เสิ่นม่านไม่เข้าใจความคิดของกู้ไป๋ แต่เลือกที่จะเข้าใจคืนนั้นเสิ่นม่านจองร้านอาหารห้าดาว เพื่อให้เข้ากับฐานะของกู้ไป๋ ก็ได้หาห้องที่เป็นส่วนตัวมาโดยเฉพาะเสิ่นม่านนั่งอยู่บนที่นั่งคนขับของรถกู้ไป๋ รู้สึกถึงความตื่นเต้นของรถสปอร์ตเธอคิดไม่ถึงจริงๆ ว่า คนอย่างกู้ไป๋ที่แสร้งทําเป็นลึกทุกวัน จะมีด้านมืดของตัวเอง จะชอบอะไรที่น่าตื่นเต้นอย่างรถสปอร์ต"เจ้าหญิงกรุณาลงจากรถ"กู้ไป๋เปิดประตูให้เสิ่นม่านวันนี้เสิ่นม่านแต่งตัวสบายๆ ไม่ได้แต่งหน้า เพื่อไม่ให้กู้ไป๋ถูกเจอ เธอจึงซื้อหน้ากากชั้นล่างมาใส่แต่กู้ไป๋ ทำตัวเหมือนไปตลาดผักเพื่อซื้อผัก ไม่มีเจตนาที่จะปิดบังตัวตนของเขาเลยเสิ่นม่านพูด:"ไม่ใช่ฉันว่านายนะ กู้ไป๋ ตอนนี้นายเป็นศิลปินชายยอดนิยม เดินบนถนนแบบนี้ จะถูกจําได้ง่าย และเมื่อถึงเวลา พาดหัวข่าวของวันพรุ่งนี้จะเป็นกู้ไป๋ทานอาหารเย็นกับผู้หญิงลึกลับ……""สร้างข่าวบ้าง ไม่ดีกว่าเหรอ?"ทันใดนั้น เสิ่นม่านก็คิดได้ว่ากู้ไป๋ไม่มีเรื่องอื้อฉาวใด ๆ ตั้งแต่เดบิวต์"แต่ก็ไม่ควรเลือกเจ้านายของนาย""เป็นหุ้นส่วน""สําหรับคนนอก ฉันเป็นเจ้านายของนาย"เสิ่นม่านและกู้ไป๋ทั้งสองคนเดินไปที่
"แล้วโรงเรียนสตรีเอกชนล่ะ?"เสิ่นม่านก็ได้รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกู้ไป๋ส่ายหัว:"ผมก็ไม่รู้ แต่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนไม่ได้เป็นนักเรียนของโรงเรียนสตรีเอกชน เพราะที่มาเรียนที่โรงเรียนมัธยมภาคเหนือระดับสองก็เพราะสภาพครอบครัวไม่ค่อยดี ถ้าผมจําไม่ผิด ซูเฉี่ยนเฉี่ยนมีแม่ผีพนัน สภาพครอบครัวแย่มาก ตอนนั้นครูประจำห้องก็ได้ท้วงค่าเทอมซูเฉี่ยนเฉี่ยน ซูเฉี่ยนเฉี่ยนปากบอกว่าจะยืมมาจ่าย แต่ไม่นานก็ลาออก"เสิ่นม่านฟังแล้ว ก็ขมวดคิ้วถ้าพูดแบบนี้ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนไม่ได้เป็นเด็กกำพร้าไม่มีพ่อแม่"ฉันรู้จักโรงเรียนสตรีนั้น รับเฉพาะเด็กผู้หญิงจากสถานเลี้ยงเด็กกําพร้า และทุกปีป๋อซือกรุ๊ปและบริษัทอื่นๆ จะอุปถัมภ์เด็กผู้หญิงหนึ่งหรือสองคนจากโรงเรียนนี้"เสิ่นม่านจําได้ว่า ในชาติที่แล้วป๋อซือกรุ๊ปได้ให้ทุนกับไม่น้อย แต่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเป็นข้อยกเว้น เพราะตอนงานนัดเจอกับเด็กทุน ป๋อซือเหยียนก็ได้เจอกับเสิ่นม่านที่ให้อาหารแมวจรจัดพอดีในชาติที่ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนในปากของป๋อซือเหยียนนั้นเป็นเด็กผู้หญิงที่อ่อนแอและใจดี อาจเป็นเพราะการที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนให้อาหารกับแมวจรจัด ประกอบกับรูปลักษณ์ที่ไร้เดียงสาของซูเฉี่ยนเฉี่ยน เ
