หลินหวั่นเอ๋อร์เงยหน้าขึ้นมองด้วยความไม่เชื่อ อาจเป็นเพราะเธอคิดไม่ถึงว่าคุณนายป๋อจะปล่อยเธอไปหาป๋อซือเหยียนคุณนายป๋อพูดเบาๆ :"ยังไม่รีบไป?""ขอบคุณค่ะ คุณนาย!"หลินหวั่นเอ๋อร์ยิ้มแล้วเดินออกจากบ้าน ราวกับว่าเขาได้รับการนิรโทษกรรมคุณนายป๋อมองหลินหวั่นเอ๋อร์ที่เดินออกไปอย่างมีควมสุข ก็ได้ยิ้มอย่างเยือกเย็นตระกูลหลินเป็นตระกูลเล็กก็จริง ก็ลูกสาวของตระกูลเล็กแบบนี้ควบคุมได้ถ้าเสิ่นม่านไม่สนใจตําแหน่งของคุณหญิงของตระกูลป๋อ เธอก้ควรที่จะเตือนเสิ่นม่านหน่อยมีผู้หญิงไม่น้อยที่อยากแต่งงานเข้าตระกูลป๋อ เสิ่นม่าน ไม่ได้เป็นข้อยกเว้นทางนั้น เสิ่นม่านมาถึงร้านอาหารรอยัลแล้ว ป๋อซือเหยียนได้จองโต๊ะที่ชมวิวสวยที่สุด และทุกคนที่มาที่ร้านอาหารรอยัลในวันนี้คือคนที่ทำธุรกิจกับป๋อซือเหยียนเสิ่นม่านพึ่งเข้าไป ก็ได้ดึงดูดความสนใจของทุกคนเธอสวมชุดสีแดงกุหลาม ผมลอนยาวก็ได้พาดไปด้านหนึ่ง ตอนที่ป๋อซือเหยียนหันไปเห็นเสิ่นม่านนั้น ก็ได้จิตนาการไปไกล เขาไม่ได้เห็นเสิ่นม่านแต่งตัวแบบนี้มานานแล้ว ครั้งสุดท้ายที่เขารู้สึกตะลึงมากก็คือตอนงานประมูลที่ดิน ตอนนั้นเขาพบว่าเสิ่นม่านที่ไม่แต่งหน้าสวม
เวลานี้ นอกร้านอาหารรอยัล พี่โจวก็ได้พาซูเฉี่ยนเฉี่ยนเข้ามา"มา นั่งเถอะ"พี่โจวพา ซูเฉี่ยนเฉี่ยนไปที่ที่ไม่ไกลจากป๋อซือเหยียนและนั่งลงเสิ่นม่านได้ยินเสียงของพี่โจว ดังนั้นพูดกับป๋อซือเหยียนข้างๆว่า"ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ เดี๋ยวกลับมา""ได้"ป๋อซือเหยียนตอบ เสิ่นม่านลุกขึ้น เดินไปที่ห้องน้ํา"งานเลี้ยงวันนี้ทำให้คุณตกใจแล้วใช่ไหม ? เธอเป็นแค่นักศึกษาฝึกงาน ให้เธอมาดื่มแบบนี้ลำบากเธอแล้ว"ปากของพี่โจวกำลังปลอบโยน แต่ยังคงสังเกตสีหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนตั้งแต่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเข้ามา สายตาก็ได้มองหาป๋อซือเหยียนตลอดตามคาด เธอสังเกตเห็นป๋อซือเหยียนที่นังตรงกลางร้ายอาหารอย่างรวดเร็ว นอกจากป๋อซือเหยียนแล้วยังมีซีอีโอธุรกิจหลายคนทันใดนั้นซูเฉี่ยนเฉี่ยนตาก็เป็นประกายทุกวันนี้ ไม่ว่าเธอยังไง ก็ไม่สามารถติดต่อป๋อซือเหยียนได้ แม้แต่เลขาหลี่ก็ไม่รับสายของเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะพี่โจวบอกว่าที่นี้มักจะมีคนดังอย่างป๋อซือเหยียนมาบ่อยๆ เธอก็คงไม่มาลองเสี่ยงดูพี่โจวพูด:"ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อน เธอดูก่อนว่าอยากกินอะไร""ได้"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนอยากให้พี่โจวออกไปให้เร็วๆ พี่โจวพึ่งออกไป ประธานคนหนึ่งก็ส
