เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 400
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-08-21 17:00:00
บทที่เกี่ยวข้อง
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 401
ฝนตกหนักขึ้นเรื่อยๆ และทางเดินก็เปียกไปครึ่งหนึ่ง เสิ่นหยินอู้กระชับผ้าพันคอที่สวมอยู่ คิดไม่ถึงว่าอากาศที่จีนจะหนาวขนาดนี้ หลังจากยืนนิ่ง เสิ่นหยินอู้ก็รู้สึกสับสนเล็กน้อยเมื่อนึกถึงเสียงของคุณผู้ชายฉินในตอนเย็นวันนี้... เธอเป็นเหมือนอย่างที่เคยเป็นจริงๆ เมื่อได้ยินนามสกุลนี้ อารมณ์ของเธอก็ไม่ได้แปรปรวนอีก แต่เธอรู้ว่า 'คุณผู้ชายฉิน' ในเย็นวันนี้ไม่ใช่ 'คุณผู้ชายฉิน' ที่เธอเคยพบในระหว่างการทำงานก่อนหน้านี้ นี่คือประเทศจีน คือที่เจียงเฉิง นามสกุลนี้ที่สามารถจ่ายเงิน 600 ล้านหยวนได้อย่างง่ายดายและยังได้รับเชิญให้มา มีเพียงคนคนนั้นคนเดียวเท่านั้น ที่แท้…… ไม่ได้เจอกันมาห้าปีแล้ว เสิ่นหยินอู้หายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็หันหลังกลับและเดินไปอีกทางหนึ่ง “คุณหนูเสิ่น” หลังจากเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ร่างผอมสูงและหล่อเหลาก็มาขวางทางเธอไว้ เสิ่นหยินอู้ตกตะลึงเล็กน้อย มองไปยังคนที่มาขวางเธอไว้ ชายคนนั้นสวมชุดสูทสีน้ำเงิน ผูกเน็คไทอย่างเรียบร้อย เมื่อเขาเห็นเธอเงยหน้าขึ้น เขาก็ยกมุมปากขึ้นและแนะนำตัวเอง “สวัสดี ผมชื่อฟู่ถิงสือ” ฟู่ถิงสือ? ทายาทของตระกูลฟู่คนนั้นที่เมื่อครู่น
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-22คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 402
ผู้ช่วยเกาหัว ทำไมถึงมาโทษเขาแล้วล่ะ แล้วเขาก็แค่ล้อเล่นเองไม่ใช่เหรอ? หลังจากที่ฟู่ถิงสือจากไป เสิ่นหยินอู้ก็ตอบสนอง เธอถอดเสื้อคลุมออก เมื่อเดินตามเขาไปก็ไม่เห็นใครอยู่แล้ว เธอทำได้เพียงย้อนกลับไปและเอาเสื้อคลุมของฟู่ถิงสือส่งให้กับพนักงานที่อยู่ตรงทางเข้า “สวัสดีค่ะ คุณช่วยฉันเอาเสื้อคลุมตัวนี้ไปคืนให้คุณผู้ชายฟู่หน่อยได้ไหมคะ?” เมื่อครู่นี้ที่ฟู่ถิงสือกับเสิ่นหยินอู้กำลังคุยกันอยู่ พนักงานที่อยู่หน้าประตูทางเข้าก็เฝ้าอยู่ที่นี่ และเมื่อเห็นพวกเขาพูดคุยกัน พวกเขาก็นินทาอยู่ในใจ มีข่าวลือว่าฟู่ถิงสือเป็นคนชั้นต่ำ เขาชอบเล่นกับผู้หญิงแบบไม่เลือกหน้า แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะต่ำช้าขนาดนี้ แค่เจอสาวสวยในงานนี้ก็เอาเสื้อคลุมให้กับเธอเสียแล้ว ในฐานะพนักงาน พวกเขาจะกล้ารับเสื้อคลุมของเสิ่นหยินอู้ได้อย่างไร ท้ายที่สุด นี่ก็เป็นสิ่งที่ฟู่ถิงสือมอบให้เธอ ซึ่งเป็นสัญญาณว่าเขาต้องการพัฒนาความสัมพันธ์กับเธอ “ไม่ ไม่ได้ครับคุณหนู ถ้าคุณผู้ชายฟู่มอบให้คุณ งั้นคุณนำมันไปคืนให้เขาเองจะดีกว่านะครับ” เสิ่นหยินอู้ "แต่ฉันไม่รู้ว่าเขาไปอยู่ที่ไหนแล้ว" พนักงาน "คุณกับคุณผู้ชายฟู่แลกเปลี่ยนช่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-22คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 403
