LOGINShare
บทที่ 626
Last Updated:
2024-10-13 17:00:01Related chapters
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 627
ในตอนนี้เสิ่นเหมิงเหมิงที่กำลังแอบฟังบทสนทนาของพวกเขามาโดยตลอดได้ปิดปากของเธอไว้และหัวเราะเบาๆ เสิ่นหยินอู้: "..." พูดตามตรง เสิ่นหยินอู้รู้สึกโมโหเล็กน้อย เธอก้มไปมองดูลูกสาวของเธอ และไม่พูดอะไร อีกทั้งก็ไม่ได้แสดงอารมณ์หงุดหงิดออกมา เพียงแค่มองเธอเงียบ ๆ เสิ่นเหมิงเหมิงที่เดิมทีแอบหัวเราะอย่างเอร็ดอร่อยอยู่ เมื่อถูกเสิ่นหยินอู้จ้องมองเช่นนี้ รอยยิ้มของเธอก็หายไปในทันทีด้วยความรู้สึกผิด เธอเอามือเล็กๆของเธอลงและเม้มริมฝีปากเล็กๆแน่น ไม่กล้าที่จะแอบหัวเราะอีก เธอดูกระอักกระอ่วนมาก เนื่องจากลูกๆสองคนของเธอโดยปกติแล้วจะเชื่อฟังมาก เสิ่นหยินอู้จึงไม่ค่อยอารมณ์เสียกับลูกๆ แม้ว่าจะทำผิดพลาด เธอก็จะสอนพวกเขาก่อน หากพวกเขาไม่เชื่อฟังจริงๆ เธอถึงจะจริงจังขึ้นมา เนื่องจากวิธีการสอนของเธอไม่เหมือนใคร เธอจึงไม่จำเป็นต้องชักสีหน้าบ่อยๆ ดังนั้นแม้ว่าเธอจะมองเด็กๆอย่างเงียบๆ แต่เด็กๆก็รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด เช่นเดียวกับตอนนี้ เสิ่นเหมิงเหมิงไม่กล้าพูดอะไร เธอทำได้เพียงก้มศีรษะลงและแอบกวาดสายตาขึ้นมาเพื่อมองเธอเป็นระยะๆ เมื่อเห็นเสิ่นเหมิงเหมิงเป็นเช่นนี้แล้ว... หัวใจของเสิ่นหยินอู
Last Updated : 2024-10-14คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 628
"ขอบคุณคุณเย่มู่ที่มาเป็นคนขับรถให้นะคะ" ปฏิกิริยาของเธอทำให้ฉินเย่ชะงักไปชั่วคราว เขากวาดสายตาไปมองเธอด้วยความรู้สึกแปลกๆ จากนั้นจึงเปิดปากพูด “ไม่หรอกครับ ผมเต็มใจที่จะทำ” หลังจากที่เขาหันกลับไป รอยยิ้มบนริมฝีปากของเสิ่นหยินอู้ก็หายไปทันที เธอกลับมามีสีหน้าเฉยชาอีกครั้ง เมื่อก้มศีรษะลง เธอก็สบตากับเหนียนเหนียนโดยบังเอิญ เสิ่นหยินอู้ชะงักไป เธอไม่ได้คิดว่าจะถูกเหนียนเหนียนมองอยู่ ดังนั้นเธอจึงยิ้มอีกครั้ง แต่ดูเหมือนเสิ่นซือเหนียนจะไม่แปลกใจเลย เขาเม้มริมฝีปากเล็กๆ กอดแขนเธอแน่นขึ้น และไม่พูดอะไรต่อ ถ้าเป็นไปได้ เธอไม่อยากให้ลูกๆเห็นด้านไม่ดีของเธอเลยจริงๆ แต่เหนียนเหนียน เด็กคนนี้หัวไวเกินไป... ในท้ายที่สุด เสิ่นหยินอู้ทำได้เพียงยื่นมือออกไปลูบหัวของเสิ่นซือเหนียน ในที่สุดรถก็มาจอดอยู่ที่ชั้นล่าง “ขอบคุณลุงเย่มู่ที่มาส่งพวกเรากลับบ้านนะคะ” ทันทีที่พวกเขามาถึง เหมิงเหมิงก็พูดขอบคุณฉินเย่ทันที ฉินเย่สบตาเธอผ่านกระจกมองหลัง พร้อมรอยยิ้มบนริมฝีปากของเขา “อีกหน่อยถ้าลุงเป็นพ่อของหนูแล้ว หนูก็ไม่ต้องขอบคุณลุงอีก มันเป็นสิ่งที่ลุงสมควรทำ” อย่างไรก็ตาม เสิ่นหยินอู้นั่
Last Updated : 2024-10-14คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 629