"เกิดอะไรขึ้นคะฉันพึ่งออกไปแป๊บเดียว ทำไมบรรยากาสกดดันขนาดนี้?"เสิ่นม่านเดินออกมาจากห้องน้ำ ก็ได้เห็นซูเฉี่ยนเฉี่ยนทันทีซูเฉี่ยนเฉี่ยนหันหน้าไป ทันทีที่เห็นเสิ่นม่านสีหน้าก็ไม่ดีทันทีวันนี้เสิ่นม่านแต่งตัวได้สง่างามมาก ในทางตรงกันข้ามชุดของซูเฉี่ยนเฉี่ยนดูไม่มีรสนิยมมาก ไม่ได้มีท่าทางแบบคุณหนูตระกูลใหญ่ และก็ไม่ได้แต่งตัวแบบผู้ดี ดูแล้วเหมือนหญิงขายบริการให้คลับเสิ่นม่านก็เคยสงสัยสายตาของป๋อซือเหยียนมาก่อน เพราะหน้าตาของซูเฉี่ยนเฉี่ยนไม่โดดเด่นมากนัก หุ่นก็ไม่ได้ดีมากนัก ถือว่าใสซื่อตอนนี้ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจงใจแต่งตัวเป็นผู้ใหญ่ แต่กลับปกปิดความไร้เดียงสาที่เป็นข้อดีเพียงอย่างเดียวของเธอดูแล้วเหมือนคุณหนูตกถังข้าวสารบ้านนอกเสิ่นม่านยิ้มพูด:"คุณซูก็อยู่ด้วย บังเอิญจริงๆ""พี่เสิ่น……""ฉันยังอยากให้คุณเรียกฉันว่าคุณหญิงป๋อ"เสิ่นม่านขัดคําพูดของซูเฉี่ยนเฉี่ยนใบหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนไม่เต็มใจ เห็นได้ชัดว่าเธอไม่อยากยอมรับว่าเธอเป็นคุณหญิงป๋อต่อหน้าผู้คนมากมาย"คุณซูมาทําอะไรที่นี่? มีร่วมอาหารเย็นด้วยหรือ?"เสิ่นม่านมองซ้ายและขวาพูด:"แต่ว่า เหมือนว่าฉันเห็นแค่คุณซูคนเดี๋ย
ในไม่ช้า พนักงานก็ได้ไปเปลี่ยนแก้วให้เสิ่นม่าน ภาพเหตุการณ์นี้ก็ได้ในสายตาซูเฉี่ยนเฉี่ยน มันก็ดูเสียดสีเอามากๆเสิ่นม่านได้ทำให้เธออับอายต่อหน้าผู้คนอย่างไม่ต้องสงสัย"เฉี่ยนเฉี่ยน สั่งอาหารหรือยัง?"ในเวลานี้ พี่โจวก็เดินออกจากห้องน้ําซูเฉี่ยนเฉี่ยนส่ายหัว:"ยังคะ "พี่โจวขมวดคิ้วและพูดว่า:"เกิดอะไรขึ้น แต่สั่งอาหารก็ทำได้ไม่ดี เธอไม่ต้องสั่งแล้ว ฉันมาสั่งเอง"พี่โจวได้มีน้ําเสียงความเป็นผู้นําคนที่นั่งอยู่ไม่ได้โง่นี่มันเพื่อนร่วมงานตรงไหนกัน เป็นหัวหน้าชัดๆสีหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนดูไม่ดี ตอนนี้เธอแทบที่จะมุมแผ่นดินหนีไป เธอก็ได้รีบนั่งตรงที่นั่ง ออกห่างจากโต๊ะของป๋อซือเหยียนป๋อซือเหยียนมองออกว่าเสิ่นม่านจงใจทำให้ซูเฉี่ยนเฉี่ยนลำบาก เขาก็ได้พูดเบาๆ ว่า:"อารมณ์ไม่ดีแล้วเหรอ?""เปล่าค่ะ "เสิ่นม่านเขย่าแก้วในมือแล้ว พูดว่า:"ฉันแค่ไม่ชอบให้คนมาแตะของของฉัน"ป๋อซือเหยียนยิ้มอย่างขมขื่น:"ผมก็คิดว่าคุณหึงซะอีก เหมือนว่าผมคิดมากไป"เมื่อก่อนเสิ่นม่านจะไม่หาเรื่องซูเฉี่ยนเฉี่ยนโดยไร้เหตุผล เขาก็คิดว่าเสิ่นม่านได้หึง เห็นทีวันนี้ ที่เสิ่นม่านทำให้ซูเฉี่ยนเฉี่ยนลำบาก ไม่ได้เพรา