หลังจากที่หลินหวั่นเอ๋อร์จากไป ป๋อซือเหยียนถามด้วยเสียงเบา:"คุณไม่โกรธเลยเหรอ?""ไม่โกรธค่ะ"เสิ่นม่านพูด"ฉันไม่ได้โง่ เธอจงใจทําชาหกใส่คุณ ฉันทําไมต้องโกรธ?"เมื่อเธอเข้าประตูมาเมื่อกี้ เธอก็เห็นว่าป๋อซือเหยียนได้ปฏิเสะการแตะตัวของหลินหวั่นเอ๋อร์ แต่หลินหวั่นเอ๋อร์ไม่สนใจ"ผมเตรียมน้ําร้อนแล้วไปอาบน้ำก่อนเถอะ""อืม "เสิ่นม่านขึ้นไปชั้นบนเมื่อเธอเห็นว่า ป๋อซือเหยียนไม่ได้ขึ้นไปกับเธอ เธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทางโทรศัพท์ เจียงฉินมีข้อความมาเจียงฉิน: เธอไม่ได้กลับมาสองวันแล้ว!เสิ่นม่าน: ย่าของป๋อซือเหยียนย้ายมา ฉันน่าจะไม่กลับไปสักพักเจียงฉิน: ฉันเบื่อมาก……เสิ่นม่าน: ไปหาฟู่ฉือโจวเจียงฉิน: ฟู่ฉือโจวกับอาตั๋วไปทําธุระในต่างประเทศ! ไม่งั้นฉันคงไม่เบื่อแบบนี้!นิ้วที่เสิ่นม่านกำลังพิมพ์ก็ได้หยุดลงเซียวตั๋ว……ไปต่างประเทศ?เสิ่นม่านลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วเปิด แชทของเซียวตั๋วเซียวตั๋วดูเหมือนจะไม่ชอบเล่นโซเชียลมากหนัก และเขาไม่ชอบเล่นพวกโทรศัพท์มือถือ จนถึงตอนนี้แชทระหว่างเธอกับเซียวตั๋วเป็นเพียงประโยคสั้นๆ เพียงไม่กี่ประโยคเซียวตั๋วไปต่างประเทศ……ดูเหมือนจะไม่พูดถึงเร
คุณนายป๋อสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า "ฉันไม่เข้าใจคําพูดเหล่านี้ของเธอ แต่นี่ทำให้ชื่อเสียงของตระกูลป๋อเสียหาย ส่งผลเสียต่อชื่อเสียงของเธออีกด้วย! เรื่องพวกนี้ตีพิมพ์ลงในหนังสือพิมพ์ ทุกคนก็รู้แล้วไม่ใช่เหรอ? ตระกูลป๋อของพวกเราต้องขายหน้าขนาดไหน? ฉันไม่ส่งนใจหรอกนะว่าจะดังไหม แต่เธอต้องจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย! มิฉะนั้นอย่ากลับมาหาฉัน!"คุณนายป๋ออารมณ์เสีย และหลินหวั่นเอ๋อร์ที่อยู่ด้านข้างพูดว่า:"คุณนายนี่เป็นเพียงงานของคุณหญิง อย่าโมโหไปค่ะ ฉันได้ยินมาว่าเมื่อก่อนคุณหญิงไม่ค่อยอยู่บ้าน งานต้องยุ่งมากแน่ๆ ท่านก็อย่ากดดันคุณหญิงเลยค่ะ"หลินหวั่นเอ๋อร์ไม่พูดไม่มีอะไร ทันทีที่เธอพูดแบบนี้ คุณนายป๋อก็มีความสงสัยในใจ"ฉันก็ว่าเมื่อก่อนทำไมเธอไม่ค่อยกลับบ้าน ที่แท้ก็เพราะเรื่องนี้"ใบหน้าของคุณนายน่าเกลียดมาก ดูเหมือนว่าเขาจะแน่ใจว่าเสิ่นม่านมีคนข้างนอกเสิ่นม่านก็ไม่อธิบาย ตอนนี้เธอไม่มีอารมณ์ที่จะทําให้คุณนาป๋อพอใจ คุณนายป๋อชอบเธอไหม มันไม่สำคัญ"เสิ่นม่าน! เธอเอาซือเหยียนของพวกเราไปไว้ไหน?"คุณนายป๋อยืนขึ้นอย่างโมโห หลินหวั่นเอ๋อร์ข้างๆก็ได้มองเหมือนสนุกเธออยากรู้จริงๆว่า เ