เมื่อได้ยิน เสิ่นหยินอู้ก็ตกใจขึ้นมาทันที เหมิงเหมิงมีความคิดเช่นนี้ได้อย่างไร เธอจะไปคิดถึงเขาได้อย่างไร? เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่จากนั้นก็คลายคิ้วของเธอออกแล้วนั่งคุกเข่าลงและกวักมือเรียกเหมิงเหมิง เสิ่นเหมิงเหมิงเดินเข้ามาซุกตัวในอ้อมแขนของเธอ "หม่ามี๊" “คำพูดเมื่อกี้นี้ ใครเป็นคนสอนลูกหรอ?” เธอถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา หลังจากได้ยิน เหมิงเหมิงก็ตอบเบาๆ : "ไม่มีใครสอนเหมิงเหมิง หม่ามี๊ มันเป็นความคิดของเหมิงเหมิงเองค่ะ เมื่อกี้ที่หม่ามี๊กลับมาถึง หม่ามี๊ก็ไปแอบดูที่หน้าต่าง หม่ามี๊ไม่ได้มองลุงเย่มู่หรอคะ?" เสิ่นหยินอู้: "ไม่ใช่จ๊ะ หม่ามี๊แค่ไปปิดม่านก็เท่านั้นเอง" “แต่หนูเห็นหม่ามี๊แง้มม่านให้มีช่องเล็กๆแล้วแอบดูนะคะ”เสิ่นหยินอู้: "..." เด็กน้อยคนนี้เป็นลูกสาวของใครกันแน่ ทำไมเธอถึงเอาแต่พูดเข้าข้างคนอื่นอยู่เรื่อย เมื่อคิดเช่นนั้น เสิ่นหยินอู้ก็อดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปหยิกแก้มของเสิ่นเหมิงเหมิงและต่อว่าเบาๆ: "เหมิงเหมิง ทำไมช่วงนี้ลูกถึงชอบคิดต่างจากหม่ามี๊มากขึ้นเรื่อยๆนะ?" เนื้อบนใบหน้าของเสิ่นเหมิงเหมิงทั้งนุ่มนิ่มและละมุน เมื่อถูกเสิ่นหยินอู้บีบ จู่ๆมันก็กลา
Last Updated : 2024-10-14คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 630
ต่อให้เขาจะลืม ผู้ช่วยเฉินก็ไม่มีทางลืม แต่เพียงแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว จะให้เธอมองโม่ไป๋ไม่ดี เธออก็ไม่สามารถทำได้เสิ่นหยินอู้ทิ้งตัวลงไปบนโซฟา ปล่อยให้ตัวเองจมลงไปในโซฟา หลับตาและพักจิตใจ - เช้าวันรุ่งขึ้น เพื่อหลบเลี่ยงฉินเย่ เสิ่นหยินอู้จงใจพาลูกๆออกจากบ้านก่อนเวลาครึ่งชั่วโมง และเตรียมที่จะพาพวกเขาออกไปรับประทานอาหารเช้า เมื่อฉินเย่มาถึง เขาก็จะไม่เจอเธอ เธอคำนวณไว้อย่างดี แต่ทันทีที่เธอลงมาถึงชั้นล่าง เธอเห็นรถ Lincoln จอดอยู่ชั้นล่าง ผู้ช่วยหลี่พิงอยู่ข้างๆรถและกำลังหาว ท่าทางของเขาดูง่วงเหงาหาวนอน ภายในไม่กี่วินาทีที่เสิ่นหยินอู้เห็นเขา ผู้ช่วยหลี่ง่วงนอนมากจนเขาหาวติดต่อกันถึงสองครั้ง เมื่อเขากำลังจะหาวครั้งที่สาม ทันใดนั้นเขาก็เห็นเสิ่นหยินอู้ที่เดินลงมาชั้นล่างพร้อมกับลูกๆสองคน เขาหยุดหาวและหายง่วง เขาเดินเข้าไปหาเธออย่างตื่นตัวกว่าเดิมเป็นร้อยเท่าในทันที จากนั้นก็เรียกเธอเสียงดัง: "คุณหนูเสิ่น สวัสดีตอนเช้าครับ” เสิ่นหยินอู้: "..." เธอมีสิ่งที่อยากจะพูด หลี่มู่ถิงเดินไปไม่กี่ก้าวและขวางทางของเธอไว้ จากนั้นก็พูดอย่างตื่นเต้นว่า: "คุณหนูเสิ่น ผมไม่คิดว่า
Last Updated : 2024-10-14คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 631
