เวินเหลียงยิ้ม ก่อนจะปลดเข็มขัดออก แล้วลงมาจากฝั่งที่นั่งข้างคนขับ จากนั้นก็เปิดประตูรถเข้าไปนั่งยังที่นั่งด้านหลัง “เดี๋ยวฉันนั่งข้างหลังเป็นเพื่อนฝานฝานก็แล้วกัน”เจ้าเด็กน้อยแก่แดดเป็นอย่างมาก เธอมองเวินเหลียงทีหนึ่ง “คุณป้าคือศัตรูหัวใจของหนู!”เวินเหลียงมองสีหน้าจริงจังของเธอ อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “อืม ฉันคือศัตรูหัวใจของเธอ”ในจังหวะนี้เอง เสียงริงโทนโทรศัพท์ของฟู่เจิงก็ดังขึ้นมา เขาใส่หูฟังบลูทูทก่อนจะรับสาย “...มีเรื่องอะไร?”จู่ ๆ น้ำเสียงก็ขึงขังขึ้นมา พร้อมทั้งถามกลับอย่างเคร่งขรึมเล็กน้อยเวินเหลียงเห็นเขาขมวดคิ้วมุ่นผ่านกระจกมองหลังไม่รู้ว่าปลายสายพูดอะไร ฟู่เจิงถึงโพล่งออกมาว่า “เอาละ! อย่ามาหาข้ออ้าง ทำให้เขาสงบลงก่อน รอฉันกลับไปจัดการ!”พูดจบเขาก็ตัดสายไป และถอดหูฟังบลูทูทวางไว้ในกล่องเก็บของ“เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ?” เวินเหลียงถามขึ้น“พนักงานของสาขาย่อยนิวยอร์กทำงานผิดพลาด ฉันต้องกลับไปจัดการ” ฟู่เจิงมองเวินเหลียงจากกระจกมองหลัง“ไปนานแค่ไหน?”“สองวัน เธอว่าไง? ไปกับฉันไหม?”“วันหยุดวันชาติใกล้จะหมดแล้ว ฉันกลับไปเมืองเจียงเฉินก่อนก็แล้วกัน”“ก็ดีเหมือนกัน
อ่านเพิ่มเติม