"แล้วโรงเรียนสตรีเอกชนล่ะ?"เสิ่นม่านก็ได้รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกู้ไป๋ส่ายหัว:"ผมก็ไม่รู้ แต่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนไม่ได้เป็นนักเรียนของโรงเรียนสตรีเอกชน เพราะที่มาเรียนที่โรงเรียนมัธยมภาคเหนือระดับสองก็เพราะสภาพครอบครัวไม่ค่อยดี ถ้าผมจําไม่ผิด ซูเฉี่ยนเฉี่ยนมีแม่ผีพนัน สภาพครอบครัวแย่มาก ตอนนั้นครูประจำห้องก็ได้ท้วงค่าเทอมซูเฉี่ยนเฉี่ยน ซูเฉี่ยนเฉี่ยนปากบอกว่าจะยืมมาจ่าย แต่ไม่นานก็ลาออก"เสิ่นม่านฟังแล้ว ก็ขมวดคิ้วถ้าพูดแบบนี้ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนไม่ได้เป็นเด็กกำพร้าไม่มีพ่อแม่"ฉันรู้จักโรงเรียนสตรีนั้น รับเฉพาะเด็กผู้หญิงจากสถานเลี้ยงเด็กกําพร้า และทุกปีป๋อซือกรุ๊ปและบริษัทอื่นๆ จะอุปถัมภ์เด็กผู้หญิงหนึ่งหรือสองคนจากโรงเรียนนี้"เสิ่นม่านจําได้ว่า ในชาติที่แล้วป๋อซือกรุ๊ปได้ให้ทุนกับไม่น้อย แต่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเป็นข้อยกเว้น เพราะตอนงานนัดเจอกับเด็กทุน ป๋อซือเหยียนก็ได้เจอกับเสิ่นม่านที่ให้อาหารแมวจรจัดพอดีในชาติที่ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนในปากของป๋อซือเหยียนนั้นเป็นเด็กผู้หญิงที่อ่อนแอและใจดี อาจเป็นเพราะการที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนให้อาหารกับแมวจรจัด ประกอบกับรูปลักษณ์ที่ไร้เดียงสาของซูเฉี่ยนเฉี่ยน เ
หลังจากที่หลินหวั่นเอ๋อร์จากไป ป๋อซือเหยียนถามด้วยเสียงเบา:"คุณไม่โกรธเลยเหรอ?""ไม่โกรธค่ะ"เสิ่นม่านพูด"ฉันไม่ได้โง่ เธอจงใจทําชาหกใส่คุณ ฉันทําไมต้องโกรธ?"เมื่อเธอเข้าประตูมาเมื่อกี้ เธอก็เห็นว่าป๋อซือเหยียนได้ปฏิเสะการแตะตัวของหลินหวั่นเอ๋อร์ แต่หลินหวั่นเอ๋อร์ไม่สนใจ"ผมเตรียมน้ําร้อนแล้วไปอาบน้ำก่อนเถอะ""อืม "เสิ่นม่านขึ้นไปชั้นบนเมื่อเธอเห็นว่า ป๋อซือเหยียนไม่ได้ขึ้นไปกับเธอ เธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทางโทรศัพท์ เจียงฉินมีข้อความมาเจียงฉิน: เธอไม่ได้กลับมาสองวันแล้ว!เสิ่นม่าน: ย่าของป๋อซือเหยียนย้ายมา ฉันน่าจะไม่กลับไปสักพักเจียงฉิน: ฉันเบื่อมาก……เสิ่นม่าน: ไปหาฟู่ฉือโจวเจียงฉิน: ฟู่ฉือโจวกับอาตั๋วไปทําธุระในต่างประเทศ! ไม่งั้นฉันคงไม่เบื่อแบบนี้!นิ้วที่เสิ่นม่านกำลังพิมพ์ก็ได้หยุดลงเซียวตั๋ว……ไปต่างประเทศ?เสิ่นม่านลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วเปิด แชทของเซียวตั๋วเซียวตั๋วดูเหมือนจะไม่ชอบเล่นโซเชียลมากหนัก และเขาไม่ชอบเล่นพวกโทรศัพท์มือถือ จนถึงตอนนี้แชทระหว่างเธอกับเซียวตั๋วเป็นเพียงประโยคสั้นๆ เพียงไม่กี่ประโยคเซียวตั๋วไปต่างประเทศ……ดูเหมือนจะไม่พูดถึงเร