อย่างไรก็ตาม เสิ่นซือเหนียนไม่ได้ก้าวไปข้างหน้าและยังคงยืนอยู่ที่เดิมด้วยความลังเล “น้องสาวของลูกขึ้นรถแล้ว ลูกกังวลอะไรจ๊ะ? เราทิ้งน้องสาวของลูกไว้ตามลำพังไม่ได้หรอกนะ” หลังจากพูดจบ เสิ่นหยินอู้ก็จูงมือของซือเหนียนแล้วเดินขึ้นไปบนรถ การกระทำของฉินเย่ที่อุ้มเหมิงเหมิงขึ้นมาบนรถอย่างหน้าเฉยควบคุมเธอได้อยู่หมัดจริงๆ ตราบใดที่เขาพาเด็กๆไปด้วย เธอก็ไม่มีทางที่จะทิ้งลูกๆของเธอไปได้ หลังจากที่เห็นเธอขึ้นมาบนรถ ฉินเย่ก็ยกริมฝีปากบางของเขาขึ้น จากนั้นครู่หนึ่ง เขาก็อุ้มเสิ่นเหมิงเหมิงขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนของเขา วันนี้เขาไม่ได้ขับรถเอง มีคนขับอยู่ข้างหน้า หลังจากที่เธอกับเสิ่นซือเหนียนขึ้นรถแล้ว หลี่มู่ถิงซึ่งรออยู่ด้านนอกรถก็ขึ้นรถตามไปด้วย หลังจากที่หลี่มู่ถิงขึ้นรถ สายตาของเขาก็ไม่สามารถละออกไปจากเสิ่นหยินอู้และเด็กๆทั้งสองได้เลย เขาตกใจมากในตอนที่รู้ว่าเด็กสองคนนี้เป็นลูกของประธานฉิน ฉินเย่ที่เป็นเช่นก่อนหน้านี้ เขาคิดว่าประธานของเขาอาจจะต้องแก่ตายตามลำพัง แต่ตอนนี้เขามีลูกแฝดชายหญิงอย่างละคน นั่นทำให้เขาตกตะลึงเป็นอย่างมาก และที่สำคัญที่สุดคือ ว่าที่ภรรยาของประธานเป็นคนหน้
Last Updated : 2024-10-15คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 632
"อืม" ฉินเย่ตอบอย่างเย็นชา “ถ้างั้นประธานฉิน... ในเมื่อคุณหนูเสิ่นไปที่สถานีรถไฟใต้ดินแล้ว เรากลับไปที่บริษัทกันเถอะครับ ช่วงนี้มีเรื่องมากมายเกิดขึ้นในบริษัท ถ้าไม่ไปจัดการ…” หลี่มู่ถิงไม่ได้พูดประโยคสุดท้ายต่อ แต่ฉินเย่ก็เข้าใจได้ด้วยตัวเอง มุมปากบางของเขาค่อยๆเป็นเส้นตรง และในที่สุดเขาก็ละสายตาออกไปแล้วพูดว่า "ไปที่บริษัท" - เสิ่นหยินอู้เข้าไปในสถานีรถไฟใต้ดินได้สักพัก เธอก็อดไม่ได้ที่จะหันกลับไปมองข้างหลัง เมื่อพบว่าไม่มีใครตามมา เธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่ในขณะเดียวกันก็ดูเหมือนจะแอบผิดหวังอยู่ในใจเล็กๆ แต่ในไม่ช้า อารมณ์อันเล็กน้อยนี้ก็ถูกเธอกำจัดไป และเธอก็รีบไปซื้อตั๋ว หลังจากถึงบริษัท เสิ่นหยินอู้ไม่มีอารมณ์ที่จะทำงานเลย แม้แต่ในระหว่างการประชุม เธอก็ยังสติหลุดลอยออกไป หลังจากเสร็จสิ้นการประชุมด้วยความมึนงง ขณะที่อู๋อี้ไห่ตามหลังเสิ่นหยินอู้ออกไป เขาก็อดไม่ได้ที่จะก้าวไปข้างหน้าเพื่อขวางเธอไว้ “ผมว่านะเถ้าแก่ สองวันที่ผ่านมาคุณมีเรื่องไม่สบายใจใช่ไหม?” เมื่อได้ยิน เสิ่นหยินอู้ก็ชะงักไป แต่เธอไม่ได้ตอบคำถามของเขา “เถ้าแก่ มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า?” อู๋อี้
Last Updated : 2024-10-15คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 633
เดิมทีเขาพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องความสัมพันธ์ของเธอ แต่หลังจากพูดถึงเรื่องลูกแล้ว ความสนใจของอู๋อี้ไห่ก็เปลี่ยนไปในทันที “เถ้าแก่ ลูกแฝดของคุณเป็นหญิงหรือชายหรอครับ?” เสิ่นหยินอู้มองเขาอย่างเรียบเฉย "เพื่อนของฉัน" อู๋อี้ไห่: "ครับครับ เพื่อนคุณ งั้นฝาแฝดที่เพื่อนของคุณคลอดออกมาเป็นเด็กผู้ชายหรือเด็กผู้หญิงครับ?" “มันสำคัญหรอว่าจะเป็นเด็กผู้ชายหรือเด็กผู้หญิง?” “สำคัญสิครับ ผมอยากรู้นี่” “...แฝดชายหญิง” “ว้าว งั้นถ้าประธานฉินแย่งไปได้ เขาก็จะได้ไปทั้งลูกชายแล้วก็ลูกสาวสิ?” เสิ่นหยินอู้: "อดีตสามีของเพื่อนฉัน" “ครับครับ อดีตสามีของเพื่อนคุณ ผมพูดผิด พูดผิดน่ะครับ” “แต่ว่าประธาน...ทำไมเพื่อนของคุณถึงคิดว่าอดีตสามีของเธอต้องการแย่งลูกไปจากเธอแทนที่จะคิดว่าเขาอยากเลี้ยงลูกด้วยกันกับเธอล่ะครับ?” “เลี้ยงด้วยกัน คุณล้อเล่นเหรอ? เรื่องนี้มันเป็นไปไม่ได้เลย” “มันต้องมีเหตุผลสินะ ทำไมเป็นไปไม่ได้ล่ะครับ?” อู๋อี้ไห่เลิกคิ้วแล้ววิเคราะห์: “อดีตสามีของคุณ ไม่สิ อดีตสามีของเพื่อนคุณเก่งมากเลยสินะ? เขามีทั้งสถานะในสังคมและตำแหน่งที่สูงส่ง ถ้ามีเขามาช่วยเลี้ยงดูลูกๆ มันคงจะเป็นเรื่
Last Updated : 2024-10-15คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 634
อู๋อี้ไห่: "นี่นี่ เถ้าแก่ ผมก็คิดว่าคุณไม่ได้สนใจเลยสักนิด ที่แท้คุณก็ยังฟังอยู่" เสิ่นหยินอู้: "..." เธออดทน อดทนซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ในที่สุดก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป และพูดกับอู๋อี้ไห่ว่า: "ผู้จัดการอู๋ คุณอยากโดนไล่ออกไหม?" “ไม่ครับ ไม่ ผมแค่ล้อเล่นเพื่อคลายเครียดเอง ถ้าคุณตอบกลับ ผมก็รู้ว่าคุณกำลังฟังอยู่”เมื่อเห็นว่าสีหน้าของเสิ่นหยินอู้ไม่ดีอย่างรุนแรง อู๋อี้ไห่จึงทำได้เพียงพูดว่า: "เอาล่ะๆ ผมจะพูดต่อ" “ในตอนนั้นทุกคนคิดว่าพวกเขาทั้งสองกำลังจะหมั้นกัน เพราะแม้กระทั่งวันหมั้นก็ได้ประกาศออกมาแล้ว และคนในแวดวงต่างก็โพสต์คำเชิญเข้าร่วมงานกันหลายคนเลยด้วย” เมื่อได้ยิน คิ้วที่ของเสิ่นหยินอู้ก็ขมวดเล็กน้อย "แล้วไงต่อ?" “เถ้าแก่อย่าเพิ่งเร่งครับ ฟังผมให้จบก่อน” เสิ่นหยินอู้: "..." เธอไม่ได้เร่ง “ต่อมา หลายๆคนได้รับคำเชิญ แม้แต่ภายสถานที่จัดงานหมั้นก็ถูกถ่ายภาพไว้แล้ว ในเวลานั้น ทั่วทั้งหลานเฉิงแพร่ข่าวลือเรื่องที่ว่าทั้งสองกำลังจะหมั้นกัน แค่เพียงรอวันหมั้นที่กำลังจะมาถึง ถึงขั้นมีนักข่าวมามุงอัดกันอยู่ที่ประตูบ้านของตระกูลฉินเพียงเพื่อจะถามเกี่ยวกับเรื่องการหมั้นหมาย แต่เดาส
Last Updated : 2024-10-15
Latest chapter
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 862
