บททั้งหมดของ ชีวิตหลังความตายของเซินมาน: บทที่ 221 - บทที่ 230

เสิ่นม่านเดินออกจากห้องรับรอง เลขาหลี่ก็เดินเข้ามา ก็ได้พูดออกมาว่า :"ประธานป๋อ แม้ว่าอยากจะชดใช้ให้คุณหญิง ก็ควรที่จะคิดหาวิธีอื่นนะครับ ถ้าคุณโอนหุ้นนี้ให้คุณหญิงจริงๆ งั้นอำนาจของคุณใน……"อำนาจในบริษัทมีมากเท่าไหร่ ก็ขึ้นอยู่กับจํานวนหุ้นวันนี้หุ้นยี่สิบเปอร์เซ็นต์ก็ได้ถูดประธานป๋อโอนให้คุณหญิง ถ้าต่อไปทั้งสองแยกทางกัน งั้นป๋อซือกรุ๊ปต้องเปลี่ยนชื่อแน่"ไม่เป็นไร "ป๋อซือเหยียนมองแผ่นหลังของเสิ่นม่าน ที่สายตาของเขาเข้มลง:"มันเป็นเพียงการพนันครั้งใหญ่"ทางนั้น เพื่อความปลอดภัย เสิ่นม่านก็กลับไปที่บริษัทการบันเทิงเสิ่นซื่อก่อน และส่งมอบสัญญาให้กับเลขาจางเลขาจางเหลือบมองสัญญาในมือและถามอย่างสงสัย:"ประธานเสิ่น นี่คือ……""ไปให้ฝ่ายกฏหมายตรวจสอบให้ละเอียด ดูว่าสัญญานี้มีช่องโหว่หรือกับดักไหม""ครับ ประธานเสิ่น"เลขาจางกําลังจะจากไป แต่เสิ่นม่านขมวดคิ้วอีกครั้งและพูดว่า:"เดี๋ยวก่อน ""ครับ ""นายไปตรวจสอบตัวตนและภูมิหลังของซูเฉี่ยนเฉี่ยน แล้วก็ผลการเรียนช่วงม.ต้น ม.ปลาย ของซูเฉี่ยนเฉี่ยน และก็ชีวิตส่วนตัวของเธอ""ค่ะ ประธานเสิ่น "เสิ่นม่านพูด:"นายออกไปเถอะ""ครับ "หลังจาก

"แล้วโรงเรียนสตรีเอกชนล่ะ?"เสิ่นม่านก็ได้รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกู้ไป๋ส่ายหัว:"ผมก็ไม่รู้ แต่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนไม่ได้เป็นนักเรียนของโรงเรียนสตรีเอกชน เพราะที่มาเรียนที่โรงเรียนมัธยมภาคเหนือระดับสองก็เพราะสภาพครอบครัวไม่ค่อยดี ถ้าผมจําไม่ผิด ซูเฉี่ยนเฉี่ยนมีแม่ผีพนัน สภาพครอบครัวแย่มาก ตอนนั้นครูประจำห้องก็ได้ท้วงค่าเทอมซูเฉี่ยนเฉี่ยน ซูเฉี่ยนเฉี่ยนปากบอกว่าจะยืมมาจ่าย แต่ไม่นานก็ลาออก"เสิ่นม่านฟังแล้ว ก็ขมวดคิ้วถ้าพูดแบบนี้ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนไม่ได้เป็นเด็กกำพร้าไม่มีพ่อแม่"ฉันรู้จักโรงเรียนสตรีนั้น รับเฉพาะเด็กผู้หญิงจากสถานเลี้ยงเด็กกําพร้า และทุกปีป๋อซือกรุ๊ปและบริษัทอื่นๆ จะอุปถัมภ์เด็กผู้หญิงหนึ่งหรือสองคนจากโรงเรียนนี้"เสิ่นม่านจําได้ว่า ในชาติที่แล้วป๋อซือกรุ๊ปได้ให้ทุนกับไม่น้อย แต่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเป็นข้อยกเว้น เพราะตอนงานนัดเจอกับเด็กทุน ป๋อซือเหยียนก็ได้เจอกับเสิ่นม่านที่ให้อาหารแมวจรจัดพอดีในชาติที่ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนในปากของป๋อซือเหยียนนั้นเป็นเด็กผู้หญิงที่อ่อนแอและใจดี อาจเป็นเพราะการที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนให้อาหารกับแมวจรจัด ประกอบกับรูปลักษณ์ที่ไร้เดียงสาของซูเฉี่ยนเฉี่ยน เ

