เสิ่นม่านและป๋อซือเหยียนกลับไปที่ห้องและป๋อซือเหยียนพูดว่า: "ผมจะให้ไปกดข่าวให้ จะไม่ให้มันมากระทบคุณ""คุณไม่ถามฉันหน่อยเหรอว่าเรื่องอะไร?"เพราะว่ารูปของเธอกับกู้ไป๋เป็นรูปที่ถ่ายมาจริงป๋อซือเหยียนมองไปที่เสิ่นม่านพูด:"ถ้าคุณอยากบอกคุณก็บอกผมแล้ว""ฉันไม่อยาก "เสิ่นม่านตอบป๋อซือเหยียนไปตรงๆ"ได้"เวลานี้ เสิ่นม่านได้ยินเสียงฝีเท้านอกประตูแม้ว่ามันจะเบามาก แต่เธอรู้ว่ามันคือหลินหวั่นเอ๋อร์ที่ยืนอยู่ที่ประตูเวลานี้เสิ่นม่านขี้เกียจแสดง ดังนั้นจึงเปิดประตู และหลินหวั่นเอ๋อร์ที่ประตูก็ตกตะลึง คงคิดไม่ถึงว่าเสิ่นม่านจะเปิดประตู"คุณ คุณหญิง""ฉันไม่ชอบที่มีคนยืนแอบฟังหน้าประตูห้องฉัน และถ้าไม่มีอะไรก็กรุณาอย่าขึ้นมาที่ชั้นสอง"เสิ่นม่านพูดตรงๆ ทำให้หลินหวั่นเอ๋อร์หน้าแดง:"ฉันขอโทษค่ะคุณหญิง แต่คุณนายว่าพวกคุณจะทะเลาะกัน ก็ได้ให้ฉันมาดู……ต่อไปไม่มีแล้วค่ะ""ก็ดี "เสิ่นม่านปิดประตู เมื่อป๋อซือเหยียนเห็นแบบนั้น ป๋อซือเหยียน ก็ได้ยิ้มบางๆสิ่นม่านขมวดคิ้ว:"คุณยิ้มอะไร?""ผมดีใจ"ป๋อซือเหยียนล็อคประตู และเขาพูดเสียงเบา:"เพราะคุณไม่ชอบเธอ""หยุดฝันได้แล้ว แม้ว่าฉันจะไม่ชอบเธอ
"ครับ!"รปภ.เหล่านั้นรีบไล่ผู้หญิงเหล่านั้นออกไป และผู้หญิงเหล่านั้นก็วิ่งหนีไปหลังจากเห็นหลินหวั่นเอ๋อร์"พี่ซือเหยียน……"หลินหวั่นเอ๋อร์สีหน้าดูไม่ดีเธอรีบตรวจสอบร่างกายป๋อซือเหยียน เห็นว่าชุดของป๋อซือเหยียนสกปรกแล้ว:"ฉันจะไปหาชุดใหม่ให้คุณ" "ไม่จําเป็น "ป๋อซือเหยียนมองหลินหวั่นเอ๋อร์อย่างเย็นชา"ไม่อยากให้เรื่องวันนี้เกิดขึ้นอีกเกิดขึ้นเป็นครั้งที่สอง"หลินหวั่นเอ๋อร์ถูกสายตานั้นทำให้กลัวเล็กน้อยหลินหวั่นเอ๋อร์กัดริมฝีปากของเธอพูด"พี่ซือเหยียน……ฉันไม่เข้าใจว่าพี่หมายถึงอะไร""ไปกันเถอะ กลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน"เสิ่นม่านดึงป๋อซือเหยียนกลับไปที่ห้องสีหน้าของคุณนายป๋อถูกเสียงโวยวายข้างนอกทำเอาไม่ดี:"มีอะไรเกิดขึ้น ""มีแฟนๆกู้ไป๋มาโวยวายที่ประตูค่ะ"เสิ่นม่านพูดไปแล้วก็มองหลินหวั่นเอ๋อร์ไป แล้วพูดต่อว่า:"คนเหล่านั้นเกือบจะทำให้ซือเหยียนบาดเจ็บ แต่ฉันก็สงสัย พวกเธอรู้ที่อยู่ของบ้านป๋อได้ยังไง"คุณนายป๋ออยู่ในแวดวงนี้มานานหลายทศวรรษ เธอรู้วิธีการของผู้หญิงมาก และเธอก็มองไปที่หลินหวั่นเอ๋อร์ หลินหวั่นเอ๋อร์พูดด้วยความคับข้องใจ:"คุณหญิง ทําไมคุณถึงมองฉันแบบนั้น? เรื่องนี้