เสิ่นม่านและป๋อซือเหยียนกลับไปที่ห้องและป๋อซือเหยียนพูดว่า: "ผมจะให้ไปกดข่าวให้ จะไม่ให้มันมากระทบคุณ""คุณไม่ถามฉันหน่อยเหรอว่าเรื่องอะไร?"เพราะว่ารูปของเธอกับกู้ไป๋เป็นรูปที่ถ่ายมาจริงป๋อซือเหยียนมองไปที่เสิ่นม่านพูด:"ถ้าคุณอยากบอกคุณก็บอกผมแล้ว""ฉันไม่อยาก "เสิ่นม่านตอบป๋อซือเหยียนไปตรงๆ"ได้"เวลานี้ เสิ่นม่านได้ยินเสียงฝีเท้านอกประตูแม้ว่ามันจะเบามาก แต่เธอรู้ว่ามันคือหลินหวั่นเอ๋อร์ที่ยืนอยู่ที่ประตูเวลานี้เสิ่นม่านขี้เกียจแสดง ดังนั้นจึงเปิดประตู และหลินหวั่นเอ๋อร์ที่ประตูก็ตกตะลึง คงคิดไม่ถึงว่าเสิ่นม่านจะเปิดประตู"คุณ คุณหญิง""ฉันไม่ชอบที่มีคนยืนแอบฟังหน้าประตูห้องฉัน และถ้าไม่มีอะไรก็กรุณาอย่าขึ้นมาที่ชั้นสอง"เสิ่นม่านพูดตรงๆ ทำให้หลินหวั่นเอ๋อร์หน้าแดง:"ฉันขอโทษค่ะคุณหญิง แต่คุณนายว่าพวกคุณจะทะเลาะกัน ก็ได้ให้ฉันมาดู……ต่อไปไม่มีแล้วค่ะ""ก็ดี "เสิ่นม่านปิดประตู เมื่อป๋อซือเหยียนเห็นแบบนั้น ป๋อซือเหยียน ก็ได้ยิ้มบางๆสิ่นม่านขมวดคิ้ว:"คุณยิ้มอะไร?""ผมดีใจ"ป๋อซือเหยียนล็อคประตู และเขาพูดเสียงเบา:"เพราะคุณไม่ชอบเธอ""หยุดฝันได้แล้ว แม้ว่าฉันจะไม่ชอบเธอ
"ครับ!"รปภ.เหล่านั้นรีบไล่ผู้หญิงเหล่านั้นออกไป และผู้หญิงเหล่านั้นก็วิ่งหนีไปหลังจากเห็นหลินหวั่นเอ๋อร์"พี่ซือเหยียน……"หลินหวั่นเอ๋อร์สีหน้าดูไม่ดีเธอรีบตรวจสอบร่างกายป๋อซือเหยียน เห็นว่าชุดของป๋อซือเหยียนสกปรกแล้ว:"ฉันจะไปหาชุดใหม่ให้คุณ" "ไม่จําเป็น "ป๋อซือเหยียนมองหลินหวั่นเอ๋อร์อย่างเย็นชา"ไม่อยากให้เรื่องวันนี้เกิดขึ้นอีกเกิดขึ้นเป็นครั้งที่สอง"หลินหวั่นเอ๋อร์ถูกสายตานั้นทำให้กลัวเล็กน้อยหลินหวั่นเอ๋อร์กัดริมฝีปากของเธอพูด"พี่ซือเหยียน……ฉันไม่เข้าใจว่าพี่หมายถึงอะไร""ไปกันเถอะ กลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน"เสิ่นม่านดึงป๋อซือเหยียนกลับไปที่ห้องสีหน้าของคุณนายป๋อถูกเสียงโวยวายข้างนอกทำเอาไม่ดี:"มีอะไรเกิดขึ้น ""มีแฟนๆกู้ไป๋มาโวยวายที่ประตูค่ะ"เสิ่นม่านพูดไปแล้วก็มองหลินหวั่นเอ๋อร์ไป แล้วพูดต่อว่า:"คนเหล่านั้นเกือบจะทำให้ซือเหยียนบาดเจ็บ แต่ฉันก็สงสัย พวกเธอรู้ที่อยู่ของบ้านป๋อได้ยังไง"คุณนายป๋ออยู่ในแวดวงนี้มานานหลายทศวรรษ เธอรู้วิธีการของผู้หญิงมาก และเธอก็มองไปที่หลินหวั่นเอ๋อร์ หลินหวั่นเอ๋อร์พูดด้วยความคับข้องใจ:"คุณหญิง ทําไมคุณถึงมองฉันแบบนั้น? เรื่องนี้