เสิ่นม่านก็ได้มองเห็นหลินหวั่นเอ๋อร์หลินหวั่นเอ๋อร์ ไแต่งตัวมาอย่างดี สวมชุดสีขาวง่ายๆ เธออายุน้อยกว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยน และท่าทางที่ใสซื่อแบบนี้ก็ได้ทำให้คนเอ็นดูอาจจะดูดึงดูดผู้ชายมากกว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนหลินหวั่นเอ๋อร์เดินเข้ามา และซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็สังเกตเห็นหลินหวั่นเอ๋อร์เมื่อพูดถึงรูปลักษณ์ หลินหวั่นเอ๋อร์สวยกว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนเมื่อพูดถึงท่าทาง หลินหวั่นเอ๋อร์เป็นถึงคุณหนูเมื่อพูดถึงอายุ หลินหวั่นเอ๋อร์อายุน้อยกว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนเมื่อซูเฉี่ยนเฉี่ยนเห็นหลินหวั่นเอ๋อร์ครั้งแรก ก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้เลียนแบบเธอ แต่การเลียนแบบนี้ได้ดีกว่าเธอ"พี่ซือเหยียน คุณหญิงป๋อ"หลินหวั่นเอ๋อร์เดินไป ผู้คนตกตะลึงเมื่อเห็นหลินหวั่นเอ๋อร์ พวกเขาไม่รู้ว่าหลินหวั่นเอ๋อร์อยู่ในฐานะอะไรเชนแมน ยิ้มและพูด ว่า "นี่คือคุณหนูจากตระกูลหลินค่ะ ตอนนี้เธอกำลังดูแลคุณนายที่บ้าน"เสิ่นม่านอธิบายสั่นๆ กระชับได้ใจความหลินหวั่นเอ๋อร์ยืนอยู่ข้างๆ ยิ้มอย่างถ่อมตัว และพูดว่า "พี่ซือเหยียน คุณนายกลัวพี่จะดื่มมากเกินไป ขอให้ฉันมารอพวกคุณ ก็อยากให้ ฉันมาเจอสังคมด้วย ถึงเวลากลับจะได้ขับรถไปส่งพวกพี่ด้วย"เสี
หลังออกไปข้างนอก ป๋อซือเหยียนก็เปิดประตูรถส่ง เสิ่นม่านขึ้นไปแล้วก็ได้ขึ้นไปตามหลินหวั่นเอ๋อร์เห็นว่าป๋อซือเหยียนไม่ได้อยากรอเธอ เธอจึงรีบตามป๋อซือเหยียนออกจากร้านอาหาร แต่เห็นว่าป๋อซือเหยียนได้ขับรถออกไปพร้อมกับเสิ่นม่านแล้วสีหน้าหลินหวั่นเอ๋อร์ไม่ค่อยดีนักป๋อซือเหยียนทิ้งเธอไปแบบนั้น"บางคนคงไม่ได้คิดว่าเรียบแบบการแต่งตัวของฉัน ซือเหยียนก็จะชอบเธอใช่ไหม?"ข้างหลัง ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเดินออกมา ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสหลินหวั่นเอ๋อร์ปรับสีหน้าของตัวเอง ถามอย่างสงสัย:"คุณคนนี้ ฉันรู้จักคุณเหรอคะ""เลิกแสดงอะไรหวยๆพวกนี้ต่อหน้าฉัน ฉันบอกเธอให้ เมื่อก่อนเสิ่นม่านอยากให้ซือเหยียนมองเธอ ก็ต้องเรียนแบบท่าทางของฉัน เธอตอนนี้……ก็แค่คนขี้เหล่ขี้เรียนแบบ"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนดูถูกเหยียดหยามมาก เมื่อกี้เธอคิดหาทางออกที่ยอดเยี่ยมออกตําแหน่งคุณหญิงป๋อ เธอเอามันมาได้แน่และใครก็จะมาแย่งเธอไม่ได้ เสิ่นม่านไม่ได้ และผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ก็ไม่ได้เช่นกัน!"เหรอ? แต่ฉันไม่คิดว่าพี่ซือเหยียนจะจริงจังกับเธอ ดังนั้นไม่จําเป็นต้องพูดถึงอดีตที่นี่"หลินหวั่นเอ๋อร์ยิ้ม เธอเล่นผมของตัวเองแล้วพูดว่า :