คุณนายป๋อสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า "ฉันไม่เข้าใจคําพูดเหล่านี้ของเธอ แต่นี่ทำให้ชื่อเสียงของตระกูลป๋อเสียหาย ส่งผลเสียต่อชื่อเสียงของเธออีกด้วย! เรื่องพวกนี้ตีพิมพ์ลงในหนังสือพิมพ์ ทุกคนก็รู้แล้วไม่ใช่เหรอ? ตระกูลป๋อของพวกเราต้องขายหน้าขนาดไหน? ฉันไม่ส่งนใจหรอกนะว่าจะดังไหม แต่เธอต้องจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย! มิฉะนั้นอย่ากลับมาหาฉัน!"คุณนายป๋ออารมณ์เสีย และหลินหวั่นเอ๋อร์ที่อยู่ด้านข้างพูดว่า:"คุณนายนี่เป็นเพียงงานของคุณหญิง อย่าโมโหไปค่ะ ฉันได้ยินมาว่าเมื่อก่อนคุณหญิงไม่ค่อยอยู่บ้าน งานต้องยุ่งมากแน่ๆ ท่านก็อย่ากดดันคุณหญิงเลยค่ะ"หลินหวั่นเอ๋อร์ไม่พูดไม่มีอะไร ทันทีที่เธอพูดแบบนี้ คุณนายป๋อก็มีความสงสัยในใจ"ฉันก็ว่าเมื่อก่อนทำไมเธอไม่ค่อยกลับบ้าน ที่แท้ก็เพราะเรื่องนี้"ใบหน้าของคุณนายน่าเกลียดมาก ดูเหมือนว่าเขาจะแน่ใจว่าเสิ่นม่านมีคนข้างนอกเสิ่นม่านก็ไม่อธิบาย ตอนนี้เธอไม่มีอารมณ์ที่จะทําให้คุณนาป๋อพอใจ คุณนายป๋อชอบเธอไหม มันไม่สำคัญ"เสิ่นม่าน! เธอเอาซือเหยียนของพวกเราไปไว้ไหน?"คุณนายป๋อยืนขึ้นอย่างโมโห หลินหวั่นเอ๋อร์ข้างๆก็ได้มองเหมือนสนุกเธออยากรู้จริงๆว่า เ

"ครับ!"รปภ.เหล่านั้นรีบไล่ผู้หญิงเหล่านั้นออกไป และผู้หญิงเหล่านั้นก็วิ่งหนีไปหลังจากเห็นหลินหวั่นเอ๋อร์"พี่ซือเหยียน……"หลินหวั่นเอ๋อร์สีหน้าดูไม่ดีเธอรีบตรวจสอบร่างกายป๋อซือเหยียน เห็นว่าชุดของป๋อซือเหยียนสกปรกแล้ว:"ฉันจะไปหาชุดใหม่ให้คุณ" "ไม่จําเป็น "ป๋อซือเหยียนมองหลินหวั่นเอ๋อร์อย่างเย็นชา"ไม่อยากให้เรื่องวันนี้เกิดขึ้นอีกเกิดขึ้นเป็นครั้งที่สอง"หลินหวั่นเอ๋อร์ถูกสายตานั้นทำให้กลัวเล็กน้อยหลินหวั่นเอ๋อร์กัดริมฝีปากของเธอพูด"พี่ซือเหยียน……ฉันไม่เข้าใจว่าพี่หมายถึงอะไร""ไปกันเถอะ กลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน"เสิ่นม่านดึงป๋อซือเหยียนกลับไปที่ห้องสีหน้าของคุณนายป๋อถูกเสียงโวยวายข้างนอกทำเอาไม่ดี:"มีอะไรเกิดขึ้น ""มีแฟนๆกู้ไป๋มาโวยวายที่ประตูค่ะ"เสิ่นม่านพูดไปแล้วก็มองหลินหวั่นเอ๋อร์ไป แล้วพูดต่อว่า:"คนเหล่านั้นเกือบจะทำให้ซือเหยียนบาดเจ็บ แต่ฉันก็สงสัย พวกเธอรู้ที่อยู่ของบ้านป๋อได้ยังไง"คุณนายป๋ออยู่ในแวดวงนี้มานานหลายทศวรรษ เธอรู้วิธีการของผู้หญิงมาก และเธอก็มองไปที่หลินหวั่นเอ๋อร์ หลินหวั่นเอ๋อร์พูดด้วยความคับข้องใจ:"คุณหญิง ทําไมคุณถึงมองฉันแบบนั้น? เรื่องนี้

กู้ไป๋ดูเอกสารสองฉบับที่เสิ่นม่านมอบให้เขา ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจาก โรงเรียนมัธยมภาคเหนือระดับสองนั้นเหมือนกับที่กู้ไป๋อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ แต่ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือรูปถ่ายขนาด 1 นิ้ว"ผมไม่มีทางจําผิด"กู้ไป๋คืนเอกสารข้อมูลให้กับเสิ่นม่าน และพูดว่า:"เหตุผลเดียวที่ทำให้สิ่งนี้เกิดขึ้นคือมีคนสลับรูปถ่ายของคนสองคนนี้"เสิ่นม่านมองดูเอกสารในมือก็ได้คิดหรือ เธอต้องหาวิธีติดต่อหญิงสาวในภาพ"ประธานเสิ่น ถึงตอนนี้แล้ว คุณยังอยากรู้เกี่ยวกับตัวตนของซูเฉี่ยนเฉี่ยน?"คําพูดกู้ไป๋ดึงความคิดของเสิ่นม่านกลับมาเสิ่นม่านจําได้ตอนนี้มีเรื่องอื้อฉาวระหว่างพวกเขาสองคน แต่กู้ไป๋ตรงหน้าก็ไม่ได้มีท่าทางที่เหมือนคนมีข่าวฉาว"หรือว่าฉันควรจะรีบเริ่มการประชุมประชาสัมพันธ์อย่างจริงจังตอนนี้?"เสิ่นม่านพลิกเอกสารในมือ พูดว่า:"ก็แค่ข่าว มันไม่ได้มีเรื่องแบบนี้ อีกอย่าง นายอยากได้ข่าวฉาวไม่ใช่เหรอ?"สีหน้าของกู้ไป๋ตกตะลึงและเสิ่นม่านพูดเสริม:"ก็เพราะว่านายหมกมุ่นอยู่กับการถ่ายทําตั้งแต่เดบิวต์ และไม่ค่อยมีเรื่องอื้อฉาวใดๆ เพื่อที่จะได้รับความนิยม ดังนั้นฉันคิดว่าช่วยนายแล้วกัน"เมื่อกู้ไป๋ได้ยินเสิ่น