เมื่อนึกถึงความทรงจำนี้เสิ่นม่านก็กําหมัดแน่นเสิ่นม่านนะเสิ่นม่าน เพราะว่าไม่กี้วันนี้ป๋อซือเหยียนทำดีกับเธอ เธอก็จะลืมเรื่องที่เขาเคยทำแล้วเหรอ?ป๋อซือเหยียนได้เย็นชาเข้ากระดูกที่เขารักมากที่สุด มีแค่ตัวเขาเองเวลาต่อมา ป๋อซือเหยียนออกมาจากห้องน้ํา เขาสวมเพียงเสื้อคลุมอาบน้ําสีขาว นอกจากนี้ยังมีหยดน้ําหยดจากปลายผมป๋อซือเหยียนเห็นเสิ่นม่านซึ่งนั่งอยู่บนขอบเตียงโดยไม่พูดอะไร เขาก็ก้าวไปข้างหน้าและถามด้วยรอยยิ้ม:"เป็นอะไรไป?"เมื่อป๋อซือเหยียนต้องการเอื้อมมือออกไปช่วยเธอจัดผม เสิ่นม่านก็ได้หลบ มือของป๋อซือเหยียนนิ่งกลางอากาศ เสิ่นม่านยืนขึ้นและถามว่า:"ฉันมีคําถามที่อยากถามคุณ""ได้""ซูเฉี่ยนเฉี่ยน……ไม่มีพ่อแม่จริงๆเหรอ?""ครับ ""เธอเป็นนักเรียนที่โรงเรียนสตรีเอกชน?" "อืม ""งั้น……ทําไมต้องเป็นเธอ?"เกี่ยวกับคําถามของเสิ่นม่าน ป๋อซือเหยียนไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ แค่ตอบตามความจริง:"คะแนนของเธอในโรงเรียนสตรีเอกชนนั้นดดดเด่น ป๋อซือกรุ๊ปต้องเลือกนักเรียนยากจนสองสามคนเพื่อให้ทุน นักเรียนที่ยากจนเหล่านี้ไม่ได้ถูกสุ่มเลือก ข้อสองก็ต้องพิจารณามากมาย เพื่อมั่นใจว่านักเรี
กู้ไป๋ดูเอกสารสองฉบับที่เสิ่นม่านมอบให้เขา ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจาก โรงเรียนมัธยมภาคเหนือระดับสองนั้นเหมือนกับที่กู้ไป๋อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ แต่ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือรูปถ่ายขนาด 1 นิ้ว"ผมไม่มีทางจําผิด"กู้ไป๋คืนเอกสารข้อมูลให้กับเสิ่นม่าน และพูดว่า:"เหตุผลเดียวที่ทำให้สิ่งนี้เกิดขึ้นคือมีคนสลับรูปถ่ายของคนสองคนนี้"เสิ่นม่านมองดูเอกสารในมือก็ได้คิดหรือ เธอต้องหาวิธีติดต่อหญิงสาวในภาพ"ประธานเสิ่น ถึงตอนนี้แล้ว คุณยังอยากรู้เกี่ยวกับตัวตนของซูเฉี่ยนเฉี่ยน?"คําพูดกู้ไป๋ดึงความคิดของเสิ่นม่านกลับมาเสิ่นม่านจําได้ตอนนี้มีเรื่องอื้อฉาวระหว่างพวกเขาสองคน แต่กู้ไป๋ตรงหน้าก็ไม่ได้มีท่าทางที่เหมือนคนมีข่าวฉาว"หรือว่าฉันควรจะรีบเริ่มการประชุมประชาสัมพันธ์อย่างจริงจังตอนนี้?"เสิ่นม่านพลิกเอกสารในมือ พูดว่า:"ก็แค่ข่าว มันไม่ได้มีเรื่องแบบนี้ อีกอย่าง นายอยากได้ข่าวฉาวไม่ใช่เหรอ?"สีหน้าของกู้ไป๋ตกตะลึงและเสิ่นม่านพูดเสริม:"ก็เพราะว่านายหมกมุ่นอยู่กับการถ่ายทําตั้งแต่เดบิวต์ และไม่ค่อยมีเรื่องอื้อฉาวใดๆ เพื่อที่จะได้รับความนิยม ดังนั้นฉันคิดว่าช่วยนายแล้วกัน"เมื่อกู้ไป๋ได้ยินเสิ่น
เสิ่นม่านไม่ได้ระลึกถึงอุบัติเหตุรถยนต์ในหลายปีก่อนมานานแล้ว อุบัติเหตุที่ทำให้เธอต้องสูญเสียพ่อแม่ตั้งแต่อายุยังน้อย ในตอนนั้นเธอยังเด็ก ต่อให้โตขึ้นมาแล้ว เธอก็ยังคิดว่ามันเป็นเพียงอุบัติเหตุธรรมดา แต่ตอนนี้ฮั่วหยุนเหลียนนั่งอยู่ตรงหน้าเธอและบอกว่าเรื่องทั้งหมดนี้อาจจะไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่เป็นแผนการที่ไตร่ตรองมาอย่างดี!"