บททั้งหมดของ คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง: บทที่ 431 - บทที่ 440

ตอนที่มาถึงโรงแรมนั้นยังเช้าอยู่ เสิ่นหยินอู้จองห้องสวีทหนึ่งห้อง เช็คอินเป็นเวลาครึ่งเดือน หลังจากทุกๆอย่างเรียบร้อยแล้ว พนักงานของโรงแรมก็พาเธอขึ้นไปชั้นบน “คุณผู้หญิงคะ ห้องสวีทที่จองไว้มีสระว่ายน้ำกลางแจ้งเป็นของตัวเอง แต่เนื่องจากตอนนี้เป็นฤดูหนาว สระว่ายน้ำจึงไม่เปิดให้ใช้งาน อีกทั้งคุณผู้หญิงพาเด็กมาด้วยสองคนด้วย ดังนั้นการไม่เปิดใช้งานจึงเป็นทางที่ดีที่สุดค่ะ” "ค่ะ" เสิ่นหยินอู้พยักหน้าด้วยความซาบซึ้งที่อีกฝ่ายให้คำเตือนอย่างระมัดระวัง "เข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณค่ะ" สภาพห้องสวีทของโรงแรมดีมาก เมื่อเปิดประตูแล้วเดินเข้าไปจะมีกลิ่นหอมจางๆ ไม่มีกลิ่นความชื้นในอากาศ พนักงานเดินเข้าไปเช็คสิ่งอำนวยความสะดวกและสระว่ายน้ำที่พูดถึงเมื่อครู่ จากนั้นจึงออกไปหลังจากที่แน่นอนแล้วว่าไม่มีปัญหาอะไรภายในห้อง เสิ่นหยินอู้หยิบสิ่งที่เธอต้องการออกมาและจัดวางให้เรียบร้อย เด็กผู้ชายตัวเล็กทั้งสองคนป้วนเปี้ยนอยู่ข้างๆเธอ เมื่อเธอหยุด พวกเขาก็หยุดตาม จากนั้นทั้งสองก็นั่งลงบนตักของเธอ จากนั้นก็เงยหน้าเล็กๆนั้นแล้วถามเธอ “แม่ฮะ แม่ทะเลาะกับป้าลี่ซือมาหรอฮะ?” เสิ่นหยินอู้ไม่อยากให้ลูกๆรู้ว่

ฉินเย่ออกจากร้านอาหารด้วยสีหน้าบูดบึ้ง เดิมทีเขาคิดว่าจะให้เธอคนนี้พาผู้หญิงคนนั้นมาที่นี่ คิดไม่ถึงเลยว่า... เมื่อดูจากการเลี่ยงสายตาของเธอ เขาคิดว่าเธออาจจะไม่บอกเรื่องของเขากับเธอคนนั้นด้วยซ้ำ ฉินเย่หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วโทรออก “ตรวจสอบคนๆหนึ่งให้ผมหน่อย” เมื่อเฉียวลี่ซือได้สติและเดินตามเขาออกไป ร่างของฉินเย่ก็หายไปแล้ว เธอทำได้เพียงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วติดต่อฉินเย่ โทรศัพท์ดังอยู่ครู่หนึ่ง อีกฝ่ายจึงรับสาย “คุณผู้ชายฉิน เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่คะ? เพราะเพื่อนของฉันไม่มา คุณก็เลยโกรธเหรอ? ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะโกหกคุณจริงๆ เมื่อคืนนี้เพื่อนของฉันย้ายไปอยู่ด้วยกันกับแฟน ต่อหน้าแฟนของเธอ ฉันไม่กล้าที่จะพูดถึงเรื่องของ...” ก่อนที่เธอจะพูดจบ ที่ปลายสายก็มีเสียงเบรกกะทันหันดังขึ้น ซึ่งมันทำให้เธอตกใจ “คุณผู้ชายฉิน คุณผู้ชายฉิน คุณไม่เป็นไรนะคะ?” หลังจากที่อีกฝ่ายสงบลง เป็นเวลาเนิ่นนาน เสียงที่เย็นชาราวกัยน้ำแข็งของชายคนนั้นก็ดังขึ้น เขากัดฟันพูด "แฟนเหรอ?" เฉียวลี่ซืออยู่ในอาการตกใจและพยักหน้าโดยไม่รู้ตัว “ใช่ค่ะ เป็นแฟน...” ตู๊ด--- โทรศัพท์

นี่มันอะไรกัน?เสิ่นหยินอู้คิดว่าเธอได้ยินผิด เถ้าแก่เสิ่น? ตรวจสอบ? ท่าทีการแสดงความเคารพของอีกฝ่ายทำให้เสิ่นหยินอู้สับสน ทันใดนั้นสิ่งที่ตัวแทนพูดไว้ก่อนหน้านี้ก็แวบขึ้นมาในหัวของเธอ สายตาของเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย เจ้านายกับอดีตภรรยาที่ตัวแทนพูดถึงคงไม่ได้หมายถึงเธอกับฉินเย่ใช่ไหม? นามสกุลเสิ่น ไปต่างประเทศ และถึงขั้นไม่สามารถติดต่อได้ ทำไมถึงรู้สึกว่ามันบังเอิญได้ขนาดนี้ เมื่อกี้นี้พวกเขาเห็นบัตรประชาชนของเธอ แล้วก็เรียกเธอว่าเถ้าแก่อีก แม้ว่าเธอจะไม่อยากที่จะเชื่อ แต่เสิ่นหยินอู้ก็ยังคงมองไปที่ตัวแทนและพูดอย่างจริงจังว่า "ก่อนหน้านี้คุณพูดว่า คุณไม่สามารถติดต่อเจ้าของห้องนั้นได้ งั้นขอฉันดูเบอร์โทรศัพท์ที่ให้ไว้หน่อยได้ไหมคะ?" เมื่อได้ยิน สายตาของตัวแทนก็สับสนอย่างเห็นได้ชัด “เอ่อ เถ้าแก่เสิ่น เจ้าของห้องนั้น ไม่ใช่คุณหรอครับ?” ถึงจะพูดเช่นนั้น อีกฝ่ายก็ไปหาเบอร์โทรศัพท์นั้นอย่างเชื่อฟังและนำมายื่นให้กับเสิ่นหยินอู้ เสิ่นหยินอู้ตรวจสอบหมายเลขโทรศัพท์อยู่ครู่หนึ่ง และพบว่าหมายเลขบัญชีที่ตัวแทนให้มานั้นคือหมายเลขโทรศัพท์มือถือเดิมของเธอ อีกทั้งกรรมสิทธิ์ของห้องทั

