All Chapters of MY TWINS: Chapter 191 - Chapter 200

Chapter 190 Pagdating namin sa mansyon, sinalubong kami ng masigabong palakpakan mula sa mga kasambahay. Halatang handa na ang lahat para sa pagdating ng mga triplets. May mga dekorasyon pa sa sala—mga lobo, banner, at bulaklak na nagpapakita ng "Welcome Home Triplets!" Si Liam at Althea ay masayang tumakbo patungo sa mga lola’t lolo, habang si Ella at ako ay maingat na ibinaba ang mga crib ng mga sanggol. Napatingin ako kay Mommy Ana na tila naiiyak sa tuwa. “Grabe, napakabilis ng panahon. Parang kailan lang, hawak-hawak ko si Liam at Althea sa ganito ring crib,” bulong niya habang nakangiti. "Oo nga po, Mommy," sagot ko. "Ngayon, mas malaki na ang pamilya namin," sambit ko. Tahimik na humakbang si Daddy Dave patungo sa mga crib at maingat na hinimas ang mga noo ng bawat isa sa triplets. "Lalaki silang masaya’t malusog, tulad ng kanilang mga magulang," sabi niya nang may pagmamalaki. Ramdam ko ang lalim ng kanyang emosyon, hindi siya madalas magsalita ng ganoon, pero ngay

Chapter 192 Pagbaba namin ng eroplano, agad kaming sinalubong ng aming driver na naka-assign para sa amin sa France. Isang maaliwalas na umaga, at habang lumalapit siya, binati niya kami sa wikang Pranses. "Bienvenue en France! J'espère que vous avez fait bon voyage," bati ng driver na may malawak na ngiti. Nakangiti si Ella, at sumagot siya ng may halong saya. "Merci beaucoup! Nous sommes très heureux d'être ici." Alam kong matagal niyang hinintay ang pagkakataong ito—ang makabalik sa France at magsimula ng isang bagong kabanata ng aming buhay. Napatingin ako sa kanya, at kitang-kita ko ang ningning sa kanyang mga mata. Ito na talaga ang bagong simula para sa amin. Nakangiti rin sina Liam at Althea habang tahimik na nakikinig, tila nasasabik sa bagong mundo na kanilang tutuklasin. Samantala, ang triplets ay payapang natutulog sa kanilang stroller, hindi alintana ang pagbabago sa paligid. Pinasok namin ang kotse, at habang nagbibiyahe patungo sa aming bagong tahanan, hindi

Chapter 194 Title: Beyond the Mask (Blue’s Story) Sa ilalim ng liwanag ng isang mapanlinlang na tadhana, isang kwentong pag-ibig ang nabuo sa gitna ng kasinungalingan at panganib. Si Blue, isang miyembro ng makapangyarihang Santiago Clan, ay kilala bilang mapaglaro at walang seryosong hangarin sa pag-ibig. Ngunit isang babae ang dumating at binaligtad ang lahat ng kanyang paniniwala—isang misteryosang babae na gumising sa kanyang puso sa paraang hindi niya inaasahan. Habang nalulunod siya sa pag-ibig, natuklasan niyang ang babaeng minamahal niya ay anak ng pinakamalaking kaaway ng kanilang secret organization. Ngunit hindi lang iyon—siya at ang kanyang kakambal na lalaki ay mga assassin, sanay sa pagkitil ng buhay at paglalaro ng mga anino. Sa bawat galaw nila, maaaring bumagsak ang kanilang mundo. Ngayong nahubad na ang mga maskara, ang tanong: pipiliin ba nila ang kanilang pagmamahalan o ang tungkuling nakaatang sa kanilang mga balikat? Sa bawat patak ng dugo at bawat lihim

Chapter 196Muntik ko nang nakalimutan andito pa pala ang aking kakambal. Kung hindi pa ito magsasalita ay siguradong nakalimutan ko ito ng tuluyan. “Mukhang magiging busy ka sa susunod na araw, Blue!” sabi ng aking kakambal na si Red habang nakaupo sa sofa dito sa loob ng aking opisina. “Oo nga eh,” sagot ko, nag-aalala sa mga nakatakdang meetings at deadlines. “May mga presentations pa akong kailangang ihanda, at ang marketing event ay malapit na,” sambit ko dito. “Siguradong magiging maganda ang lahat. Alam ko namang kaya mo ‘yan,” aniya, nagbigay ng ngiti na tila nag-uudyok sa akin. “Salamat, Red. Pero aaminin ko ito sayo na talagang kinakabahan ako sa imposibleng mangyari. Maraming nakasalalay dito, at ayaw kong mabigo ang mga tao,” sabi ko na may pag-alinlangan sa aking boses. Bakas doon ang kaba, tensyon at pagod, ayaw ko na mabigo ako. Nakasalalay ang mga tauhan ko sa akin. “Bakit hindi ka maglaan ng oras para magpahinga? Hindi makakatulong ang labis na pag-aalala

Chapter 198 Blue POV Habang masaya kaming nagkukwentuhan, nahagip ng aking paningin ang isang babaeng pumunta sa dance floor. Hindi ko maiwasang titigan siya. "Kakaibang babae," naisip ko, sabay lagok ng alak sa aking baso. Hindi pa kami umuuwi dahil napapasarap ang aming kwentuhan dito sa bar. "Sino 'yang tinititigan mo, Blue?" tanong ni Red, na halatang curious. Tumingin siya sa direksyon kung saan ako nakatingin. "Sino siya?" "Hindi ko kilala," sagot ko habang si Lea, ang isa naming kasama, ay patuloy sa masayang kwentuhan. Niligawan ko si Mea noon pero binasted niya ako dahil may nobyo na siya at balak na nilang magpakasal. "Kakaibang babae," bulong ni Red, sapat para marinig ko. "Mag-ingat ka sa mga ganyang babae, Bal. Nababasang ko sa kilos niya na may itinatago siya sa kanyang pagkatao," dagdag niya ng seryoso. Bilang mga assassin, isa ito sa mga pinag-aralan namin—ang basahin ang kilos ng mga taong nasa paligid namin. Tumango ako bilang tugon, saka ako nagpasyang la