บทที่ 238

หลินหวั่นเอ๋อร์เงยหน้าขึ้นมองด้วยความไม่เชื่อ อาจเป็นเพราะเธอคิดไม่ถึงว่าคุณนายป๋อจะปล่อยเธอไปหาป๋อซือเหยียน

คุณนายป๋อพูดเบาๆ :"ยังไม่รีบไป?"

"ขอบคุณค่ะ คุณนาย!"

หลินหวั่นเอ๋อร์ยิ้มแล้วเดินออกจากบ้าน ราวกับว่าเขาได้รับการนิรโทษกรรม

คุณนายป๋อมองหลินหวั่นเอ๋อร์ที่เดินออกไปอย่างมีควมสุข ก็ได้ยิ้มอย่างเยือกเย็น

ตระกูลหลินเป็นตระกูลเล็กก็จริง ก็ลูกสาวของตระกูลเล็กแบบนี้ควบคุมได้

ถ้าเสิ่นม่านไม่สนใจตําแหน่งของคุณหญิงของตระกูลป๋อ เธอก้ควรที่จะเตือนเสิ่นม่านหน่อย

มีผู้หญิงไม่น้อยที่อยากแต่งงานเข้าตระกูลป๋อ

เสิ่นม่าน ไม่ได้เป็นข้อยกเว้น

ทางนั้น เสิ่นม่านมาถึงร้านอาหารรอยัลแล้ว ป๋อซือเหยียนได้จองโต๊ะที่ชมวิวสวยที่สุด และทุกคนที่มาที่ร้านอาหารรอยัลในวันนี้คือคนที่ทำธุรกิจกับป๋อซือเหยียน

เสิ่นม่านพึ่งเข้าไป ก็ได้ดึงดูดความสนใจของทุกคน

เธอสวมชุดสีแดงกุหลาม ผมลอนยาวก็ได้พาดไปด้านหนึ่ง ตอนที่ป๋อซือเหยียนหันไปเห็นเสิ่นม่านนั้น ก็ได้จิตนาการไปไกล

เขาไม่ได้เห็นเสิ่นม่านแต่งตัวแบบนี้มานานแล้ว ครั้งสุดท้ายที่เขารู้สึกตะลึงมากก็คือตอนงานประมูลที่ดิน ตอนนั้นเขาพบว่าเสิ่นม่านที่ไม่แต่งหน้าสวม