All Chapters of คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง: Chapter 391 - Chapter 400

_ในห้องสูทของโรงแรมผ้าม่านบังแสงถูกคนเปิดออก ทำให้ห้องสว่างในทันตาแสงที่แยงตาสอดส่องไปยังใบหน้าอันหล่อเหลาที่กำลังนอนอยู่บนเตียงเดิมคนที่นอนเป็นร่างศพ ในที่สุดก็มีปฏิกิริยาโต้ตอบสักที คนคนนั้นขมวดคิ้วแล้วลืมตาขึ้น“ตื่นแล้วเหรอ?”เสียงผู้ชายดังมาจากบนโซฟาฉินเย่ที่เพิ่งตื่นจากที่นอนใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีก็รู้แล้วว่าเป็นเสียงของใคร…จี้ชิงเป่ยด้วยแสงที่แยงตา ทำให้เขาหลับตาลงอีกครั้งเพราะแสบตา และนอนต่อไปไม่ขยับตัวแต่จี้ชิงเป่ยรู้แล้วว่าเขาตื่นแล้ว เมื่อเห็นเขาไม่ยอมสนใจตน จึงได้พูดขึ้นเองว่า “นายคิดจะใช้ชีวิตแบบนี้ต่อไปอีกนานแค่ไหน?”คนที่นอนอยู่บนเตียงไม่สนใจเขาดูเหมือนจี้ชิงเป่ยจะรู้แล้วว่าเขาไม่มีทางตอบตนแน่นอน จึงพูดต่อจนจบ แล้วต่ออีกประโยค โดยไม่รอให้เขาตอบเลย“หมอบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าร่างกายของนายห้ามดื่มเหล้าแล้ว?”คนบนเตียงยังคงไม่ตอบนิสัยของจี้ชิงเป่ยเป็นคนใจเย็นมาโดยตลอด แต่ครั้งนี้เขาเองก็อดหัวเราะเยาะออกมาไม่ได้“หรือว่าคิดจะทำให้ตัวเองตาย แล้วปล่อยให้พ่อแม่นายส่งนายไปก่อนล่ะ?”หลังจากพูดจบ จี้ชิงเป่ยก็ไม่พูดอะไรใดๆ อีก เพียงแค่นั่งรออยู่ตรงนั้นผ่าน

ขอแค่เธอยอมรอต่อไป บวกกับเรื่องที่เธอเป็นผู้ช่วยชีวิตของเขา ไม่ว่ายังไงเขาก็ต้องซาบซึ้งในตัวเธอแน่นอนหลายปีมานี้ แม้แต่พ่อฉินแม่ฉินยังใจอ่อนกับเธอเลย ตอนแรกพวกท่านไม่ยอมและไม่อยากยอมรับเธอ แสดงต่อเธอด้วยท่าทีเพียงแค่เป็นผู้มีพระคุณเท่านั้น ชื่อเรียกสนิทสนมอย่างอื่น เธอไม่ได้รับมันเลยแต่พอเวลานานเข้า เธอไม่สามารถทำให้ฉินเย่ใจอ่อนได้ แต่กลับทำให้พ่อแม่ของฉินเย่ใจอ่อนได้เหมือนอย่างงานประมูลครั้งนี้ มีของที่แม่ฉินอยากได้อยู่ด้วย ดังนั้นเธอจึงหาบัตรเชิญมาได้สองใบ ให้พวกเขาสองคนไปด้วยกันเจียงฉูฉู่รู้ดีว่านี่เป็นโอกาสที่แม่ฉินสร้างให้กับเธอและฉินเย่เมื่อคิดถึงตรงนี้ เจียงฉูฉู่ก็เดินไปเคาะประตูห้องนอน แต่ไม่กล้าเดินเข้าไป เพียงแค่ยืนพูดอยู่หน้าประตูว่า “เย่คะ งานประมูลคืนนี้ คุณจะไปไหม?”ฉินเย่กำลังสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์อยู่ พอได้ยินดังนั้นก็ชะงักไปชั่วขณะเขาไม่อยากไปจริงๆ แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่ามีของที่แม่ฉินอยากได้ แม้ฉินเย่จะไม่อยากไปแค่ไหน สุดท้ายก็ตัดสินใจขอทำตัวเป็นลูกที่ดีของแม่“รู้แล้ว”เขาตอบกลับมานิ่งๆเมื่อได้ยินว่าเขายอมไปด้วย เจียงฉูฉู่ที่ยืนอยู่หน้าป

“พกร่มมาไหม?” เสิ่นหยินอู้ที่นั่งอยู่กับเด็กทั้งสองคนอยู่แถวหลังถามขึ้นได้ยินดังนั้น ผู้ช่วยเฉินพลันส่ายหน้า“ไม่ได้พกมาครับ ไม่คิดว่าวันนี้ฝนจะตก”เสิ่นหยินอู้ดูไปที่รอบๆ แล้วตัดสินใจ“ข้างหน้าเหมือนจะมีร้านสะดวกซื้อ 24 ชั่วโมงนะ เดี๋ยวช่วยจอดริมถนนให้หน่อยได้ไหม?”ตอนแรกเป็นแค่ฝนปอยๆ แต่พอหลังๆ ก็เริ่มตกหนักขึ้นแทบจะมองไม่เห็นถนนเลย ดังนั้นตอนที่มาถึงสถานที่จัดงาน ก็สายซะแล้วคนในงานน้อยมากผู้ช่วยเฉินหยิบบัตรเชิญออกมา ท่าทีของคนที่อยู่หน้าประตูเปลี่ยนเป็นเคารพนอบน้อมทันที“ขอเชิญทั้งสองมาทางนี้ครับ”การที่เสิ่นหยินอู้มาร่วมงานประมูลเพื่อการกุศลครั้งนี้ ความจริงแล้วมาในนามของโม่ไป๋ ซึ่งแน่นอนว่าโม่ไป๋ต้องนั่งที่นั่งแขกระดับสูงอยู่แล้วดังนั้นพนักงานจึงพาเสิ่นหยินอู้และผู้ช่วยเฉินไปที่โซนแขกวีไอพีแต่เพราะพวกเขามาสาย งานประมูลจึงเริ่มขึ้นแล้ว ถ้าจะเข้าไปตอนนี้ ก็ต้องเดินตัดหน้าคนอื่น เสิ่นหยินอู้จึงคิดแล้วพูดกับพนักงานว่า “เดี๋ยวเรานั่งข้างหลังก็ได้ค่ะ”ได้ยินดังนั้น สีหน้าของพนักงานต้อนรับพลันเปลี่ยนไป“ได้ยังไงครับ? ทั้งสองเป็นถึง…”เสิ่นหยินอู้ยิ้มตอบ “ไม่เป็นไรค่ะ

