LOGINShare
บทที่ 231
Related chapters
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 232
"ขอร้องพวกคุณล่ะ ปล่อยฉันไปเถอะ……"น้ําตาของซูเฉี่ยนเฉี่ยนไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้"นังนี่ อย่ามาทำเป็นน่าสงสารกับกู! อย่าคิดว่ามึงแกล้งตายแล้วไปเกาะเสี่ยใหญ่ก็ไม่มีอะไรแล้ว ! ตอนนี้เสี่ยของแกไม่เอามึงแล้ว หรือว่าแกก็หาทาง จับผัวรวยๆ อีกคน ให้คืนเงินแปดสิบล้านที่แม่มึงติดพวกกูให้หมด พวกกูก็จะหล่อยมึงไป!""อะไรนะ แปดสิบล้าน?!"ใบหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนซีด:"ทำไมถึงได้ติดหนีเยอะขนาดนี้?""เธอว่าไงล่ะ?"ชายชราหลายคนมองหน้ากัน ตอนนั้นซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็เข้าใจ:"พวกแกปล่อยกู้นอกระบบ ! นั่นผิดกฎหมาย!""ผิดกฎหมาย?"บางคนระเบิดเสียงหัวเราะ"มึง มีสิทธิ์ที่จะมาพูดกฏหมายกับกูเหรอ? ยืมเงินก็ต้องคืน ! สัญญายืมนั้นแม่มึงเป็นคนเซ็นเอง ! งั้นก็ต้องคืน!""ฉันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรไปหล่อนแล้ว ! ทําไมทำไมพวกแกถึงให้ฉันคืน?""หนี้แม่ลูกคืน เธอคิดว่าเปลี่ยนตัวตนแล้วก็ไม่มีอะไรแล้วเหรอ?"ชายคนหนึ่งเอาใบเกิดออกมา หัวเราะอย่างเย็นชา :"ความลับดำมืดของมึงและแม่มึงอยู่กับกู ชาตินี้ถ้าพวกมึงไม่คืนเงินก็อย่าคิดว่าจะหนีได้!"ในเวลานั้น พี่โจวก็ได้เงินเข้าห้องอาหารพอดี และเธอแสร้งทําเป็นสงสัยและถามว่า:"ทำไมคะ?
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 233
เสิ่นม่านยิ้มเล็กน้อย:"อืม ฉันกลับไปกับนาย"เลขาหลี่หลีกทางให้ เสิ่นม่านเดินออกไปตาม เดินไปสักพัก เสียงฝีเท้าของ เสิ่นม่านก็หยุดลงและถามว่า:"ช่วงนี้ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนได้มาหาประธานป๋อไหม?"เลขาหลี่พยักหน้า:"คุณซูโทรหาผมอยู่สองสามครั้งครับ แต่ประธานป๋อได้สั่งไว้แล้ว ก็เลยไม่ได้สนใจ""โอเค ฉันรู้แล้ว"เสิ่นม่านก็ได้ยิ้มที่แท้ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็ยังคิดถึงเสี่ยกระเป๋าหนักคนนี้อยู่แต่ว่าก็ถูก เธอถูกกดดันขนาดนี้แล้ว นอกจากป๋อซือเหยียน น่าจะไม่มีใครสามารถช่วยเธอได้เลขาหลี่เมื่อเห็นว่าอยู่ดีๆ เสิ่นม่านก็ถามถึงซูเฉี่ยนเฉี่ยน ก็คิดว่าเสิ่นม่านเข้าใจอะไรผิด ดังนั้นเขาจึงพูดทันที:"คุณหญิง คราวนี้ประธานป๋อได้ตัดความสัมพันธ์กับคุณซูแล้วจริงๆ นะครับ คุณหญิงอาจไม่รู้มาก่อน เหตุผลที่ประธานป๋อพาคุณซูไปงานเลี้ยงต่างๆ ก็เพื่อที่จะให้คุณหึงหวงนะครับ""นายไม่ต้องพูดแล้วฉันรู้ทุกอย่าง"เสิ่นม่านก็แค่ยิ้มบางๆ เลขาหลี่ก็ตกตะลึงเมื่อเห็นสีหน้าของเสิ่นม่านเมื่อก่อนเขาก็แค่รู้สึกว่าคุณหญิงเปลี่ยนไป แต่ไม่รู้ว่าคุณหญิงเปลี่ยนไปยังไง และตอนนี้เมื่อเห็นสีหน้าของแบบนี้ของคุณหญิง เลขาหลี่ก็มั่นใจ สาเหตุที่คุณหญ
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 234
ใบหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนดูไม่ดี: "แม่รู้ไหมว่าแม่เป็นหนี้เท่าไหร่? แกยังให้ฉันช่วยแก? ฉันมีเงินมากมายที่ไหน!""เธอก็ได้เกาะเสี่ยรวยแล้วไม่ใช่เหรอ? ป๋อซือเหยียนคนนั้นไง ! ฉันได้ยินมาว่าป๋อซือเหยียนใจดีกับเธอ พาเธอไปด้วยทุกที่ เธอจะได้กลายเป็นคุณหญิงป๋อแล้วไม่ใช่เหรอ? ตระกูลป๋อรวยขนาดนั้นแค่แปดสิบล้าน เขาจ่ายให้ได้แน่นอน!"ทันทีที่ แม่ซูพูดถึงป๋อซือเหยียน ดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยความสดใส ราวกับว่าเธอได้เห็นความหวังในทันใดใบหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนซีด:"ถ้าฉันได้เป็นคุณหญิงป๋อจริง ฉันก็คงไม่ถูกเจ้าหนี้พวกนั้นหาเจอหรอก!"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนไม่ใช่ไม่รู้ว่าแม่ซูได้คุยโม้กับเจ้าหนีพวกนั้นมาก่อน ก็คงไปพูดว่าลูกสาวตัวเองจะได้เป็นคุณหญิงป๋อและบรรดาเจ้าหนี้ก็รู้ว่าป๋อซือเหยียนมักจะพาเธอไปงานต่างๆ มากมาย ดังนั้นจึงคิดว่าจริงแต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าพวกเขาไปได้ข่าวมาจากไหน ไปรู้มาว่าป๋อซือเหยียนได้ตัดเงินทั้งหมดของเธอแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงไปหาเธอถึงประตู เอาของมีค่าของเธอออกไปเกือบทั้งหมดซูเฉี่ยนเฉี่ยนกัดฟัน ดวงตาของเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง:"ถ้าไม่ใช่เพราะแกปล่อยข่าวของฉัน ฉันก็ไม่ถูกเจ้าหนี้ของแกตามถึงบ้าน
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 235
แม่ซูมองไปที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนอย่างระแวง:"ฉันจะช่วยแกยังไง?""ฉันรู้แม่อยู่ในบ่อนมาหลายปี แม่ต้องรู้จักอันธพาลมากมาย แกช่วยฉันนะ"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนโน้มตัวเข้าไปกระซิบข้างหูแม่ซู และพูดอะไรบางอย่าง และ แม่ซูหน้าซีดด้วยความตกใจ:"ไม่ได้!ทำแบบนั้นไม่ได้!""ทำไมไม่ได้ล่ะ ?"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพูดด้วยความไม่พอใจ:"ตอนนั้นแกทำลายศพยังไม่กลัว แม่ยังกลัวอันนี้?""ในตอนนั้น ผู้หญิงคนนั้นเป็นเด็กกําพร้า! จะไม่มีใครมาช่วยเธอตรวจสอบอะไรมาก! แล้วยังไม่เธอไปแทน เลยไม่มีอะไรพลาด! ฉันถึงไม่กลัว! แต่……แต่เสิ่นม่าน เสิ่นม่านเป็นผู้หนูคนโตของตระกูลเสิ่นและเป็นภรรยาของป๋อซือเหยียน! ฉันไม่กล้าแตะเธอ?"แม่ซูไม่ใช่คนโง่ ถ้าเธอทําอย่างที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพูดจริงๆ กลัวว่าเธอจะตายในอีกไม่กี่วัน!ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจับมือของแม่ซูแน่น:"ฉันไม่ได้ให้แม่ไปฆ่าเธอ แม่ร้อนเงิน แม่เพียงแค่ต้องลักพาตัวเธอ และใช้เธอเพื่อไถ่เงินกับป๋อซือเหยียน เรื่องที่เหลือมีฉัน และมันไม่เกี่ยวอะไรกับแม่""แต่……""หรือแม่อยากให้เจ้าหนี้มาตัดแขนตัดขาแม่เหรอ?ฉันทำแบบนี้ก็เพื่อช่วยแม่นะ ถ้าแม่ได้รับ ฉันก็ไม่มีวิธีอื่น!"ขณะที่พูดซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็หันหลังกํ
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 236