พ่อแม่ของเซียวตั๋วตายในอุบัติเหตุรถยนต์ซึ่งเป็นเพียงภาพลวงตา ในตอนนั้นป้าเซียวที่ตั้งครรภ์อยู่รอดชีวิต เพื่อไม่ให้คนเหล่านั้นค้นพบ และเพื่อให้ป้าเซียวคลอดลูกได้อย่างสบายใจ คุณปู่เซียวได้ส่งป้าเซียวไปต่างประเทศ ไม่นานนัก เซียวตั๋วก็เกิดขึ้น"ตามข่าวลือ แม่ของเซียวตั๋วถูกกล่าวหาว่าเป็นภรรยาลับที่เซียวเป่ยเจิงเลี้ยงดูอยู่นอกบ้าน ซึ่งโกรธแค้นตระกูลเซียวมาโดยตลอด และปลูกฝังความคิดที่ต้องการแก้แค้นตระกูลเซียวให้แก่เซียวตั๋ว ซึ่งแท้จริงแล้วไม่ใช่คนบ้าแต่อย่างใด ครั้งหนึ่งบนเรือสำราญ เซียวตั๋วก็เคยยอมรับว่าเรื่องเหล่านี้เป็นเพียงข่าวลือจากภายนอกแม่ของเซียวตั๋วไม่ใช่ภรรยาลับ แต่เป็นภรรยาถูกต้องตามกฎหมายของเซียวเป่ยเจิง เป็นคุณหญิงเซียวตัวจริง"คุณยังไม่ได้บอกฉันเลยว่า ใ
เบื้องหน้าคือวิลล่าที่ดูธรรมดา แต่ทำเลที่ตั้งของที่นี่ถือว่าดีที่สุด วิลล่าในย่านนี้มีราคาขั้นต่ำขั้นสูงกว่าล้านล้านบาท คนที่สามารถอาศัยอยู่แถวนี้ได้ต้องเป็นคนร่ำรวยหรือจะต้องรวยหรือมีเกียรติแต่ว่า ที่นี่ดูเหมือนไม่ใช่ที่ที่มีคนอาศัยอยู่เป็นประจำ"ไม่นึกเลยว่าคุณฮั่วจะมีบ้านที่งดงามแบบนี้ที่นี่""นี่ไม่ใช่ของผม"น้ำเสียงของฮั่วหยุนเหลียนเรียบเฉย เสิ่นม่านยังไม่ทันได้ตอบสนองอะไร ฮั่วหยุนเหลียนก็หยิบกุญแจออกมา เขาไอเบา ๆ สองครั้ง หน้าตาดูไม่ค่อยสู้ดีเท่าไร จากนั้นเขาก็เปิดประตูวิลล่าเสิ่นม่านก้าวขึ้นไปข้างหน้าแล้วพูดว่า: "ที่นี่ไม่ใช่บ้านของคุณ แล้วทำไมคุณถึงมีกุญแจล่ะ?""เพื่อนให้ผมมา"คนที่ฮั่วหยุนเหลียนเรียกว่าเพื่อนในเมืองไห่เฉิงนี้ไม่มีมากนัก เสิ่นม่านจึงนึกถึงเซียวตั๋วเป็นคนแรกฮั่วหยุนเหลียนเปิดประตูแล้วเสิ่นม่านก็เดินตามฮั่วหยุนเหลียนเข้าไป แม้วิลล่าจะดูเรียบง่ายจากด้านนอก แต่การตกแต่งภายในก็พิถีพิถันมาก แม้ในยุคนี้ก็ยังถือเป็นสิ่งที่ล้ำเลิศหลังจากฮั่วหยุนเหลียนเปิดไฟ เสิ่นม่านก็มองไปรอบ ๆ เหมือนที่นี่มีคนมาทำความสะอาดอยู่เสมอ ฮั่วหยุนเหลียนไม่ได้มาที่นี่เป็นครั้งแรก
"คุณเคยคิดเรื่องนี้อาจจะเหลือหลักฐานไหม? คุณยังสัญญากับฉันว่า จะไม่ทำเรื่องอันตรายอีกแล้ว"วันนี้เซียวตั๋วพาคนมาทั้งหมดเป็นพวกลุกฮือที่เคยติดตามเขาตลอด ซึ่งเสิ่นม่านก็ไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ในชาติก่อน เสิ่นม่านรู้ว่า เซียวตั๋วมาเเมืองไห่เฉิง แท้จริงแล้วก็คือมีเป้าหมายอื่น เป้าหมายหลักของเขาคือป๋อซือเหยียน แม้ว่าตอนนี้เธอยังไม่รู้ว่าเซียวตั๋วมีจุดมุ่งหมายอะไรแต่สิ่งที่แน่นอนก็คือ เซียวตั๋วต้องการจะเป็นใหญ่ในเมืองไห่เฉิง และอุปสรรคคนแรกก็คือป๋อซือเหยียนแต่เธอไม่คาดคิดว่าจะเกิดเรื่องราวมากมายขนาดนี้ในชาตินี้ เส้นทางอนาคตได้ถูกปรับเปลี่ยนไป แต่เป้าหมายของเซียวตั๋วกลับไม่เปลี่ยนเลย และยังมีกลุ่มอันตรายเช่นนี้ซ่อนอยู่ด้วยหากมีสักคนที่ถูกจับได้ เซียวตั๋วอาจจะพังพินาศได้เสิ่นม่านไม่กล้าคิดถึงเรื่องในอนาคต เธอมองไปที่เซียวตั๋วตรงหน้า รอให้เซียวตั๋วอธิบายเซียวตั๋วนิ่งเงียบ เสิ่นม่านจึงถามตรงๆ "คุณมีเรื่องอื่นที่ต้องทำในเมืองไห่เฉิง ใช่ไหม?""