Pagkatayo niya doon at tumanaw sa malawak na open space ay para bang umalon ang mga alaala ng mga nakaraan sa kanyang isipan. Katulad ng mga nasa pelikula, bawat eksena, bawat minuto at segundo ay malinaw niyang naaalala ang lahat. Bigla tuloy niyang naramdaman na para bang kahapon lang nangyari ang lahat. Napakabilis ng paglipas ng panahon at sampung taon na nga kaagad ang lumipas. Sampung taon na niyang kilala si Lucas at hindi lang basta kilala kundi sampung taon na niya itong minamahal. Ilang sandali pa nga ay bigla na lamang niyang naramdaman ang pagdulas ng isang patak ng luha sa kanyang mga mata ng hindi niya namamalayan, tahimik niyang itinaas ang kanyang kamay upang punasan ito. SAmantala, kahit na ganun kabilis nitong pinunasan ang luha nito ay nakita pa rin ito ni Lucas. Sa mga sandaling iyon ay patuloy na kumikirot ang kanyang puso. Sobrang nahihirapan siya na nakikita niya itong ganito. Bigla niyang naalala ang sinabi niya kanina na mukhang may soft spot siya rito at do

Ginugol niya ang maghapon niya sa paghiga dahil pakiramdam niya ay pagod na pagod siya. Dahil na rin siguro sa matinding stress at lungkot niya. Kinabukasan nga ay pumasok na siya sa ospital at naging smooth naman ang unang araw niya. Marami siya kaagad nakilala doon at naging kaibigan niya pa ang isa na si Kendra. Nang matapos ang shift niya ay kaagad siyang nag-abang ng masasakyan niya nang hindi sinasadyang madaanan siya ni Greg. agad itong tumigil sa tapat niya at dali-daling bumaba. “Annie!” bati nito sa kaniya. Agad naman siyang ngumiti nang makita niya ito. Ilang sandali pa ay nga ay tiningnan siya nito mula ulo hanggang paa at pagkatapos ay mas lalong lumawak pa ang ngiti. “Mukhang nag-umpisa ka na yata sa pasok mo.” sabi nito sa kaniya. Agad naman siyang tumango. “Ah oo, kakaumpisa ko lang.” mabilis namang niyang sagot rito. “Gumagabi na ah, may sundo ka ba?” nag-aalangang tanong nito sa kaniya. “Huh? Ah, wala.” mabilis na sagot niya rito at muling ngumiti. “Halika, i

Asawa? Natulala sandali si Lucas nang marinig ang sinabi nito. Kung hindi siya nagkakamali ay ibig lang sabihin nito ay hindi sinabi ni Annie sa kaniya na hiwalay na sila. Pakiramdam niya ay nabunutan siya ng tinik sa kanyang dibdib ng mga oras na iyon. Akala pa naman niya ay alam na nito kaya lapit na ito ng lapit kay Annie.“Kung ganun ay ayoko na makita na ang isang lalaki ay lumalapit pa sa asawa ko kapag hindi ako nakatingin.” malamig na sabi niya rito lalo na nang maalala niya ang nakita niya kahapon at kani-kanina lang na niyakap pa talaga nito si Annie.“Lalayo ako kay Annie, pero…” napatitig si Greg kay Lucas. “Gagawin ko iyon hindi dahil sa mga pagbabanta mo at lalong-lalo na hindi dahil natatakot ako sayo kundi dahil alam kong iyon ang pinakamabuti kong gawin.” sabi niya rito. “Lucas kung talagang mahal mo si Annie ay pwede bang alagaan mo siya at protektahan ng buo mong makakaya at kung, kung hindi mo naman siya mahal ay pakawalan mo na lang siya para hindi masira ang buha

Ibinaba ni Annie ang kanyang ulo at binuksan ang kanyang mga mata, patuloy pa rin ang pag-agos ng luha mula doon kung saan ay patuloy na pinupunasan naman nito.“Huwag ka ng umiyak.” sabi niya rito.“Hindi ako umiiyak.” mabili naman na tanggi nito pero kitang-kita niya na umiiyak talaga ito lalo na at halos mamaga na ang mga mata nito dahil kanina pa ito umiiyak. Habang nakikita niya itong umiiyak ay parang pinipiga ang kanyang puso kaya iniunat niya ang kanyang kamay at yayakapin sana ito nang bigla na lamang itong umiwas sa kaniya. Kaya ang kanyang mga labi ay dumampi sa mga pisngi nito. Dahil sa pag-iwas ni Annie ay inilayo niya ng kaunti ang kaniyng bibig mula sa muha nito at hinalikan ang mga luhang naglalaglag mula sa mga mata nito.Dahil naman sa ginawa ni Lucas ay mas lalo lamang napaiyak si Annie lalo na at ang nasa isip niya ay baka nananaginip lamang siya kaya napaka-banayad nito sa kaniya samantalang kanina ay parang hindi siya nito kilala.“Lucas…” mahinang ungol ni Annie

“Tapos na akong maligo. Gusto mo bang maligo na ri—” bago pa man nito matapos ang sinasabi nito ay nakatayo na siya at nakalapit rito at walang pasabing hinalikan ito. Kung kanina ay puno ng pag-iingat ang kanyang halik, ngayon ay iba na at mas mapusok na. Para siyang uhaw na uhaw at tila ba siyang isang mabangis na leon ng mga oras na iyon.Samantala, wala namang maatrasan si Annie kaya ang ginawa niya ay tumingkayad na lamang upang salubungin ang halik nito. Hindi nagatagal ay gumalaw ang mga kamay ni Lucas at yumakap sa kaniya lalo na at wala itong narinig na pagtutol mula sa kaniya. Ilang sandali pa ay binuhat siya nito at inihiga sa kama.Napapikit ng mariin si Lucas at hirap na hirap na niyakap si Annie at mahinang bumulong. Pinilit niyang kinontrol ang kanyang sarili. Lumayo siya ng kaunti kay Annie. “Hindi sapat sa akin ang halik lang…” hirap na hirap na bulong niya rito.Mabilis naman sumagot sa kaniya si Annie. “Maraming pagkakataon sa hinaharap…” sabi nito kaya wala na lama