All Chapters of สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง: Chapter 221 - Chapter 230

เวินเหลียงนอนหลับสบายตลอดทั้งคืน กระทั่งวันต่อมายังตื่นสายด้วยป้าหวังยังไม่ทันได้บอกเรื่องที่ฟู่เจิงกลับบ้านมาตั้งแต่เมื่อคืน เวินเหลียงก็รีบร้อนไปทำงานแล้วระหว่างทางไปบริษัท เวินเหลียงได้รับคำแนะนำจากเฟซบุ๊กคำแนะนำหนึ่งแฮชแท็กคือ #ซุบซิบเรื่องรักลบโพสต์พร้อมขอโทษแฮชแท็กติดคำค้นหาร้อนแรงไปแล้วกดเข้าไปก็เห็นคำแถลงขอโทษของบัญชีเฟซบุ๊กซุบซิบเรื่องรัก พร้อมทั้งลบทุกโพสต์ในเฟซบุ๊กทิ้ง แล้วปิดช่องคอมเมนต์และจำกัดสิทธิ์การแชร์ ตั้งค่าบัญชีเป็นสามารถมองเห็นหน้าบัญชีได้ถึงแค่หกเดือนก่อนหน้าเมื่อวานซุบซิบเรื่องรักยังประกาศเชิงข่มขู่ว่าจะไม่ลบโพสต์เป็นอันขาดอยู่เลย วันนี้ดันกลับคำไปง่าย ๆ เสียอย่างนั้น ไม่ว่าใครก็มองเรื่องลับลมคมในที่อยู่ในนั้นออก ไม่ใช่การข่มขู่แต่เป็นการแฮกบัญชี กลับกันดันยิ่งทำให้เพื่อนชาวเน็ตรู้สึกไปอีกอย่างแม้จะลบโพสต์ทิ้งไปแล้วก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย คนที่ชอบสอดเรื่องชาวบ้านเซฟรูปหน้าจอพร้อมทั้งอัดคลิปหน้าจอในเฟซบุ๊กที่เกี่ยวข้องของซุบซิบเรื่องรักเอาไว้ตั้งนานแล้ว คนเหล่านั้นก็เอาไปสร้างโพสต์ใหม่ ดึงดูดเพื่อนชาวเน็ตให้แชร์และเข้ามาคอมเมนต์ไม่น้อย กระทั่งมีคนใช้บัญ

ภายใต้การจี้ถามของเวินเหลียง โจวอวี่บอกแค่ว่าเกิดการกระทบกระทั่งเล็กน้อยระหว่างกระบวนการถ่ายทำ บอกเวินเหลียงไม่ต้องเป็นกังวล เวินเหลียงเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ทำได้เพียงปลอบโจวอวี่ไปก่อน “คำพูดของเพื่อนชาวเน็ตที่ไม่รู้ความจริง นายไม่ต้องไปเก็บเอามาใส่ใจนะ ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือรักษางานของนายเอาไว้”โจวอวี่ตอบกลับ “วางใจได้เลย”ไม่พูดไม่ได้ แผนสกปรก ๆ ของสังกัดฝั่งตรงข้ามนี้ กลับให้โอกาสในการกลับแพ้เป็นชนะแก่เขาถ้าทีมงานที่ถูกต่อยคนนั้นไม่ออกหน้ามา คนที่จะโดนเพื่อนชาวเน็ตโจมตีจะมีแค่โจวอวี่เพียงคนเดียวทว่าฝ่ายสังกัดฝั่งตรงข้ามดันอยากทำให้การถล่มรุนแรงขึ้นไปอีก จึงให้ทีมงานที่ถูกต่อยนั่นสร้างภาพลักษณ์ว่าตัวเองเป็นผู้บริสุทธิ์ แล้วโยนผู้กำกับเฉินมาอยู่ฝ่ายตรงข้าม ผลักให้มาอยู่ฝ่ายเดียวกันกับโจวอวี่เลยตอนนี้เขากับผู้กำกับเฉินมีแนวรบเดียวกันแล้วและเมืองอวิ๋นสุ่ยในฐานะของซีรีส์ฟอร์มยักษ์ ดึงดูดคนมากมายมาลงทุน หนึ่งเป็นเพราะฉู่ซืออี๋ สองเป็นเพราะผู้กำกับเฉินผู้กำกับมือทองฝ่ายลงทุนไม่ยอมสลัดทีมของผู้กำกับเฉินทิ้งอยู่แล้ว เช่นนั้นก็ต้องยืนกรานว่าผู้กำกับเฉินไม่ผิด ทำได้เพียงแ

ระยะนี้ข่าวดังเกรียวกราว ผู้บริหารระดับสูงของบริษัทไม่พูดถึงเพราะพวกเขาไม่มีสิทธิ์แต่รองประธานกรรมการบริหารท่านนี้มีสิทธิ์เขาไม่ได้เป็นแค่รองประธานกรรมการบริหาร ยังเป็นหุ้นส่วนและสมาชิกคณะกรรมการบริษัทคนหนึ่ง หุ้นของบริษัทมีความสัมพันธ์กับเขาโดยตรง การพูดเรื่องนี้ออกมาจึงอยู่ในความคาดหมายบางทีทุกคนต่างรู้ว่าปัญหาอยู่ที่ตัวฟู่เจิง แต่ไม่กล้าตำหนิเขา...พอพูดขึ้นมาต่อหน้าทุกคน เวินเหลียงหน้าซีดหนักกว่าเดิม ละอายใจมาก “ต้องขอโทษจริง ๆ ค่ะ เพราะเรื่องของฉันส่งผลถึงบริษัท...”พูดยังไม่ทันจบฟู่เจิงก็ขัดเขากวาดตามองทุกคนอย่างเฉยเมย “ผมคิดว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาพูดเรื่องนี้นะครับ”นอกจากหัวหน้าฝ่ายบัญชีที่จำเป็นต้องให้คณะกรรมการบริษัทโหวตออกจากตำแหน่ง ฝ่ายอื่น ๆ รวมถึงคนรับผิดชอบโปรเจกต์ ฟู่เจิงมีสิทธิ์ตัดสินใจโดยตรงประธานเกายิ้มเจื่อน “ก็จริง”เห็นชัดว่าฟู่เจิงต้องการปกป้องเวินเหลียง ต่อให้เขาพูดมากขนาดไหนก็ไม่มีประโยชน์“ต่อเถอะ” ฟู่เจิงพูดเรียบ ๆรองผู้จัดการใหญ่อู๋หรี่ตา “ที่ผมอยากจะพูดมีคนเคยพูดไปหมดแล้ว ผมจะไม่พูดซ้ำแล้วนะครับ”“แต่” เขาเบี่ยงประเด็น “หลายวันก่อนผมกินข้า