เดิมทีป๋อซือเหยียนต้องการโกหกตัวเอง ว่าเสิ่นม่านหึง ถึงได้ทำแบบนี้ แต่ว่าสายตาที่เสิ่นม่านมองเขาไม่ได้ดูว่าจะแคร์เข้าเลยเธอทั้งหมดก็เพื่อผลกําไร"ป๋อซือเหยียน คุณเป็นนักธุรกิจ และตอนนี้ฉันก็เป็นนักธุรกิจ เรื่องพวกนี้ คุณเป็นคนสอนฉัน"เสิ่นม่านมองไปที่ป๋อซือเหยียนสายตานั้นก็ได้เต็มไปด้วยความเย็นชา ไม่มีความรู้สึกอะไรเลยแม้แต่น้อยเขาไม่เข้าใจ แม้แต่ตอนนั้นเขาก็ไม่เข้าใจ ว่าทําไมเสิ่นม่านที่มีเขาเต็มหัวใจ จู่ๆทำไมถึงได้เปลี่ยนไปแบบนี้สีหน้าของเสิ่นม่านไร้ความรู้สึก แน่นอนว่าเธอรู้ว่าทำไม เพราะว่าเสิ่นม่านคนที่มีป๋อซือเหยียนเต็มหัวใจนั้น ไม่ได้มีผลลัพธ์ที่ดีอะไรเธอได้สาบานแล้วว่า จะไม่ทําผิดซ้ำอีกในชาติที่แล้ว ป๋อซือเหยียนในฐานะนักธุรกิจ ทุกอย่างที่ขึ้นอยู่กับผลกําไร โดยไม่คํานึงถึงความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยา และเด็กในท้องของเธอดังนั้นชาตินี้ เธอแค่ใช้วิธีที่ป๋อซือเหยียนใช้กับเธอคืนเสิ่นม่านยิ้ม แต่ไม่มีรอยยิ้มในดวงตา:"ป๋อซือเหยียน ระยะเวลาสามเดือนที่ว่ายังไม่หมด คุณก็พยายามอย่างเต็มที่เพื่อทำให้ฉันหวั่นไหวสิ มาวัดกันว่าฉันจะกลับมาหลงรักคุณอีกครั้งไหม"ป๋อซือเหยียนมองไป
"ถ้าคุณนายป๋อยอมฟังคุณ เธอก็ไม่ใช่คุณนายป๋อแล้วในสถานการณืแบบนี้ ยิ่งป๋อซือเหยียนปกป้องเธอมากเท่าไหร่ คุณนายป๋อก็ยิ่งไม่พอใจมากขึ้นเท่านั้นเวลานี้ โทรศัพท์มือถือของป๋อซือเหยียนดังขึ้นเสิ่นม่านก้มหน้า เลขาหลี่เป็นคนโทรมาเสียงของเลขาหลี่ฟังดูรีบร้อนเล็กน้อย:"ประธานป๋อ แย่แล้วครับ""เกิดอะไรขึ้น ""คุณหนูหลิน……ไม่เจอแล้วครับ!""ไปหาที่บ้านตระกูลหลินหรือยัง?""ส่งคนไปดูแล้วครับ คุณหนูหลินไม่ได้กลับไปครับ"เสิ่นม่านฟังข้างๆร้านอาหารรอยัลกลับมาก็มีแค่ทางเดียว ถ้าหลินหวั่นเอ๋อร์กลับมา ต้องเจอกับรถของเลขาหลี่แน่ เวลานี้เกรงว่าคงเกิดเรื่องแล้วซูเฉี่ยนเฉี่ยนลงมือจัดการหลินหวั่นเอ๋อร์?คิ้วของเธอขมวดเล็กน้อย แม้ว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนจะทําอะไรกับหลินหวั่นเอ๋อร์ ก็ไม่น่าเร็วขนาดนี้ เพราะเธอพึ่งเจอหน้าหลินหวั่นเอ๋อร์ครั้งแรกในเวลานั้น ป๋อซือเหยียนได้วางสายและพูดกับเสิ่นม่าน:"คุณไปอาบน้ําก่อน เรื่องอื่นคุณไม่ต้องกังวล"ทันทีที่พูดจบ ก็มีข้อความเข้าโทรศัพท์ของป๋อซือเหยียน บนนั้นเขียนว่า : ถ้าอย่างช่วยคุณหนูหลิน ก็เอาเงินสิบล้านมาไถ่! ห้ามแจ้งตำรวจ!จากนั้น คนร้ายก็ได้ส่งตำแหน่งมาเ