เสิ่นหยินอู้กำลังจะบอกว่าคุณไม่จำเป็นต้องเอาคำพูดของเขามาเป็นคำสั่ง ก็เห็นผู้ช่วยเฉินยกป้ายขึ้นอีกครั้ง "ห้าสิบล้าน"ห้าสิบล้านจริงๆ แล้วไม่ใช่เงินก้อนใหญ่สำหรับตระกูลใหญ่ แต่เมื่อเป็นกำไลหยกนี้ เจียงฉูฉู่ ก็ไม่คิดว่าจะมีใครแข่งราคานี้กับเธอยิ่งกว่านั้นเนื่องจากวันนี้เธออยู่กับฉินเย่ ผู้คนในนี้อย่างน้อยก็คงไม่แข่งกับเธอเพราะเห็นแก่หน้าฉินเย่แต่ไม่คาดคิด...เธอยังถูกดูถูกอีกจนได้?เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เจียงฉูฉู่ก็กัดริมฝีปากล่าง “ห้าสิบห้าล้าน”ผู้ช่วยเฉินตามทันที"หกสิบล้าน"เสิ่นหยินอู้ "..."เธอผิดไปแล้ว เธอไม่ควรแสดงให้เห็นว่าเธอชอบของสิ่งนี้มีเสียงกระซิบกระซาบขึ้นในงานคงเป็นเพราะว่าพวกเขาไม่คาดคิดว่ากำไลหยกจะส่งผลให้เกิดการเสนอราคาดังกล่าวจากพวกเขาได้ประมูลกันถึงหกสิบล้านแล้ว เจียงฉูฉู่ได้แต่กัดริมฝีปากแล้วชูป้ายต่อไป"หกสิบห้าล้าน"เมื่อผู้ช่วยเฉินเห็นดังนั้นจึงยกป้ายขึ้นการกระทำนั้นถูกห้ามโดยเสิ่นหยินอู้ที่อยู่ข้างๆ“พอแล้ว ผู้ช่วยเฉิน”“แต่ว่าคุณหนูเสิ่น ประธานโม่สั่งไว้แล้วว่า...”เสิ่นหยินอู้มองเขาเงียบๆ “ตอนนี้ฉันไม่ชอบกำไลหยกนี้แล้ว แน่ใจเหรอว่าจะประ

สุดท้ายก็ถูกบุคคลนิรนามประมูลไปได้ในราคาสูงทุกคนต่างก็คาดเดากันว่าบุคคลนิรนามคนนั้นจะเป็นใคร แต่ไม่คาดคิดว่าจะเป็นตระกูลฟู่เสิ่นหยินอู้นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ แล้วถามผู้ช่วยเฉินข้างๆ“ตระกูลฟู่คนนี้…”ผู้ช่วยเฉินราวกับใจตรงกันกับเธอ ไม่รอให้เธอถามจบ เขาก็พูดขึ้นว่า “คุณหนูเสิ่น คือตระกูลฟู่ที่คิดจะขุดคุณก่อนหน้านี้นั่นแหละครับ”ตระกูลฟู่นั่นจริงๆ ด้วยมองดูบรรยากาศในงานแล้ว มุมปากของเสิ่นหยินอู้ก็ยกขึ้นเล็กน้อย“ดูท่าแล้วทายาทคนใหม่จะมีความสามารถเหมือนกันนะ”“ครับ” ผู้ช่วยเฉินพยักหน้า “มีความสามารถจริงครับ ซ้ำยังมีความกล้าด้วย แม้แต่ของชิ้นท้ายๆ พวกนี้ก็สามารถประมูลไปได้”การประมูลเริ่มขึ้นอีกครั้งผู้ช่วยเฉินถอนหายใจ “ดูจากสถานการณ์ในวันนี้แล้ว ไม่รู้ว่าจะได้ในราคาเท่าไหร่นะครับ”เพราะว่าเป็นของชิ้นสุดท้าย ดังนั้นราคาประมูลจึงสูงมากเช่นเดียวกัน บวกกับเสียงประมูลในงานที่ดังขึ้นมากมายปานนั้น เพียงแค่ไม่กี่นาที ของชิ้นเดียวและชิ้นสุดท้ายนี้ก็พุ่งสูงถึงสี่ร้อยล้านสี่ร้อยล้าน ห้าร้อยล้านในงานประมูลแจ้งราคากันอย่างต่อเนื่อง ราวกับไม่ใช่เงิน แต่เป็นเพียงตัวเลขตัวหนึ่งเท่านั้น