Share

บทที่ 208

Author: ธารดารา
เวินเหลียงรู้ข่าวนี้มาจากปากของโจวอวี่

ขณะที่เธอกำลังกินข้าวเช้าอยู่ ก็ได้รับข้อความไลน์ที่โจวอวี่ส่งมา “ไม่ต้องไปสนใจข่าวลือในโซเชียลนะ คนพวกนั้นก็แค่อยากระบายความโกรธในใจ ผ่านไปอีกหน่อยก็ไม่มีใครสนใจแล้ว”

เหล่าดาราส่วนใหญ่ล้วนมีแอกเคานต์สำรองสำหรับเสพข่าว โจวอวี่เองก็เช่นกัน ยิ่งไปกว่านั้นเขายังเป็นห่วงเวินเหลียงสุด ๆ ด้วย

เมื่อเห็นคอมเมนต์ด่าสาดเสียเทเสียเหล่านั้นในช่องคอมเมนต์ โจวอวี่ก็อดไม่ได้ที่จะเอาแอ็กเคานต์สำรองไปโต้เถียงกับพวกเขา

ทว่าถูกเพื่อนชาวเน็ตที่เสพข่าวเย้ยเยาะว่า “เฟ่ยหยางหยางมาแล้ว เฟ่ยหยางหยางมาแล้ว...”

เวินเหลียงตอบกลับด้วยเครื่องหมายคำถาม “หมายความว่ายังไง?”

ข้างบนของห้องแชตของอีกฝ่ายเปลี่ยนเป็นกำลังพิมพ์ ทว่าไม่มีข้อความส่งเข้ามา

โจวอวี่กำลังนึกเสียใจ

ถ้ารู้ว่าเวินเหลียงไม่รู้เรื่องข่าว เขาก็จะไม่ส่งข้อความนั่นมา

จะยกเลิกข้อความก็กลายเป็นว่ายิ่งปกปิดยิ่งเปิดเผย

มากน้อยเวินเหลียงก็เดาอะไรบางอย่างออก “ถ้าไม่ยอมตอบละก็ ฉันเข้าไปดูในโซเชียลเองก็ได้”

โจวอวี่แชร์ลิงก์หนึ่งให้เวินเหลียงอย่างจนใจ

หน้าเพจของลิงก์ คือหน้าเพจเฟซบุ๊กซุบซิบเรื่องรักนั่น

“ข่าวพวกน
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 209

    และเมื่อนึกถึงท่าทีที่ฟู่เจิงมีต่อเขา มักจะแฝงความเป็นศัตรูเอาไว้อย่างเลือนรางอยู่ตลอด ทีแรกเขาคิดว่าตัวเขาเข้าใจผิดไปเองบางรายละเอียดที่ไม่น่าสนใจ ตอนแรกไม่ทันได้สังเกตเห็น พอมานึกย้อนดูในตอนนี้แล้วถึงเข้าใจขึ้นมาที่แท้ในบางเรื่องก็มีสัญญาณมาตั้งนานแล้วเขาถึงขั้นสงสัยว่า แฟนหนุ่มที่เวินเหลียงพูดถึงนั้นหมายถึงฟู่เจิงและคราวก่อน เวินเหลียงบอกว่าพวกเขากำลังจะเลิกกันแล้ว ซึ่งชนวนก็คือฟู่เจิงจัดการวันเกิดให้ฉู่ซืออี๋และโจวอวี่ก็นึกไปถึง ที่ฉู่ซืออี๋ถูกไฟครอกจนได้รับบาดเจ็บคราวก่อน ทั้ง ๆ ที่อาการบาดเจ็บไม่ได้รุนแรงเลย แต่ฟู่เจิงกลับไปเฝ้าอยู่หน้าเตียงทั้งคืนฟู่เจิงกับฉู่ซืออี๋พัวพันยุ่งเหยิงกันขนาดนี้ จะคู่ควรกับเวินเหลียงได้ยังไง?ดังนั้นเขาจึงส่งข้อความไปหาเวินเหลียงอีกครั้ง “อาเหลียง ถ้าเรื่องในข่าวเป็นความจริง ฉันหวังว่าเธอจะคิดให้ดีหน่อยนะ ฟู่เจิงไม่ใช่คนที่คู่ควรให้ฝากชีวิตเอาไว้!”เปิดหน้าจอโทรศัพท์มา เวินเหลียงก็เห็นสองข้อความนี้ของเขาหากเป็นก่อนหน้านี้ เมื่อเห็นโจวอวี่พูดแบบนี้ เธอจะแก้ต่างให้ฟู่เจิงทันทีทว่าตอนนี้ เวินเหลียงเพียงขมวดคิ้วเล็กน้อย ในจังหวะที่เธอกำ