ขณะที่ทั้งสามคนกำลังคุยกัน พวกเขาก็เดินไปที่ประตู ดังนั้นเสียงของพวกเขาจึงดังลอดผ่านประตูเข้าไปถึงหูของเสิ่นหยินอู้ได้อย่างชัดเจน เสิ่นหยินอู้ชะงักไปชั่วคราว เธอเงยหน้าขึ้นมองฉินเย่ กดเสียงลงแล้วพูดว่า "ฉันต้องออกไปแล้ว ไม่งั้น..." คำพูดของเธอถูกขัดจากการที่ฉินเย่โน้มตัวเข้าไปหาเธออย่างกะทันหันลมหายใจที่ร้อนรุ่มของฉินเย่กระทบเข้ากับใบหน้าของเธอ ออร่าของเขาปกคลุมเธอเธอไว้ และริมฝีปากบางแนบกดลงไปบนมุมปากของเธอ เสียงของเขาแหบห้าว: "ขอจูบอีกที" ทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็จูบเธออีกครั้งในทันทีโดยไม่รอให้ได้ทันเธอโต้ตอบอะไรทั้งนั้น "อื้อ" เสิ่นหยินอู้ยังไม่ทันได้ผลักเขาออกไปก็ถูกเขาจูบอีกครั้ง เธอส่งเสียงออกมาโดยไม่รู้ตัว แต่เธอก็ตระหนักได้ว่าเสียงที่เธอเปล่งออกมาอาจทำให้คนที่อยู่นอกประตูได้ยินเข้า ดังนั้นเธอจึงรีบกลั้นเสียงนั้นไว้ในลำคอ เธอยื่นมือออกไปขวางไว้ระหว่างหน้าอกของฉินเย่ด้วยท่าทางที่ตื่นตระหนกเล็กน้อย เขาที่ช่างกล้าจริงๆ เขายังทำอะไรเช่นนี้ได้ในขณะที่เด็กๆกับหลี่มู่ถิงมาตามหาเธอ... เนื่องจากเด็กๆอยู่ข้างนอก เสิ่นหยินอู้จึงไม่กล้าแม้แต่จะดิ้นขัดขืนเพราะกลัวว่าพวกเขาจะไ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 861
“ก่อนออกเดินทาง เหมิงเหมิงกับเหนียนเหนียนถามฉันว่าพวกเขาจะได้เจอคุณเมื่อไร”เสิ่นหยินอู้พิงอยู่ในอ้อมแขนของเขาและพูดเบาๆ "อืม" ฉินเย่ตอบแล้วพูดว่า: "พวกเขาน่ะ ผมว่าจะไม่ไปเจอ" เมื่อได้ยิน เสิ่นหยินอู้ก็เงยหน้าขึ้นจากอ้อมแขนของเขาด้วยท่าทางสับสน: "ทำไมล่ะ? คุณมาหาฉันแล้ว แล้วทำไมไม่ไปเจอพวกเขาด้วยเลยล่ะ?" ฉินเย่ก้มหน้าลง มองเธอด้วยสายตาที่จริงจัง แล้วสัมผัสริมฝีปากสีแดงของเธอเบาๆ "ไว้รอผมกลับไปค่อยเจอ แต่ผมหวังว่าเมื่อถึงเวลานั้น... ในตอนที่เจอกันอีกครั้ง พวกเขาจะเปลี่ยนคำเรียกผม โอเคไหม?” เสิ่นหยินอู้กัดริมฝีปากล่างและไม่ตอบอะไร “ยังไม่ยอมอีกเหรอ?” เขาสัมผัสหน้าผากของเธออย่างอ่อนโยนแล้วพูดด้วยน้ำเสียงแหบห้าวและต่ำ “คุณให้ผมจูบมานานขนาดนี้แล้ว ทำไมถึงยังไม่ยอมอีกล่ะ?” เดิมทีเขารู้สึกหึงหวงเล็กน้อยที่รู้สึกว่าเขายังต้องแข่งกับโม่ไป๋อยู่ แต่หลังจากการจูบครั้งนี้ ความหึงหวงภายในใจของฉินเย่ก็หายไปในทันที เพราะเขาสัมผัสได้ถึงการตอบสนองและความไว้วางใจของเธอ ตอนนี้เพียงแค่ต้องรอให้เขาจัดการเรื่องทางนี้ให้เสร็จ และหลังจากที่กลับไป พวกเขาสี่คนก็สามารถอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 860
แต่ดูเหมือนว่าคนๆนั้นจะสัมผัสได้ถึงเจตนาของเธอ และก่อนที่เธอจะกรีดร้องออกมา เขาก็เอื้อมมือออกไปปิดปากของเธอไว้ "อื้อ" ดังนั้นเสียงร้องของเสิ่นหยินอู้จึงกลายเป็นเสียงที่อุดอู้ขึ้นมาทันที ภายในห้องไม่ได้เปิดไฟ มีแต่ความมืดมิด บวกกับหลังจากที่เธอเข้ามา ประตูก็ถูกปิดลง เธอมองเห็นเพียงร่างสูงร่างหนึ่งตรงหน้าเธอผ่านแสงสลัวๆที่ส่องมาจากด้านนอกหน้าต่าง เสิ่นหยินอู้ไม่สามารถบอกได้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร แต่มือและเท้าของเธอถูกพันธนาการเอาไว้ และเธอไม่สามารถขยับได้ จนกระทั่งบุคคลนั้นปล่อยมือของเขาที่ปิดปากของเธอไว้เสิ่นหยินอู้คิดจะใช้โอกาสนี้ในการร้องออกมา