All Chapters of คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง: Chapter 401 - Chapter 410

ผู้ช่วยเกาหัว ทำไมถึงมาโทษเขาแล้วล่ะ แล้วเขาก็แค่ล้อเล่นเองไม่ใช่เหรอ? หลังจากที่ฟู่ถิงสือจากไป เสิ่นหยินอู้ก็ตอบสนอง เธอถอดเสื้อคลุมออก เมื่อเดินตามเขาไปก็ไม่เห็นใครอยู่แล้ว เธอทำได้เพียงย้อนกลับไปและเอาเสื้อคลุมของฟู่ถิงสือส่งให้กับพนักงานที่อยู่ตรงทางเข้า “สวัสดีค่ะ คุณช่วยฉันเอาเสื้อคลุมตัวนี้ไปคืนให้คุณผู้ชายฟู่หน่อยได้ไหมคะ?” เมื่อครู่นี้ที่ฟู่ถิงสือกับเสิ่นหยินอู้กำลังคุยกันอยู่ พนักงานที่อยู่หน้าประตูทางเข้าก็เฝ้าอยู่ที่นี่ และเมื่อเห็นพวกเขาพูดคุยกัน พวกเขาก็นินทาอยู่ในใจ มีข่าวลือว่าฟู่ถิงสือเป็นคนชั้นต่ำ เขาชอบเล่นกับผู้หญิงแบบไม่เลือกหน้า แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะต่ำช้าขนาดนี้ แค่เจอสาวสวยในงานนี้ก็เอาเสื้อคลุมให้กับเธอเสียแล้ว ในฐานะพนักงาน พวกเขาจะกล้ารับเสื้อคลุมของเสิ่นหยินอู้ได้อย่างไร ท้ายที่สุด นี่ก็เป็นสิ่งที่ฟู่ถิงสือมอบให้เธอ ซึ่งเป็นสัญญาณว่าเขาต้องการพัฒนาความสัมพันธ์กับเธอ “ไม่ ไม่ได้ครับคุณหนู ถ้าคุณผู้ชายฟู่มอบให้คุณ งั้นคุณนำมันไปคืนให้เขาเองจะดีกว่านะครับ” เสิ่นหยินอู้ "แต่ฉันไม่รู้ว่าเขาไปอยู่ที่ไหนแล้ว" พนักงาน "คุณกับคุณผู้ชายฟู่แลกเปลี่ยนช่

เสิ่นหยินอู้นึกอะไรได้บางอย่าง เธอมองดูเวลาแล้วถามเฉียวลี่ซือว่า “เทพบุตรสุดหล่อของเธอล่ะ?”
ไม่พูดซะยังดีกว่า พอพูดขึ้นมาเฉียวลี่ซือก็ดูเศร้าลงทันที"เวลานี้แล้ว ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาจะมาหรือเปล่า"เสิ่นหยินอู้เห็นกับตาว่าเธอจะดูท้อแท้ลง เธอจึงยิ้มและยื่นมือไปตบไหล่เฉียวลี่ซือเบาๆ “อย่าเศร้าไปเลยนะ เอาเป็นว่าเรามาเสี่ยงโชคดู ถ้าเขาไม่มา ฉันจะนั่งเป็นเพื่อนเธอตรงนี้อีกสักพัก บรรยากาศที่นี่ก็ดีอยู่แล้ว นั่งสักหนึ่งหรือสองชั่วโมงก็ไม่เสียหายอะไร”
เฉียวลี่ซือยิ้มออกมาทันที แล้วก็โอบแขนเสิ่นหยินอู้ไว้อย่างสนิทสนม"หยินอู้ เธอใจดีกับฉันมากเลย พวกเราต้องอยู่ด้วยกันตลอดไปนะ"
หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ใช้เวลาในบาร์ด้วยกัน
มีผู้ชายสามสี่คนถือแก้วเครื่องดื่มมาและนั่งข้างเสิ่นหยินอู้ พวกเขาต้องการดื่มกับเธอและทำความรู้จัก แต่ก็ถูกเสิ่นหยินอู้ปฏิเสธไปหมด
ผู้ชายคนก่อนหน้าที่ถูกปฏิเสธต่างก็กลับไปอย่างมีมารยาทแต่พอถึงคนสุดท้าย เขากลับไม่ยอมไปหลังจากที่เสิ่นหยินอู้ปฏิเสธ เขายืนอยู่ตรงนั้นและมองเธอด้วยความสงสัยแล้วถามว่า"ขอโทษครับคุณผู้หญิง รบกวนถามได้ไหมว่าเพราะอะไรครับ?"เสิ่นหยินอู