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 210

    “การค้นหาร้อนแรงอะไรเหรอ?”อีกคนพูดขึ้นว่า “ฉันเห็นแล้ว! ถูกเปิดโปงตอนกลางดึก แล้วจู่ ๆ ก็หายไปไม่ทิ้งร่องรอยในเวลาแค่หนึ่งชั่วโมง ประธานฟู่ของเรานี่สุดยอดเลยจริง ๆ”“พวกเธอรีบพูดมาสิการค้นหาร้อนแรงอะไรเหรอ?”“ลู่ลู่ ถ้าเธอรู้คงได้อกแตกตายแน่”พนักงานที่ชื่อลู่ลู่คนนั้น ซี๊ดปากทีหนึ่ง “คงไม่ใช่คู่จิ้นของเราถูกล่มเรือหรอกนะ?”พนักงานอีกสองคนสนิทสนมกับเธอมาก ต่างรู้ดีว่าลู่ลู่ชอบพูดเรื่องคู่จิ้นที่สุดแฟนคลับตัวยงระดับสิบสองของแฮชแท็กคู่จิ้น จิ้นฟ้าจิ้นดิน มืดฟ้ามัวดินไปหมดและเธอก็เป็นพนักงานภายในฟู่ซื่อ กรุ๊ป เคยเห็นฉู่ซืออี๋มาหาฟู่เจิงที่บริษัท แค่เผยอะไรบางอย่างบนเฟซบุ๊กไปอย่างส่งเดช ก็ดึงดูดความสนใจของแฟนคลับคู่จิ้นไม่น้อย“เธอทายถูกแล้ว! ก็เรื่องประธานฟู่กับทางผู้อำนวยการเวินของเอ็มคิวนั่น...เธอไปค้นหาเพจซุบซิบเรื่องรักในเฟซบุ๊กสิ”น้ำเสียงชะงักไปครู่หนึ่ง หลังจากนั้นคนคนนี้ก็พูดขึ้นมาอีกว่า “เธอดูสิ หลักฐานเยอะมาก ถ่ายได้จัง ๆ เลย ถ่ายติดว่าพวกเขากลับบ้านด้วยกันหลายครั้ง”“อ๊า ๆ ๆ ๆ...” เสียงกรีดร้องอย่างกับกราวด์ฮ็อกดังขึ้นเสียงหนึ่งพนักงานที่ชื่อลู่ลู่คงเห็นเนื้อหาที