ฉินเย่ซึ่งแต่เดิมยังคงไร้สีหน้าหรี่ตาลงหลังจากได้ยิน “ไม่อยู่ที่โรงแรมนี้แล้วงั้นหรอ? แล้วเธอไปไหนล่ะ?” “คุณผู้ชายฉิน เราไม่แน่ใจสำหรับเรื่องนี้ เธอเป็นเพียงแขกของโรงแรม และไม่ได้บอกเราว่าเธอจะไปที่ไหน” หลี่มู่ถิงพยักหน้าเห็นด้วย "นั่นก็จริง" "แต่ว่า..." เขาหรี่ตาลงและจ้องมองพนักงานต้อนรับด้วยความสงสัย "เธอออกไปแล้วจริงๆ หรือคุณตั้งใจปิดบังให้เธออยู่?" “ไม่ค่ะ ไม่ค่ะ เธอออกไปแล้วจริงๆ แล้วก็เพิ่งออกไปไม่นานก่อนที่คุณจะมา” หลังจากได้ยิน สีหน้าของฉินเย่ก็บึ้งตึงมากขึ้นไปอีก พอเขามา เธอก็จากไป ครั้งที่แล้วที่เขาไปบ้านผู้หญิงคนนั้น เธอก็บังเอิญไม่อยู่พอดี ครั้งนี้ก็เช่นกัน ทันทีที่เขามา เธอก็จากไป นี่เป็นเรื่องบังเอิญหรือเป็นความตั้งใจกันแน่? เมื่อคิดเช่นนั้น ฉินเย่ก็กวาดสายตาไปมองอีกฝ่ายแล้วถามอย่างเย็นชาว่า "เธอออกไปคนเดียวเหรอ?" พนักงานต้อนรับหลายคนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วมองหน้ากัน "ไม่ ไม่ใช่ค่ะ" ได้ยินดังนั้น ในที่สุดฉินเย่ก็ไม่สามารถควบคุมตัวเอง จากนั้นก็ยิ้มเยาะ เขาหันหลังกลับและเดินจากไป เขาไม่สามารถทนฟังสิ่งที่พนักงานต้อนรับจะพูดอีกต่อไป เมื่อเห็นเช่

เสิ่นหยินอู้ส่งข้อมูลส่วนตัวของตัวเองไปแล้ว แต่ฝ่ายตรงข้ามกลับไม่มีการตอบกลับมาเป็นเวลานาน และก็ไม่ได้บอกราคากับเธอเธอมองดูเวลา แล้วก็นึกถึงเสียงที่ได้ยินจากโทรศัพท์เมื่อกี้นี้ คิดว่าวันนี้เขาน่าจะยุ่งข้อมูลของตัวเองก็ได้ตรวจสอบแทบทั้งหมดแล้ว สิ่งที่สามารถขุดคุ้ยได้เธอก็ขุดคุ้ยมาหมดแล้ว ตรวจสอบต่อไป ก็คงจะไม่มีอะไรเพิ่มเติมขึ้นมา
สุดท้ายเสิ่นหยินอู้ก็ปิดโน้ตบุ๊ค แล้วลุกขึ้นไปอาบน้ำ
ดังนั้นจึงไม่ได้เห็นว่า หลังจากที่เธอไปอาบน้ำ ทนายซุนได้โทรหาเธอ รอจนเธออาบน้ำเสร็จออกมา ก็เห็นว่าทนายซุนได้ส่งข้อมูลที่เธอต้องการทั้งหมดมาให้แล้วข้อมูลยังไม่ได้เปิดดู แต่แค่เห็นสารบัญก็อดถอนหายใจไม่ได้ สมกับเป็นคนที่ทนายเซียวแนะนำมา
ประสิทธิภาพในการทำงานนี่น่าทึ่งจริงๆ
เธอไม่ได้ดูข้อมูลทันที แต่ตอบขอบคุณไปให้กับอีกฝ่าย แล้วขอให้เขาประเมินราคามา จากนั้นจึงเปิดดู
แม้จะเตรียมใจล่วงหน้าไว้แล้ว แต่เมื่อเธอเห็นทรัพย์สินในชื่อของตัวเอง เสิ่นหยินอู้ก็ยังคงตกใจกับจำนวนที่มหาศาล
เพราะไม่ใช่แค่ในหนานเฉิง เจียงเฉิง แต่ยังมีอีกหลายเมืองที่เธอมีอสังหาริมทรัพย์ และไม่ใช่อสังหาริมทรัพย์ธรรมดา
มีอสังหาริ