คุณนายป๋อสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า "ฉันไม่เข้าใจคําพูดเหล่านี้ของเธอ แต่นี่ทำให้ชื่อเสียงของตระกูลป๋อเสียหาย ส่งผลเสียต่อชื่อเสียงของเธออีกด้วย! เรื่องพวกนี้ตีพิมพ์ลงในหนังสือพิมพ์ ทุกคนก็รู้แล้วไม่ใช่เหรอ? ตระกูลป๋อของพวกเราต้องขายหน้าขนาดไหน? ฉันไม่ส่งนใจหรอกนะว่าจะดังไหม แต่เธอต้องจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย! มิฉะนั้นอย่ากลับมาหาฉัน!"คุณนายป๋ออารมณ์เสีย และหลินหวั่นเอ๋อร์ที่อยู่ด้านข้างพูดว่า:"คุณนายนี่เป็นเพียงงานของคุณหญิง อย่าโมโหไปค่ะ ฉันได้ยินมาว่าเมื่อก่อนคุณหญิงไม่ค่อยอยู่บ้าน งานต้องยุ่งมากแน่ๆ ท่านก็อย่ากดดันคุณหญิงเลยค่ะ"หลินหวั่นเอ๋อร์ไม่พูดไม่มีอะไร ทันทีที่เธอพูดแบบนี้ คุณนายป๋อก็มีความสงสัยในใจ"ฉันก็ว่าเมื่อก่อนทำไมเธอไม่ค่อยกลับบ้าน ที่แท้ก็เพราะเรื่องนี้"ใบหน้าของคุณนายน่าเกลียดมาก ดูเหมือนว่าเขาจะแน่ใจว่าเสิ่นม่านมีคนข้างนอกเสิ่นม่านก็ไม่อธิบาย ตอนนี้เธอไม่มีอารมณ์ที่จะทําให้คุณนาป๋อพอใจ คุณนายป๋อชอบเธอไหม มันไม่สำคัญ"เสิ่นม่าน! เธอเอาซือเหยียนของพวกเราไปไว้ไหน?"คุณนายป๋อยืนขึ้นอย่างโมโห หลินหวั่นเอ๋อร์ข้างๆก็ได้มองเหมือนสนุกเธออยากรู้จริงๆว่า เ
เสิ่นม่านและป๋อซือเหยียนกลับไปที่ห้องและป๋อซือเหยียนพูดว่า: "ผมจะให้ไปกดข่าวให้ จะไม่ให้มันมากระทบคุณ""คุณไม่ถามฉันหน่อยเหรอว่าเรื่องอะไร?"เพราะว่ารูปของเธอกับกู้ไป๋เป็นรูปที่ถ่ายมาจริงป๋อซือเหยียนมองไปที่เสิ่นม่านพูด:"ถ้าคุณอยากบอกคุณก็บอกผมแล้ว""ฉันไม่อยาก "เสิ่นม่านตอบป๋อซือเหยียนไปตรงๆ"ได้"เวลานี้ เสิ่นม่านได้ยินเสียงฝีเท้านอกประตูแม้ว่ามันจะเบามาก แต่เธอรู้ว่ามันคือหลินหวั่นเอ๋อร์ที่ยืนอยู่ที่ประตูเวลานี้เสิ่นม่านขี้เกียจแสดง ดังนั้นจึงเปิดประตู และหลินหวั่นเอ๋อร์ที่ประตูก็ตกตะลึง คงคิดไม่ถึงว่าเสิ่นม่านจะเปิดประตู"คุณ คุณหญิง""ฉันไม่ชอบที่มีคนยืนแอบฟังหน้าประตูห้องฉัน และถ้าไม่มีอะไรก็กรุณาอย่าขึ้นมาที่ชั้นสอง"เสิ่นม่านพูดตรงๆ ทำให้หลินหวั่นเอ๋อร์หน้าแดง:"ฉันขอโทษค่ะคุณหญิง แต่คุณนายว่าพวกคุณจะทะเลาะกัน ก็ได้ให้ฉันมาดู……ต่อไปไม่มีแล้วค่ะ""ก็ดี "เสิ่นม่านปิดประตู เมื่อป๋อซือเหยียนเห็นแบบนั้น ป๋อซือเหยียน ก็ได้ยิ้มบางๆสิ่นม่านขมวดคิ้ว:"คุณยิ้มอะไร?""ผมดีใจ"ป๋อซือเหยียนล็อคประตู และเขาพูดเสียงเบา:"เพราะคุณไม่ชอบเธอ""หยุดฝันได้แล้ว แม้ว่าฉันจะไม่ชอบเธอ