ข้างๆเขามีร่างที่ผอมเพรียวและสวยงามตามมา สิ่งที่สวมคือชุดกระโปรงยาวลากพื้นสีชมพูอ่อน แม้ว่าชุดกระโปรงจะเปียกเนื่องจากฝนที่ตกหนัก แต่มันก็ยากที่จะซ่อนความสง่างามของเธอ เธอขยับเข้าไปข้างๆชายคนนั้นแล้วควงแขนเขาไว้เบาๆ ท่ามกลางฝูงชนที่วุ่นวาย ทั้งสองดูเหมือนคู่สร้างคู่สม ไม่เคยคิดว่าจะไม่ได้พบกันอีก แต่ก็คาดไม่ถึงว่าการเจอกันอีกครั้งจะเป็นเช่นนี้ หลายปีผ่านมาแล้ว พวกเขาคงได้อยู่ด้วยกันแล้วใช่ไหม? ลูก ก็คงจะมีอายุเท่าๆกับเหมิงเหมิงและเหนียนเหนียนแล้วสินะ? ในขณะที่กำลังคิด ดูเหมือนว่าชายคนนั้นจะสังเกตเห็นบางอย่าง และทันใดนั้นเขาก็มองมาทางเธอ เสิ่นหยินอู้หายใจไม่ออก เธอหันหลังกลับในทันที เมื่อกี้นี้...เขาคงไม่เห็นใช่ไหม? เสิ่นหยินอู้ในตอนนี้ยืนอยู่ที่เดิมโดยไม่ขยับไปไหน ราวกับว่ามีคนมาสกัดจุดฝังเข็มไว้ จนกระทั่ง…… “คุณหนูเสิ่น คุณหนูเสิ่น?” เสียงของผู้ช่วยเฉินดังขึ้นข้างหลังเธอ ปลายนิ้วของเสิ่นหยินอู้ขยับ แต่เธอไม่กล้าหันกลับเลยแม้แต่น้อย ดังนั้นผู้ช่วยเฉินจึงทำได้เพียงเดินอ้อมมาตรงหน้าเธอเท่านั้น “คุณหนูเสิ่น เป็นอะไรไปหรอครับ?” “ผู้ช่วยเฉิน มาแล้วเหรอคะ เสร็จแล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-22คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 404
เสิ่นหยินอู้นึกอะไรได้บางอย่าง เธอมองดูเวลาแล้วถามเฉียวลี่ซือว่า “เทพบุตรสุดหล่อของเธอล่ะ?” ไม่พูดซะยังดีกว่า พอพูดขึ้นมาเฉียวลี่ซือก็ดูเศร้าลงทันที"เวลานี้แล้ว ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาจะมาหรือเปล่า"เสิ่นหยินอู้เห็นกับตาว่าเธอจะดูท้อแท้ลง เธอจึงยิ้มและยื่นมือไปตบไหล่เฉียวลี่ซือเบาๆ “อย่าเศร้าไปเลยนะ เอาเป็นว่าเรามาเสี่ยงโชคดู ถ้าเขาไม่มา ฉันจะนั่งเป็นเพื่อนเธอตรงนี้อีกสักพัก บรรยากาศที่นี่ก็ดีอยู่แล้ว นั่งสักหนึ่งหรือสองชั่วโมงก็ไม่เสียหายอะไร” เฉียวลี่ซือยิ้มออกมาทันที แล้วก็โอบแขนเสิ่นหยินอู้ไว้อย่างสนิทสนม"หยินอู้ เธอใจดีกับฉันมากเลย พวกเราต้องอยู่ด้วยกันตลอดไปนะ" หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ใช้เวลาในบาร์ด้วยกัน มีผู้ชายสามสี่คนถือแก้วเครื่องดื่มมาและนั่งข้างเสิ่นหยินอู้ พวกเขาต้องการดื่มกับเธอและทำความรู้จัก แต่ก็ถูกเสิ่นหยินอู้ปฏิเสธไปหมด ผู้ชายคนก่อนหน้าที่ถูกปฏิเสธต่างก็กลับไปอย่างมีมารยาทแต่พอถึงคนสุดท้าย เขากลับไม่ยอมไปหลังจากที่เสิ่นหยินอู้ปฏิเสธ เขายืนอยู่ตรงนั้นและมองเธอด้วยความสงสัยแล้วถามว่า"ขอโทษครับคุณผู้หญิง รบกวนถามได้ไหมว่าเพราะอะไรครับ?"เสิ่นหยินอู
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-22คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 405
