All Chapters of คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง: Chapter 421 - Chapter 430

"ธุรกิจ?""ใช่สิ เพื่อนฉันอยากมีธุรกิจของตัวเองนะ"ฉินเย่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยอย่างไม่น่าสงสัยไม่คิดเลยว่าวันหนึ่งเขาจะต้องมาฟังคนอื่นอธิบายทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับเธอจากปากของคนอื่นเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ฉินเย่ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเย้ยหยันในใจถึงแม้ว่าเขาจะเป็นเช่นนี้ แต่ฉินเย่ก็ยังคงสนใจเรื่องของเธออยู่ดี"เริ่มทำธุรกิจ?"ฉินเย่กุมมือวางไว้ที่หน้าตัก:"พวกคุณทำธุรกิจด้วยกันเหรอ?""ไม่ใช่"เฉียวลี่ซือส่ายหัว:"ฉันช่วยพ่อทำงานที่สนามบินน่ะ พ่อฉันไม่ให้ไปทำธุรกิจเอง หลังเรียนจบก็ให้ช่วยที่บ้านทำงาน ตอนนี้ก็กำลังเรียนรู้งานที่นั่นอยู่"ทว่าหลังจากที่เธอพูดพวกนี้จบแล้ว ฉินเย่ที่นั่งอยู่ตรงนั้นก็ไม่ได้มีปฏิกิริยาใดๆ เฉียวลี่ซือมองดูท่าทีเขา คิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเอ่ยปากขึ้นว่า: " เพื่อนฉันอยากเปิดบริษัทน่ะ"ตามคาดเมื่อเธอพูดถึงเรื่องของเสิ่นหยินอู้ คิ้วของฉินเย่ก็ขยับอีกครั้ง"เปิดบริษัทอะไร?"เฉียวลี่ซือพูดอย่างไม่ค่อยเข้าใจ: "อันนี้ฉันก็ยังไม่ค่อยแน่ใจ รู้มาแค่คร่าวๆเท่านั้น เรื่องอื่นยังไม่ได้ถามนะ "เธอรู้สึกแปลกๆ ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนจะสนใจเสิ่นหยินอู้มากเป็นเพราะเมื่อคืนหลัง

"หม่ามี๊ กอดๆ"เสิ่นหยินอู้ยังไม่ทันได้ตอบสนองอะไร เสิ่นเหมิงเหมิงก็ถูกมือใหญ่ดึงไป โม่ไป๋อุ้มเธอไปนั่งบนตักเขาแม้ว่าเสิ่นเหมิงเหมิงจะไม่ได้เข้าไปในอ้อมกอดหม่ามี๊แต่ก็คุ้นเคยกับอ้อมกอดของโม่ไป๋มาก เด็กน้อยเองก็ไม่รังเกียจ แถมยังซบลงไปในอ้อมกอดของเขาทันที พร้อมกับพูดด้วยเสียงที่อ่อนโยนว่า: "อาโม่ไป๋ หนูขอนอนในอ้อมแขนได้ไหมคะ?"โม่ไป๋เอื้อมมือไปแตะจมูกเล็กๆ ของเธอ"อยากนอนก็นอนสิ อาโม่ไป๋เคยไม่ให้เมื่อไหร่ล่ะ?""ขอบคุณค่ะอาโม่ไป๋"โม่ไป๋นึกบางอย่างได้ หันไปมองเสิ่นซือเหนียนที่นั่งอยู่อีกฝั่ง"เหนียนเหนียน มานั่งด้วยกันไหม"เสิ่นซือเหนียนน้อยนั่งอยู่ตรงนั่น เพราะเขาไม่ยิ้มและไม่ได้ทำท่าทางน่ารัก เขาจึงดูเก็บตัวเล็กน้อยในเมื่อโม่ไป๋หันมาชวนเขา เสิ่นซือเหนียนก็เอ่ยขอบคุณ ก่อนจะปฏิเสธอย่างสุภาพ"ขอบคุณฮะอาโม่ไป๋แต่ไม่เป็นไรฮะ"โม่ไป๋ถอนหายใจอย่างเสียใจ"หนูมักทำตัวไม่สนิทกับอาโม่ไป๋ทุกทีเลย"ไม่รอให้เสิ่นซือเหนียนคิดคำตอบด้วยตัวเอง เสิ่นหยินอู้ก็พูดแทนเขาว่า:"เขาเป็นคนที่มีนิสัยค่อนข้างเงียบน่ะ คุณก็รู้""อีกอย่างมีเหมิงเหมิงติดคุณยังไม่พออีกเหรอ?"โดนเด็กคนหนึ่งตามติดทั้ง