เสิ่นม่านไม่ได้ระลึกถึงอุบัติเหตุรถยนต์ในหลายปีก่อนมานานแล้ว อุบัติเหตุที่ทำให้เธอต้องสูญเสียพ่อแม่ตั้งแต่อายุยังน้อย ในตอนนั้นเธอยังเด็ก ต่อให้โตขึ้นมาแล้ว เธอก็ยังคิดว่ามันเป็นเพียงอุบัติเหตุธรรมดา แต่ตอนนี้ฮั่วหยุนเหลียนนั่งอยู่ตรงหน้าเธอและบอกว่าเรื่องทั้งหมดนี้อาจจะไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่เป็นแผนการที่ไตร่ตรองมาอย่างดี!"พ่อแม่ของเซียวตั๋วตายในอุบัติเหตุรถยนต์ซึ่งเป็นเพียงภาพลวงตา ในตอนนั้นป้าเซียวที่ตั้งครรภ์อยู่รอดชีวิต เพื่อไม่ให้คนเหล่านั้นค้นพบ และเพื่อให้ป้าเซียวคลอดลูกได้อย่างสบายใจ คุณปู่เซียวได้ส่งป้าเซียวไปต่างประเทศ ไม่นานนัก เซียวตั๋วก็เกิดขึ้น"ตามข่าวลือ แม่ของเซียวตั๋วถูกกล่าวหาว่าเป็นภรรยาลับที่เซียวเป่ยเจิงเลี้ยงดูอยู่นอกบ้าน ซึ่งโกรธแค้นตระกูลเซียวมาโดยตลอด และปลูกฝังความคิดที่ต้องการแก้แค้นตระกูลเซียวให้แก่เซียวตั๋ว ซึ่งแท้จริงแล้วไม่ใช่คนบ้าแต่อย่างใด ครั้งหนึ่งบนเรือสำราญ เซียวตั๋วก็เคยยอมรับว่าเรื่องเหล่านี้เป็นเพียงข่าวลือจากภายนอกแม่ของเซียวตั๋วไม่ใช่ภรรยาลับ แต่เป็นภรรยาถูกต้องตามกฎหมายของเซียวเป่ยเจิง เป็นคุณหญิงเซียวตัวจริง"คุณยังไม่ได้บอกฉันเลยว่า ใ
เบื้องหน้าคือวิลล่าที่ดูธรรมดา แต่ทำเลที่ตั้งของที่นี่ถือว่าดีที่สุด วิลล่าในย่านนี้มีราคาขั้นต่ำขั้นสูงกว่าล้านล้านบาท คนที่สามารถอาศัยอยู่แถวนี้ได้ต้องเป็นคนร่ำรวยหรือจะต้องรวยหรือมีเกียรติแต่ว่า ที่นี่ดูเหมือนไม่ใช่ที่ที่มีคนอาศัยอยู่เป็นประจำ"ไม่นึกเลยว่าคุณฮั่วจะมีบ้านที่งดงามแบบนี้ที่นี่""นี่ไม่ใช่ของผม"น้ำเสียงของฮั่วหยุนเหลียนเรียบเฉย เสิ่นม่านยังไม่ทันได้ตอบสนองอะไร ฮั่วหยุนเหลียนก็หยิบกุญแจออกมา เขาไอเบา ๆ สองครั้ง หน้าตาดูไม่ค่อยสู้ดีเท่าไร จากนั้นเขาก็เปิดประตูวิลล่าเสิ่นม่านก้าวขึ้นไปข้างหน้าแล้วพูดว่า: "ที่นี่ไม่ใช่บ้านของคุณ แล้วทำไมคุณถึงมีกุญแจล่ะ?""เพื่อนให้ผมมา"คนที่ฮั่วหยุนเหลียนเรียกว่าเพื่อนในเมืองไห่เฉิงนี้ไม่มีมากนัก เสิ่นม่านจึงนึกถึงเซียวตั๋วเป็นคนแรกฮั่วหยุนเหลียนเปิดประตูแล้วเสิ่นม่านก็เดินตามฮั่วหยุนเหลียนเข้าไป แม้วิลล่าจะดูเรียบง่ายจากด้านนอก แต่การตกแต่งภายในก็พิถีพิถันมาก แม้ในยุคนี้ก็ยังถือเป็นสิ่งที่ล้ำเลิศหลังจากฮั่วหยุนเหลียนเปิดไฟ เสิ่นม่านก็มองไปรอบ ๆ เหมือนที่นี่มีคนมาทำความสะอาดอยู่เสมอ ฮั่วหยุนเหลียนไม่ได้มาที่นี่เป็นครั้งแรก
"คุณเคยคิดเรื่องนี้อาจจะเหลือหลักฐานไหม? คุณยังสัญญากับฉันว่า จะไม่ทำเรื่องอันตรายอีกแล้ว"วันนี้เซียวตั๋วพาคนมาทั้งหมดเป็นพวกลุกฮือที่เคยติดตามเขาตลอด ซึ่งเสิ่นม่านก็ไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ในชาติก่อน เสิ่นม่านรู้ว่า เซียวตั๋วมาเเมืองไห่เฉิง แท้จริงแล้วก็คือมีเป้าหมายอื่น เป้าหมายหลักของเขาคือป๋อซือเหยียน แม้ว่าตอนนี้เธอยังไม่รู้ว่าเซียวตั๋วมีจุดมุ่งหมายอะไรแต่สิ่งที่แน่นอนก็คือ เซียวตั๋วต้องการจะเป็นใหญ่ในเมืองไห่เฉิง และอุปสรรคคนแรกก็คือป๋อซือเหยียนแต่เธอไม่คาดคิดว่าจะเกิดเรื่องราวมากมายขนาดนี้ในชาตินี้ เส้นทางอนาคตได้ถูกปรับเปลี่ยนไป แต่เป้าหมายของเซียวตั๋วกลับไม่เปลี่ยนเลย และยังมีกลุ่มอันตรายเช่นนี้ซ่อนอยู่ด้วยหากมีสักคนที่ถูกจับได้ เซียวตั๋วอาจจะพังพินาศได้เสิ่นม่านไม่กล้าคิดถึงเรื่องในอนาคต เธอมองไปที่เซียวตั๋วตรงหน้า รอให้เซียวตั๋วอธิบายเซียวตั๋วนิ่งเงียบ เสิ่นม่านจึงถามตรงๆ "คุณมีเรื่องอื่นที่ต้องทำในเมืองไห่เฉิง ใช่ไหม?""...ใช่""ก่อนที่คุณมาเมืองนี้แต่อยู่ต่างประเทศก็ตั้งตัวเป็นใหญ่ได้แล้ว ทำไมถึงต้องมาเมืองไห่เฉิงด้วย หยุนเฟยหานไม่ใช่มาเมืองหลินเฉิงแล้วกำลังรุ่
เสิ่นม่านมองป๋อซือเหยียนที่นอนหมดสติอยู่บนเตียงแล้วพูดเรียบๆ ว่า: "ไม่ล่ะ รอให้เขาหายดีแล้วฉันค่อยมาอีกทีก็แล้วกัน"เสิ่นม่านเดินออกจากห้องพักคนไข้โดยไม่ลังเลเลย ในตอนนั้นเอง ป๋อซือเหยียนที่นอนอยู่บนเตียงก็ลืมตาขึ้นเลขาหลี่เห็นป๋อซือเหยียนลืมตาก็ตกตะลึง"คุณป๋อ? คุณ...""ช่วยพยุงผมลุกหน่อย"เสียงของป๋อซือเหยียนแหบแห้งเลขาหลี่รีบเข้าไปช่วยพยุงป๋อซือเหยียนให้ลุกขึ้น เขาอดไม่ได้ที่จะพูดว่า: "คุณป๋อครับ นี่คุณ... ใช้กลอุบายเรียกร้องความสนใจหรือครับ?"ป๋อซือเหยียนไม่พูดอะไรตอนนั้น เขาสังเกตเห็นความผิดปกติตั้งแต่แรกแล้ว ระบบรักษาความปลอดภัยส่งสัญญาณเตือนตั้งนานแล้ว เขารู้ว่าคนที่บุกเข้ามาในบ้านตระกูลป๋อในเวลานี้มีเพียงเซียวตั๋วเท่านั้น และมีเพียงเซียวตั๋วเท่านั้นที่มีความสามารถทำเช่นนี้ได้และเมื่อกลุ่มโจรบุกเข้ามา ด้วยรูปร่างของเขาสามารถหลบดาบนั้นได้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่เขากลับไม่ทำเช่นนั้น แต่เลือกที่จะรับดาบนั้นเต็มๆเขาแค่อยากรู้ว่า เสิ่นม่านจะเสียใจหรือกังวลเพราะเขาหรือไม่ป๋อซือเหยียนแสดงสีหน้าอ่อนล้าด้วยรอยยิ้มเศร้าๆ แล้วพูดว่า: "คุณหลี่ ในใจของเธอ คงยังมีผมอยู่บ้างมั้ง"
"กล่องปฐมพยาบาลมาแล้วค่ะ!"แม่บ้านวางกล่องปฐมพยาบาลลงตรงหน้าเสิ่นม่าน ขณะเดียวกัน เจียงฉินและฟู่ฉือโจวก็มาถึงพอดี เมื่อเห็นความยุ่งเหยิงเต็มพื้น เจียงฉินชะงักไป ทั้งสองคนต่างรู้ชัดว่า 'โจร' ที่ว่านั้นคือใครเจียงฉินขมวดคิ้วและพูดว่า: "นั่งรถฉันไปเถอะ ไม่รู้ว่ารถพยาบาลจะมาถึงเมื่อไหร่""ตกลง"เสิ่นม่านสั่งให้ยามช่วยกันยกป๋อซือเหยียนไปที่รถของเจียงฉินที่อยู่หน้าประตูในโรงพยาบาล แพทย์รีบทำการช่วยชีวิตป๋อซือเหยียนทันที เจียงฉินนั่งอยู่กับเสิ่นม่านบนเก้าอี้ในทางเดิน และพูดว่า: "ไม่ต้องกังวลนะ เมื่อกี้หมอบอกว่าไม่ใช่จุดอันตราย""แต่ถ้าเสียเลือดมากเกินไป ก็อาจเสียชีวิตได้"เสิ่นม่านนวดขมับและถามว่า: "แล้วฟู่ฉือโจวล่ะ?""เขา... เขามีธุระต้องกลับไปก่อน""ไปหาเซียวตั๋วใช่ไหม?"