"ครับ!"รปภ.เหล่านั้นรีบไล่ผู้หญิงเหล่านั้นออกไป และผู้หญิงเหล่านั้นก็วิ่งหนีไปหลังจากเห็นหลินหวั่นเอ๋อร์"พี่ซือเหยียน……"หลินหวั่นเอ๋อร์สีหน้าดูไม่ดีเธอรีบตรวจสอบร่างกายป๋อซือเหยียน เห็นว่าชุดของป๋อซือเหยียนสกปรกแล้ว:"ฉันจะไปหาชุดใหม่ให้คุณ" "ไม่จําเป็น "ป๋อซือเหยียนมองหลินหวั่นเอ๋อร์อย่างเย็นชา"ไม่อยากให้เรื่องวันนี้เกิดขึ้นอีกเกิดขึ้นเป็นครั้งที่สอง"หลินหวั่นเอ๋อร์ถูกสายตานั้นทำให้กลัวเล็กน้อยหลินหวั่นเอ๋อร์กัดริมฝีปากของเธอพูด"พี่ซือเหยียน……ฉันไม่เข้าใจว่าพี่หมายถึงอะไร""ไปกันเถอะ กลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน"เสิ่นม่านดึงป๋อซือเหยียนกลับไปที่ห้องสีหน้าของคุณนายป๋อถูกเสียงโวยวายข้างนอกทำเอาไม่ดี:"มีอะไรเกิดขึ้น ""มีแฟนๆกู้ไป๋มาโวยวายที่ประตูค่ะ"เสิ่นม่านพูดไปแล้วก็มองหลินหวั่นเอ๋อร์ไป แล้วพูดต่อว่า:"คนเหล่านั้นเกือบจะทำให้ซือเหยียนบาดเจ็บ แต่ฉันก็สงสัย พวกเธอรู้ที่อยู่ของบ้านป๋อได้ยังไง"คุณนายป๋ออยู่ในแวดวงนี้มานานหลายทศวรรษ เธอรู้วิธีการของผู้หญิงมาก และเธอก็มองไปที่หลินหวั่นเอ๋อร์ หลินหวั่นเอ๋อร์พูดด้วยความคับข้องใจ:"คุณหญิง ทําไมคุณถึงมองฉันแบบนั้น? เรื่องนี้
เมื่อนึกถึงความทรงจำนี้เสิ่นม่านก็กําหมัดแน่นเสิ่นม่านนะเสิ่นม่าน เพราะว่าไม่กี้วันนี้ป๋อซือเหยียนทำดีกับเธอ เธอก็จะลืมเรื่องที่เขาเคยทำแล้วเหรอ?ป๋อซือเหยียนได้เย็นชาเข้ากระดูกที่เขารักมากที่สุด มีแค่ตัวเขาเองเวลาต่อมา ป๋อซือเหยียนออกมาจากห้องน้ํา เขาสวมเพียงเสื้อคลุมอาบน้ําสีขาว นอกจากนี้ยังมีหยดน้ําหยดจากปลายผมป๋อซือเหยียนเห็นเสิ่นม่านซึ่งนั่งอยู่บนขอบเตียงโดยไม่พูดอะไร เขาก็ก้าวไปข้างหน้าและถามด้วยรอยยิ้ม:"เป็นอะไรไป?"เมื่อป๋อซือเหยียนต้องการเอื้อมมือออกไปช่วยเธอจัดผม เสิ่นม่านก็ได้หลบ มือของป๋อซือเหยียนนิ่งกลางอากาศ เสิ่นม่านยืนขึ้นและถามว่า:"ฉันมีคําถามที่อยากถามคุณ""ได้""ซูเฉี่ยนเฉี่ยน……ไม่มีพ่อแม่จริงๆเหรอ?""ครับ ""เธอเป็นนักเรียนที่โรงเรียนสตรีเอกชน?" "อืม ""งั้น……ทําไมต้องเป็นเธอ?"เกี่ยวกับคําถามของเสิ่นม่าน ป๋อซือเหยียนไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ แค่ตอบตามความจริง:"คะแนนของเธอในโรงเรียนสตรีเอกชนนั้นดดดเด่น ป๋อซือกรุ๊ปต้องเลือกนักเรียนยากจนสองสามคนเพื่อให้ทุน นักเรียนที่ยากจนเหล่านี้ไม่ได้ถูกสุ่มเลือก ข้อสองก็ต้องพิจารณามากมาย เพื่อมั่นใจว่านักเรี