ทางเดินเงียบลงทันที ตัดกับความวุ่นวายเมื่อครู่อย่างชัดเจน
เสิ่นหยินอู้ยังคงหายใจหอบอย่างรุนแรง หน้าอกของเธอขยับขึ้นลง
ส่วนชายที่ล้มลงบนไหล่ของเธอ ไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ
เมื่อเสิ่นหยินอู้สงบลง เธอจึงยื่นมือออกไปผลักคนที่พิงไหล่ของเธอ แต่เขาก็ยังไม่ขยับเกิดอะไรขึ้น?เมื่อกี้ยัง......“เสิ่นนั่วนั่ว”ขณะที่เสิ่นหยินอู้กำลังจะผลักเขาเป็นครั้งที่สอง ชายที่พิงอยู่บนไหล่ของเธอก็พูดออกมาอย่างพร่ำเพ้อ
หัวของเขาพิงอยู่บนไหล่ของเธอ เสียงนี้จึงดังขึ้นที่ข้างหูของเสิ่นหยินอู้
ดังนั้นเสิ่นหยินอู้จึงได้ยินอย่างชัดเจน เธอหยุดนิ่งอยู่กับที่ ก้มหน้าลงมองคนที่อยู่ใกล้ๆ ซึ่งมีใบหน้าหล่อเหลาและผอมบาง
เขาเพิ่งเรียกชื่อเล่นของเธอ
และตอนนี้เขามีกลิ่นเหล้าหนักมาก ชัดเจนว่าเขาเมาจนไม่รู้สึกตัว
ขณะที่เสิ่นหยินอู้ยังสับสนอยู่ เธอก็ได้ยินเสียงเรียกจากระยะไกล
"หยินอู้?"
นี่คือเสียงของเฉียวลี่ซือ!
สีหน้าของเสิ่นหยินอู้เปลี่ยนไปทันที แล้วเธอก็ผลักฉินเย่ออกไปอย่างแรงปัง!
ฉินเย่ที่เมาจนไม่รู้สึกตัว ถูกผลักจนล้มไปข้างหลัง เมื่อเห็นว่าเขากำลังจะล้มลงกับพื้น เสิ่นหยินอู้รีบคว้ามือของเขาไว้ แ

เพื่อน?"ผู้หญิง?""เป็นไปได้ยังไง? ผู้ชายต่างหาก!"
ผู้ชาย เพื่อนของเขา?
หรือว่าจะเป็นจี้ชิงเป่ย?"ตอนนี้เขาเป็นแบบนี้ ปล่อยเขาไว้ในบาร์ก็คงไม่เหมาะเท่าไหร่"เสิ่นหยินอู้คิดอยู่สักพักก่อนพูดว่า "ถ้าเธอไม่สบายใจจริงๆ ก็ฝากเขาไว้กับเจ้าของร้าน ให้เจ้าของร้านโทรหาเพื่อนเขา"
นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดในการจัดการกับคนแปลกหน้าแล้ว
และเสิ่นหยินอู้ก็วางแผนจะใช้วิธีนี้ด้วย
แต่เฉียวลี่ซือชอบฉินเย่มานานแล้ว เธอจึงไม่ค่อยอยากใช้วิธีที่เสิ่นหยินอู้แนะนำเฉียวลี่ซือคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกัดริมฝีปากแล้วพูดว่า "เรียกหาเจ้าของร้านมันจะยุ่งยากเกินไปหรือเปล่า? ฉันว่าเรียกแท็กซี่ไปส่งเขาที่โรงแรมเลยจะดีกว่า"เสิ่นหยินอู้ดูเหมือนจะไม่แปลกใจที่เธอพูดแบบนี้ "แล้วหลังจากนั้นล่ะ?"เฉียวลี่ซือดูเหมือนจะอึดอัด แต่ก็พูดออกไปว่า "โอ้ย เดี๋ยวหลังจากนั้นฉันจะจัดการเอง เธอไม่ต้องยุ่งหรอกหยินอู้"เสิ่นหยินอู้สูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อระงับความโกรธของตัวเองก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ"ก็ได้ ฉันจะไปกับเธอ ส่งเขาไปที่โรงแรม พอแน่ใจว่าเขาไม่เป็นอะไรแล้วเราก็จะกลับ"
เฉียวลี่ซือเดิมทีอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เ

"เมื่อกี้เธอใส่อะไรลงไปในกระเป๋าเขาน่ะ?"
เมื่อได้ยินแบบนั้น เฉียวลี่ซือชะงักไปชั่วครู่ จากนั้นเธอก็พยายามหลบสายตาทันที"อะไรเหรอ? ฉันไม่เข้าใจว่าเธอพูดถึงอะไร"
เสิ่นหยินอู้ไม่พูดอะไร เพียงแค่จ้องมองเธอเงียบๆ แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ทำให้เฉียวลี่ซือรู้สึกกดดันมาก"ก็ได้ๆ ฉันแค่ทิ้งโน้ตให้เขาเอง มือถือเขามีรหัสผ่าน ฉันปลดล็อคไม่ได้ ก็เลยเพิ่มข้อมูลติดต่อเขาไม่ได้ ฉันก็เลยทิ้งข้อมูลติดต่อไว้ให้เขาโอเคนะ? คืนนี้ฉันช่วยเขาไว้ พรุ่งนี้เช้าเขาอาจจะเห็นฉันเป็นฮีโร่ก็ได้?"คำพูดบางคำไปสะกิดใจเสิ่นหยินอู้เข้า ทำให้สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย แล้วเธอก็หันหน้าไปทางอื่นโดยไม่พูดอะไรอีก
เฉียวลี่ซือพูดไปตั้งนานแล้ว แต่เพิ่งสังเกตว่าเสิ่นหยินอู้ไม่ได้ตอบอะไรเลย เธอจึงหันไปมองเสิ่นหยินอู้
ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่เสิ่นหยินอู้หันไปมองนอกหน้าต่าง ใบหน้าที่สะท้อนบนกระจกรถไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ จนเธอดูเหมือนจะกลายเป็นคนที่ดูเหงาขึ้นมา
เป็นอะไรไป?
หรือว่าเธอพูดอะไรผิดไป?
เฉียวลี่ซือเริ่มรู้สึกสับสนไปชั่วขณะ เธอจิ้มที่นิ้วของตัวเองอย่างครุ่นคิดว่าตัวเองพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า แล้วทำให้เสิ่นหยินอู้รู