แต่คนตรงหน้าเธอก็รวดเร็วกว่า เขาโน้มตัวลงมาและจูบเธอ ลมหายใจอุ่นๆที่หนักหน่วงกระทบเข้ากับใบหน้าของเสิ่นหยินอู้ และในที่สุดเสิ่นหยินอู้ก็รับรู้ได้ถึงออร่าของอีกฝ่ายอย่างชัดเจนในขณะนี้ นี่มัน…… ความประหลาดใจแวบขึ้นมาในหัวใจของเธอ และก่อนที่เธอจะทันได้ตอบสนองอะไรอื่น เธอก็รู้สึกว่าอีกฝ่ายดันฟันของเธอให้แยกจากกัน ทำให้จูบนั้นลึกซึ้งยิ่งขึ้น ขณะที่พวกเขานัวเนียกัน ลมหายใจของพวกเขาล้วนมีแต่กลิ่นของทั้งคู่ เสิ่นหยินอู้ยังได้กลิ่นบุหรี่ที
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 859
ดังนั้นการทานอาหารมื้อนี้ก็เป็นไปตามที่เสิ่นหยินอู้คาดไว้ เมื่อพวกเขากินเกือบเสร็จแล้ว แล้วก็จนอาหารเย็นชืดหมดแล้ว ฉินเย่ก็ยังไม่มาปรากฏให้เห็น ยังเหลือเวลาอีกหนึ่งชั่วโมงก่อนที่พวกเขาจะต้องเดินทางไปสนามบิน เสิ่นหยินอู้พาเด็กน้อยทั้งสองคนขึ้นไปชั้นบน หลังจากเข้าไปในห้องแล้ว เหมิงเหมิงก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า: "หม่ามี๊คะ ลุงเย่มู่อยู่ไหนล่ะคะ? เขาจะกลับมาเมื่อไร?" เสิ่นหยินอู้ตอบคำถามของเธอแบบเดียวกันกับที่หลี่มู่ถิงตอบเธอ “หม่ามี๊ก็เหมือนลุงหลี่มู่ถิงจ๊ะ ยังไม่รู้เลย เขาไม่ได้บอกหม่ามี๊ว่าเขาจะไปทำอะไร แน่นอนว่าหม่ามี๊ไม่รู้หรอกว่าเขาจะกลับมาเมื่อไร” หลังจากได้ยิน เหมิงเหมิงก็ร้อง อ่า ออกมาเบาๆ เธอขมวดคิ้วราวกับรู้สึกเป็นไม่สบายใจเพราะเรื่องนี้ “ถ้างั้นหม่ามี๊คะ ลุงเย่มู่คงจะไม่ได้จะไม่กลับมาแม้แต่ตอนเราไปสนามบินใช่ไหมคะ? แปลว่าวันนี้เราก็จะไม่ได้เจอลุงเย่มู่แล้วหรอคะ?” เนื่องจากเธอไม่ต้องการให้เด็กๆทั้งสองคนมีความหวังมากเกินไป เสิ่นหยินอู้จึงพูดว่า: "อืม ก็อาจจะเป็นแบบนี้ ลุงเย่มู่มีเรื่องหลายอย่างที่ต้องทำ เดี๋ยวเขาจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วเขาจะกลับไปหาเราที่จีน” หากพู
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 858
แม้ว่าในที่สุดเขาก็พบเธอ แต่ใครจะกล้ารับประกันกับสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้นได้? "พอได้แล้ว" เมื่อเห็นเธอกัดริมฝีปากล่างและคิดจะพูดอะไรอื่นอีก ฉินเย่ก็เอามือใหญ่โอบไปที่เอวบางของเธอ "ไม่ต้องคิดแล้ว ในเมื่อผมเลือกที่จะอยู่ นั่นก็หมายความว่าผมมั่นใจ" “แต่... เรื่องพวกนี้ไม่ใช่เรื่องที่คุณควรทำตั้งแต่แรกนะ” “นั่วนั่ว” ฉินเย่เรียกชื่อเธอด้วยเสียงแผ่วเบา “การจะทำอะไรสักอย่างน่ะ ไม่มีคำว่าควรหรือไม่ควร มีแต่เต็มหรือไม่เต็มใจเท่านั้นแหละ” “ถ้าคุณรู้สึกเสียใจกับเรื่องที่ผมจะอยู่ที่นี่จริงๆ งั้นหลังจากที่ผมกลับไปที่จีนแล้วก็ลองคิดเรื่องที่จะเปลี่ยนสถานะให้ผมดูดีกว่าไหม?” เสิ่นหยินอู้เข้าใจในทันทีว่าเขาหมายถึงเรื่องการเรียกชื่อ เขาต้องการให้เด็กทั้งสองหยุดเรียกเขาว่าลุงเย่มู่และเรียกเขาว่าพ่อแทน หรือจะบอกว่า ที่เขาทำมามากขนาดนั้นก็เพียงเพื่อความปรารถนาเล็กๆน้อยๆเช่นนี้งั้นหรอ? เมื่อเธอคิดได้เช่นนั้น เสิ่นหยินอู้ก็นิ่งไป แล้วพูดว่า "คุณจะไม่บอกพวกเขางั้นหรอ?" ริมฝีปากของฉินเย่โค้งขึ้นเล็กน้อย เขาไม่ได้ตอบกลับคำพูดของเธอ หลังจากนั้นไม่นานเขาก็พูดเบาๆว่า: "ครั้งนี้ ผมจะไม่ไปเจอพวกเข