ถ้าไม่มีเรื่องพรรค์นี้ อู๋หลิงสามารถก้าวหน้าได้ดีที่บริษัทลูกแต่ตอนนี้เขาจะไม่เก็บอู๋หลิงไว้ในฟู่ซื่อเด็ดขาดเวินเหลียงไม่แปลกใจเท่าไร ตอบกลับว่า “เขาเป็นคนของคุณ คุณตัดสินใจเถอะค่ะ”เธอสงสัยอู๋หลิงตั้งแต่แรกแล้วฉู่ซืออี๋แค่ปั่นกระแสเรื่องที่เหมือนจะใช่แต่ก็ไม่ใช่บางเรื่อง ไม่ถือว่าใส่ความ เวินเหลียงทำอะไรเธอไม่ได้ถ้าแฉเรื่องจริง ทันทีที่ฟู่เจิงชี้แจงตรง ๆ เธอจะได้ไม่คุ้มเสียมีแต่อู๋หลิงที่ทำแบบไม่คิด เพราะชอบฟู่เจิงก็เลยดึงความสนใจไปที่ตัวเธอฟู่เจิงเดินมาหาเวินเหลียงช้า ๆ และหยุดตรงหน้าเธอ ยกมือจับลูกผมตรงจอนเบา ๆ ก่อนจะพูดเสียงแผ่ว “ขอโทษ”เรื่องอู๋หลิง จนแล้วจนรอดเขาติดค้างคำว่าขอโทษกับเธอถ้าตอนนั้นเขาเชื่อเธอ บางทีอาจไม่เกิดเรื่องพวกนี้ในตอนหลัง เธอจะไม่ถูกโจมตีด่าทอจากทุกทิศทุกทางในอินเทอร์เน็ต เธอไม่ได้ทำผิดอะไร กลับต้องอยู่อย่างหนูในท่อน้ำห้ามเจอแสง พอโผล่หน้ามาก็จะถูกคนรุมทันทีเวินเหลียงถอยหลังก้าวหนึ่งตามสัญชาตญาณ หลุบตาลง “ประธานฟู่”ถ้าคำว่า ‘ขอโทษ’ มาเร็วอีกหน่อย เธอคงตื้นตันสุด ๆ“ตอนนี้ไม่มีคนอื่น เธอเรียกฉันว่าอาเจิงก็ได้”เวินเหลียงสีหน้าปกติ แค่พู

สายตากวาดผ่าน เนื้อหาข้อความคือการด่าทอ สาปแช่งและการโจมตีสารพัดฟู่เจิงขมวดคิ้วแน่น สีหน้าดำทะมึนน่ากลัว ในหัวใจมีไฟลุกโชนเขาไม่กล้านึกภาพ ตอนที่เวินเหลียงเห็นการด่าทอเต็มหน้าจอนี้แล้วจะรู้สึกอย่างไรพอนึกถึงว่าเวินเหลียงต้องเผชิญหน้ากับเรื่องพวกนี้ตามลำพัง อดกลั้นต่อความอยุติธรรมไปทำงาน ความเจ็บแปลบผุดขึ้นมาในหัวใจและช่วงเวลาสั้น ๆ ที่เขาเปิดเครื่อง สายรบกวนและข้อความด่าทอเหยียดหยามใหม่ยังคงหลั่งไหลเข้ามาเหมือนเดิมฟู่เจิงเปิดไลน์เลื่อนหาในหน้าแรก กลับไม่พบห้องแชตของผู้กำกับหลี่แสดงว่าพอเวินเหลียงบล็อกอีกฝ่ายแล้วคงลบประวัติสนทนาและห้องแชตทิ้งฟู่เจิงนึกอะไรขึ้นมาได้ เปิดหารูปแคปหน้าจอในอัลบั้ม และเจอกับหลักฐานที่เวินเหลียงเก็บเอาไว้อย่างที่คิดในภาพแสดงข้อความสุดท้ายในบันทึกประวัติสนทนาของผู้กำกับหลี่ “...ฉันจะให้สิทธิ์การเข้าร่วมชื่อซีซันต่อไปของรายการนั้นกับเธอ คืนนี้มาโรงแรมโฟร์ซีซันไหม?”ดวงตาของฟู่เจิงเย็นยะเยือก ปิดโทรศัพท์มือถือและตบโต๊ะดังปัง จากนั้นก็ต่อสายโทรศัพท์“ประธานฟู่? คุณมีเวลาโทรมาได้ยังไงครับเนี่ย?” คนปลายสายได้ยินแล้วทั้งสะดุ้งทั้งดีใจ ราวกับไม่อยากจ