เสิ่นม่านและเจียงฉินต่างรู้ว่าโจรที่บุกเข้าบ้านตระกูลป๋อวันนี้ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นเซียวตั๋วครั้งนี้เซียวตั๋วทำอะไรลงไปอย่างบุ่มบ่ามเกินไป เห็นได้ชัดว่าเป็นการตัดสินใจกะทันหัน แม้ว่าการแทงครั้งนี้จะไม่ถึงกับเอาชีวิตป๋อซือเหยียน แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าในระหว่างนั้นจะเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นหรือไม่"ใครเป็นญาติผู้ป่ว
"ไม่มีเหตุผล ทำไมบ้านตระกูลป๋อจะถูกโจรบุกได้"เสิ่นม่านรู้ดีถึงระบบรักษาความปลอดภัยของบ้านตระกูลป๋อ นอกจากยามรักษาความปลอดภัย 20 คนแล้ว ยังมีแม่บ้านและบอดี้การ์ดอีกหลายคน ภายในบ้านตระกูลป๋อมีศาลบรรพชนของตระกูล ดังนั้นประตูหน้าและหลังจึงใช้ประตูเทคโนโลยีทั้งหมด คนทั่วไปยากที่จะเข้าไปในบ้านตระกูลป๋อได้ แล้วโจรที่ไหนจะมีฝีมือขนาดนี้ สามารถบุกเข้าประตูหลังของบ้านตระกูลป๋อได้อย่างกะทันหัน"ตำรวจคงจะมาถึงเร็วๆ นี้ พวกเราไม่ควรอยู่ที่นี่เพื่อสร้างความวุ่นวาย ม่านม่าน รีบไปกันเถอะ"เจียงฉินดึงแขนของเสิ่นม่านด้วยความกลัว แต่เสิ่นม่านขมวดคิ้วพูดว่า: “อย่าแจ้งตำรวจ ฉันจะเข้าไปข้างใน""คุณหนูเสิ่น คุณบ้าไปแล้วหรือ!"ฟู่ฉือโจวมองเสิ่นม่านที่อยู่ตรงหน้าด้วยความไม่อยากเชื่อ เสิ่นม่านมองประตูใหญ่ของบ้านตระกูลป๋อ หากเธอเดาไม่ผิด โจรที่อยู่ในบ้านตระกูลป๋อตอนนี้ น่าจะเป็นคนที่เธอคิดถึงเสิ่นม่านวิ่งไปที่ประตูใหญ่ของบ้านตระกูลป๋อ ขณะนี้บ้านตระกูลป๋ออยู่ในสภาพยับเยิน และในความมืด เสิ่นม่านก็ถูกจับแขนทั้งสองข้างอย่างรวดเร็ว: “หัวหน้า จับผู้หญิงได้คนหนึ่ง!"เสียงของโจรดึงดูดความสนใจของชายคนหนึ่งในความ
เสิ่นม่านวางสายโทรศัพท์มู่หยุนหานเดินเข้ามาถามว่า :“เกิดอะไรขึ้น?”“คุณและกู้ไป๋รู้จักคนในวงการบันเทิงบางคน ฉันมีธุระต้องไปก่อน”“แต่วันนี้มันเป็นงานสำคัญ คุณจะไปได้เหรอ?”เสิ่นม่านมองไปที่ป๋อซือเหยียนที่ยังคุยอยู่กับกู้ไป๋แล้วพูดว่า :“ฉันจะไปแบบเงียบๆ”พูดจบ เสิ่นม่านก็รีบดื่มไวน์จนหมดแล้วส่งแก้วเปล่าให้มู่หยุนหาน ก่อนจะยกกระโปรงแล้ววิ่งหนีไปในทันที เมื่อไม่มีใครสังเกตมู่หยุนหานพยายามเรียกเสิ่นม่าน แต่เสิ่นม่านวิ่งได้เร็วมาก จนในไม่ช้าเธอก็ออกมาจากประตูบ้านป๋อได้แล้วหลังจากนั้นสิบห้านาที รถสปอร์ตขับมาอย่างรวดเร็ว เสิ่นม่านมายืนที่หน้าบ้านป๋อ เจียงฉินก็ก้าวลงจากรถอย่างรวดเร็ว: “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงกลับมาคืนดีกันอย่างเฉียบพลัน?”“ใช่ค่ะ เสิ่นม่าน มีเรื่องอะไรหรือเปล่า? หรือว่าป๋อซือเหยียนข่มขู่คุณ? อย่ากลัวนะ มีเซียวตั๋วอยู่ เขาไม่กล้าทำอะไรคุณหรอก ” ฟู่ฉือโจวพูดสนับสนุนจากข้างๆเสิ่นม่านพูดว่า: “มันไม่ใช่การข่มขู่ แต่เราทำข้อตกลงกัน”“ข้อตกลงอะไร?”“ฉันกับป๋อซือเหยียนได้เซ็นสัญญากันแล้ว เอกสารหย่าก็เซ็นเรียบร้อย เพียงแค่แกล้งทำเป็นคู่รักที่รักกับโลกภายนอกเพื่อช่วยฟื้นฟูภ