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 857
คำพูดทางจิตวิทยาเช่นนี้... ถ้าเขาบอกว่าเขาชอบลุงโม่ไป๋มากกว่า ถึงตอนนั้น... เมื่อคิดเช่นนั้น เสิ่นซือเหนียนก็พูดว่า: "ลุงโม่ไป๋อยู่กับพวกเรามานานกว่า" เมื่อได้ยิน ฉินเย่ก็กลั้นหายใจ "ถ้างั้น……" “แต่ลุงเย่มู่มาดูไลฟ์สดของเราบ่อยๆแล้วก็ให้รางวัลเราตลอดเลยด้วย” คำพูดประโยคหลังทำให้หัวใจที่กำลังจมดิ่งลงไปของฉินเย่ลอยกลับขึ้นมาอีกครั้ง เดิมทีเขาคิดว่าตามความคิดของซือเหนียน เขาคงจะหมดโอกาสแล้ว แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าคำพูดของซือเหนียนจะเปลี่ยนไป ซึ่งมันไม่ต่างกับเป็นการทำให้หัวใจของฉินเย่ลุกเป็นไฟ "แล้วไงต่อ?" ฉินเย่ยังคงรู้สึกประหม่ามากในขณะที่เขาถามคำถามนี้ออกมา เขาไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งเขาจะสนใจความคิดของเด็กคนหนึ่งมากขนาดนี้ เพราะกลัวว่าเด็กคนนี้จะไม่เลือกเขาแต่ไปเลือกคนอื่นแทน "ก็……"เสิ่นซือเหนียนจงใจพูดเสียงยาว เมื่อเห็นว่าการหายใจของฉินเย่ดูเหมือนจะติดๆขัดๆขึ้นมา เขาก็คิดว่ามันค่อนข้างน่าขันเล็กน้อย เขาจงใจเอียงศีรษะแล้วพูดว่า: "ลุงเย่มู่กับลุงโม่ไป๋เสมอกันครับ" เสมอกัน? ฉินเย่ตกตะลึง “เสมอกันงั้นเหรอ?” “ลุงเย่มู่ หรือว่าลุงคิดว่าลุงจะแพ้ลุงโม่ไป๋เหรอครั
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 856
“ซือเหนียนคิดว่าลุงเย่มู่มีคุณสมบัติมากพอที่จะมาเป็นพ่อของซือเหนียนกับเหมิงเหมิงไหม?” เขาถามว่ามีคุณสมบัติมากพอหรือไม่ ไม่ใช่ยินยอมหรือไม่ แม้ว่าเสิ่นซือเหนียนจะยังเด็ก แต่ความรู้ที่เขาได้เรียนมาก็มากมายพอสมควร ดังนั้นเขาจึงเข้าใจความหมายของคำพูดที่ฉินเย่พูดได้อย่างรวดเร็ว เขาตกตะลึงอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะพูดว่า "เอ่อ...ต้องดูว่าหม่ามี๊จะยอมหรือไม่ยอมครับ" “ลุงเย่มู่หมายความว่า ถ้าไม่เกี่ยวกับหม่ามี๊ เอาแค่ความเห็นของเหนียนเหนียนเองที่เป็นความคิดที่จากใจจริงที่สุด เหนียนเหนียนคิดว่าลุงเย่มู่มีคุณสมบัติมากพอที่จะมาเป็นพ่อของเหนียนเหนียนกับเหมิงเหมิงไหม?” เสิ่นซือเหนียน: "..." "ไม่ต้องกลัว" มือใหญ่ของฉินเย่วางลงบนไหล่ของเขาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน: "แค่พูดความจริงก็พอ" สิ่งที่ซือเหนียนต้องการจะพูดอาจทำให้ฉินเย่ไม่พอใจจริงๆ แม้ว่าลุงเย่มู่จะทำอะไรให้พวกเขามากมายในช่วงที่ผ่านมานี้ บวกกับที่ก่อนหน้านี้เขาเข้ามาดูพวกเขาในห้องไลฟ์สดเสมอ ความยิ่งใหญ่ของชื่อ 'ลุงเย่มู่เฉิน' ยังคงทรงพลังมากสำหรับเด็กน้อยสองคน ตัวอย่างเช่น คนแปลกหน้าคนหนึ่ง แม้ว่าจะเป็นพ่อแท้ๆของพวกเขา แต่หากไม่มีฉา
