บทที่ 248

หลินหวั่นเอ๋อร์ตกใจกับสายตาของเสิ่นม่าน เธอทําได้เพียงก้มศีรษะลงและรีบเดินออกจากห้องนอน

เมื่อหลินหวั่นเอ๋อร์เดินลงไปชั้นล่าง ป๋อซือเหยียนได้พูดกับคุณนายป๋อเสร็จพอดี คุณนายป๋อจ้องมองเธอ

หลินหวั่นเอ๋อร์ได้เห็นความไม่พอใจในสายตานี้

หรือว่า เหมือนที่เสิ่นม่านพูดไว้ คุณนายป๋อมองแผนของเธอออกนานแล้ว แต่ไม่ได้พูดออกมา?

ชั้นบน ป๋อซือเหยียนเปิดประตู ได้ยินเสียงน้ําในห้องน้ํา

ป๋อซือเหยียนกล่องยาที่ไม่ได้เปิด เขาก็ได้ไปเป็ยกล่องยา แล้วเอายาออกมา

เวลานี้ ประตูห้องน้ําเปิดออก เสิ่นม่านก็เดินออกจากห้องน้ํา เสื้อคลุมอาบน้ําที่เธอสวมอยู่ทำให้รูปร่างของเธอสมบูรณ์แบบ มีหยดน้ําจากผมเล็กน้อย

เสิ่นม่านขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอไม่ได้ยินเสียงของป๋อซือเหยียนเข้ามา ก็นึกว่าป๋อซือเหยียนยังคุยกับคุณนายอยู่ แต่คิดไม่ถึงว่าป๋อซือเหยียนจะขึ้นมาเร็วขนาดนี้

ป๋อซือเหยียนมองไปที่เสิ่นม่านในขณะนี้ เม้มปากเล็กน้อย:"ผมทายาให้คุณ"

แผลเสิ่นม่านไม่มีเลือดออกแล้ว พูดตรงๆ ก็แค่หนังถลอกนิดหน่อย ไม่ใช่เรื่องใหญ่

เธอนั่งข้างเสิ่นม่านอย่างประหม่าเล็กน้อยเขาทายาลงบนแผลของเสิ่นม่านอย่างระมัดระวัง และทั้งสองคนก็อยู่ใกล้กันมาก จนเ