Lahat ng Kabanata ng ANG LIHIM NA ASAWA NG BILYONARYO: Kabanata 251 - Kabanata 260

Sa mga oras na iyon ay maayos silang nagkasundong dalawa ni Lucas na maghihiwalay na sila at maayos silang nagkasundo.Hindi niya miwasang hindi mapabuntung-hininga dahil bigla niyang naisip na mukha naman silang okay pero bakit kailangan pa nilang maghiwalay. Kung meron lang sana itong pag-ibig sa kaniya ay baka may pag-asa pa na maging maayos ang relasyon nila pero alam niya na napaka-imposible na ng bagay na iyon.Pag-ibig? Paano nama ito magkakaroon ng pag-ibig sa kaniya kung sakali? Isang malaking kalokohan iyon. Sa kanilang dalawa ay siya lang ay may nararamdaman at sampung taon na ang nakalilipas simula nang umipsahan niya itong mahallin pero wala pa rin siyang napapala sa pagmamahal niya rito at pagod na pagod na siya.Ayaw na niyang humabol pa rito at ayaw na niyang magmukhang kaawa-awa rito. Gusto na niyang magpahinga mula sa sakit na nararamdaman niya sa totoo lang. Agad silang naglakad patungo sa silid ng kanilang lolo. Nauuna siyang naglalakad at nakasunod naman si Lucas

“Walang ibang pwedeng sumuyo kay Annie kundi siya lang din.” dagdag pang sabi ni Lian rito.Ilang sandali pa ay bigla na lamang siyang napabuntung-hininga at pagkatapos ay nawalan siya ng gana at mabilis na tumayo mula sa kanyang kinauupuan at pagkatapos ay nagmartsa paakyat ng kanyang silid.SA katunayan ay wala na talaga silang magagawa pa tungkol sa paghihiwalay ng mga iyon dahil si Annie na mismo ang ang handang makipaghiwalay kay Lucas. Isa pa ay hindi na nila kailangan pang banggitin ang tungkol sa kanilang Papa dahil bago man ito mawala ay naroon ang mga ito at hawak-hawak ang kamay nito ay nangako sila na hindi na sila maghihiwalay pa.Sa katunayan ay malungkot talaga siya sa balitang iyon tungkol sa paghihiwalay ng mga ito bilang ina dahil alam niya na napakabait ni Annie kaya napaka-swerte ni Lucas rito. Ngunit ganun pa man ay hindi siya makasarili upang salungatin ang desisyon ni Annie lalong-lalo na at talagang nakita niya sa mga mata ni Annie ang determinasyon. Kahit pa

Nang malapag nito ang mga dala nito ay agad siya nitong nilingon. “Ah, ma’am Annie ibinilin po sa akin ni sir na dalhan kayo ng mga ito. May gatas milk tea po rito ang sabi sa akin ni sir ay mahilig daw po kayo sa ganito.” sabi nito sa kaniya.Agad naman na napatingin si Annie sa milk tea na nasa ibabaw nga ng lamesa at salubong ang kilay na nagtanong rito. “Pinabili ka niya ng milktea?” hindi makapaniwalang tanong niya rito.“Yes po ma’am. Si sir po ang nag-utos sa akin pata bumili niyan at sinabi niya na yang flavor po na yan ang paborito ninyo.” mabilis na sagot nito sa kaniya.“Paano naman niya na laman?” nagtatakang tanong ni Annie rito ngunti sa halip na sumagot sa kaniya si Kian ay nagkibit balikat almang ito.“Hindi ko po alam ma’am.” sagot nito sa kaniya. “Inumin niyo na po at kainin niyo na rin ang mga binili kong meryenda.” sabi nito sa kaniya. “Kung may kailangan po kayo ay tawagin niyo lang ako at darating ako rto kaagad.” dagdag pa nitong sabi sa kaniya.Mabilis naman s

Pinilit niyang pigialn ang pagtulo ng akniyang mga luha hanggang sa tuluyan na nga siyang makarating ng banyo. Nang makapasok siya ay mabilis niyang ini-lock ang pinto at agad na naghilamos ng kanyang mukha. Hindi na niya kinaya pang pigilanang kanyang mga luha ng mga oras na iyon. Magkahalong tubig at luha ang dumadaloy na sa kanyang mga pisngi. Sobrang sakit ng nararamdaman niya ng mga oras na yon. Akala pa naman niya a napakagaan na lang para sa kaniya kapahgnghiwa;ay na sila ng tuluyan at hindi na makakaramdam pa ng sakit ngunit sobrang laking pagkakamali niya. Handa na ba talaga siya? Handa na ba talaga siyang kalimutan ito? Pagkatapos ng sampung taon na pagmamahal niya rito ay iyon na nga ba talaga ang tamang oras para kalimutan niya ito? alam niya na pagkatapos ng araw na iyon ay magkakaniya-kaniya na sila ng kanilang mga landas. Paulit-ulit siyang naghilamos at hindi siya tumigil hanggang sa may luha pang tumutulo sa kanyang mga mata. Ilang sandali pa ay itinaas niya ang kan

Nang makarating sila doon ay halos papalubog pa lang ang araw kaya medyo maliwanag pa. Sa kalangitan ay lumitaw ang kulay pula na langit na may halong kulay orange at mukhang napaka-perfect na isang tinta ng pinta na kung saan ay talaga namang napakaganda. Pagkababa niya ng kotse ay agad siyang napatingala at masayang tinitigan ng paglubog ng araw. “Ang ganda…” hindi niya napigiling maibulalas.” sumabay pa ang ihip ng hagin. Napakaganda ng tanawin pero napakabigat ng pakiramdam niya, sobrang bigat. At pagkatapos ay napatitig sa mga stall na naroon kung saan nagsimula ang lahat. Dahil rito ay napasabi niya na siguro ay ito nga talaga ang pinaka-perpektong lugar para matapos na rin ang lahat. “Lucas bumalik ka ba rito pagkatapos ng graduation?” biglang tanong niya rito. Mabilis naman na umiling si Lucas na nakatayo sa tabi niya at nakasandal sa kotse katulad niya. “Wala akong oras para bumalik pa rito pagkatapos ng graduation, maliban na lang noong niyaya mo ako rito.” mabilis na s