Share

บทที่ 215

“หรือว่าเธออยากให้ฉันไป?”

เวินเหลียงคิดว่านี่ไม่ใช่ปัญหาว่าเธออยากให้ไปหรือไม่อยากให้ไป แต่เป็นปัญหาที่ว่าฉู่ซืออี๋จะยอมหรือไม่ยอมต่างหาก

เป็นไปตามคาด ขณะที่ทั้งสองคนพักกลางวันอยู่ในห้องพัก สายของหวังเหยียนก็โทรเข้ามาอีกครั้ง

ฟู่เจิงรับสายในห้องพักเลย

เธอได้ยินฟู่เจิงถามขึ้นว่า “ใช้ยาระงับประสาทหรือยัง?”

“ใช้แล้วค่ะ แต่ช่วงนี้ใช้บ่อยเกินไป ร่างกายของซืออี๋เกิดการต่อต้านแล้ว ไม่ค่อยได้ผลเท่าไร”

“ทำไมไม่หาคนมาควบคุมเธอเพิ่มอีกสักสองสามคนล่ะ?”

“ซืออี๋ข่วนหมอบาดเจ็บไปสองคนแล้ว...”

“...”

ผ่านไปครู่หนึ่งฟู่เจิงก็วางสายแล้วหันหน้ามองไปที่เวินเหลียง

เวินเหลียงประคองตัวลุกขึ้นนั่ง ดวงตาใสเป็นประกาย เธอยักไหล่แสดงทีท่าว่าทำอะไรไม่ได้ “ไปโรงพยาบาล?”

เห็นสายตาของเวินเหลียง ลมหายใจของฟู่เจิงก็ติดขัด เขาอธิบายว่า “ซืออี๋กรีดข้อมือพยายามฆ่าตัวตาย...”

น้ำเสียงของเขาแผ่วเบาลงเรื่อย ๆ เข้าใจดีว่าในช่วงเวลานี้อธิบายอีกมากมายแค่ไหนก็ช่วยอะไรไม่ได้อยู่ดี

เพียงแต่เขาจะทนดูซืออี๋เป็นอะไรไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้ ในตอนที่อาการกำเริบเธอทำได้หมดทุกอย่าง

“อืม ฉันรู้คะ” เวินเหลียงพยักหน้าเบา ๆ “คุณไปเถอะ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application
ความคิดเห็น (2)
goodnovel comment avatar
H Vh
ถ้าสมัครสมาชิกสามารถอ่านได้กี่วันคะ
goodnovel comment avatar
แม่ปู สายสตรอง
สนุกมากค่ะ ติดมากตอนนี้
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status