ในวินาทีที่เห็นนาฬิกาข้อมือ เสิ่นหยินอู้รู้สึกเหมือนมีเสียงสัญญาณเตือนดังขึ้นในหัวของเธอ เธอแทบจะยกเท้าก้าวหนีไปทันที แต่เธอก็ยังช้ากว่าก้าวหนึ่งผู้ชายที่นั่งตรงข้ามกับเฉียวลี่ซือ หันมามองเธออย่างไม่ได้ตั้งใจ สายตาของทั้งสองคนประสานกันกลางอากาศ ในวินาทีที่สายตาประสานกัน มันเหมือนรถไฟสองขบวนที่ตกรางและชนกันจนเกิดประกายไฟเป็นล้านดวง ฟ้าถล่มดินทลาย ผู้ชายที่ถือแก้วไว้อย่างสง่างาม เย็นชา และไม่ใส่ใจ แสดงสีหน้าแข็งกระด้างในทันที เฉียวลี่ซือที่นั่งอยู่ตรงข้ามเขายังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะเธอกำลังจะขอข้อมูลการติดต่อจากเขา จึงทำตัวเขินอายมาก เฉียวลี่ซือไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้ามองฉินเย่เพราะใกล้เกินไป เธอทำได้แค่แอบชำเลืองมองเขาเท่านั้น"เอ่อ...... ฉันคุยกับคุณมานานแล้ว เราจะแลกเปลี่ยนข้อมูลการติดต่อกันได้ไหมคะ? อย่าเข้าใจผิด ถึงฉันสนใจคุณจริงๆ แต่หลังจากเพิ่ม WeChat แล้ว ฉันจะไม่รบกวนคุณบ่อยๆ หรอกค่ะ" แต่เธอพูดไปครึ่งวันแล้ว ชายที่นั่งตรงข้ามก็ยังไม่มีปฏิกิริยาใดๆเฉียวลี่ซือจึงเงยหน้าขึ้นมองเขา"ได้ไหม......" เธอยังไม่ทันพูดจบ ชายที่นั่งตรงข้ามก็ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-23คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 406
ทางเดินเงียบลงทันที ตัดกับความวุ่นวายเมื่อครู่อย่างชัดเจน เสิ่นหยินอู้ยังคงหายใจหอบอย่างรุนแรง หน้าอกของเธอขยับขึ้นลง ส่วนชายที่ล้มลงบนไหล่ของเธอ ไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ เมื่อเสิ่นหยินอู้สงบลง เธอจึงยื่นมือออกไปผลักคนที่พิงไหล่ของเธอ แต่เขาก็ยังไม่ขยับเกิดอะไรขึ้น?เมื่อกี้ยัง......“เสิ่นนั่วนั่ว”ขณะที่เสิ่นหยินอู้กำลังจะผลักเขาเป็นครั้งที่สอง ชายที่พิงอยู่บนไหล่ของเธอก็พูดออกมาอย่างพร่ำเพ้อ หัวของเขาพิงอยู่บนไหล่ของเธอ เสียงนี้จึงดังขึ้นที่ข้างหูของเสิ่นหยินอู้ ดังนั้นเสิ่นหยินอู้จึงได้ยินอย่างชัดเจน เธอหยุดนิ่งอยู่กับที่ ก้มหน้าลงมองคนที่อยู่ใกล้ๆ ซึ่งมีใบหน้าหล่อเหลาและผอมบาง เขาเพิ่งเรียกชื่อเล่นของเธอ และตอนนี้เขามีกลิ่นเหล้าหนักมาก ชัดเจนว่าเขาเมาจนไม่รู้สึกตัว ขณะที่เสิ่นหยินอู้ยังสับสนอยู่ เธอก็ได้ยินเสียงเรียกจากระยะไกล "หยินอู้?" นี่คือเสียงของเฉียวลี่ซือ! สีหน้าของเสิ่นหยินอู้เปลี่ยนไปทันที แล้วเธอก็ผลักฉินเย่ออกไปอย่างแรงปัง! ฉินเย่ที่เมาจนไม่รู้สึกตัว ถูกผลักจนล้มไปข้างหลัง เมื่อเห็นว่าเขากำลังจะล้มลงกับพื้น เสิ่นหยินอู้รีบคว้ามือของเขาไว้ แ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-23คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 407