เมื่อนึกถึงความทรงจำนี้เสิ่นม่านก็กําหมัดแน่นเสิ่นม่านนะเสิ่นม่าน เพราะว่าไม่กี้วันนี้ป๋อซือเหยียนทำดีกับเธอ เธอก็จะลืมเรื่องที่เขาเคยทำแล้วเหรอ?ป๋อซือเหยียนได้เย็นชาเข้ากระดูกที่เขารักมากที่สุด มีแค่ตัวเขาเองเวลาต่อมา ป๋อซือเหยียนออกมาจากห้องน้ํา เขาสวมเพียงเสื้อคลุมอาบน้ําสีขาว นอกจากนี้ยังมีหยดน้ําหยดจากปลายผมป๋อซือเหยียนเห็นเสิ่นม่านซึ่งนั่งอยู่บนขอบเตียงโดยไม่พูดอะไร เขาก็ก้าวไปข้างหน้าและถามด้วยรอยยิ้ม:"เป็นอะไรไป?"เมื่อป๋อซือเหยียนต้องการเอื้อมมือออกไปช่วยเธอจัดผม เสิ่นม่านก็ได้หลบ มือของป๋อซือเหยียนนิ่งกลางอากาศ เสิ่นม่านยืนขึ้นและถามว่า:"ฉันมีคําถามที่อยากถามคุณ""ได้""ซูเฉี่ยนเฉี่ยน……ไม่มีพ่อแม่จริงๆเหรอ?""ครับ ""เธอเป็นนักเรียนที่โรงเรียนสตรีเอกชน?" "อืม ""งั้น……ทําไมต้องเป็นเธอ?"เกี่ยวกับคําถามของเสิ่นม่าน ป๋อซือเหยียนไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ แค่ตอบตามความจริง:"คะแนนของเธอในโรงเรียนสตรีเอกชนนั้นดดดเด่น ป๋อซือกรุ๊ปต้องเลือกนักเรียนยากจนสองสามคนเพื่อให้ทุน นักเรียนที่ยากจนเหล่านี้ไม่ได้ถูกสุ่มเลือก ข้อสองก็ต้องพิจารณามากมาย เพื่อมั่นใจว่านักเรี
กู้ไป๋ดูเอกสารสองฉบับที่เสิ่นม่านมอบให้เขา ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจาก โรงเรียนมัธยมภาคเหนือระดับสองนั้นเหมือนกับที่กู้ไป๋อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ แต่ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือรูปถ่ายขนาด 1 นิ้ว"ผมไม่มีทางจําผิด"กู้ไป๋คืนเอกสารข้อมูลให้กับเสิ่นม่าน และพูดว่า:"เหตุผลเดียวที่ทำให้สิ่งนี้เกิดขึ้นคือมีคนสลับรูปถ่ายของคนสองคนนี้"เสิ่นม่านมองดูเอกสารในมือก็ได้คิดหรือ เธอต้องหาวิธีติดต่อหญิงสาวในภาพ"ประธานเสิ่น ถึงตอนนี้แล้ว คุณยังอยากรู้เกี่ยวกับตัวตนของซูเฉี่ยนเฉี่ยน?"คําพูดกู้ไป๋ดึงความคิดของเสิ่นม่านกลับมาเสิ่นม่านจําได้ตอนนี้มีเรื่องอื้อฉาวระหว่างพวกเขาสองคน แต่กู้ไป๋ตรงหน้าก็ไม่ได้มีท่าทางที่เหมือนคนมีข่าวฉาว"หรือว่าฉันควรจะรีบเริ่มการประชุมประชาสัมพันธ์อย่างจริงจังตอนนี้?"เสิ่นม่านพลิกเอกสารในมือ พูดว่า:"ก็แค่ข่าว มันไม่ได้มีเรื่องแบบนี้ อีกอย่าง นายอยากได้ข่าวฉาวไม่ใช่เหรอ?"สีหน้าของกู้ไป๋ตกตะลึงและเสิ่นม่านพูดเสริม:"ก็เพราะว่านายหมกมุ่นอยู่กับการถ่ายทําตั้งแต่เดบิวต์ และไม่ค่อยมีเรื่องอื้อฉาวใดๆ เพื่อที่จะได้รับความนิยม ดังนั้นฉันคิดว่าช่วยนายแล้วกัน"เมื่อกู้ไป๋ได้ยินเสิ่น
