เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 236
บทที่เกี่ยวข้อง
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 237
เสิ่นม่านเห็นฉากนี้บนชั้นสอง ก็ได้ยิ้มมุมปากเล็กน้อยเธอก็คิดไม่ถึงว่า หลินหวั่นเอ๋อร์จะใจร้อนขนาดนี้แต่ก็ดี จะได้ไม่ต้องเปลือกแรงให้เธอมาคิดแผลเองเสิ่นม่านกลับไปที่ห้องเลือกชุดสําหรับคืนนี้เธอหน้าตาดีอยู่แล้ว ไม่จําเป็นต้องแต่งตัวเป็นพิเศษ แต่วันนี้เธอจะแต่งตัวอย่างประณีตและสง่างาม ถึงเวลาแล้วที่เธอจะใช้ตัวตนคุณหญิงของตระกูลป๋อเพื่อสร้างอำนาจหลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง เสิ่นม่านก็ลงมาจากชั้นบน มองไม่เห็นหลินหวั่นเอ๋อร์คุณนายป๋อนั่งอยู่ในโซฟา เห็นเธอแต่งตัวแบบนี้ ก็ได้พูดอย่างไม่พอใจ :"คุณจะออกไปกับใคร ดึกขนาดนี้? แล้วยังแต่งตัวแบบนี้""คุณนาย ฉันไปคุยธุระกับประธานป๋อค่ะ ใกล้จะสายแล้ว ออกไปก่อนนะคะ"เสิ่นม่านไม่ได้มีอารมณ์ที่จะมาแสดงละครเมื่อเผชิญกับคุณนายป๋ออีกต่อไป คุณนายป๋อเห็นว่าเสิ่นม่านจะออกไปเลยแบบนั้น สีหน้าก็ได้เคร่ง"เสิ่นม่าน นี่เธอทำตัวอะไร ?"คุณนายป๋อพูดด้วยความโกรธ:"เธอได้ลืมท่าทางที่อยากจะแต่งงานกับซือเหยียนในตอนนั้นแล้วเหรอ?"ฝีเท้าของเสิ่นม่านหยุดลงดูเหมือนว่าคุณนายป๋อจะแก่แล้ว ประโยชน์ที่พูดก็มีแค่นี้เสิ่นม่านหันกลับไป ยิ้มให้คุณนายป๋อและพูดว่า:"คุณนาย
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 238
หลินหวั่นเอ๋อร์เงยหน้าขึ้นมองด้วยความไม่เชื่อ อาจเป็นเพราะเธอคิดไม่ถึงว่าคุณนายป๋อจะปล่อยเธอไปหาป๋อซือเหยียนคุณนายป๋อพูดเบาๆ :"ยังไม่รีบไป?""ขอบคุณค่ะ คุณนาย!"หลินหวั่นเอ๋อร์ยิ้มแล้วเดินออกจากบ้าน ราวกับว่าเขาได้รับการนิรโทษกรรมคุณนายป๋อมองหลินหวั่นเอ๋อร์ที่เดินออกไปอย่างมีควมสุข ก็ได้ยิ้มอย่างเยือกเย็นตระกูลหลินเป็นตระกูลเล็กก็จริง ก็ลูกสาวของตระกูลเล็กแบบนี้ควบคุมได้ถ้าเสิ่นม่านไม่สนใจตําแหน่งของคุณหญิงของตระกูลป๋อ เธอก้ควรที่จะเตือนเสิ่นม่านหน่อยมีผู้หญิงไม่น้อยที่อยากแต่งงานเข้าตระกูลป๋อ เสิ่นม่าน ไม่ได้เป็นข้อยกเว้นทางนั้น เสิ่นม่านมาถึงร้านอาหารรอยัลแล้ว ป๋อซือเหยียนได้จองโต๊ะที่ชมวิวสวยที่สุด และทุกคนที่มาที่ร้านอาหารรอยัลในวันนี้คือคนที่ทำธุรกิจกับป๋อซือเหยียนเสิ่นม่านพึ่งเข้าไป ก็ได้ดึงดูดความสนใจของทุกคนเธอสวมชุดสีแดงกุหลาม ผมลอนยาวก็ได้พาดไปด้านหนึ่ง ตอนที่ป๋อซือเหยียนหันไปเห็นเสิ่นม่านนั้น ก็ได้จิตนาการไปไกล เขาไม่ได้เห็นเสิ่นม่านแต่งตัวแบบนี้มานานแล้ว ครั้งสุดท้ายที่เขารู้สึกตะลึงมากก็คือตอนงานประมูลที่ดิน ตอนนั้นเขาพบว่าเสิ่นม่านที่ไม่แต่งหน้าสวม
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 239