ประธานซ่งและซูเฉี่ยนเฉี่ยนรีบออกจากตระกูลป๋อ ขณะที่ป๋อซือเหยียนก็ลงมาจากชั้นสอง เลขาหลี่ก็เดินเข้ามาใกล้ป๋อซือเหยียนและพูดว่า: “ประธานป๋อ ไม่เห็นแม้แต่เงาของเมิ่งจงเซิง”ป๋อซือเหยียนมองไปรอบๆ เขาเคยคิดว่านี่จะเป็นโอกาสดีในการดูตัวตนที่แท้จริงของเมิ่งจงเซิง แต่ไม่คาดคิดว่าเมิ่งจงเซิงจะยังคงไม่ให้เกียรติเลย“แม้ว่าเมิ่งจงเซิงจะไม่มา แต่กู้ไป๋ก็มา”ทันทีที่เลขาหลี่กล่าวเสร็จ กู้ไป๋ก็เดินเข้ามาทางนี้: “ประธานป๋อ ยินดีที่ได้เจอกัน”“ยินดีที่ได้เจอกัน แต่ทำไมประธานเมิ่งไม่มา?”“ประธานเมิ่งไม่มา แต่การที่ผมมาที่นี่ก็เหมือนกัน”คำพูดของกู้ไป๋มีนัยยะ ซึ่งดึงความสนใจของป๋อซือเหยียนก่อนหน้านี้กู้ไป๋เป็นเพียงนักแสดงชั้นนำของบริษัท M กรุ๊ป ในสายตาของกลุ่มนักลงทุนใหญ่ๆ เขาเป็นเพียงแค่คนทำงานในบริษัท M แต่เขากลับพูดอย่างชัดเจนว่าตนอยู่ในระดับสูงสุดของบริษัท M กรุ๊ป“คุณกู้ หมายความว่าอะไรครับ?”กู้ไป๋ยิ้มเล็กน้อย สายตาของเขามีความลึกลับบางอย่างตลอดเวลาที่ผ่านมา ธุรกิจของบริษัท M กรุ๊ป คือเมิ่งจงเซิง ไม่เคยปรากฏตัวเลย มักจะปรากฏตัวแค่ในการเต้นรำที่สวมหน้ากากครั้งเดียวเท่านั้น หลังจากนั้นเข
เธอเข้าข่ายไม่ชอบที่คนอื่นพูดถึงเรื่องที่เธอเคยเป็นมือที่สาม เลขาหลี่ก็พูดอย่างอ้อมๆ แต่ความหมายก็ชัดเจนในช่วงเวลานี้ ตระกูลป๋อไม่สามารถแต่งงานกับผู้หญิงที่เพิ่งสูญเสียลูกไปได้ จึงต้องรักษาชื่อเสียงไว้ด้วยการอยู่คู่กับภรรยาเดิม สร้างภาพลักษณ์ว่าครอบครัวมีความรักกัน เพื่อให้เศรษฐกิจของตระกูลป๋อกลับมาฟื้นตัวเมื่อประธานซ่งได้ยินคำพูดเหล่านี้ ก็เอ่ยห้ามซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่กำลังจะพูด: “เหนี่ยนสือ อย่าทำตัวไม่รู้เรื่องนะ”“พ่อ…”“ผมเข้าใจความกังวลของประธานป๋อ และเข้าใจว่าท่านทำไปเพื่ออนาคตของตระกูลป๋อ ถ้าประธานป๋อกับคุณหนูเสิ่นหย่ากันแล้ว จะใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะแต่งงานกับลูกสาวของผม?”ป๋อซือเหยียนไม่ได้พูดอะไร เลขาหลี่ก็ตามมาอธิบายว่า: “หกเดือนครับ สัญญาระหว่างประธานป๋อกับคุณหนูเสิ่นจะสิ้นสุดในหกเดือน ดังนั้นต้องให้คุณซ่งรออีกหกเดือน”“ ไม่ ตำแหน่งคุณหญิงป๋อควรเป็นของฉัน!”“เธอหุบปากซะ!”ประธานซ่งตัดบทพูดของซูเฉี่ยนเฉี่ยนด้วยความโกรธเมื่อเห็นประธานซ่งโกรธ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก กลับถอยไปอยู่ข้างๆประธานซ่งลุกขึ้นพูดว่า: “ดี หกเดือนก็หกเดือน ผมหวังว่าประธานป๋อจะไม่ทำให้ผ