ป๋อซือเหยียนกลัวว่าเสิ่นม่านจะเข้าใจผิด ดังนั้นเขาจึงขมวดคิ้วและพูดว่า"ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะสานต่อตระกูลเสิ่น ผมแค่……""ฉันรู้ว่าคุณหมายถึงอะไร ฉันแค่คุณล้อคุณเล่น คุณอย่าซีเรียส"เสิ่นม่านได้มีรอยยิ้ม แต่ไม่มีรอยยิ้มในดวงตาของเธอป๋อซือเหยียนเต็มใจพาเธอไปพบปะผู้คนในแวดวงธุรกิจ เธอก็เต็มใจมากทางอ้อมได้เดินน้อยลงไหมเธอไม่รู้ แต่อย่างน้อยคุ้นหน้าคุนตาหน่อยก็ดีเมื่อเห็นว่าเสิ่นม่านไม่โกรธ ในที่สุดป๋อซือเหยียนก็โล่งใจ"เสี่ยวหลี่กําลังรอพวกเราอยู่ด้านล่าง "ป๋อซือเหยียนยื่นมือออกไปหาเสิ่นม่าน เสิ่นม่านเข้าใจสิ่งที่ป๋อซือเหยียนจะสือ แต่เธอไม่ได้วางมือบนฝ่ามือของป๋อซือเหยียนเสิ่นม่านพูด:"คุณไปก่อนเถอะ แล้วส่งตําแหน่งมาให้ฉัน""ไม่ไปด้วยกัน?""ฉันคิดว่า……จะไปเปลี่ยนชุดหน่อย"เสิ่นม่านกางแขนและแสดงท่าทางให้ป๋อซือเหยียนดูชุดเรียบง่ายของเธอ วันนี้ขนาดออกจากบ้านเธอก็ไม่ได้แต่งหน้าป๋อซือเหยียนยิ้ม:"คุณใส่อะไรก็สวย ไม่จำเป็นต้องแต่ง""จะทำงั้นได้ไง?ไม่ว่ายังไงก็ไปพบปะลูกค้า แน่นอนว่าต้องแต่งตัวให้ดีหน่อย เพื่อจะได้เหมะกับความหล่อและเก๋ไก๋ของประธานป๋อได้"ฟังเสิ่นม่านพูดเช่นนี้ ป๋อ
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 237
เสิ่นม่านเห็นฉากนี้บนชั้นสอง ก็ได้ยิ้มมุมปากเล็กน้อยเธอก็คิดไม่ถึงว่า หลินหวั่นเอ๋อร์จะใจร้อนขนาดนี้แต่ก็ดี จะได้ไม่ต้องเปลือกแรงให้เธอมาคิดแผลเองเสิ่นม่านกลับไปที่ห้องเลือกชุดสําหรับคืนนี้เธอหน้าตาดีอยู่แล้ว ไม่จําเป็นต้องแต่งตัวเป็นพิเศษ แต่วันนี้เธอจะแต่งตัวอย่างประณีตและสง่างาม ถึงเวลาแล้วที่เธอจะใช้ตัวตนคุณหญิงของตระกูลป๋อเพื่อสร้างอำนาจหลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง เสิ่นม่านก็ลงมาจากชั้นบน มองไม่เห็นหลินหวั่นเอ๋อร์คุณนายป๋อนั่งอยู่ในโซฟา เห็นเธอแต่งตัวแบบนี้ ก็ได้พูดอย่างไม่พอใจ :"คุณจะออกไปกับใคร ดึกขนาดนี้? แล้วยังแต่งตัวแบบนี้""คุณนาย ฉันไปคุยธุระกับประธานป๋อค่ะ ใกล้จะสายแล้ว ออกไปก่อนนะคะ"เสิ่นม่านไม่ได้มีอารมณ์ที่จะมาแสดงละครเมื่อเผชิญกับคุณนายป๋ออีกต่อไป คุณนายป๋อเห็นว่าเสิ่นม่านจะออกไปเลยแบบนั้น สีหน้าก็ได้เคร่ง"เสิ่นม่าน นี่เธอทำตัวอะไร ?"คุณนายป๋อพูดด้วยความโกรธ:"เธอได้ลืมท่าทางที่อยากจะแต่งงานกับซือเหยียนในตอนนั้นแล้วเหรอ?"ฝีเท้าของเสิ่นม่านหยุดลงดูเหมือนว่าคุณนายป๋อจะแก่แล้ว ประโยชน์ที่พูดก็มีแค่นี้เสิ่นม่านหันกลับไป ยิ้มให้คุณนายป๋อและพูดว่า:"คุณนาย
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 238