เวลานี้ นอกร้านอาหารรอยัล พี่โจวก็ได้พาซูเฉี่ยนเฉี่ยนเข้ามา"มา นั่งเถอะ"พี่โจวพา ซูเฉี่ยนเฉี่ยนไปที่ที่ไม่ไกลจากป๋อซือเหยียนและนั่งลงเสิ่นม่านได้ยินเสียงของพี่โจว ดังนั้นพูดกับป๋อซือเหยียนข้างๆว่า"ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ เดี๋ยวกลับมา""ได้"ป๋อซือเหยียนตอบ เสิ่นม่านลุกขึ้น เดินไปที่ห้องน้ํา"งานเลี้ยงวันนี้ทำให้คุณตกใจแล้วใช่ไหม ? เธอเป็นแค่นักศึกษาฝึกงาน ให้เธอมาดื่มแบบนี้ลำบากเธอแล้ว"ปากของพี่โจวกำลังปลอบโยน แต่ยังคงสังเกตสีหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนตั้งแต่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเข้ามา สายตาก็ได้มองหาป๋อซือเหยียนตลอดตามคาด เธอสังเกตเห็นป๋อซือเหยียนที่นังตรงกลางร้ายอาหารอย่างรวดเร็ว นอกจากป๋อซือเหยียนแล้วยังมีซีอีโอธุรกิจหลายคนทันใดนั้นซูเฉี่ยนเฉี่ยนตาก็เป็นประกายทุกวันนี้ ไม่ว่าเธอยังไง ก็ไม่สามารถติดต่อป๋อซือเหยียนได้ แม้แต่เลขาหลี่ก็ไม่รับสายของเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะพี่โจวบอกว่าที่นี้มักจะมีคนดังอย่างป๋อซือเหยียนมาบ่อยๆ เธอก็คงไม่มาลองเสี่ยงดูพี่โจวพูด:"ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อน เธอดูก่อนว่าอยากกินอะไร""ได้"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนอยากให้พี่โจวออกไปให้เร็วๆ พี่โจวพึ่งออกไป ประธานคนหนึ่งก็ส
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 240
"เกิดอะไรขึ้นคะฉันพึ่งออกไปแป๊บเดียว ทำไมบรรยากาสกดดันขนาดนี้?"เสิ่นม่านเดินออกมาจากห้องน้ำ ก็ได้เห็นซูเฉี่ยนเฉี่ยนทันทีซูเฉี่ยนเฉี่ยนหันหน้าไป ทันทีที่เห็นเสิ่นม่านสีหน้าก็ไม่ดีทันทีวันนี้เสิ่นม่านแต่งตัวได้สง่างามมาก ในทางตรงกันข้ามชุดของซูเฉี่ยนเฉี่ยนดูไม่มีรสนิยมมาก ไม่ได้มีท่าทางแบบคุณหนูตระกูลใหญ่ และก็ไม่ได้แต่งตัวแบบผู้ดี ดูแล้วเหมือนหญิงขายบริการให้คลับเสิ่นม่านก็เคยสงสัยสายตาของป๋อซือเหยียนมาก่อน เพราะหน้าตาของซูเฉี่ยนเฉี่ยนไม่โดดเด่นมากนัก หุ่นก็ไม่ได้ดีมากนัก ถือว่าใสซื่อตอนนี้ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจงใจแต่งตัวเป็นผู้ใหญ่ แต่กลับปกปิดความไร้เดียงสาที่เป็นข้อดีเพียงอย่างเดียวของเธอดูแล้วเหมือนคุณหนูตกถังข้าวสารบ้านนอกเสิ่นม่านยิ้มพูด:"คุณซูก็อยู่ด้วย บังเอิญจริงๆ""พี่เสิ่น……""ฉันยังอยากให้คุณเรียกฉันว่าคุณหญิงป๋อ"เสิ่นม่านขัดคําพูดของซูเฉี่ยนเฉี่ยนใบหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนไม่เต็มใจ เห็นได้ชัดว่าเธอไม่อยากยอมรับว่าเธอเป็นคุณหญิงป๋อต่อหน้าผู้คนมากมาย"คุณซูมาทําอะไรที่นี่? มีร่วมอาหารเย็นด้วยหรือ?"เสิ่นม่านมองซ้ายและขวาพูด:"แต่ว่า เหมือนว่าฉันเห็นแค่คุณซูคนเดี๋ย
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 241
