Share

บทที่ 395

เจียงฉูฉู่ไม่คิดว่าฉินเย่จะอยากส่งตนกลับไป

สีเลือดบริเวณริมฝีปากของเธอจางหายไป แล้วส่ายหน้าโดยสัญชาตญาณ

“ไม่ ฉันไม่กลับ นานๆ ทีฉันจะมีโอกาสมาออกงานกับคุณ เย่คะ…ฉันไม่ได้ออกงานกับคุณนานมากแล้วนะ คุณอย่าไล่ฉันเลยนะ?”

เธอน้ำตาคลอเบ้าในทันใด แล้วมองฉินเย่ด้วยสีหน้าน่าสงสาร

ฉินเย่มองเธอด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

“ฉันรู้ว่าเรื่องที่ฉันเคยช่วยชีวิตคุณไว้มันทำให้คุณรู้สึกกดดัน แต่ตอนนี้คุณช่วยลืมเรื่องนั้นไป แล้วคิดซะว่าฉันเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาๆ ที่กำลังตามจีบคุณอยู่ได้ไหม?”

เธอได้ใช้วาทศิลป์ตอนพูดประโยคนี้

ภายนอกเธอดูเหมือนบอกให้ฉินเย่ลืมเรื่องที่ตนเป็นผู้มีพระคุณ แต่ความจริงแล้วกลับกำลังย้ำเตือนเขาว่าตนเป็นผู้มีพระคุณของเขา

เธอเองก็ไม่ได้ตั้งใจจะใช้ไพ่ใบนี้เช่นกัน

แต่ตอนนี้ เธอไม่มีอะไรแล้ว เธอเหลือแค่ไพ่ใบนี้ใบเดียวเท่านั้น

หากแม้แต่ไพ่ใบนี้ก็ไม่สามารถใช้ได้ล่ะก็ ถ้างั้นเธอก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงแล้ว

แต่ที่โชคดีคือ สำหรับเรื่องนี้แล้ว ฉินเย่ก็ยังคงรู้สึกซาบซึ้งและขอบคุณเธอมาก เขามองเธอด้วยสายตาเย็นชาอยู่ครู่หนึ่ง ถึงจะขยับแขน

“ไม่มีครั้งหน้าอีก”

ได้ยินดังนั้น เจียงฉูฉู่ก็คล้องแขนเขาเอาไ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status