All Chapters of MY TWINS: Chapter 201 - Chapter 210

Chapter 201Pagkatapos sabihin ni Mommy ang balita, agad akong nagsimulang magplano."Kailangan kong malaman kung sino ka ba talaga, Ivy Grace," sabi ko sa aking isipan habang nakatanaw sa labas ng bintana ng aking opisina. Ang mga ulap na nagkukumpulan sa kalangitan ay tila nag-aanyaya ng isang malakas na bagyo, katulad ng bagyong nadarama ko sa aking kalooban.Maya-maya pa, nakatanggap ako ng mensahe mula sa isang hindi pamilyar na numero. Agad akong kumunot-noo at tiningnan ang naka-paskil sa screen ng aking telepono. Pagkatapos ng ilang segundo ng pagtitig, binuksan ko ito para malaman ang laman."Mr. Santiago, magandang hapon. Nais ko lang iparating sa iyo na nakapag-isip-isip na ako. Tinatanggap ko ang inyong alok na trabaho sa inyong kumpanya." — Ivy GraceNapa-ngiti ako nang makita ang kanyang mensahe. "Dito magsisimula ang plano," sabi ko sa aking sarili. Plano kong paibigin siya upang makuha ang impormasyon na kailangan ko. Walang magta

Chapter 203 Lumipas ang mga araw at buwan, at unti-unti akong nasanay sa aking ginagawang trabaho bilang secretary ng CEO na si Mr. Blue Gray Clinton Santiago. Kilala siya sa pangalang Blue, at sa kanyang presensya, dama ang kapangyarihan at awtoridad na taglay niya. Sa paglipas ng mga buwan, unti-unti kong nalaman ang tungkol sa kanyang angkan. Hindi sila karaniwang tao; sila ay mula sa isang makapangyarihang lahi na puno ng mga sikreto na mahirap ma-access. Sa kabila ng kanilang mabait na pag-uugali, may mga bagay na hindi madaling ipakita. Marami sa amin ang sabik na makuha ang black book na nasa kanilang kamay. Hanggang ngayon, wala pa rin akong ideya kung sino ang tunay na may hawak nito o kung nasaan ito. Tungkol sa trabaho, laging seryoso ang kapaligiran dito. Mahalaga ang dedikasyon at pagmamahal sa kompanya, at makikita ito sa bawat desisyon na ginagawa ni Mr. Santiago bilang CEO. Ang mga layunin ng kompanya ay nakasalalay sa mga desisyong ito, at bawat detalye ay dapat pa

Chapter 205 Hindi ako naniniwala. Halata ang pagsisinungaling niya; hindi siya makatingin ng diretso sa akin. Sa loob ng tatlong buwan na magkasama kami, palagi kong pinapansin ang kanyang mga kilos. Para siyang isang assassin, at minsan, nasundan ko siya ng palihim. Nakita ko kung paano siya tumalon sa kabilang bakod at umakyat sa teresa ng isang gusali. Kinabukasan, nabalitaan ko ang pagkamatay ng isang lalaki sa bahay kung saan ko siya nakita. Bumalik ako sa kasalukuyan, iniisip ang mga ebidensya. Mahirap magsinungaling kapag alam ko na ang totoo. "Kung ganun, kailangan mag-iingat ka sa bawat kilos mo, Ms. Ivy Grace," babala ko sa kanya, sinadya kong gawing mabigat ang mga salita. May halong pagdududa ang aking boses—hindi ko mapigilang maghinala. Ang kilos niya ay masyadong perpekto, masyadong makinis, tulad ng isang taong bihasa sa pagtatago ng mga lihim. Tumitig siya sa akin, pero naramdaman kong nag-iingat siya sa bawat galaw. Para bang isang maling hakbang lang at mahuh

Chapter 207 Habang nakatayo ako sa gitna ng silid, hindi ko maiwasang magtanong sa aking sarili. Sa mga oras na ito, tila ako ay nahuhulog sa isang balon ng mga katanungan na walang kasagutan. "Anak nga ba niya ako ng totoo? O baka katulad lamang ako sa iba pang mga bata na kanilang kinidnap at ginawang anak?" Ang mga tanong na ito ay patuloy na umaabot sa aking isipan, bawat isa ay nagdadala ng takot at pagdududa. Sa bawat munting detalye na naaalala ko, ang mga alaala ng aking nakaraan ay nagiging mas malabo. Naalala ko ang mga ngiti at yakap, ngunit mayroon ding mga anino na nagtatago sa likod ng mga ito. Paano ko malalaman ang katotohanan kung ang bawat sagot ay tila nagkukubli sa likod ng isang veil ng lihim? Habang iniisip ko ito, ang puso ko ay puno ng pag-aalinlangan. Kinailangan kong malaman ang katotohanan, kahit gaano pa ito kasakit. Ang pagkilala sa aking tunay na pagkatao ay tila isang mahalagang hakbang upang mapanumbalik ang aking mga alaala at matutunan kung sin

Chapter 209 Pagdating ko sa mansyon namin, muling bumalik ang alaala ng daan na pinagdaraanan ko kanina. Wala akong kahirap-hirap na umakyat sa bakod; sanay na akong gawin ito mula pagkabata. Ang mga alalahanin tungkol sa CCTV ay nawala, dahil alam kong si Red ang bahala sa lahat ng iyon. Ang aking kambal, may natatanging kakayahan sa pag-hack, ay lagi nang handang umalalay sa akin. Habang naglalakad ako patungo sa pinto, bumabalik sa isip ko ang mga nangyari kanina. Ang mga sigaw, ang mga bala, at ang takot na nagtaglay sa akin. Bawat hakbang ay tila nagdadala ng magkahalong pagkabahala at excitement—isang labanan na nagiging mas kumplikado araw-araw. Bumuntong-hininga ako, nagdasal na sana ay nasa mabuting kalagayan si Red. Palagi kaming magkasama sa aming mga gawain, at sa kanyang kawalan, pakiramdam ko'y tila kulang ang lahat. Pero alam kong sa kabila ng mga pagsubok, magagawa naming lampasan ang anumang hadlang na darating. Pagpasok ko sa loob, natanong ko ang sarili ko ku