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 855
จากคำอธิบายของเสิ่นหยินอู้ เด็กน้อยทั้งสองเชื่อว่าตอนนี้โม่ไป๋กำลังป่วยอยู่ และจะดีขึ้นในอนาคต จนกว่าจะถึงตอนนั้น เขาจะยังคงเป็นลุงโม่ไป๋ของพวกเขา หลังจากได้รู้เรื่องนี้ เห็นได้ชัดว่าเด็กน้อยทั้งสองมีความสุขมาก ในเวลานี้ฉินเย่เข้ามาพอดี ทั้งสองจึงเข้าไปเกาะแกะเขา แน่นอนว่าเด็กน้อยทั้งสองยังคงเรียกเขาว่าลุงเย่มู่ เสิ่นซือเหนียนน่ะไม่เท่าไร แต่เสิ่นเหมิงเหมิงกลับไม่คิดอะไรเลย เธอถึงกับเอื้อมมือไปทางฉินเย่เพื่อที่จะให้เขาอุ้ม ฉินเย่ไม่ได้คิดอะไร เมื่อเห็นว่าเธอต้องการให้เขาอุ้ม เขาก็คุกเข่าลงไปหาเธอ เสิ่นหยินอู้เห็นเช่นนั้นจึงรีบเดินเข้าไป “เหมิงเหมิง ลุงเย่มู่ยังบาดเจ็บอยู่” เพียงประโยคเดียวมันก็ทำให้เหมิงเหมิงหยุดการกระทำของเธอลง และมองไปที่ฉินเย่อย่างว่างเปล่า จากนั้นจึงรีบดึงมือของเธอกลับมา จู่ๆเด็กสาวตัวน้อยก็หยุดพูด และถึงกับถอยหลังไปสองก้าวเพื่อเลี่ยงไม่ให้ฉินเย่แตะต้องเธอได้ การกระทำของเธอทำให้ฉินเย่ตกตะลึงเล็กน้อย หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาก็ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า "มันเป็นแค่แผลเล็กๆน้อยๆเอง อีกอย่าง เธอยังตัวเล็กขนาดนี้ คงไม่ทำให้แผลของผมแย่ลงหรอกมั้ง?" เ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 854
หลังจากได้ยินเช่นนั้น หลี่มู่ถิงก็พูดเสริมในทันที: "ใช่ครับ คุณหนูเสิ่น ประธานฉินพูดถูก การไม่มีข่าวอะไรเลยเป็นเรื่องที่ดีที่สุด สบายใจเถอะครับ เราจะตรวจสอบต่อไป ถ้ามีโอกาสช่วยเขาออกมา เราก็จะทำอย่างเต็มที่แน่นอน” แม้ว่าพวกเขาจะพยายามปลอบใจเธออย่างเต็มที่ แต่อารมณ์ของเสิ่นหยินอู้ก็ไม่ดีขึ้นเลย เธอเอนตัวพิงไปกับหน้าต่างและมองไปในที่ไกลๆด้วยความสงบ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆเรื่องถึงกลายมาเป็นเช่นนี้ได้ ในตอนแรกทุกคนต่างก็ยังใช้ชีวิตตามปกติของตัวเองอยู่เลยแท้ๆ แต่จู่ๆเรื่องก็กลับร้ายแรงขึ้นมาเช่นนี้“หม่ามี๊ เป็นอะไรไปหรอคะ?” เสียงของเด็กน้อยทั้งสองดังมาจากด้านหลัง ดึงเสิ่นหยินอู้ให้กลับมามีสติอีกครั้ง เมื่อเธอได้สติ เธอก็เห็นเด็กน้อยสองคนมองเธอด้วยความเป็นห่วง “เหมิงเหมิง เหนียนเหนียน”พวกเขาทั้งสองเดินเข้าไปหาเธอพร้อมๆกันและกอดเธอไว้ “หม่ามี๊คะ ช่วงนี้หม่ามี๊ดูไม่แฮปปี้เลยนะคะ” ใช่สิ เธอออกมาแล้ว แต่ทำไมเธอถึงยังไม่มีความสุขล่ะ อาจเป็นเพราะเรื่องราวยังไม่ได้คลี่คลายลงอย่างสมบูรณ์ แต่ต่อหน้าลูกๆทั้งสอง เสิ่นหยินอู้ไม่สามารถแสดงออกมาให้ชัดเจนเกินไปได้ ดังนั้นเ