ทันใดนั้น สิ่งต่างๆ ก็ดูเหมือนจะยุ่งยากขึ้นเสิ่นหยินอู้ต้องการให้เฉียวลี่ซือรู้ว่าฉินเย่มีคนสำคัญอยู่แล้ว เพื่อที่เธอจะได้ยอมแพ้และเลิกคิดถึงเขาแต่เธอก็ไม่อยากให้เฉียวลี่ซือรู้ว่าตัวเองมีส่วนเกี่ยวข้องกับฉินเย่ เธอจึงรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก"หยินอู้ วันนี้ขอโทษจริงๆนะ งั้นเธอกลับไปก่อนมั้ย" ในขณะที่เสิ่นหยินอู้กำลังคิดอยู่นั้น เธอก็ได้ยินเฉียวลี่ซือพูดขึ้นมาเสิ่นหยินอู้ชะงักไปสองสามวินาทีก่อนจะถามว่า “เธอจะไม่ไปกับฉันเหรอ?” เฉียวลี่ซือกัดริมฝีปากล่างแล้วส่ายหน้า"เขาก็เป็นแบบนี้แล้ว ฉันไม่สบายใจที่จะปล่อยเขาไว้" "แล้วเธอคิดว่าฉันจะสบายใจที่ปล่อยเธอไว้คนเดียวเหรอ?"เมื่อได้ยินแบบนั้น เฉียวลี่ซือก็ยิ้มเล็กๆแล้วพูดว่า "หยินอู้ ฉันไม่เป็นไรหรอก ถึงจะเกิดอะไรขึ้นฉันก็เต็มใจที่จะรับมัน"เสิ่นหยินอู้ “......” เสิ่นหยินอู้รู้จักเฉียวลี่ซือมาหลายปี ไม่เคยรู้มาก่อนว่าเพื่อนของเธอจะกลายเป็นคนที่หมกมุ่นในความรักได้ขนาดนี้หลังจากนั้นไม่นาน เสิ่นหยินอู้กัดฟันแล้วพูดตอบ "ไม่ได้ ฉันปล่อยเธอไว้ที่นี่คนเดียวไม่ได้""หยินอู้ เธอเชื่อฉันเถอะ! เขาไม่ใช่คนเลวอย่างที่เธอคิด ทุกอย่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-23คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 408
เพื่อน?"ผู้หญิง?""เป็นไปได้ยังไง? ผู้ชายต่างหาก!" ผู้ชาย เพื่อนของเขา? หรือว่าจะเป็นจี้ชิงเป่ย?"ตอนนี้เขาเป็นแบบนี้ ปล่อยเขาไว้ในบาร์ก็คงไม่เหมาะเท่าไหร่"เสิ่นหยินอู้คิดอยู่สักพักก่อนพูดว่า "ถ้าเธอไม่สบายใจจริงๆ ก็ฝากเขาไว้กับเจ้าของร้าน ให้เจ้าของร้านโทรหาเพื่อนเขา" นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดในการจัดการกับคนแปลกหน้าแล้ว และเสิ่นหยินอู้ก็วางแผนจะใช้วิธีนี้ด้วย แต่เฉียวลี่ซือชอบฉินเย่มานานแล้ว เธอจึงไม่ค่อยอยากใช้วิธีที่เสิ่นหยินอู้แนะนำเฉียวลี่ซือคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกัดริมฝีปากแล้วพูดว่า "เรียกหาเจ้าของร้านมันจะยุ่งยากเกินไปหรือเปล่า? ฉันว่าเรียกแท็กซี่ไปส่งเขาที่โรงแรมเลยจะดีกว่า"เสิ่นหยินอู้ดูเหมือนจะไม่แปลกใจที่เธอพูดแบบนี้ "แล้วหลังจากนั้นล่ะ?"เฉียวลี่ซือดูเหมือนจะอึดอัด แต่ก็พูดออกไปว่า "โอ้ย เดี๋ยวหลังจากนั้นฉันจะจัดการเอง เธอไม่ต้องยุ่งหรอกหยินอู้"เสิ่นหยินอู้สูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อระงับความโกรธของตัวเองก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ"ก็ได้ ฉันจะไปกับเธอ ส่งเขาไปที่โรงแรม พอแน่ใจว่าเขาไม่เป็นอะไรแล้วเราก็จะกลับ" เฉียวลี่ซือเดิมทีอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-23
บทล่าสุด
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 907