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 211

    ทว่าไม่เคยมีใครเดินจูงมือไปเข้าห้องน้ำกับเธอระหว่างคาบเรียนเลยมนุษยสัมพันธ์ที่ดูแล้วไม่เลวพวกนั้น ก็เป็นเพราะว่าเธอเป็นหัวกะทิในชั้นเรียนเท่านั้น จึงมักมีเพื่อนร่วมชั้นมาถามปัญหาเรื่องเรียนกับเธออยู่บ่อย ๆหลังสอบเข้ามหาวิทยาลัย ทุกอย่างล้วนสลายหายไปไม่เหลือเยื่อใยกลายเป็นว่าเธอต้องอยู่คนเดียวอีกแล้วเธอยังจำสายตาที่เต็มไปด้วยความทอดถอนใจที่ครูภาษาจีนใช้มองเธอได้คุณครูบอกว่าเธอระแวงมากเกินไปเขาไม่เคยเห็นนักเรียนขี้ระแวงอย่างเธอมาก่อนถ้าบอกว่าเธอเป็นแมวตัวหนึ่ง ที่เอาแต่ค้อมตัวอยู่บนพื้น นอนถอนหายใจ พร้อมกระโจนไปที่แมวจรจดตัวอื่นตลอดเวลา ไม่มีวันโชว์หน้าท้องอันอ่อนนุ่มออกมาต่อให้กับฟู่เจิง เธอก็จะมีการเว้นระยะอยู่เสมอเธอไม่มีทางเดินเข้าไปในหัวใจของฟู่เจิง ทว่าก็ไม่กล้าให้ฟู่เจิงเดินเข้ามาในโลกภายในใจของเธอเช่นกัน ไม่กล้าให้ฟู่เจิงรู้ ว่าก่อนหน้านี้เธอรักเขามานานหลายปีแต่งงานกับฟู่เจิงมาสามปี ผิวเผินดูรักกันมากทว่าอันที่จริงแล้วเธอไม่เคยเชื่อใจฟู่เจิงอย่างหมดใจเลยเวินเหลียงยื่นมือไปลูบผมยุ่งเหยิงที่อยู่บนศีรษะมนุษยสัมพันธ์แย่ก็มนุษยสัมพันธ์แย่ไปสิเธอเองก็คงอยู่ท

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 212

    ต่อให้ฟู่เจิงไม่ได้นอกใจจริง ๆ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขากับฉู่ซืออี๋เคยมีความสัมพันธ์คลุมเครือกันอยู่ช่วงหนึ่ง ในสายตาของถังซือซือมันก็คือการนอกใจเวินเหลียงไม่ได้แก้ต่างให้ฟู่เจิง เธอตอบกลับไปว่า “ตอนนี้สุขภาพของคุณปู่ฟู่ไม่ค่อยดีนัก เขาไม่อยากให้พวกเราหย่ากัน”เธอเป็นเด็กที่โตมาในครอบครัวพ่อแม่เลี้ยงเดี่ยว เธอจึงไม่อยากให้ลูกของตัวเองเป็นเหมือนกับตัวเองแต่ลองถามใจตัวเองอีกที ด้วยความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับฟู่เจิงในตอนนี้ จะสร้างสภาพแวดล้อมครอบครัวที่อบอุ่นให้ลูกได้จริงเหรอ?ถัง “ดั่งคนดื่มน้ำ เย็นร้อนรู้เอง นี่ เรื่องของเธอ ฉันเองก็ไม่ดีที่จะพูดเยอะ ในใจเธอรู้ดีก็พอแล้ว”ถัง “แล้วตอนนี้เธอคิดจะจัดการยังไง? ฉันเห็นคอมเมนต์ด้านล่างของเฟซบุ๊กนั่นมีแต่คนด่าเธอ ฉันว่านะ ถึงยังไงเธอกับประธานฟู่ก็แต่งงานกันถูกต้องตามกฎหมายแล้ว เปิดตัวไปเลย ตบหน้าฉู่ซืออี๋ให้ดังเพียะ ๆ ซะ!”ฮอตแอนด์คูล “ตอนนี้พวกเรายังไม่มีแผนจะเปิดตัว คนในเน็ตพวกนั้น พวกเขาอยากด่าก็ปล่อยให้พวกเขาด่าไปเถอะ”ถัง “หึ ๆ”ถัง “คิดว่าฉันไม่รู้แผนของฟู่เจิงเหรอ?”ฮอตแอนด์คูล “...”ถัง “ถ้าพวกเธอเปิดตัว นี่ก็เท่ากับบอกว่าฟู่