หลินหวั่นเอ๋อร์เงยหน้าขึ้นมองด้วยความไม่เชื่อ อาจเป็นเพราะเธอคิดไม่ถึงว่าคุณนายป๋อจะปล่อยเธอไปหาป๋อซือเหยียนคุณนายป๋อพูดเบาๆ :"ยังไม่รีบไป?""ขอบคุณค่ะ คุณนาย!"หลินหวั่นเอ๋อร์ยิ้มแล้วเดินออกจากบ้าน ราวกับว่าเขาได้รับการนิรโทษกรรมคุณนายป๋อมองหลินหวั่นเอ๋อร์ที่เดินออกไปอย่างมีควมสุข ก็ได้ยิ้มอย่างเยือกเย็นตระกูลหลินเป็นตระกูลเล็กก็จริง ก็ลูกสาวของตระกูลเล็กแบบนี้ควบคุมได้ถ้าเสิ่นม่านไม่สนใจตําแหน่งของคุณหญิงของตระกูลป๋อ เธอก้ควรที่จะเตือนเสิ่นม่านหน่อยมีผู้หญิงไม่น้อยที่อยากแต่งงานเข้าตระกูลป๋อ เสิ่นม่าน ไม่ได้เป็นข้อยกเว้นทางนั้น เสิ่นม่านมาถึงร้านอาหารรอยัลแล้ว ป๋อซือเหยียนได้จองโต๊ะที่ชมวิวสวยที่สุด และทุกคนที่มาที่ร้านอาหารรอยัลในวันนี้คือคนที่ทำธุรกิจกับป๋อซือเหยียนเสิ่นม่านพึ่งเข้าไป ก็ได้ดึงดูดความสนใจของทุกคนเธอสวมชุดสีแดงกุหลาม ผมลอนยาวก็ได้พาดไปด้านหนึ่ง ตอนที่ป๋อซือเหยียนหันไปเห็นเสิ่นม่านนั้น ก็ได้จิตนาการไปไกล เขาไม่ได้เห็นเสิ่นม่านแต่งตัวแบบนี้มานานแล้ว ครั้งสุดท้ายที่เขารู้สึกตะลึงมากก็คือตอนงานประมูลที่ดิน ตอนนั้นเขาพบว่าเสิ่นม่านที่ไม่แต่งหน้าสวม
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 239
เวลานี้ นอกร้านอาหารรอยัล พี่โจวก็ได้พาซูเฉี่ยนเฉี่ยนเข้ามา"มา นั่งเถอะ"พี่โจวพา ซูเฉี่ยนเฉี่ยนไปที่ที่ไม่ไกลจากป๋อซือเหยียนและนั่งลงเสิ่นม่านได้ยินเสียงของพี่โจว ดังนั้นพูดกับป๋อซือเหยียนข้างๆว่า"ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ เดี๋ยวกลับมา""ได้"ป๋อซือเหยียนตอบ เสิ่นม่านลุกขึ้น เดินไปที่ห้องน้ํา"งานเลี้ยงวันนี้ทำให้คุณตกใจแล้วใช่ไหม ? เธอเป็นแค่นักศึกษาฝึกงาน ให้เธอมาดื่มแบบนี้ลำบากเธอแล้ว"ปากของพี่โจวกำลังปลอบโยน แต่ยังคงสังเกตสีหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนตั้งแต่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเข้ามา สายตาก็ได้มองหาป๋อซือเหยียนตลอดตามคาด เธอสังเกตเห็นป๋อซือเหยียนที่นังตรงกลางร้ายอาหารอย่างรวดเร็ว นอกจากป๋อซือเหยียนแล้วยังมีซีอีโอธุรกิจหลายคนทันใดนั้นซูเฉี่ยนเฉี่ยนตาก็เป็นประกายทุกวันนี้ ไม่ว่าเธอยังไง ก็ไม่สามารถติดต่อป๋อซือเหยียนได้ แม้แต่เลขาหลี่ก็ไม่รับสายของเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะพี่โจวบอกว่าที่นี้มักจะมีคนดังอย่างป๋อซือเหยียนมาบ่อยๆ เธอก็คงไม่มาลองเสี่ยงดูพี่โจวพูด:"ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อน เธอดูก่อนว่าอยากกินอะไร""ได้"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนอยากให้พี่โจวออกไปให้เร็วๆ พี่โจวพึ่งออกไป ประธานคนหนึ่งก็ส
Latest chapter
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 505
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 504
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 503
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 502
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 501
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 500
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 499
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 498
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน บทที่ 497