หรงเค่ออินกับเกาอวี่ที่เดินตามหลังโม่ไป๋เข้ามา พอเห็นภาพนี้ก็หน้าถอดสี ทั้งสองคนสบตากัน "ทำไมถึงเป็นแบบนี้?"ทางด้านโม่ไป๋ที่อุ้มเสิ่นหยินอู้ขึ้นมา แสดงสีหน้าเย็นชาแล้วพูดว่า "ติดต่อให้หมอมาที่นี่ด่วน" แม้จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พอเห็นเธอนอนอยู่บนพื้น ทุกความรู้สึกในใจเขาก็ถูกแทนที่ด้วยความกังวลทันที เขาไม่มีอารมณ์อื่นใด นอกจากความเป็นห่วงและกลัวว่าเธอจะเป็นอะไร ปฏิกิริยาแรกของเขาคืออุ้มเธอขึ้นแล้วให้เกาอวี่ไปตามหมอ จากนั้นอุ้มเสิ่นหยินอู้วางลงบนเตียงนุ่มอย่างระมัดระวัง เกาอวี่ไปตามหมอ ส่วนหรงเค่ออินยังอยู่ที่นี่จากนั้นเธอก็ได้เห็นกับตาตัวเองว่าโม่ไป๋อุ้มเสิ่นหยินอู้ขึ้นเตียงด้วยท่าทางเอาใจใส่และระมัดระวังแค่ไหน ในใจเธอเต็มไปด้วยความอิจฉาและริษยา เธอรู้จักโม่ไป๋มานานขนาดนี้ แต่ไม่เคยเห็นพี่โม่ไป๋ดีกับผู้หญิงคนไหนแบบนี้มาก่อน แต่ผู้หญิงคนนี้ มีสิทธิ์อะไรถึงได้รับการปฏิบัติเป็นพิเศษจากพี่โม่ไป๋? พี่โม่ไป๋ชอบผู้หญิงคนนี้จริงๆ เหรอ? คิดได้แบบนั้น หรงเค่ออินอดไม่ได้ที่จะเงยหน้ามองโม่ไป๋ กัดริมฝีปากตัวเองแล้วถาม "พี่โม่ไป๋ พี่ชอบเธอเหรอคะ?" โม่ไป๋เหมือนจะไม่ได้ยิน
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 906
พูดจบ เธอก็ปล่อยมือเกาอวี่ทันที จากนั้นวิ่งไปทางประตู "พี่โม่ไป๋! กลับมาแล้วเหรอคะ?"พอโม่ไป๋เดินเข้าประตูมาถอดเสื้อคลุมส่งให้คนใช้เสร็จ เขาก็เห็นหรงเค่ออินที่วิ่งเข้ามาหา ดวงตาเรียวยาวของเขาหรี่ลงทันที "หรงเค่ออิน? เธอมาที่นี่ได้ยังไง?" ท่าทีเย็นชาของเขาทำให้หรงเค่ออินหยุดชะงักอยู่ตรงหน้าเขา น้ำเสียงที่เขาพูดกับเธอเย็นชาสุดๆ ทำให้ใจของหรงเค่ออินชาไปครึ่งหนึ่ง เธอตัวเกร็งเล็กน้อยแล้วพูดเบาๆ ว่า "ฉัน ฉันคิดถึงพี่ ก็เลยมาหาค่ะ" แต่น่าเสียดายที่สายตาที่โม่ไป๋มองเธอเหมือนมองคนแปลกหน้า พอฟังเธอพูดจบ เขาก็พูดด้วยเสียงเย็นชา "ใครก็ได้ พาหรงเค่ออินกลับไปที" เกาอวี่ที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็พยักหน้ารับ"ได้ครับ คุณโม่""ไม่!" หรงเค่ออินรีบขัดขึ้น "พี่โม่ไป๋ เราไม่ได้เจอกันตั้งนาน ฉันอุตส่าห์ลางานมาเจอพี่ นี่พี่รังเกียจฉันขนาดนั้นเลยเหรอ?"เห็นได้ชัดว่าตอนนี้โม่ไป๋ไม่ได้สนใจเธอเลย แม้จะฟังที่เธอพูดไปแล้ว ในใจของเขาก็ไม่มีความรู้สึกใดๆ กลับตอบอย่างเย็นชาว่า "ฉันไม่มีเวลาต้อนรับเธอตอนนี้ เธอกลับไปก่อน ไว้โอกาสหน้าค่อยมาใหม่" พูดจบ โม่ไป๋ก็เดินตรงไปที่ชั้นบนทันที เขามีเรื่องสำคัญกว่าที่ต้อง
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 905