...ใช่""ก่อนที่คุณมาเมืองนี้แต่อยู่ต่างประเทศก็ตั้งตัวเป็นใหญ่ได้แล้ว ทำไมถึงต้องมาเมืองไห่เฉิงด้วย หยุนเฟยหานไม่ใช่มาเมืองหลินเฉิงแล้วกำลังรุ่
เสิ่นม่านมองป๋อซือเหยียนที่นอนหมดสติอยู่บนเตียงแล้วพูดเรียบๆ ว่า: "ไม่ล่ะ รอให้เขาหายดีแล้วฉันค่อยมาอีกทีก็แล้วกัน"เสิ่นม่านเดินออกจากห้องพักคนไข้โดยไม่ลังเลเลย ในตอนนั้นเอง ป๋อซือเหยียนที่นอนอยู่บนเตียงก็ลืมตาขึ้นเลขาหลี่เห็นป๋อซือเหยียนลืมตาก็ตกตะลึง"คุณป๋อ? คุณ...""ช่วยพยุงผมลุกหน่อย"เสียงของป๋อซือเหยียนแหบแห้งเลขาหลี่รีบเข้าไปช่วยพยุงป๋อซือเหยียนให้ลุกขึ้น เขาอดไม่ได้ที่จะพูดว่า: "คุณป๋อครับ นี่คุณ... ใช้กลอุบายเรียกร้องความสนใจหรือครับ?"ป๋อซือเหยียนไม่พูดอะไรตอนนั้น เขาสังเกตเห็นความผิดปกติตั้งแต่แรกแล้ว ระบบรักษาความปลอดภัยส่งสัญญาณเตือนตั้งนานแล้ว เขารู้ว่าคนที่บุกเข้ามาในบ้านตระกูลป๋อในเวลานี้มีเพียงเซียวตั๋วเท่านั้น และมีเพียงเซียวตั๋วเท่านั้นที่มีความสามารถทำเช่นนี้ได้และเมื่อกลุ่มโจรบุกเข้ามา ด้วยรูปร่างของเขาสามารถหลบดาบนั้นได้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่เขากลับไม่ทำเช่นนั้น แต่เลือกที่จะรับดาบนั้นเต็มๆเขาแค่อยากรู้ว่า เสิ่นม่านจะเสียใจหรือกังวลเพราะเขาหรือไม่ป๋อซือเหยียนแสดงสีหน้าอ่อนล้าด้วยรอยยิ้มเศร้าๆ แล้วพูดว่า: "คุณหลี่ ในใจของเธอ คงยังมีผมอยู่บ้างมั้ง"
"กล่องปฐมพยาบาลมาแล้วค่ะ!"แม่บ้านวางกล่องปฐมพยาบาลลงตรงหน้าเสิ่นม่าน ขณะเดียวกัน เจียงฉินและฟู่ฉือโจวก็มาถึงพอดี เมื่อเห็นความยุ่งเหยิงเต็มพื้น เจียงฉินชะงักไป ทั้งสองคนต่างรู้ชัดว่า 'โจร' ที่ว่านั้นคือใครเจียงฉินขมวดคิ้วและพูดว่า: "นั่งรถฉันไปเถอะ ไม่รู้ว่ารถพยาบาลจะมาถึงเมื่อไหร่""ตกลง"เสิ่นม่านสั่งให้ยามช่วยกันยกป๋อซือเหยียนไปที่รถของเจียงฉินที่อยู่หน้าประตูในโรงพยาบาล แพทย์รีบทำการช่วยชีวิตป๋อซือเหยียนทันที เจียงฉินนั่งอยู่กับเสิ่นม่านบนเก้าอี้ในทางเดิน และพูดว่า: "ไม่ต้องกังวลนะ เมื่อกี้หมอบอกว่าไม่ใช่จุดอันตราย""แต่ถ้าเสียเลือดมากเกินไป ก็อาจเสียชีวิตได้"เสิ่นม่านนวดขมับและถามว่า: "แล้วฟู่ฉือโจวล่ะ?""เขา... เขามีธุระต้องกลับไปก่อน""ไปหาเซียวตั๋วใช่ไหม?"เสิ่นม่านและเจียงฉินต่างรู้ว่าโจรที่บุกเข้าบ้านตระกูลป๋อวันนี้ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นเซียวตั๋วครั้งนี้เซียวตั๋วทำอะไรลงไปอย่างบุ่มบ่ามเกินไป เห็นได้ชัดว่าเป็นการตัดสินใจกะทันหัน แม้ว่าการแทงครั้งนี้จะไม่ถึงกับเอาชีวิตป๋อซือเหยียน แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าในระหว่างนั้นจะเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นหรือไม่"ใครเป็นญาติผู้ป่ว
