Share

บทที่ 432

“ทำไมไม่บอกฉันล่ะ?”

“มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ เลยไม่จำเป็นต้องบอก”

หลังจากได้ยิน โมไป๋ก็เงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "แล้วทำไมไม่ไปบ้านที่ฉันเตรียมไว้ให้เธอล่ะ? ผมให้กุญแจกับเหมิงเหมิงไปแล้ว"

“นายก็รู้ นายให้เหมิงเหมิง ไม่ได้ให้ฉัน”

“หยินอู้....”

“ขอดูหน่อยแล้วกันว่านายเอาอะไรมาให้กินบ้าง” เสิ่นหยินอู้รับอาหารเช้ามาจากมือของเขา เธอพบว่ามันเย็นชืดไปแล้ว เธอจึงนำไปอุ่นในครัว

โม่ไป๋มองดูร่างเพรียวบางของเธอ ดวงตาของเขากลับหม่นลง

เธอย้ายมาที่นี่ในตอนกลางดึก ที่จริงแล้วมันก็มีสิ่งที่เขาเขียนอยู่ในนั้นด้วย

แต่เขาคาดไม่ถึงว่าเธอจะเร็วขนาดนี้ และเธอก็ไม่ได้บอกอะไรกับเขาสักนิด

อีกนานแค่ไหนกันที่เขาจะเข้าไปในใจเธอได้?

-

เมื่อคืน เฉียวลี่ซือนอนไม่ค่อยหลับ

เมื่อฟ้าใกล้สว่าง เธอก็เพิ่งหลับ

แต่เธอก็ตื่นขึ้นหลังจากที่นอนไปได้ไม่กี่ชั่วโมง

เพราะเธอนึกถึงการนัดพบในมื้ออาหารเที่ยงในวันนี้

มันเป็นเรื่องที่น่าทึ่งอย่างยิ่งที่เมื่อวานนี้ก่อนที่คุณผู้ชายฉินคนนั้นจะไป เขาก็ได้เป็นฝ่ายที่ขอช่องทางการติดต่อของเธอและชวนเธอไปรับประทานอาหารเที่ยงในวันนี้

หลังจากที่เธอรับปากว่าจะพาคนๆหนึ่งไ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status