หรงเค่ออินที่ตัดสินใจได้แล้วก็ดีใจเหมือนลิงโลดในใจ ก่อนจะหันมาถามว่า "พี่เกาอวี่ ตอนนี้พี่โม่ไป๋อยู่ที่ไหน เขาจะกลับมาเมื่อไหร่?""คุณโม่ไป๋กำลังทำธุระสำคัญอยู่ครับ คงจะกลับมาช่วงค่ำ คุณหรงจะอยู่ทานข้าวเย็นที่นี่เลยไหมครับ?" หรงเค่ออินพยักหน้า "ได้ค่ะ งั้นฉันจะอยู่ทานข้าวที่นี่ด้วยเลย" พูดจบ เธอก็เหมือนนึกอะไรได้ หันไปมองห้องที่ล็อกอยู่พร้อมกับแค่นเสียง"ที่นี่......พี่โม่ไป๋คงไม่ได้มานานแล้วสินะ? ตอนนี้ดันกลับมาได้เพราะผู้หญิงคนนั้นเหรอ?" ยิ่งคิด หรงเค่ออินก็ยิ่งโกรธ อยากให้แรงที่ใช้ผลักเธอตอนนั้นมากกว่านี้ เธอน่าจะสั่งสอนอีกฝ่ายให้มากกว่านี้ ช่างเถอะ ถ้าหากเธอพักอยู่ที่นี่บ่อยๆ โอกาสที่จะจัดการผู้หญิงคนนั้นยังมีอีกเยอะหรงเค่ออินที่จะอยู่ต่อ ก็ให้เกาอวี่สั่งคนในบ้านมาจัดห้องให้ แล้วให้ส่งกระเป๋าของเธอมาที่นี่ จากนั้นเธอก็พักอยู่ที่นี่เลย โดยที่ห้องของเธอเป็นห้องที่ใกล้กับโม่ไป๋ เมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จ ก็ผ่านไปแล้วสามชั่วโมง หรงเค่ออินนอนอยู่บนเตียงใหญ่สักพัก ก่อนจะเดินออกไปถามเกาอวี่"ว่าแต่ ผู้หญิงที่พี่โม่ไป๋พากลับมา ได้สร้างความวุ่นวายอีกหรือเปล่า?"เกาอวี่ที่มัว
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 904
ถึงแม้ว่าเกาอวี่จะไม่ชอบผู้หญิงคนนี้ที่มีผลกระทบต่อโม่ไป๋ แต่เขาก็ไม่กล้าลงมือกับเธอ เขาไม่คิดว่าหรงเค่ออินจะยื่นมือผลักเธอเข้าไปแล้วปิดประตู “คุณหรง......”หรงเค่ออินเงยหน้าขึ้นมองเขา “อะไรล่ะ? คุณไม่ได้บอกเหรอว่าเธอไม่อยากเข้าไป? งั้นฉันก็เลยใช้วิธีที่ง่ายที่สุดให้เธอเข้าไปไง พี่โม่ไป๋บอกไว้ไม่ใช่เหรอว่าไม่ให้เธอหนีไปไหน? ทำไมยังไม่รีบล็อกประตูอีก?” เกาอวี่นิ่งไปสักพักก่อนจะยิ้มออกมา“คุณหรงพูดถูก ผมจะล็อกประตูเดี๋ยวนี้” ทั้งสองคนเข้ากันได้ดี ล็อกประตูอย่างรวดเร็วแล้วจากไปตอนที่จากไป ทั้งคู่ก้าวเท้าออกไปอย่างสบายใจ ไม่ได้สังเกตเลยว่าคนที่อยู่ในห้องล้มลงกับพื้นหลังจากถูกผลัก เสิ่นหยินอู้ไม่คิดว่าผู้หญิงคนนั้นจะวางอำนาจขนาดนี้ และยังลงมือผลักเธอเข้าไปในทันที หัวของเสิ่นหยินอู้กระแทกอย่างแรงทำให้เธอรู้สึกเจ็บ เธอพยายามพยุงตัวขึ้นด้วยมือ แต่ก็เกิดอาการวิงเวียนจนไม่สามารถทรงตัวได้ เธอยื่นมือไปแตะที่ท้ายทอย และพบกับความเปียกชื้น เธอยังไม่ทันได้มองความเปียกชื้นในฝ่ามือก็หมดสติไปอีกครั้ง – เกาอวี่เดินตามหรงเค่ออินลงบันได “คุณหรง ทำแบบนี้อาจทำให้คุณโม่ไม่พอใจนะครับ”“
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 903
ตอนขึ้นรถ เสิ่นหยินอู้เห็นที่นั่งข้างคนขับว่างอยู่ จึงนั่งลงตรงนั้นทันที ที่นั่งนี้เดิมทีเป็นของผู้ช่วยเฉิน ดังนั้นเมื่อคนขับเห็นเสิ่นหยินอู้นั่งอยู่ตรงนั้น จึงมองไปทางผู้ช่วยเฉิน“คุณเสิ่น ที่นั่งข้างคนขับไม่ปลอดภัยนะครับ ให้……”“ฉันไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะเลือกที่นั่งเลยเหรอคะ?”