คิ้วของพี่โจวขมวดเล็กน้อย"ขอโทษค่ะพี่โจว ฉันได้ทําแผนงานเสร็จหมดแล้ว"หลังจากพูดจบ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็เอาแผนงานในมือให้กับพี่โจวพี่โจวมอง จากนั้นพูดกับซูเฉี่ยนเฉี่ยน:"วันนี้หลังเลิกงานอย่าพึ่กลับ มีงานเลี้ยงอาหารค่ำที่เธอต้องไปด้วย""ฉันเหรอคะ"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนตกตะลึงเธอก็แค่นักศึกษาฝึกงาน ทำไมถึงได้พาไปงานเลี้ยง?พี่โจวพูด:"ฉันจําได้ว่าก่อนหน้านี้ว่าเธอมักจะไปงานเลี้ยงอาหารค่ำบ่อยๆ ใช่ไหม เธอมีประสบการณ์ ฉันไว้ใจเธอ"ฟังพี่โจวพูดแบบนี้ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็มีความมั่นใจในทันใดอย่างอื่นเขาอาจจะไม่ได้เรื่อง แต่เธอได้ไปงานเลี้ยงพวกนั้นกับป๋อซือเหยียนหลายครั้ง ก็ถึงว่าคุ้นเคยบ้างรอพี่โจวจะกลับไปที่ห้องทำงาน ก็ได้รีบโทรหาเสิ่นม่าน"ประธานเสิ่น ฉันได้พูดตามที่คุณสั่งแล้วค่ะ""โอเค ฉันรู้แล้ว""นอกจากนี้ ฉันเมื่อกี้ฉันเห็นว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนมีโทรศัพท์สองเครื่องค่ะ""สองเครื่อง"ทางนั้น แม้ว่าเสิ่นม่านจะสงสัย แต่ก็เป็นเรื่องปกติที่จะมีคนมีโทรศัทพ์สองเครื่อง เธอก็พูดเรียบ ๆ :"อย่าพึ่งสนใจเรื่องนี้ คืนนี้พาซูเฉี่ยนเฉี่ยนมาที่งานเลี้ยงที่โรมแรมก็พอ""ค่ะ ประธานเสิ่น "เสิ่นม่านวางสายเธอ
"ขอร้องพวกคุณล่ะ ปล่อยฉันไปเถอะ……"น้ําตาของซูเฉี่ยนเฉี่ยนไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้"นังนี่ อย่ามาทำเป็นน่าสงสารกับกู! อย่าคิดว่ามึงแกล้งตายแล้วไปเกาะเสี่ยใหญ่ก็ไม่มีอะไรแล้ว ! ตอนนี้เสี่ยของแกไม่เอามึงแล้ว หรือว่าแกก็หาทาง จับผัวรวยๆ อีกคน ให้คืนเงินแปดสิบล้านที่แม่มึงติดพวกกูให้หมด พวกกูก็จะหล่อยมึงไป!""อะไรนะ แปดสิบล้าน?!"ใบหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนซีด:"ทำไมถึงได้ติดหนีเยอะขนาดนี้?""เธอว่าไงล่ะ?"ชายชราหลายคนมองหน้ากัน ตอนนั้นซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็เข้าใจ:"พวกแกปล่อยกู้นอกระบบ ! นั่นผิดกฎหมาย!""ผิดกฎหมาย?"บางคนระเบิดเสียงหัวเราะ"มึง มีสิทธิ์ที่จะมาพูดกฏหมายกับกูเหรอ? ยืมเงินก็ต้องคืน ! สัญญายืมนั้นแม่มึงเป็นคนเซ็นเอง ! งั้นก็ต้องคืน!""ฉันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรไปหล่อนแล้ว ! ทําไมทำไมพวกแกถึงให้ฉันคืน?""หนี้แม่ลูกคืน เธอคิดว่าเปลี่ยนตัวตนแล้วก็ไม่มีอะไรแล้วเหรอ?"ชายคนหนึ่งเอาใบเกิดออกมา หัวเราะอย่างเย็นชา :"ความลับดำมืดของมึงและแม่มึงอยู่กับกู ชาตินี้ถ้าพวกมึงไม่คืนเงินก็อย่าคิดว่าจะหนีได้!"ในเวลานั้น พี่โจวก็ได้เงินเข้าห้องอาหารพอดี และเธอแสร้งทําเป็นสงสัยและถามว่า:"ทำไมคะ?
