจัดการไอ้ปรมาจารย์ขั้นสัจจะระดับเบิกฟ้าเก๊ ที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงนี่ได้อย่างง่ายดาย แต่เมื่อประมือกันจริง ๆ หลินหยางไม่ว่าจะเป็นพละกำลังของหมัด หรือว่าท่าร่างวิชาตัวเบาที่งดงาม ทำให้เขาไม่สามารถได้เปรียบใด ๆได้เลยสักนิดการยับยั้งพละกำลังคือวิธีการที่ได้ผลที่สุด ไม่ว่าจะเป็นปรมาจารย์นักรบระดับมานะสร้างหรือว่าขั้นสัจจะระดับเบิกฟ้า พละกำลังของหมัดล้วนเป็นวิธีการที่ได้ผลที่สุดเขายับยั้งพละกำลังของหลินหยางไม่อยู่ อยากจะเอาชนะก็คงทำได้เพียงอาศัยกระบวนท่าวิชายุทธ์เท่านั้น ท่าร่างวิชาตัวเบาพวกนี้แต่ทว่าเมื่อเทียบกับกระบวนท่าวิชายุทธ์ ท่าร่างวิชาตัวเบา มรดกวิชาที่หลินหยางได้รับจากเทพโอสถ ย่อมเหนือกว่าฝ่ามือแปดอัฏฐลักษณ์ของเฉิงคั่ว“ทะ...ทำไมเขาถึงเป็นฝ่ามือแปดอัฏฐลักษณ์เหมือนกัน!”แม่ม่ายดำที่ดูสถานการณ์การต่อสู้อย่างตาไม่กะพริบ คิดไม่ถึงว่าจะได้เห็นหลินหยางใช้ฝ่ามือแปดอัฏฐลักษณ์โต้ตอบการโจมตีของเฉิงคั่ว อีกทั้งฝ่ามือแปดอัฏฐลักษณ์ที่เขาใช้ ไม่ใช่แค่การเลียนแบบผิวเผิน แต่เลียนแ

“ผมอยากได้สมบัติล้ำค่า ยาอายุหนึ่งร้อยปี สมุนไพรหายาก ปรมาจารย์เฉิง ก็น่าจะมีเก็บสะสมไว้บ้างใช่ไหม?”คนฝึกยุทธ์ล้วนต้องการสิ่งของเหล่านี้ แม้ว่าเฉิงคั่วจะไม่มีความรู้เรื่องการแช่สมุนไพรเพื่อฝึกยุทธ์ ก็ต้องกินสมุนไพรล้ำค่านานาชนิด เพื่อบำรุงพละกำลังและเลือดลม“มีแน่นอนอยู่แล้วครับ หลังจากผมกลับไปจะไปตรวจนับและจัดเตรียม วันพรุ่งนี้จะให้คนเอามาส่งให้ถึงมือของปรมาจารย์หลิน”เฉิงคั่วรีบกล่าว“ดีมาก เรื่องที่ล่วงเกินผม ผมก็ไม่ถือสาหาความแล้ว แต่ว่าเรื่องที่ลูกสาวของคุณลักพาตัวผู้หญิงของผม ยังไงก็ต้องได้รับการแก้ไขที่ให้ชัดเจน”หลินหยางพูดจบ ก็เดินตรงเข้ามาหาแม่ม่ายดำเฉิงหว่านฉิง แม่ม่ายดำผู้เย่อหยิ่งจองหอง ชื่อเสียงโด่งดังตอนนี้เมื่อต้องเผชิญหน้ากับหลินหยาง ไม่ได้มีความดุร้ายเหมือนตอนก่อนหน้าเลยสักนิด สีหน้าดูแย่ แฝงไปด้วยความหวาดกลัว ถอยหลังโดยไม่รู้ตัว“ปรมาจารย์หลิน ฉัน...”หลินหยางไม่อยากให้เธอพูดเหลวไหลมากไปกว่านี้ บีบลำคอของเฉิงหว่านฉิงเอาไว้ทันที“ฉันรังเกียจคนที่เอาญาติสนิทมิตรสหายของฉันมาข่มขู่ฉันที่สุด แกแตะต้องต่อมโมโหฉันแล้ว สมควรตาย”แม้ว่าเฉิงหว่านฉิงจะหน้าตาสวยมากก็