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 213

    เมื่อได้ยินฟู่เจิงพูดแบบนี้ เหล่าจางก็อึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบรับ “ครับ”ฟู่เจิงหยิบเอกสารที่อยู่ข้างมือขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะ นิ้วเรียวยาวดันไปข้างหน้า “ผมให้ฝ่ายเลขากับฝ่ายกฎหมายร่างจดหมายเตือนขึ้นมาฉบับหนึ่ง เดี๋ยวก็คงโพสต์ในแอ็กเคานต์ทางการ ตอนโพสต์ คุณคอยสังเกตการเคลื่อนไหวในโซเชียลอยู่ตลอดเวลาด้วยนะครับ”“ครับ ผมเข้าใจแล้ว” เหล่าจางหยิบเอกสารที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมา แล้วเปิดแฟ้มเอกสารเป็นไปตามคาด นี่เป็นจดหมายเตือนที่มักใช้กันบ่อย ๆ ในวงการบันเทิง ทว่าไม่ได้มีนัยสำคัญทางกฎหมาย เป็นเพียงแค่การตักเตือนการกระทำเท่านั้นในจดหมายเตือนระบุเอาไว้อย่างชัดเจนว่า ซุบซิบเรื่องรักละเมิดสิทธิด้านชื่อเสียงของคุณฟู่เจิง ขอให้ซุบซิบเรื่องรักรีบลบโพสต์ในเฟซบุ๊ก เพื่อเป็นการขอโทษ และให้หยุดใส่ร้ายและโจมตีคุณฟู่เจิงโพสต์นี้ติดคำค้นหาร้อนแรงภายในไม่กี่นาทีด้านล่างมีคอมเมนต์เยาะเย้ยส่วนหนึ่ง“จดหมายเตือน? ข้อเสนอของฉันคือฟ้องไปเลย”“สิทธิด้านชื่อเสียง? งั้นมันก็เป็นเรื่องจริง?”“ฟู่เจิง เขาละเมิดสิทธิด้านชื่อเสียงของผมครับ”ผู้พิพากษา คุณทำอะไร?ฉัน พูดเรื่องที่เขาเคยทำอีกครั้ง“ความรู้เจ๋ง ๆ

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 214

    เรื่องราวมาถึงจุดนี้แล้ว เวินเหลียงพยายามหลีกเลี่ยงข้อครหากับฟู่เจิงในบริษัท แต่ฟู่เจิงกลับทำราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยังคงให้เวินเหลียงไปกินข้าวที่ห้องทำงานของเขาอย่างเดิมเวินเหลียงนั่งลงบนโซฟา ตรงหน้ามีอาหารที่ตัวเธอชอบกินอยู่เต็มโต๊ะ มองฟู่เจิงที่อยู่ตรงหน้าเตรียมตะเกียบและอุปกรณ์กินข้าวให้เธออย่างใส่ใจ จู่ ๆ ในใจของเวินเหลียงก็เกิดแรงกระตุ้นขึ้นมาอย่างหนึ่ง เธออยากถามออกไปมากจริง ๆ พวกเขายังมีความเป็นไปได้ที่จะเปิดตัวไหม?เพียงแต่ยังไม่ทันได้พูดออกมา ฟู่เจิงก็เป็นฝ่ายพูดก่อนว่า “อาเหลียง เรื่องในโซเชียลฉันพิจารณาดูแล้ว อันที่จริงฉันเคยคิดอยากจะเปิดเผยความสัมพันธ์ของพวกเรา แต่หลังจากเปิดตัว หัวหอกก็จะหันไปหาซืออี๋ แบบนี้จะทำให้เธอไม่มีที่ยืนในสังคม ถึงขั้นชื่อเสียงฉาวโฉ่ และกระแสวิจารณ์คงไม่หยุดแค่นี้แน่ มีแต่จะยิ่งเลวร้ายลง ถึงเวลานั้นก็จะสูญเสียการควบคุม...”“คุณไม่ต้องพูดแล้ว ฉันเข้าใจทุกอย่าง”จู่ ๆ อาหารที่อยู่ในปากก็จืดชืด อย่างกับไม่มีรสชาติ ยากจะกลืนลงไปในจังหวะนั้น เวินเหลียงก็ผุดความคิดหนึ่งขึ้นในใจ เธอชอบอะไรในตัวเขากัน?ชอบการหยามหน้าและการหลอกลวงที่เขาทำมาตลอด

