Chapter 200 "Siya -yun!?" sabay turo ni Red na may dumaan na isang motor na expensive ang Ducati Diavel na ginawa pa sa Bentley at pumapatol ito sa $90, 000 USD. "Kaya nga, sundan mo dali!" utos ko ulit dito. Isang Cadillac Escalade na kotse ang aming gamit at hinding-hindi ito basta-basta na kotse lamang. "Kapang na laman ito ni Mommy lagot kayo nito, Blue!" bigkas nito saka pinatakbong mabilis ang kotse. Habang nasa kalagitnaan kami ay panay naman aking mura dahil hindi na namin ito masundan. Kaya agad kaming bumalik aming dinadaan dahil sobrang layo na ito. "Mukhang hindi basta-basta ang, Ivy Grace na yan, Bal!" sambit ni Red sa akin. Tanging tango lamang ang aking ginawa saka tumanaw sa labas. "Masasaan ba't, nalalaman ko rin ang nasa likod nitong maskara!" tugon ko sa sinabi ng aking kambal habang nag-iisip nang magandang paraan. "Hayaan mo akong tuluyan kita, Blue," seryoso nitong sabi niya sa akin habang nagmamaneho. "Wag, ako na ang bahala sa kanya!" wika ko. "Pe
Chapter 201Pagkatapos sabihin ni Mommy ang balita, agad akong nagsimulang magplano."Kailangan kong malaman kung sino ka ba talaga, Ivy Grace," sabi ko sa aking isipan habang nakatanaw sa labas ng bintana ng aking opisina. Ang mga ulap na nagkukumpulan sa kalangitan ay tila nag-aanyaya ng isang malakas na bagyo, katulad ng bagyong nadarama ko sa aking kalooban.Maya-maya pa, nakatanggap ako ng mensahe mula sa isang hindi pamilyar na numero. Agad akong kumunot-noo at tiningnan ang naka-paskil sa screen ng aking telepono. Pagkatapos ng ilang segundo ng pagtitig, binuksan ko ito para malaman ang laman."Mr. Santiago, magandang hapon. Nais ko lang iparating sa iyo na nakapag-isip-isip na ako. Tinatanggap ko ang inyong alok na trabaho sa inyong kumpanya." — Ivy GraceNapa-ngiti ako nang makita ang kanyang mensahe. "Dito magsisimula ang plano," sabi ko sa aking sarili. Plano kong paibigin siya upang makuha ang impormasyon na kailangan ko. Walang magta
Chapter 202Ivy Grace POVLihim akong napangiti. Mukhang hindi nito napapansin ang tunay kong balak. Ang lahat ay umaayon sa plano—makakapasok ako sa kompanya ni Mr. Santiago nang walang kahirap-hirap. Lalo pa’t magmamaternity leave na ang kanyang secretary, kaya sakto ang timing ko.Habang sumunod ako kay Lea, ang kasalukuyang secretary ni Mr. Santiago, nakikinig ako sa bawat salitang kanyang sinasabi. Alam kong mahalaga ang bawat detalye."Grace, ito ang mga bagay na dapat mong tandaan," simula niya. "Una, ayaw niyang may kalat sa kanyang opisina. Pangalawa, kailangan mas maaga kang dumating kaysa sa kanya. Pangatlo, ayaw niyang tamad-tamad ka. Gusto niya na pulido ang lahat ng trabaho, walang sablay. Pang-apat, kung ano lang ang inutos niya, 'yun lang ang gagawin mo. Pang-lima, ang kape niya—black coffee, kaunting asukal lang." Tumango lamang ako, tila nagrerehistro sa isip ko ang bawat bilin.Nagpatuloy kami hanggang sa makarating kami sa kanyang desk. Naupo siya at tinuro ang bak
Chapter 203 Lumipas ang mga araw at buwan, at unti-unti akong nasanay sa aking ginagawang trabaho bilang secretary ng CEO na si Mr. Blue Gray Clinton Santiago. Kilala siya sa pangalang Blue, at sa kanyang presensya, dama ang kapangyarihan at awtoridad na taglay niya. Sa paglipas ng mga buwan, unti-unti kong nalaman ang tungkol sa kanyang angkan. Hindi sila karaniwang tao; sila ay mula sa isang makapangyarihang lahi na puno ng mga sikreto na mahirap ma-access. Sa kabila ng kanilang mabait na pag-uugali, may mga bagay na hindi madaling ipakita. Marami sa amin ang sabik na makuha ang black book na nasa kanilang kamay. Hanggang ngayon, wala pa rin akong ideya kung sino ang tunay na may hawak nito o kung nasaan ito. Tungkol sa trabaho, laging seryoso ang kapaligiran dito. Mahalaga ang dedikasyon at pagmamahal sa kompanya, at makikita ito sa bawat desisyon na ginagawa ni Mr. Santiago bilang CEO. Ang mga layunin ng kompanya ay nakasalalay sa mga desisyong ito, at bawat detalye ay dapat pa