ดูรอบๆแล้ว เสิ่นหยินอู้ค่อนข้างพอใจกับโรงเรียนนี้พอสมควร บรรยากาศในห้องเรียนเด็กๆก็ดีมาก ครูชัดและละเอียดดี ที่สำคัญคือเด็กๆให้ความร่วมมือ ดูโดยรวมทุกด้านแล้วคือดีหมดเลยดูไประดับหนึ่งแล้ว เสิ่นหยินอู้ไม่ได้เอ่ยปากตกลงทันที พูดแต่ว่าขอกลับไปคิดก่อนผู้รับผิดชอบของโรงเรียนก็ตกลงอย่างรวดเร็วและให้ช่องการติดต่อกับเธอ"โรงเรียนของเราจะมีบริการรับส่ง แต่มีบางเรื่องที่ทางเราต้องแจ้งคุณล่วงหน้า ผู้ปกครองบางท่านไม่ค่อยสบายใจที่จะให้เด็กๆนั่งรถคันเดียวกัน ดังนั้นพวกเขาเลยมารับส่งเด็กๆด้วยตัวเอง หรือให้คนขับรถที่บ้านมารับส่งครับ""อืม เข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณค่ะ ฉันจะพิจารณาให้ดี""ครับ ครับ ทั้งสองท่านเดินทางปลอดภัยนะคะ หนูน้อยไว้เจอกันนะ"หลังจากขึ้นรถแล้วโม่ไป๋ก็ถามเธอ"เป็นไง?""ดูไม่เลวเลย แต่ฉันอยากดูที่อื่นอีก""ได้ ผมไปเป็นเพื่อน"หลังจากนั้นเสิ่นหยินอู้กับโม่ไป๋ก็ไปดูโรงเรียนสองสามแห่งในบริเวณใกล้เคียง ผลลัพธ์ไม่ค่อยน่าพอใจนัก บางแห่งมีปัญหาเรื่องสุขอนามัย บางแห่งมีปัญหาเรื่องอาหารดูจนเสร็จ เสิ่นเหมิงเหมิงก็เหนื่อยจนหลับในอ้อมแขนของโม่ไป๋เมื่อเห็นเธอหลับไปแล้ว เสิ่นหยินอู้เอ

เสิ่นหยินอุ้พาเด็กสองคนเข้าไปในบ้านเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังจากที่เธอไป โม่ไป๋ก็กวาดสายตามองไปที่เฉียวลี่ซือ"สถานการณ์วันนี้เป็นไง"โม่ไป๋ชิงถามขึ้นมาแบบนี้ทำเอาเฉียวลี่ซืองงไปเล็กน้อย"อะไร？"ดูเหมือนว่าเธอจะไม่เข้าใจว่าเขากำลังถามอะไรอยู่ โม่ไป๋เลยต้องเตือนสติเธอ: "เมื่อคืน"ได้ยินแล้ว สีหน้าของเฉียวลี่ซือก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย"เรื่องเมื่อคืนนี้ คุณรู้ได้อย่างไร? คงไม่ใช่เพราะหยินอู้บอกใช่ไหม? "พอคิดว่าโม่ไป๋รู้ว่าเมื่อคืนเธอไปแอบรอดูห้องผู้ชายคนหนึ่ง สีหน้าของเฉียวลี่ซือก็แย่ลงทันที อารมณ์ก็พลุ่งพล่านขึ้นมาอย่างอดไม่ได้"นี่เธอเป็นอะไร? ฉันบอกเธอแล้วนะว่าถึงเราจะอยู่ด้วยกัน แต่เราก็ยังมีสถานะอิสระกันเหมือนเดิม ไม่ควรยุ่งเรื่องของอีกฝ่ายไง ทำไมเธอต้องบอกเรื่องฉันให้คุณฟังด้วย?"ความรู้สึกไม่พอใจที่เต็มเปี่ยมทำเอาโม่ไป๋ชะงัก เขาไม่คิดว่าการลองเชิงของเขาจะสร้างปัญหาให้เสิ่นหยินอู้ขนาดนี้แต่……แค่คิดว่าต่อไปถ้าเฉียวลี่ซือยังคงพัวพันผู้ชายแซ่ฉินอยู่ล่ะก็ เขายิ่งไม่สามารถปล่อยให้เสิ่นหยินอู้และเฉียวลี่ซืออยู่ที่นี่ด้วยกันได้ไม่อย่างนั้นมีปัญหาแน่นอนเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ดว

เฉียวลี่ซือพยายามฝืนยิ้มให้เด็กทั้งสองคนทันทีเสิ่นหยินอู้มองไปที่ทั้งสองคน พอพวกเขาลุกขึ้นก็ยกมือขึ้นลูบหัวพวกเขา: "เหนียนเหนียน เหมิงเหมิง คืนนี้เป็นเด็กดีมาก กลับห้องไปพักสักแป๊บแล้วเก็บข้าวเก็บของนะ โอเคไหม"เฉียวลี่ซือที่อยู่ข้างๆ ได้ยินแบบนั้นก็ใบหน้าซีดกัดริมฝีปากล่างตัวเองเด็กสองคนได้ยินแบบนั้น ก็หันไปมองเสิ่นหยินอู้ทันที คงไม่คิดว่าสถานการณ์จะรุนแรงขนาดนี้ไม่คิดว่าวินาทีถัดมา เสิ่นหยินอู้จะยิ้มและพูดว่า:"พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนใหม่แล้วนะ "ได้ยินดังนั้น เด็กน้อยทั้งสองเลยวางใจและไปเก็บสัมภาระรอจนกว่าพวกเขาจะไป เสิ่นหยินอู้จึงค่อยๆกินข้าวที่เหลือในชามจนหมดเฉียวลี่ซือที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ตั้งแต่ที่เธอบอกให้เด็กทั้งสองเก็บกระเป๋าเดินทางก็นั่งอยู่ที่เดิมราวกับไร้จิตวิญญาณจนกระทั่งเสิ่นหยินอู้กินเสร็จและลุกขึ้นเก็บจาน เธอถึงได้สติกลับมารีบขอโทษหยินอู้"หยินอู้ ขอโทษนะ"สีหน้าเสิ่นหยินอู้พูดออกมาอย่างยิ้มๆนิ่งๆ: "ไม่เป็นไร แกนึกถึงฉันนี่เนอะ เดี๋ยวๆดึกๆฉันจะไปหาโม่ไป๋" จริงๆแล้วหลังจากที่เฉียวลี่ซือพูดออกไป เธอก็รู้สึกเสียใจทีหลัง แต่ตอนนี้ได้ยินว่าหยินอู้จะไปหาโม่