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 215

    “หรือว่าเธออยากให้ฉันไป?”เวินเหลียงคิดว่านี่ไม่ใช่ปัญหาว่าเธออยากให้ไปหรือไม่อยากให้ไป แต่เป็นปัญหาที่ว่าฉู่ซืออี๋จะยอมหรือไม่ยอมต่างหากเป็นไปตามคาด ขณะที่ทั้งสองคนพักกลางวันอยู่ในห้องพัก สายของหวังเหยียนก็โทรเข้ามาอีกครั้งฟู่เจิงรับสายในห้องพักเลยเธอได้ยินฟู่เจิงถามขึ้นว่า “ใช้ยาระงับประสาทหรือยัง?”“ใช้แล้วค่ะ แต่ช่วงนี้ใช้บ่อยเกินไป ร่างกายของซืออี๋เกิดการต่อต้านแล้ว ไม่ค่อยได้ผลเท่าไร”“ทำไมไม่หาคนมาควบคุมเธอเพิ่มอีกสักสองสามคนล่ะ?”“ซืออี๋ข่วนหมอบาดเจ็บไปสองคนแล้ว...”“...”ผ่านไปครู่หนึ่งฟู่เจิงก็วางสายแล้วหันหน้ามองไปที่เวินเหลียงเวินเหลียงประคองตัวลุกขึ้นนั่ง ดวงตาใสเป็นประกาย เธอยักไหล่แสดงทีท่าว่าทำอะไรไม่ได้ “ไปโรงพยาบาล?”เห็นสายตาของเวินเหลียง ลมหายใจของฟู่เจิงก็ติดขัด เขาอธิบายว่า “ซืออี๋กรีดข้อมือพยายามฆ่าตัวตาย...”น้ำเสียงของเขาแผ่วเบาลงเรื่อย ๆ เข้าใจดีว่าในช่วงเวลานี้อธิบายอีกมากมายแค่ไหนก็ช่วยอะไรไม่ได้อยู่ดีเพียงแต่เขาจะทนดูซืออี๋เป็นอะไรไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้ ในตอนที่อาการกำเริบเธอทำได้หมดทุกอย่าง“อืม ฉันรู้คะ” เวินเหลียงพยักหน้าเบา ๆ “คุณไปเถอะ