กู้ไป๋ดูเอกสารสองฉบับที่เสิ่นม่านมอบให้เขา ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจาก โรงเรียนมัธยมภาคเหนือระดับสองนั้นเหมือนกับที่กู้ไป๋อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ แต่ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือรูปถ่ายขนาด 1 นิ้ว"ผมไม่มีทางจําผิด"กู้ไป๋คืนเอกสารข้อมูลให้กับเสิ่นม่าน และพูดว่า:"เหตุผลเดียวที่ทำให้สิ่งนี้เกิดขึ้นคือมีคนสลับรูปถ่ายของคนสองคนนี้"เสิ่นม่านมองดูเอกสารในมือก็ได้คิดหรือ เธอต้องหาวิธีติดต่อหญิงสาวในภาพ"ประธานเสิ่น ถึงตอนนี้แล้ว คุณยังอยากรู้เกี่ยวกับตัวตนของซูเฉี่ยนเฉี่ยน?"คําพูดกู้ไป๋ดึงความคิดของเสิ่นม่านกลับมาเสิ่นม่านจําได้ตอนนี้มีเรื่องอื้อฉาวระหว่างพวกเขาสองคน แต่กู้ไป๋ตรงหน้าก็ไม่ได้มีท่าทางที่เหมือนคนมีข่าวฉาว"หรือว่าฉันควรจะรีบเริ่มการประชุมประชาสัมพันธ์อย่างจริงจังตอนนี้?"เสิ่นม่านพลิกเอกสารในมือ พูดว่า:"ก็แค่ข่าว มันไม่ได้มีเรื่องแบบนี้ อีกอย่าง นายอยากได้ข่าวฉาวไม่ใช่เหรอ?"สีหน้าของกู้ไป๋ตกตะลึงและเสิ่นม่านพูดเสริม:"ก็เพราะว่านายหมกมุ่นอยู่กับการถ่ายทําตั้งแต่เดบิวต์ และไม่ค่อยมีเรื่องอื้อฉาวใดๆ เพื่อที่จะได้รับความนิยม ดังนั้นฉันคิดว่าช่วยนายแล้วกัน"เมื่อกู้ไป๋ได้ยินเสิ่น
คิ้วของพี่โจวขมวดเล็กน้อย"ขอโทษค่ะพี่โจว ฉันได้ทําแผนงานเสร็จหมดแล้ว"หลังจากพูดจบ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็เอาแผนงานในมือให้กับพี่โจวพี่โจวมอง จากนั้นพูดกับซูเฉี่ยนเฉี่ยน:"วันนี้หลังเลิกงานอย่าพึ่กลับ มีงานเลี้ยงอาหารค่ำที่เธอต้องไปด้วย""ฉันเหรอคะ"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนตกตะลึงเธอก็แค่นักศึกษาฝึกงาน ทำไมถึงได้พาไปงานเลี้ยง?พี่โจวพูด:"ฉันจําได้ว่าก่อนหน้านี้ว่าเธอมักจะไปงานเลี้ยงอาหารค่ำบ่อยๆ ใช่ไหม เธอมีประสบการณ์ ฉันไว้ใจเธอ"ฟังพี่โจวพูดแบบนี้ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็มีความมั่นใจในทันใดอย่างอื่นเขาอาจจะไม่ได้เรื่อง แต่เธอได้ไปงานเลี้ยงพวกนั้นกับป๋อซือเหยียนหลายครั้ง ก็ถึงว่าคุ้นเคยบ้างรอพี่โจวจะกลับไปที่ห้องทำงาน ก็ได้รีบโทรหาเสิ่นม่าน"ประธานเสิ่น ฉันได้พูดตามที่คุณสั่งแล้วค่ะ""โอเค ฉันรู้แล้ว""นอกจากนี้ ฉันเมื่อกี้ฉันเห็นว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนมีโทรศัพท์สองเครื่องค่ะ""สองเครื่อง"ทางนั้น แม้ว่าเสิ่นม่านจะสงสัย แต่ก็เป็นเรื่องปกติที่จะมีคนมีโทรศัทพ์สองเครื่อง เธอก็พูดเรียบ ๆ :"อย่าพึ่งสนใจเรื่องนี้ คืนนี้พาซูเฉี่ยนเฉี่ยนมาที่งานเลี้ยงที่โรมแรมก็พอ""ค่ะ ประธานเสิ่น "เสิ่นม่านวางสายเธอ