Chapter 204 Blue POV Habang nagkukwentuhan ang grupo tungkol sa mga estratehiya, ramdam ko ang presensya ni Ivy sa likod ko. Sa kanyang mga mata, makikita ang pagsusumikap at dedikasyon, ngunit alam kong may iba pang iniisip siya—mga bagay na hindi niya agad maibubulalas. Bilang CEO, hindi ko maiiwasang pag-isipan ang mga posibilidad l, kailangan kong maging handa sa lahat ng oras. “Isang mahalagang bahagi ng ating plano,” ipinaliwanag ko, “ay ang pagtutok sa ating mga pangunahing kakayahan. Kailangan nating i-maximize ang ating mga resources at tukuyin ang mga potensyal na panganib na maaaring makaharang sa ating tagumpay.” Nakita kong tumango ang ilan sa mga kasamahan ko, ngunit alam ko ring may mga katanungan pa sa kanilang isip. Kaya't sinimulan kong suriin ang mga nakapaligid sa akin. “Mahalaga ang inyong mga opinyon, at hindi ko nais na may maiwan. Anumang pagdududa o suhestiyon, mangyaring ipahayag ito. Ang ating tagumpay ay nakasalalay sa ating sama-samang desisyon.”
Chapter 205 Hindi ako naniniwala. Halata ang pagsisinungaling niya; hindi siya makatingin ng diretso sa akin. Sa loob ng tatlong buwan na magkasama kami, palagi kong pinapansin ang kanyang mga kilos. Para siyang isang assassin, at minsan, nasundan ko siya ng palihim. Nakita ko kung paano siya tumalon sa kabilang bakod at umakyat sa teresa ng isang gusali. Kinabukasan, nabalitaan ko ang pagkamatay ng isang lalaki sa bahay kung saan ko siya nakita. Bumalik ako sa kasalukuyan, iniisip ang mga ebidensya. Mahirap magsinungaling kapag alam ko na ang totoo. "Kung ganun, kailangan mag-iingat ka sa bawat kilos mo, Ms. Ivy Grace," babala ko sa kanya, sinadya kong gawing mabigat ang mga salita. May halong pagdududa ang aking boses—hindi ko mapigilang maghinala. Ang kilos niya ay masyadong perpekto, masyadong makinis, tulad ng isang taong bihasa sa pagtatago ng mga lihim. Tumitig siya sa akin, pero naramdaman kong nag-iingat siya sa bawat galaw. Para bang isang maling hakbang lang at mahuh
Chapter 206 Ivy Grace POV Pagkatapos tanungin ni Blue tungkol sa Black Book, naramdaman kong kailangan kong maging mas maingat. Alam kong hindi siya basta nagtatanong nang walang dahilan. Ang libro ay hindi isang ordinaryong bagay—ito'y naglalaman ng mga sikreto ng pinakamakapangyarihang tao sa mundo, mga sikreto na maaaring magdulot ng digmaan o magbagsak ng isang imperyo, kasama ang kanilang angkan. At ito ang aking misyon: kunin ito mula sa kanya. Ngunit hanggang ngayon, hindi ko pa rin ito nagagawa. Bagamat kinakabahan, hindi ko maaaring ipakita na may alam ako. Hindi siya tulad ng ibang tao sa paligid—siya'y matalino, laging nagmamasid, at hindi madaling mautakan. "Alam ko kung ano ang iniisip niya," sabi ko sa sarili habang naglalakad palabas ng kanyang opisina. "Pero hindi niya malalaman ang totoo hangga't hindi ako nagpapahuli," dagdag ko pa sa isip ko, pilit pinapakalma ang sarili. Sa loob ng tatlong buwan na kasama ko siya, pinag-aaralan ko rin si Blue. Alam kong ma