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 216

    ฉู่ซืออี๋โผเข้าไปในอ้อมอกของฟู่เจิงด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ พลางคว้าปกเสื้อของฟู่เจิงเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย ปากก็สะอึกสะอื้นไปด้วย “อาเจิง ฉันคิดว่าคุณจะไม่ต้องการฉันแล้วซะอีก! ทำไมคุณถึงเพิ่งมาล่ะ...”ฟู่เจิงชะงักไปครู่หนึ่ง ในตอนนี้ถึงได้ค่อย ๆ ยื่นมือออกไปวางบนหลังของฉู่ซืออี๋ แล้วปลอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “ไม่ต้องกลัวนะ ไม่เป็นไรแล้ว...”ฉู่ซืออี๋นอนอิงร้องไห้จนควบคุมตัวเองไม่ได้อยู่ในอ้อมอกของฟู่เจิงชายมากความสามารถกับสาวงาม กอดกันร้องไห้ ช่างเป็นฉากของคู่สามีภรรยาจริง ๆ...เวินเหลียงยืนห่างออกไปไม่ไกล มองพวกเขาทั้งสองคนด้วยใบหน้าไร้อารมณ์เสียใจเหรอ? เหมือนจะไม่ได้เสียใจขนาดนั้นก่อนหน้าที่เธอจะมาโรงพยาบาล ก็จินตนาการถึงภาพนี้เอาไว้แล้วเธอคิดว่าตัวเองจะเจ็บปวดใจและเดือดดาลแต่ตอนนี้พอได้มาเห็นเข้าจริง ๆ แล้ว ในใจกลับสงบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน“แผลของคุณยังมีเลือดไหลอยู่ ให้หมอทำแผลก่อนนะ”ฟู่เจิงกุมข้อมือที่ได้รับบาดเจ็บของฉู่ซืออี๋เอาไว้ ก่อนจะเงยหน้าส่งสัญญาณให้หมอเข้ามาใครจะรู้ได้ว่าหมอเพิ่งก้าวเข้ามาเพียงก้าวเดียว ฉู่ซืออี๋ก็หลบไปขดตัวอยู่หลังฟ

Latest chapter

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 945

    อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 944

    แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 943

    อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 942

    เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 941

    “เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 940

    เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 939

    “มันเรื่องอะไรกันแน่?”ก่อนหน้านี้ที่เยี่ยนหวยอยู่ที่เจียงเฉิง กลับไม่ได้สังเกตเท่าไรว่าอิเลียกำลังทำอะไรอยู่ เธอออกไปข้างนอกทุกวัน เยี่ยนหวยคิดเพียงแค่ว่าเธอกำลังไปเที่ยวเล่นถังซือซือไม่ใช่คนที่จะกุเรื่องมั่วซั่ว เธอพูดแบบนี้ ต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ ๆ“พูดไปแล้วก็ยาว ตอนแรกฟู่ชิงเยว่อาของฟู่เจิงรับเลี้ยงเด็กกำพร้าอยู่ที่เมืองนอก ตอนนี้อายุห้าขวบแล้ว ปีที่แล้วอาเหลียงแท้ง แล้วฟู่ชิงเยว่ติดธุระพอดี เลยส่งเด็กคนนั้นกลับประเทศมาให้ฟู่เจิงดูแลช่วงหนึ่ง ฟู่เจิงเลยให้เด็กคนนั้นอยู่ในประเทศไปเลยเพื่อง้ออาเหลียง ปกติจะมาอยู่เป็นเพื่อนอาเหลียง และเด็กคนนั้นเองก็เข้าไปอยู่ในทะเบียนบ้านของฟู่เจิง แต่ว่า...”เยี่ยนหวยเดาเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปออกแล้ว จึงรับช่วงเอ่ยขึ้นต่อว่า “แต่ว่าจู่ ๆ ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกของฟู่เจิงกับอิเลีย?”“ใช่ รายละเอียดฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน เหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับอาของฟู่เจิงนิดหน่อย เธอรู้ตัวตนของเด็กผู้หญิงคนนั้นมาตั้งแต่แรก และไม่ชอบอาเหลียงมาโดยตลอด ยังไงตอนนี้อาเหลียงก็อยู่กับฉัน เขากับฟู่เจิงทะเลาะกันอีกแล้ว”เยี่ยนหวยเอ่ยควา