“ให้เธอนั่งเถอะ ขอแค่เธอสบายใจก็พอ” เสียงของโม่ไป๋ดังออกมาจากหูฟังก่อนที่ผู้ช่วยเฉินจะทันได้พูดอะไร ผู้ช่วยเฉินจึงไม่ได้พูดอะไรอีก ทุกคนขึ้นรถทีละคน เพราะก่อนหน้านี้คิดว่าเธอจะใส่แว่นตา รถจึงไม่ได้มีมาตรการป้องกันใดๆ เสิ่นหยินอู้สามารถมองเห็นทิวทัศน์ของถนนได้อย่างเต็มตา เธอมองเห็นทะเบียนรถ ไม่กี่นาทีต่อมาเธอก็รู้ได้อย่างชัดเจนแล้วว่านี่คือที่ไหน เสิ่นหยินอู้จึงนั่งสบายๆ ชมทิวทัศน์นอกหน้าต่าง รวมถึงสิ่งก่อสร้างต่างๆ เส้นทางไม่ไกลนัก ประมาณหนึ่งชั่วโมง พวกเธอก็มาถึงที่หมาย เสิ่นหยินอู้ลงจากรถตามหลังผู้ช่วยเฉินคำแรกหลังลงจากรถของเธอคือ “ฉินเย่ อยู่ไหน?” ผู้ช่วยเฉินไม่ตอบ มีคนจากฝั่งประตูเดินเข้ามารับหน้าที่แทนเขาเขาพูดอะไรกับผู้ช่วยเฉินอยู่สองสามคำ ก่อนที่ผู้ช่วยเฉินจะจากไป และก่อนที่เขาจะไปเ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 902
เกิดอะไรขึ้น?โม่ไป๋ไม่ได้ใช้ฉินเย่มาควบคุมเธอหรอกหรอ? ทำไมถึงกลัวว่าเธอจะบอกคนอื่นล่ะ? ถึงเธอจะบอกคนอื่น แต่เธอก็ไปไหนไม่ได้ไม่ใช่หรอ? เมื่อคิดถึงตรงนี้ เสิ่นหยินอู้ก็รู้สึกไม่พอใจเห็นเธอยืนนิ่ง ๆ ผู้ช่วยเฉินก็พูดขึ้นว่า “คุณเสิ่น ถ้าคุณต้องการไปเจอคุณฉิน ก็กรุณาอย่าทำให้ทุกคนลำบากเลยครับ และอย่าทำให้เสียเวลา ถ้าคุณยอมเอาโทรศัพท์ให้เร็วขึ้น เราก็จะเดินทางกันเร็วขึ้น แต่ถ้าคุณไม่อยากให้ก็ได้ครับ เรามีเวลาอยู่ที่นี่กับคุณ” ผู้ช่วยเฉินตอนนี้เหมือนคนละคนกับตอนที่อยู่บนเครื่องบิน การสื่อสารที่ถูกตัดไปบนเครื่องบินตอนนี้น่าจะกลับมาแล้ว พวกเขาน่าจะเข้าสู่สถานะที่ถูกดักฟังอีกครั้ง ดูเหมือนว่าเธอจะต้องยอมให้โทรศัพท์ไปแล้ว เมื่อคิดแบบนี้ เสิ่นหยินอู้ถึงยอมส่งโทรศัพท์ของเธอให้ผู้ช่วยเฉิน เขารับโทรศัพท์ไปกดปิดเครื่องและดึงซิมออกเสิ่นหยินอู้"......" ทำแบบนี้อีกแล้ว สุดท้ายจะไม่ได้เอาโทรศัพท์ที่ไม่มีซิมคืนให้เธอหรอกใช่ไหม? แต่ครั้งนี้เธอเดาผิด ผู้ช่วยเฉินไม่ได้คืนโทรศัพท์ให้เธอ แต่เก็บมันไว้ทั้งหมด "เราไปกันเถอะครับ" หลังจากนั้นตามการนำของผู้ช่วยเฉิน พวกเขาก็ไปที่ลานจอดรถใ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 901
เขาพูดด้วยเสียงที่เบามากจนแทบไม่ได้ยิน ขณะที่เขาโน้มตัวเข้ามาเช็ดอีกด้าน เดิมทีเสิ่นหยินอู้จิตใจไม่สงบ พอได้ยินก็แค่กระพริบตาเบา ๆ ก่อนจะเงยหน้ามองผู้ช่วยเฉิน ผู้ช่วยเฉินเช็ดเหงื่อที่หน้าผากให้เธอเสร็จ ก็ถอนมือกลับไป หลังจากนั้นเขาก็กลับมาเป็นปกติ ตอนเช้าที่ผู้ช่วยเฉินบอกเธอว่าฉินเย่ปลอดภัย เธอก็ยังอดกังวลไม่ได้ ถึงแม้ตอนนี้เขาจะบอกสถานการณ์ให้เธอฟังอีกครั้ง เสิ่นหยินอู้ก็ยังอดรู้สึกไม่สบายใจไม่ได้อีก ท้ายที่สุด รูปถ่ายนั้นก็สร้างความหวาดกลัวให้เธอมากเกินไป อาจเป็นเพราะเพิ่งฝันร้าย ตอนนี้เธอยังคงรู้สึกว่าหัวใจเต้นเร็วอยู่ ถึงแม้จะเป็นเพียงความฝัน แต่ถ้าเรื่องในฝันเกิดขึ้นจริงล่ะจะทำยังไง?เมื่อนึกถึงแบบนั้น เธอก็ถอนหายใจลึก ๆ อย่างอ่อนล้า จากนั้นทำทีเป็นถามอย่างไม่ใส่ใจว่า "ผู้ช่วยเฉิน คุณเคยฝันร้ายไหม?" ทันทีที่เธอพูดขึ้น คนรอบข้างก็หันมามองผู้ช่วยเฉินไม่คาดคิดว่าเธอจะคุยด้วย เขาจึงชะงักไปเล็กน้อยแล้วพยักหน้า “เคยครับ” หลังจากนั้นเสิ่นหยินอู้ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ผู้ช่วยเฉินมองเธอแวบหนึ่งและปลอบว่า “คุณเสิ่นความฝันก็คือความฝัน เพราะมันตรงข้ามกับความเป็นจริง สภาพของคุณต