Chapter 207 Habang nakatayo ako sa gitna ng silid, hindi ko maiwasang magtanong sa aking sarili. Sa mga oras na ito, tila ako ay nahuhulog sa isang balon ng mga katanungan na walang kasagutan. "Anak nga ba niya ako ng totoo? O baka katulad lamang ako sa iba pang mga bata na kanilang kinidnap at ginawang anak?" Ang mga tanong na ito ay patuloy na umaabot sa aking isipan, bawat isa ay nagdadala ng takot at pagdududa. Sa bawat munting detalye na naaalala ko, ang mga alaala ng aking nakaraan ay nagiging mas malabo. Naalala ko ang mga ngiti at yakap, ngunit mayroon ding mga anino na nagtatago sa likod ng mga ito. Paano ko malalaman ang katotohanan kung ang bawat sagot ay tila nagkukubli sa likod ng isang veil ng lihim? Habang iniisip ko ito, ang puso ko ay puno ng pag-aalinlangan. Kinailangan kong malaman ang katotohanan, kahit gaano pa ito kasakit. Ang pagkilala sa aking tunay na pagkatao ay tila isang mahalagang hakbang upang mapanumbalik ang aking mga alaala at matutunan kung sin
Author's Note Maraming salamat po sa walang sawang suporta at pagtangkilik sa kwentong ito! Ang bawat isa sa inyo ay naging bahagi ng kwento ng buhay ng pamilya Clinton at Santiago. Tuwang-tuwa ako na sabay-sabay natin tinahak ang mga landas nina Anastasia at Dave, at pati na rin ang kanilang mga anak—si Princess Xenna at Prince Xenno, na parehong puno ng pangarap at lakas, at si Blue Gray at Red Gabriel, ang kambal na may kani-kaniyang kwento ng buhay at pag-ibig. Ang kwentong ito ay hindi lamang isang simpleng paglalakbay ng mga karakter, kundi pati na rin isang pagninilay sa kahalagahan ng pamilya, pagmamahal, at ang mga hamon ng buhay. Nais kong magpasalamat sa inyo dahil hindi lang kayo nagbasa ng kwento, kundi naging bahagi kayo ng bawat hakbang, mga pagsubok, at tagumpay ng bawat miyembro ng Clinton at Santiago na pamilya. Ngayon, natapos natin ang kwento ng kasal nina Blue Gray at Ivy Grace, pati na rin ang kanilang mga anak na sina Anica at Blue Jr.. Ngunit hindi dito na
Chapter 237Special Chapter - The Wedding Continued Ang araw ng kasal ni Blue at Ivy Grace ay puno ng kasiyahan, mga ngiti, at pagmamahal. Kasama ang kanilang kambal na sina Anica at Blue Jr., hindi maipaliwanag ang saya na nararamdaman ng mag-asawa habang nagaganap ang kanilang espesyal na araw. Ang bawat hakbang na tinatahak nila, kasama ang kanilang mga anak, ay parang isang panaginip na naging totoo. Ang buong pamilya ay nagsalo-salo, sumasayaw, nagkakasiyahan, at nagdi-dinner sa ilalim ng mga kumikislap na ilaw ng mga lanterns sa garden. Ang kanilang mga mata ay kumikislap ng kaligayahan—hindi lamang dahil sa kasal, kundi dahil sa bagong buhay na magsisimula sila bilang isang buo at masaya na pamilya. Si Red at ang Hindi Nakikitang Pagsubok Ngunit sa kabila ng lahat ng kasiyahan, may isang tao na hindi ganap na masaya. Si Red, ang kakambal ni Blue, ay may tinatagong problema. Hindi ito halata sa kanyang mga mata, ngunit sa bawat hakbang na tinatahak niya, ramdam ang bigat
Chapter 236Special Chapter (Continued) Ang araw ay patuloy na sumisikat, ang maliwanag na sikat ng araw ay tumagos sa mga bintana ng mansyon, nagpapakita ng kasiyahan sa bawat sulok. Pagkatapos ng seremonya, ang lahat ay nagsama-sama upang ipagdiwang ang bagong simula para kay Blue at Ivy. Ang buong mansyon ay puno ng kaligayahan, mga ngiti, at tawanan. Ang bawat isa ay naroroon upang makita ang simula ng isang bagong yugto ng buhay—isang buhay na puno ng pagmamahal at pag-asa. Pagdiriwang ng Pag-ibig Ang reception ay ginanap sa isang malawak na hardin, kung saan ang mga mesa ay pinalamutian ng mga bulaklak na may makulay na kulay ng rosas, puti, at ginto. May mga lamesang puno ng masasarap na pagkain, at ang hangin ay malumanay na dumadaloy. Ang mga kaibigan at pamilya ni Blue at Ivy ay nagsalu-salo sa kagalakan, ang lahat ay nagbigay galang sa kanilang pagmamahalan. Habang tumatagal ang gabi, si Ivy at Blue ay naglakad sa gitna ng mga bisita, nakakapit ang kamay ng bawat isa.
