Chapter 196

Chapter 196

Muntik ko nang nakalimutan andito pa pala ang aking kakambal. Kung hindi pa ito magsasalita ay siguradong nakalimutan ko ito ng tuluyan.

“Mukhang magiging busy ka sa susunod na araw, Blue!” sabi ng aking kakambal na si Red habang nakaupo sa sofa dito sa loob ng aking opisina.

“Oo nga eh,” sagot ko, nag-aalala sa mga nakatakdang meetings at deadlines. “May mga presentations pa akong kailangang ihanda, at ang marketing event ay malapit na,” sambit ko dito.

“Siguradong magiging maganda ang lahat. Alam ko namang kaya mo ‘yan,” aniya, nagbigay ng ngiti na tila nag-uudyok sa akin.

“Salamat, Red. Pero aaminin ko ito sayo na talagang kinakabahan ako sa imposibleng mangyari. Maraming nakasalalay dito, at ayaw kong mabigo ang mga tao,” sabi ko na may pag-alinlangan sa aking boses. Bakas doon ang kaba, tensyon at pagod, ayaw ko na mabigo ako. Nakasalalay ang mga tauhan ko sa akin.

“Bakit hindi ka maglaan ng oras para magpahinga? Hindi makakatulong ang labis na pag-aalala