เสิ่นม่านยิ้มเล็กน้อย:"อืม ฉันกลับไปกับนาย"เลขาหลี่หลีกทางให้ เสิ่นม่านเดินออกไปตาม เดินไปสักพัก เสียงฝีเท้าของ เสิ่นม่านก็หยุดลงและถามว่า:"ช่วงนี้ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนได้มาหาประธานป๋อไหม?"เลขาหลี่พยักหน้า:"คุณซูโทรหาผมอยู่สองสามครั้งครับ แต่ประธานป๋อได้สั่งไว้แล้ว ก็เลยไม่ได้สนใจ""โอเค ฉันรู้แล้ว"เสิ่นม่านก็ได้ยิ้มที่แท้ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็ยังคิดถึงเสี่ยกระเป๋าหนักคนนี้อยู่แต่ว่าก็ถูก เธอถูกกดดันขนาดนี้แล้ว นอกจากป๋อซือเหยียน น่าจะไม่มีใครสามารถช่วยเธอได้เลขาหลี่เมื่อเห็นว่าอยู่ดีๆ เสิ่นม่านก็ถามถึงซูเฉี่ยนเฉี่ยน ก็คิดว่าเสิ่นม่านเข้าใจอะไรผิด ดังนั้นเขาจึงพูดทันที:"คุณหญิง คราวนี้ประธานป๋อได้ตัดความสัมพันธ์กับคุณซูแล้วจริงๆ นะครับ คุณหญิงอาจไม่รู้มาก่อน เหตุผลที่ประธานป๋อพาคุณซูไปงานเลี้ยงต่างๆ ก็เพื่อที่จะให้คุณหึงหวงนะครับ""นายไม่ต้องพูดแล้วฉันรู้ทุกอย่าง"เสิ่นม่านก็แค่ยิ้มบางๆ เลขาหลี่ก็ตกตะลึงเมื่อเห็นสีหน้าของเสิ่นม่านเมื่อก่อนเขาก็แค่รู้สึกว่าคุณหญิงเปลี่ยนไป แต่ไม่รู้ว่าคุณหญิงเปลี่ยนไปยังไง และตอนนี้เมื่อเห็นสีหน้าของแบบนี้ของคุณหญิง เลขาหลี่ก็มั่นใจ สาเหตุที่คุณหญ
ใบหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนดูไม่ดี: "แม่รู้ไหมว่าแม่เป็นหนี้เท่าไหร่? แกยังให้ฉันช่วยแก? ฉันมีเงินมากมายที่ไหน!""เธอก็ได้เกาะเสี่ยรวยแล้วไม่ใช่เหรอ? ป๋อซือเหยียนคนนั้นไง ! ฉันได้ยินมาว่าป๋อซือเหยียนใจดีกับเธอ พาเธอไปด้วยทุกที่ เธอจะได้กลายเป็นคุณหญิงป๋อแล้วไม่ใช่เหรอ? ตระกูลป๋อรวยขนาดนั้นแค่แปดสิบล้าน เขาจ่ายให้ได้แน่นอน!"ทันทีที่ แม่ซูพูดถึงป๋อซือเหยียน ดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยความสดใส ราวกับว่าเธอได้เห็นความหวังในทันใดใบหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนซีด:"ถ้าฉันได้เป็นคุณหญิงป๋อจริง ฉันก็คงไม่ถูกเจ้าหนี้พวกนั้นหาเจอหรอก!"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนไม่ใช่ไม่รู้ว่าแม่ซูได้คุยโม้กับเจ้าหนีพวกนั้นมาก่อน ก็คงไปพูดว่าลูกสาวตัวเองจะได้เป็นคุณหญิงป๋อและบรรดาเจ้าหนี้ก็รู้ว่าป๋อซือเหยียนมักจะพาเธอไปงานต่างๆ มากมาย ดังนั้นจึงคิดว่าจริงแต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าพวกเขาไปได้ข่าวมาจากไหน ไปรู้มาว่าป๋อซือเหยียนได้ตัดเงินทั้งหมดของเธอแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงไปหาเธอถึงประตู เอาของมีค่าของเธอออกไปเกือบทั้งหมดซูเฉี่ยนเฉี่ยนกัดฟัน ดวงตาของเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง:"ถ้าไม่ใช่เพราะแกปล่อยข่าวของฉัน ฉันก็ไม่ถูกเจ้าหนี้ของแกตามถึงบ้าน