ในไม่ช้า พนักงานก็ได้ไปเปลี่ยนแก้วให้เสิ่นม่าน ภาพเหตุการณ์นี้ก็ได้ในสายตาซูเฉี่ยนเฉี่ยน มันก็ดูเสียดสีเอามากๆเสิ่นม่านได้ทำให้เธออับอายต่อหน้าผู้คนอย่างไม่ต้องสงสัย"เฉี่ยนเฉี่ยน สั่งอาหารหรือยัง?"ในเวลานี้ พี่โจวก็เดินออกจากห้องน้ําซูเฉี่ยนเฉี่ยนส่ายหัว:"ยังคะ "พี่โจวขมวดคิ้วและพูดว่า:"เกิดอะไรขึ้น แต่สั่งอาหารก็ทำได้ไม่ดี เธอไม่ต้องสั่งแล้ว ฉันมาสั่งเอง"พี่โจวได้มีน้ําเสียงความเป็นผู้นําคนที่นั่งอยู่ไม่ได้โง่นี่มันเพื่อนร่วมงานตรงไหนกัน เป็นหัวหน้าชัดๆสีหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนดูไม่ดี ตอนนี้เธอแทบที่จะมุมแผ่นดินหนีไป เธอก็ได้รีบนั่งตรงที่นั่ง ออกห่างจากโต๊ะของป๋อซือเหยียนป๋อซือเหยียนมองออกว่าเสิ่นม่านจงใจทำให้ซูเฉี่ยนเฉี่ยนลำบาก เขาก็ได้พูดเบาๆ ว่า:"อารมณ์ไม่ดีแล้วเหรอ?""เปล่าค่ะ "เสิ่นม่านเขย่าแก้วในมือแล้ว พูดว่า:"ฉันแค่ไม่ชอบให้คนมาแตะของของฉัน"ป๋อซือเหยียนยิ้มอย่างขมขื่น:"ผมก็คิดว่าคุณหึงซะอีก เหมือนว่าผมคิดมากไป"เมื่อก่อนเสิ่นม่านจะไม่หาเรื่องซูเฉี่ยนเฉี่ยนโดยไร้เหตุผล เขาก็คิดว่าเสิ่นม่านได้หึง เห็นทีวันนี้ ที่เสิ่นม่านทำให้ซูเฉี่ยนเฉี่ยนลำบาก ไม่ได้เพรา
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 242
เสิ่นม่านก็ได้มองเห็นหลินหวั่นเอ๋อร์หลินหวั่นเอ๋อร์ ไแต่งตัวมาอย่างดี สวมชุดสีขาวง่ายๆ เธออายุน้อยกว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยน และท่าทางที่ใสซื่อแบบนี้ก็ได้ทำให้คนเอ็นดูอาจจะดูดึงดูดผู้ชายมากกว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนหลินหวั่นเอ๋อร์เดินเข้ามา และซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็สังเกตเห็นหลินหวั่นเอ๋อร์เมื่อพูดถึงรูปลักษณ์ หลินหวั่นเอ๋อร์สวยกว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนเมื่อพูดถึงท่าทาง หลินหวั่นเอ๋อร์เป็นถึงคุณหนูเมื่อพูดถึงอายุ หลินหวั่นเอ๋อร์อายุน้อยกว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนเมื่อซูเฉี่ยนเฉี่ยนเห็นหลินหวั่นเอ๋อร์ครั้งแรก ก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้เลียนแบบเธอ แต่การเลียนแบบนี้ได้ดีกว่าเธอ"พี่ซือเหยียน คุณหญิงป๋อ"หลินหวั่นเอ๋อร์เดินไป ผู้คนตกตะลึงเมื่อเห็นหลินหวั่นเอ๋อร์ พวกเขาไม่รู้ว่าหลินหวั่นเอ๋อร์อยู่ในฐานะอะไรเชนแมน ยิ้มและพูด ว่า "นี่คือคุณหนูจากตระกูลหลินค่ะ ตอนนี้เธอกำลังดูแลคุณนายที่บ้าน"เสิ่นม่านอธิบายสั่นๆ กระชับได้ใจความหลินหวั่นเอ๋อร์ยืนอยู่ข้างๆ ยิ้มอย่างถ่อมตัว และพูดว่า "พี่ซือเหยียน คุณนายกลัวพี่จะดื่มมากเกินไป ขอให้ฉันมารอพวกคุณ ก็อยากให้ ฉันมาเจอสังคมด้วย ถึงเวลากลับจะได้ขับรถไปส่งพวกพี่ด้วย"เสี
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 243