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 900
เสิ่นหยินอู้พยายามจะอธิบายกับเขา แต่เขากลับดึงเข็มน้ำเกลือออกแล้วเดินออกจากห้องพักผู้ป่วยไป เสิ่นหยินอู้รีบออกไปตามหา แต่เมื่อออกมาจากห้องผู้ป่วยกลับไม่เห็นเขา เธอจึงวิ่งตามหาอย่างกระหืดกระหอบ แต่ก็ไม่พบตัวฉินเย่เลย เธอค้นหาเขาหลายสถานที่ จนในที่สุดก็เห็นแผ่นหลังที่เหมือนกับฉินเย่ทุกประการ แต่ไม่ว่าจะพยายามไล่ตามแค่ไหนก็ไม่ทัน เธอทำได้แค่เดินตามหลัง และเห็นเขาก้าวเข้าไปในพิธีแต่งงานพร้อมกับหญิงสาวอีกคนที่สวมชุดเจ้าสาวถึงขั้นที่สุดท้าย ผู้หญิงคนนั้นไล่เหมิงเหมิงกับเหนียนเหนียนออกไป แล้วชี้มาทางเธอพร้อมกับพูดว่า “ผู้หญิงคนนี้มาจากไหนกัน พาลูกนอกสมรสสองคนมาคิดจะมาเป็นคุณนายฉินหรอ? เพ้อเจ้อจริง ๆ รีบไสหัวไปให้พ้นก่อนที่ฉันจะโมโห ไม่อย่างนั้นก็อย่าหาว่าฉันไม่ปรานี” เด็กทั้งสองคนกอดเธอและร้องไห้เสียงดัง ถามหา ‘ป่าป๊า’ เสิ่นหยินอู้รู้สึกกระวนกระวายใจมาก ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นและทำไมเรื่องราวถึงเปลี่ยนไปเป็นแบบนี้ เธอต้องการแก้ไขสถานการณ์ แต่เหมือนถูกพันธนาการจนขยับไม่ได้ ทำให้เธอกระวนกระวายใจอย่างคนที่ร้อนใจไม่เป็นสุข “คุณเสิ่น......คุณเสิ่นครับ” เสิ่นหยินอู้เหมือนจะได้ยินเสียงค
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 899
หลังจากขอบคุณนักศึกษาหญิงที่มีน้ำใจแล้ว เสิ่นหยินอู้ก็ออกจากห้องน้ำและกลับไปหากลุ่มคนที่รอเธออยู่ เธอไม่ทันสังเกตว่านักศึกษาหญิงแอบเดินตามเธอออกจากห้องน้ำและมองดูเธอเดินไปหากลุ่มชายหนุ่มที่รุมล้อมเธอไว้จากระยะไกล “คุณเสิ่นครับ คุณกลับมาแล้ว งั้นตอนนี้เราออกเดินทางกันเถอะครับ” ด้วยความเป็นห่วงเพราะได้รับคำสั่ง พวกเขาก็ล้อมเสิ่นหยินอู้ไว้ขณะพาเธอไปยังจุดหมาย นักศึกษาหญิงมองพวกเขาจากข้างหลังด้วยความรู้สึกแปลกประหลาด ระหว่างเดินออกไป เสิ่นหยินอู้ค่อย ๆ ชะลอฝีเท้า หาจังหวะเพื่อแอบเอากระดาษทิชชู่ใส่ในกระเป๋าของผู้ช่วยเฉิน ผู้ช่วยเฉินรู้สึกได้ถึงสิ่งที่เธอทำ ดวงตาฉายแววเล็กน้อย แต่ยังคงทำท่าทางเฉยเมยเดินหน้าต่อไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนกระทั่งก่อนขึ้นเครื่อง เขาอ้างเหตุผลขอไปเข้าห้องน้ำและแอบเปิดกระดาษทิชชู่ที่เสิ่นหยินอู้เขียนมาให้ เสิ่นหยินอู้ไม่ได้เขียนอะไรมากนัก คำถามแรกคือ ตอนนี้ฉินเย่เป็นยังไงบ้าง? คำถามที่สองคือ แล้วเขาล่ะ? มีจุดอ่อนอะไรอยู่ในมือของโม่ไป๋หรือเปล่า? ความห่วงใยของเธอทำให้ผู้ช่วยเฉินรู้สึกอบอุ่นในใจ ดูเหมือนว่าเธอจะเข้าใจความลำบากของเขาและไม่ได้เข้าใจ