Chapter 2353rd POVSpecial Chapter - The Wedding Ang araw ay nag-uumapaw sa liwanag, at ang buong mansyon ay puno ng kasiyahan at kaligayahan. Isang bagong kabanata sa buhay ni Blue at Ivy Grace ang magsisimula. Matapos ang lahat ng pagsubok at laban na kanilang hinarap, ngayon ay isang bagong yugto ng kanilang pagmamahalan ang kanilang sasalubungin—ang kanilang kasal. Mabilis ang oras. Walang makapagsasabi kung paano nagbago ang lahat mula sa isang simpleng misyon hanggang sa pagiging isang pamilya. Si Blue, na noon ay isang malamig at malupit na lider, ay ngayon ay isang lalaking nagmamahal at naglalaban para sa kaligtasan ng kanyang pamilya. Si Ivy Grace, na isang dating sekretarya, ay hindi lamang naging isang matapang na kasama sa bawat laban kundi isang ina at asawa na handang magsakripisyo para sa kanilang pamilya. Sa Simula ng Kasal Ang lugar ay puno ng mga bulaklak—ang bawat kanto ng mansyon ay pinalamutian ng puti at ginto, simbolo ng bagong simula. Ang mga paborito nil
Chapter 234 "Sumugod!" sigaw ko, at sabay-sabay kaming nagsimula muli sa laban. Sa mga sandaling iyon, wala nang ibang mahalaga kundi ang magtulungan upang mapanatili ang kaligtasan ng pamilya ko. Bawat galaw ko ay mabilis at tumpak. Ang bawat labang ito ay isang hakbang patungo sa isang mas ligtas na bukas para sa mga anak ko. Ngunit alam ko, ang tunay na laban ay hindi lamang sa pisikal na aspeto ng digmaang ito. Ang laban na ito ay isang paglalakbay na puno ng sakripisyo, at ang huling laban ay hindi lamang para sa kaligtasan ng aking pamilya—kundi para sa kinabukasan ng aming mga anak. Ang araw ay nagsimulang sumik mula sa mga bintana ng mansyon, ngunit ang buong paligid ay puno pa rin ng katahimikan—isang katahimikan na dulot ng matinding laban na naganap. Ang mga kalaban ay wala na, at ang mga sugatang katawan ng aming mga kalaban ay nagpapaalala ng bawat sakripisyo, bawat hakbang na ginawa namin upang maprotektahan ang mga mahal sa buhay. Habang naglalakad kami sa loob ng m
Chapter 233Nagmadali kaming bumalik sa direksyon ng kambal. Agad ko silang nakitang ligtas, kasama ang mga kasambahay na nagbabantay. Nakita ko sa mga mata ng kambal ang takot at ang mga tanong na hindi ko kayang sagutin ngayon. Ang tanging kaya kong gawin ay ipakita sa kanila ang aking lakas—ang aking pagnanais na maprotektahan sila sa lahat ng paraan. "Anak," sabi ko sa kambal, habang lumapit ako sa kanila. "Mahal ko kayo. Hindi ko kayo pababayaan. Kahit anong mangyari, magsasama tayo." Ngumiti ang mga bata, ngunit alam kong alam nila ang kabigatan ng sitwasyon. Hindi na nila kailangang magsalita pa. Ang pagmamahal na nasa kanilang mga mata ay sapat na. Habang tumutok kami sa mga kalaban, naramdaman ko ang lahat ng hindi pa natapos na laban sa buhay ko. Ang mga desisyon ko ngayon ay magpapasya sa kinabukasan ng aming pamilya. Kung gusto kong makita ang mga bata na lumalaki ng ligtas at maligaya, kailangan kong gawin ang lahat ng ito—huwag magpatalo, at protektahan sila hanggang