"ไม่มีเหตุผล ทำไมบ้านตระกูลป๋อจะถูกโจรบุกได้"เสิ่นม่านรู้ดีถึงระบบรักษาความปลอดภัยของบ้านตระกูลป๋อ นอกจากยามรักษาความปลอดภัย 20 คนแล้ว ยังมีแม่บ้านและบอดี้การ์ดอีกหลายคน ภายในบ้านตระกูลป๋อมีศาลบรรพชนของตระกูล ดังนั้นประตูหน้าและหลังจึงใช้ประตูเทคโนโลยีทั้งหมด คนทั่วไปยากที่จะเข้าไปในบ้านตระกูลป๋อได้ แล้วโจรที่ไหนจะมีฝีมือขนาดนี้ สามารถบุกเข้าประตูหลังของบ้านตระกูลป๋อได้อย่างกะทันหัน"ตำรวจคงจะมาถึงเร็วๆ นี้ พวกเราไม่ควรอยู่ที่นี่เพื่อสร้างความวุ่นวาย ม่านม่าน รีบไปกันเถอะ"เจียงฉินดึงแขนของเสิ่นม่านด้วยความกลัว แต่เสิ่นม่านขมวดคิ้วพูดว่า: “อย่าแจ้งตำรวจ ฉันจะเข้าไปข้างใน""คุณหนูเสิ่น คุณบ้าไปแล้วหรือ!"ฟู่ฉือโจวมองเสิ่นม่านที่อยู่ตรงหน้าด้วยความไม่อยากเชื่อ เสิ่นม่านมองประตูใหญ่ของบ้านตระกูลป๋อ หากเธอเดาไม่ผิด โจรที่อยู่ในบ้านตระกูลป๋อตอนนี้ น่าจะเป็นคนที่เธอคิดถึงเสิ่นม่านวิ่งไปที่ประตูใหญ่ของบ้านตระกูลป๋อ ขณะนี้บ้านตระกูลป๋ออยู่ในสภาพยับเยิน และในความมืด เสิ่นม่านก็ถูกจับแขนทั้งสองข้างอย่างรวดเร็ว: “หัวหน้า จับผู้หญิงได้คนหนึ่ง!"เสียงของโจรดึงดูดความสนใจของชายคนหนึ่งในความ
เสิ่นม่านวางสายโทรศัพท์มู่หยุนหานเดินเข้ามาถามว่า :“เกิดอะไรขึ้น?”“คุณและกู้ไป๋รู้จักคนในวงการบันเทิงบางคน ฉันมีธุระต้องไปก่อน”“แต่วันนี้มันเป็นงานสำคัญ คุณจะไปได้เหรอ?”เสิ่นม่านมองไปที่ป๋อซือเหยียนที่ยังคุยอยู่กับกู้ไป๋แล้วพูดว่า :“ฉันจะไปแบบเงียบๆ”พูดจบ เสิ่นม่านก็รีบดื่มไวน์จนหมดแล้วส่งแก้วเปล่าให้มู่หยุนหาน ก่อนจะยกกระโปรงแล้ววิ่งหนีไปในทันที เมื่อไม่มีใครสังเกตมู่หยุนหานพยายามเรียกเสิ่นม่าน แต่เสิ่นม่านวิ่งได้เร็วมาก จนในไม่ช้าเธอก็ออกมาจากประตูบ้านป๋อได้แล้วหลังจากนั้นสิบห้านาที รถสปอร์ตขับมาอย่างรวดเร็ว เสิ่นม่านมายืนที่หน้าบ้านป๋อ เจียงฉินก็ก้าวลงจากรถอย่างรวดเร็ว: “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงกลับมาคืนดีกันอย่างเฉียบพลัน?”“ใช่ค่ะ เสิ่นม่าน มีเรื่องอะไรหรือเปล่า? หรือว่าป๋อซือเหยียนข่มขู่คุณ? อย่ากลัวนะ มีเซียวตั๋วอยู่ เขาไม่กล้าทำอะไรคุณหรอก ” ฟู่ฉือโจวพูดสนับสนุนจากข้างๆเสิ่นม่านพูดว่า: “มันไม่ใช่การข่มขู่ แต่เราทำข้อตกลงกัน”“ข้อตกลงอะไร?”“ฉันกับป๋อซือเหยียนได้เซ็นสัญญากันแล้ว เอกสารหย่าก็เซ็นเรียบร้อย เพียงแค่แกล้งทำเป็นคู่รักที่รักกับโลกภายนอกเพื่อช่วยฟื้นฟูภ
