ในที่สุด เสิ่นหยินอู้ก็ขึ้นไปบนรถ ไม่นานรถก็ออกจากคฤหาสน์ ก่อนเข้าสู่ถนนสายหลัก ฉินเย่พูดกับเธอว่า: "บอกที่อยู่ของโม่ไป๋มาให้ผมหน่อย" ห้าปีกว่าแล้ว ชื่อของโม่ไป๋ออกมาจากปากของฉินเย่อีกครั้ง แต่มันกลับทำให้เขากัดฟัน “โม่ไป๋เหรอ?” เมื่อได้ยินชื่อนี้ เสิ่นหยินอู้ก็ประหลาดใจเช่นกัน แต่เธอก็รีบคิดถึงเรื่องอื่น หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เธอก็บอกที่อยู่ของโม่ไป๋ให้กับฉินเย่ ใช้เวลาประมาณสิบวินาที หลังจากได้รู้ที่อยู่แล้ว ฉินเย่ก็ค่อนข้างประหลาดใจ เขาคิดว่าเธอจะเถียงอะไรกับเขา แต่เขาคาดไม่ถึงว่าเธอจะนึกมันออกในทันที เมื่อมีจุดหมายปลายทางแล้ว รถก็รีบขับเข้าสู่ถนนสายหลัก ระหว่างทางไปหาโม่ไป๋ ภายในรถก็เงียบมาก เสิ่นหยินอู้จมอยู่ในความคิดของเธอ ก่อนที่เธอจะมา เธอไม่เคยคิดเลยว่าโม่ไป๋จะเป็นคนพาเด็กๆไป เธอแค่คิดเพียงอย่างเดียวว่าฉินเย่ต้องการแย่งลูกๆไปจากเธอ แต่เนื่องจากเธอไม่เห็นด้วย เขาจึงต้องพาเด็กๆไปในตอนที่เธอไม่อยู่ แต่ตอนนี้เมื่อเขาพูดเช่นนั้น และนึกถึงสิ่งที่คุณครูพูดให้ดีๆอีกครั้ง เธอก็คิดได้ โม่ไป๋เคยถูกครูคิดว่าเป็นพ่อของเด็กๆทั้งสองคนมาก่อน ดังนั้นจะเข้าใจผิดเป็
Terakhir Diperbarui : 2024-10-12 Baca selengkapnya