Chapter 232 Habang nakatayo ako sa harap ni Ivy, ang lahat ng nararamdaman ko ay tila nag-uugnay na. Ang mga bata, ang mga sakripisyo, at ang mga lihim — lahat ng ito ay nagsimulang magbukas sa harapan ko. Si Ivy, ang dating sekretarya ko, ngayon ay isang ina na, at ang mga kambal ay mga anak ko. Hindi ko pa matanggap ang lahat, ngunit ang puso ko ay puno ng pagmamahal at pagnanais na protektahan sila. Ngunit bigla, isang pamilyar na tinig ang tumawag sa pangalan ko mula sa labas. Isang tinig na hindi ko kailanman malilimutan. Si Mommy, ang aking ina—si Agent C. "Blue!" tawag niya mula sa likod ng pinto. Tumingin ako kay Ivy, at ang kanyang mga mata ay puno ng pagkabahala. Alam ko na may ibang nangyayari, may bagong hamon na haharapin. Sa isang saglit, iniwan ko si Ivy at mabilis na naglakad patungo sa pinto. Ang mga hakbang ko ay matalim, puno ng pangangailangan na makuha ang sagot sa tawag ng aking ina. Pagbukas ko ng pinto, nakita ko siya — ang aking ina, si Agent C. Ang
Chapter 231 Blue POV Nasa likod ako ng mga madilim na kanto ng mansyon, tinitingnan ko ang paligid habang ramdam ko ang kaba sa aking dibdib. Hindi ko nakita ang mga nangyaring laban, ngunit mula sa mga mensahe ng aking ina, si Agent C, alam kong hindi madali ang mga hinarap nila ni Ivy. Si Agent C, walang alinlangan, ay isang eksperto sa mga misyon at kahit na hindi ko nasaksihan ang mga laban, naramdaman ko ang kabang dulot ng bawat sandali ng pangyayari. Ang kalaban nila ay malupit at hindi matitinag, ngunit alam ko rin na si Ivy ay walang ibang layunin kundi ang tapusin ang lahat ng ito—ang lahat ng paghihirap na dulot ng mga kalaban ng Santiago Empire. Kaya't agad kong dinala ang kambal ko at ang mga kasambahay sa isang ligtas na lugar sa mansyon. Ang mga mata ko’y hindi mapakali, nakatingin sa mga pader ng mansyon na parang may makakapasok na kahit sino sa mga oras na ito. Hindi ko na hinayaan pang magtagal ang takot at panik, ang mga bata ko, kahit maliit, ay ang pinaka-ma
Chapter 230 Hindi ko na binigyan pa ng pagkakataon si Ramon, mabilis ang aking kilos. Nanlaki lamang ang kanyang mata ng nasa harapan na ako sa kanya. Walang buhay ang aking mga matang nakatingin sa kanya, bumalik ang dating ako. Isang mamatay na assassin pero ngayon ay hindi na mga inosenteng tao ang pinatay o papatayin ko. Isang masamang tao ang aking hahatulan sa kamatay isa na si Ramon ang dating kanang kamay ng aking Ama. "Paa—," hindi ko na tinapos ang kanyang sasabihin. Agad kong giniliitan ang kanyang leeg, dahilan upang tumalsik ang kanyang dugo sa aking suotbna damit. Ang aking katawan ko ay naramdaman ko ang pangangalay, ang mga kalamnan ko ay nanginginig sa pagod, habang hinahabol ko ang aking hininga. Ang aking mata ay nanatili sa katawan ng pinuno ng kalaban na ngayon ay wala nang buhay, ang ulo ay nasa sahig, ang dugo ay unti-unting dumadaloy mula dito. Nakatitig ako dito ni walang pagsisisi na aking nararamdaman, ang mga kamay ko ay mahigpit naka hawak s