ประธานซ่งและซูเฉี่ยนเฉี่ยนรีบออกจากตระกูลป๋อ ขณะที่ป๋อซือเหยียนก็ลงมาจากชั้นสอง เลขาหลี่ก็เดินเข้ามาใกล้ป๋อซือเหยียนและพูดว่า: “ประธานป๋อ ไม่เห็นแม้แต่เงาของเมิ่งจงเซิง”ป๋อซือเหยียนมองไปรอบๆ เขาเคยคิดว่านี่จะเป็นโอกาสดีในการดูตัวตนที่แท้จริงของเมิ่งจงเซิง แต่ไม่คาดคิดว่าเมิ่งจงเซิงจะยังคงไม่ให้เกียรติเลย“แม้ว่าเมิ่งจงเซิงจะไม่มา แต่กู้ไป๋ก็มา”ทันทีที่เลขาหลี่กล่าวเสร็จ กู้ไป๋ก็เดินเข้ามาทางนี้: “ประธานป๋อ ยินดีที่ได้เจอกัน”“ยินดีที่ได้เจอกัน แต่ทำไมประธานเมิ่งไม่มา?”“ประธานเมิ่งไม่มา แต่การที่ผมมาที่นี่ก็เหมือนกัน”คำพูดของกู้ไป๋มีนัยยะ ซึ่งดึงความสนใจของป๋อซือเหยียนก่อนหน้านี้กู้ไป๋เป็นเพียงนักแสดงชั้นนำของบริษัท M กรุ๊ป ในสายตาของกลุ่มนักลงทุนใหญ่ๆ เขาเป็นเพียงแค่คนทำงานในบริษัท M แต่เขากลับพูดอย่างชัดเจนว่าตนอยู่ในระดับสูงสุดของบริษัท M กรุ๊ป“คุณกู้ หมายความว่าอะไรครับ?”กู้ไป๋ยิ้มเล็กน้อย สายตาของเขามีความลึกลับบางอย่างตลอดเวลาที่ผ่านมา ธุรกิจของบริษัท M กรุ๊ป คือเมิ่งจงเซิง ไม่เคยปรากฏตัวเลย มักจะปรากฏตัวแค่ในการเต้นรำที่สวมหน้ากากครั้งเดียวเท่านั้น หลังจากนั้นเข
เธอเข้าข่ายไม่ชอบที่คนอื่นพูดถึงเรื่องที่เธอเคยเป็นมือที่สาม เลขาหลี่ก็พูดอย่างอ้อมๆ แต่ความหมายก็ชัดเจนในช่วงเวลานี้ ตระกูลป๋อไม่สามารถแต่งงานกับผู้หญิงที่เพิ่งสูญเสียลูกไปได้ จึงต้องรักษาชื่อเสียงไว้ด้วยการอยู่คู่กับภรรยาเดิม สร้างภาพลักษณ์ว่าครอบครัวมีความรักกัน เพื่อให้เศรษฐกิจของตระกูลป๋อกลับมาฟื้นตัวเมื่อประธานซ่งได้ยินคำพูดเหล่านี้ ก็เอ่ยห้ามซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่กำลังจะพูด: “เหนี่ยนสือ อย่าทำตัวไม่รู้เรื่องนะ”“พ่อ…”“ผมเข้าใจความกังวลของประธานป๋อ และเข้าใจว่าท่านทำไปเพื่ออนาคตของตระกูลป๋อ ถ้าประธานป๋อกับคุณหนูเสิ่นหย่ากันแล้ว จะใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะแต่งงานกับลูกสาวของผม?”ป๋อซือเหยียนไม่ได้พูดอะไร เลขาหลี่ก็ตามมาอธิบายว่า: “หกเดือนครับ สัญญาระหว่างประธานป๋อกับคุณหนูเสิ่นจะสิ้นสุดในหกเดือน ดังนั้นต้องให้คุณซ่งรออีกหกเดือน”“ ไม่ ตำแหน่งคุณหญิงป๋อควรเป็นของฉัน!”“เธอหุบปากซะ!”ประธานซ่งตัดบทพูดของซูเฉี่ยนเฉี่ยนด้วยความโกรธเมื่อเห็นประธานซ่งโกรธ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก กลับถอยไปอยู่ข้างๆประธานซ่งลุกขึ้นพูดว่า: “ดี หกเดือนก็หกเดือน ผมหวังว่าประธานป๋อจะไม่ทำให้ผ