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 938

    “เยี่ยนหวย!!”ประตูลิฟต์เปิดออก ทั้งสองคนเข้าไปกันตามลำดับ แล้วลงไปยังลานจอดรถใต้ดินตรงมุมเลี้ยว ในหัวของผู้หญิงสวมหน้ากากอนามัยวาบภาพที่เห็นเมื่อครู่ขึ้นมา หมัดที่ห้อยอยู่กำขึ้นแน่น เธอก้มหน้าทั้งดวงตาที่ประกายความอำมหิตออกมาหากเวินเหลียงอยู่ตรงนี้ คงจะจำได้แน่ ๆ ว่าผู้หญิงที่สวมหน้ากากอนามัยคนนี้ก็คืออลิซที่เธอมาเจียงเฉิง ก็เพราะเยี่ยนหวย เยี่ยนหวยมาเมืองซีเมื่อสองวันก่อน เธอเองก็ตามมาเช่นกันอิเลียถามเลขาของเยี่ยนหวย เมื่อรู้โรงแรมของเขาก็บอกกับอลิซทีแรกอลิซคิดว่าเยี่ยนหวยมาทำธุระที่เมืองซี จากนั้นก็ค่อย ๆ พบว่ามันไม่ชอบมาพากลเยี่ยนหวยไม่ยุ่งเลยสักนิดแถมยังมีเวลาไปสอบถามร้านอาหารท้องถิ่น ถนนคนเดิน จุดชมวิวของเมืองซีเป็นต้น อีกต่างหาก ไม่เหมือนมาทำงานต่างถิ่น แต่เหมือนมาเที่ยวเสียมากกว่าจนกระทั่งวันนี้ เมื่อได้เห็นภาพนั้น อลิซถึงเข้าใจทุกอย่างที่แท้คนที่ซีซาร์ชอบไม่ใช่เฟย์ แต่เป็นถังซือซือเพื่อนของเฟย์!ที่แท้เขาไม่ได้มาทำงานต่างถิ่นที่เมืองซี แต่มาเพื่อตามจีบถังซือซือ!ที่เขาสอบถามร้านอาหารและจุดชมวิวของเมืองซี ก็เพื่อพาถังซือซือไปวันนี้!ในใจอลิซอิจฉาเป็นอย่างม

  • สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง   บทที่ 937

    เมื่อเยี่ยนหวยได้ยินดังนั้น ก็รู้ในทันทีว่าเวินเหลียงไม่ได้รักษาคำมั่นสัญญาแต่เขาก็เตรียมตัวไว้นานแล้ว วันนั้นหลังจากกลับไปก็ให้คนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด แล้วตัดคลิปมาใส่ไว้ในโทรศัพท์เมื่อได้ยินถังซือซือถามขึ้น เขาก็รีบส่งให้เธอทันที “ก็แค่คนที่ไม่สลักสำคัญอะไรคนหนึ่ง ฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว”ถังซือซือดูคลิปรอบหนึ่ง ก่อนจะเบะปาก “อยู่ต่างประเทศคุณเยี่ยนมีสาวมาชอบเพียบเลยนะคะ”“แต่ฉันสนใจอยากจะครอบครองแค่เธอ”“จะยอมให้ฉันครอบครองไหม คุณถัง?”เยี่ยนหวยนั่งเอี้ยวตัว แขนข้างหนึ่งพาดอยู่บนพนักพิงเก้าอี้ เขาโน้มตัวเข้ามา ตัวท่อนบนใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ กลิ่นหอมฉุยจาง ๆ และกลิ่นอายของชายหนุ่มที่มาพร้อมกับการบุกรุกโอบล้อมเธอเอาไว้เขาดันแว่นตากรอบทอง สีหน้าอบอุ่น ฉีกยิ้มทว่าก็ราวกับไม่ยิ้ม มุมปากกระตุกรอยยิ้มเล็กน้อย ค่อนข้างมีความรู้สึกประเภทหน้าเนื้อใจเสือถังซือซือเหม่อไปครู่หนึ่ง“คุณถัง?”ใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ไออุ่นร้อนปะทะเข้ามาที่หน้า ในที่สุดถังซือซือก็ได้สติกลับมา เธอเอนหลังพลางตบหน้าอก “นายทำฉันตกใจหมด...ไป ไปเดินหาของกินเล่นกันเถอะ”เธอลุกขึ้นและเดินออกไปอย่าง

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status