บทที่ 232

"ขอร้องพวกคุณล่ะ ปล่อยฉันไปเถอะ……"

น้ําตาของซูเฉี่ยนเฉี่ยนไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้

"นังนี่ อย่ามาทำเป็นน่าสงสารกับกู! อย่าคิดว่ามึงแกล้งตายแล้วไปเกาะเสี่ยใหญ่ก็ไม่มีอะไรแล้ว ! ตอนนี้เสี่ยของแกไม่เอามึงแล้ว หรือว่าแกก็หาทาง จับผัวรวยๆ อีกคน ให้คืนเงินแปดสิบล้านที่แม่มึงติดพวกกูให้หมด พวกกูก็จะหล่อยมึงไป!"

"อะไรนะ แปดสิบล้าน?!"

ใบหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนซีด:"ทำไมถึงได้ติดหนีเยอะขนาดนี้?"

"เธอว่าไงล่ะ?"

ชายชราหลายคนมองหน้ากัน ตอนนั้นซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็เข้าใจ:"พวกแกปล่อยกู้นอกระบบ ! นั่นผิดกฎหมาย!"

"ผิดกฎหมาย?"

บางคนระเบิดเสียงหัวเราะ

"มึง มีสิทธิ์ที่จะมาพูดกฏหมายกับกูเหรอ? ยืมเงินก็ต้องคืน ! สัญญายืมนั้นแม่มึงเป็นคนเซ็นเอง ! งั้นก็ต้องคืน!"

"ฉันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรไปหล่อนแล้ว ! ทําไมทำไมพวกแกถึงให้ฉันคืน?"

"หนี้แม่ลูกคืน เธอคิดว่าเปลี่ยนตัวตนแล้วก็ไม่มีอะไรแล้วเหรอ?"

ชายคนหนึ่งเอาใบเกิดออกมา หัวเราะอย่างเย็นชา :"ความลับดำมืดของมึงและแม่มึงอยู่กับกู ชาตินี้ถ้าพวกมึงไม่คืนเงินก็อย่าคิดว่าจะหนีได้!"

ในเวลานั้น พี่โจวก็ได้เงินเข้าห้องอาหารพอดี และเธอแสร้งทําเป็นสงสัยและถามว่า:"ทำไมคะ?