บทที่ 246

ไม่มีสีหน้าตื่นตระหนกบนใบหน้าของเสิ่นม่าน

ชายหนุ่มรู้สึกว่าบนตัวของเสิ่นม่านนั้นได้มีแรงกดดันอะไรบ้างอย่าง ทำให้เขาหายใจไม่ค่อยออก

"นี่คือเช็คให้สิบล้านที่จะให้นาย"

ป๋อซือเหยียนหยิบเช็คในมือออกมา ชายหนุ่มคนนั้นก็หวั่นไหวตาก็ได้จ้องมองเช็คในมือป๋อซือเหยียนไม่ห่าง จากนั้นเขาก็รีบไปตรงหน้าป๋อซือเหยียนหยิบเช็ค แล้ววิ่งหนีไปโดยไม่พูดอะไรสักคํา

เสิ่นม่านและป๋อซือเหยียนก็ไม่คิดที่จะตามไป

การลักพาตัวครั้งนี้ เหมือนกับเล่นขายกับข้าวของเด็กๆ

สายตาของป๋อซือเหยียนมองไปที่คอเสิ่นม่าน เพราะชายคนนั้นประหม่าเกินไป ใบมีดจึงเฉือนไปที่คอของเสิ่นม่าน ทำให้มีเลือดเล็กน้อย

ป๋อซือเหยียนขมวดคิ้ว:"ขอผมดูหน่อย "

"ไปดูคุณหนูหลินก่อนเถอะค่ะ เดียวเธออึดอัดแย่"

เสิ่นม่านเดินตรงไปที่โรงงานรถ แล้วเปิดตู้เหล็กออก ก็เห็นหลินหวั่นเอ๋อร์ถูกมัดอยู่ข้างใน ดูตื่นตระหนกและน่าสงสารมาก

เสิ่นม่านยกมือขึ้นเพื่อฉีกเทปกาวที่ปากของหลินหวั่นเอ๋อร์ออกหลินหวั่นเอ๋อร์คงไม่คิดว่าเสิ่นม่านจะมา สีหน้าของเธอตกตะลึงเล็กน้อย ป๋อซือเหยียนก้าวไปข้างหน้า เธอโยนตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของป๋อซือเหยียนและร้องไห้ทันที พูดว่า:"พี่ซือเหยียน ใน