หลังออกไปข้างนอก ป๋อซือเหยียนก็เปิดประตูรถส่ง เสิ่นม่านขึ้นไปแล้วก็ได้ขึ้นไปตามหลินหวั่นเอ๋อร์เห็นว่าป๋อซือเหยียนไม่ได้อยากรอเธอ เธอจึงรีบตามป๋อซือเหยียนออกจากร้านอาหาร แต่เห็นว่าป๋อซือเหยียนได้ขับรถออกไปพร้อมกับเสิ่นม่านแล้วสีหน้าหลินหวั่นเอ๋อร์ไม่ค่อยดีนักป๋อซือเหยียนทิ้งเธอไปแบบนั้น"บางคนคงไม่ได้คิดว่าเรียบแบบการแต่งตัวของฉัน ซือเหยียนก็จะชอบเธอใช่ไหม?"ข้างหลัง ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเดินออกมา ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสหลินหวั่นเอ๋อร์ปรับสีหน้าของตัวเอง ถามอย่างสงสัย:"คุณคนนี้ ฉันรู้จักคุณเหรอคะ""เลิกแสดงอะไรหวยๆพวกนี้ต่อหน้าฉัน ฉันบอกเธอให้ เมื่อก่อนเสิ่นม่านอยากให้ซือเหยียนมองเธอ ก็ต้องเรียนแบบท่าทางของฉัน เธอตอนนี้……ก็แค่คนขี้เหล่ขี้เรียนแบบ"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนดูถูกเหยียดหยามมาก เมื่อกี้เธอคิดหาทางออกที่ยอดเยี่ยมออกตําแหน่งคุณหญิงป๋อ เธอเอามันมาได้แน่และใครก็จะมาแย่งเธอไม่ได้ เสิ่นม่านไม่ได้ และผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ก็ไม่ได้เช่นกัน!"เหรอ? แต่ฉันไม่คิดว่าพี่ซือเหยียนจะจริงจังกับเธอ ดังนั้นไม่จําเป็นต้องพูดถึงอดีตที่นี่"หลินหวั่นเอ๋อร์ยิ้ม เธอเล่นผมของตัวเองแล้วพูดว่า :
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 244
เดิมทีป๋อซือเหยียนต้องการโกหกตัวเอง ว่าเสิ่นม่านหึง ถึงได้ทำแบบนี้ แต่ว่าสายตาที่เสิ่นม่านมองเขาไม่ได้ดูว่าจะแคร์เข้าเลยเธอทั้งหมดก็เพื่อผลกําไร"ป๋อซือเหยียน คุณเป็นนักธุรกิจ และตอนนี้ฉันก็เป็นนักธุรกิจ เรื่องพวกนี้ คุณเป็นคนสอนฉัน"เสิ่นม่านมองไปที่ป๋อซือเหยียนสายตานั้นก็ได้เต็มไปด้วยความเย็นชา ไม่มีความรู้สึกอะไรเลยแม้แต่น้อยเขาไม่เข้าใจ แม้แต่ตอนนั้นเขาก็ไม่เข้าใจ ว่าทําไมเสิ่นม่านที่มีเขาเต็มหัวใจ จู่ๆทำไมถึงได้เปลี่ยนไปแบบนี้สีหน้าของเสิ่นม่านไร้ความรู้สึก แน่นอนว่าเธอรู้ว่าทำไม เพราะว่าเสิ่นม่านคนที่มีป๋อซือเหยียนเต็มหัวใจนั้น ไม่ได้มีผลลัพธ์ที่ดีอะไรเธอได้สาบานแล้วว่า จะไม่ทําผิดซ้ำอีกในชาติที่แล้ว ป๋อซือเหยียนในฐานะนักธุรกิจ ทุกอย่างที่ขึ้นอยู่กับผลกําไร โดยไม่คํานึงถึงความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยา และเด็กในท้องของเธอดังนั้นชาตินี้ เธอแค่ใช้วิธีที่ป๋อซือเหยียนใช้กับเธอคืนเสิ่นม่านยิ้ม แต่ไม่มีรอยยิ้มในดวงตา:"ป๋อซือเหยียน ระยะเวลาสามเดือนที่ว่ายังไม่หมด คุณก็พยายามอย่างเต็มที่เพื่อทำให้ฉันหวั่นไหวสิ มาวัดกันว่าฉันจะกลับมาหลงรักคุณอีกครั้งไหม"ป๋อซือเหยียนมองไป
บทล่าสุด
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 505
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 504
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 503
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 502
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 501
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 500
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 499
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 498
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 497
