คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง의 모든 챕터: 챕터 361 - 챕터 370

ที่สำคัญคือ เธอรู้สึกว่าพ่อของตนอยู่คนเดียวมานานแล้ว กว่าจะมีคนที่ถูกใจเข้ามาได้นั้นไม่ง่าย หากเธอไปขัดขวางคงจะโหดร้ายกับเขาน่าดูผู้หญิงคนนั้นเองก็รุกมากหลังจากที่เธอรู้เรื่องของพวกเขาทั้งสอง หล่อนก็มาพูดคุยกับเธอตามลำพัง แล้วบอกเธออย่างระมัดระวังตัวว่า“คุณหนูเสิ่นคะ ฉันได้ฟังเรื่องราวของครอบครัวคุณจากพ่อคุณมาบ้างแล้ว ครอบครัวของพวกคุณพิเศษมาก ฉันสัญญาว่าฉันไม่หวังทรัพย์สินเงินทองอะไรจากเขาแน่นอน แต่ถ้าคุณไม่ไว้ใจฉัน ฉันสามารถเซ็นสัญญากับคุณได้ รับรองว่าฉันจะไม่เอาของอะไรจากตระกูลเสิ่นไปสักอย่า สัญญาฉบับนี้เรารู้กันแค่สองคน คนอื่นจะไม่รู้”“เซ็นสัญญา? ได้สิ งั้นก็เซ็นเลย”ดังนั้นเสิ่นหยินอู้จึงให้ฝ่ายกฎหมายของบริษัทโม่ไป๋ร่างสัญญาขึ้นมาหนึ่งฉบับ แล้วนำไปให้ผู้หญิงคนนั้นเซ็นผู้หญิงคนนั้นเซ็นทันทีโดยไม่อ่านสัญญาดังนั้นเสิ่นหยินอู้จึงหยุดการกระทำของเธอไว้“ไม่อ่านให้ชัดเจนก่อนก็เซ็นแล้ว ไม่กลัวว่าหนูจะเอาเปรียบเลยเหรอ?”ผู้หญิงคนนั้นยิ้มตอบ “เหล่าเสิ่นเป็นคนดี คุณเป็นลูกสาวของเหล่าเสิ่นย่อมไม่มีทางเอาเปรียบฉันแน่นอน”ท่าทีอารมณ์ของอีกฝ่ายทำให้เสิ่นหยินอู้ชื่นชม เธอเองก็ไม่อ

ความจริงเสิ่นหยินอู้ไม่เคยคิดจะให้พ่อทิ้งอะไรไว้ให้ตนเลยแต่พอได้ยินเขาบอกว่าบริษัททุกอย่างเป็นของเธอหมด ในใจก็ซาบซึ้งมาก“ฉะนั้น ไม่ต้องกลับประทงประเทศแล้ว อยู่ช่วยพ่อดูแลบริษัทที่นี่แหละ”ถึงแม้จะซาบซึ้ง แต่เสิ่นหยินอู้กลับเลิกคิ้ว “ไม่ได้ค่ะ”พ่อเสิ่นได้ยินก็รู้สึกมึนงง“ทำไมล่ะ? นั่วนั่ว ตอนนี้ลูกมีลูกสองคน แล้วยังจะไปเปิดบริษัทอีก เหนื่อยมากเลยนะ”“หนูรู้ค่ะ แต่ในขณะเดียวกันก็จะรู้สึกประสบความสำเร็จ พ่อคะ หนูอยากเปิดบริษัทจริงๆ ค่ะ”เธออยากพึ่งตัวเอง และทำให้ลูกทั้งสองได้มีชีวิตที่ดีเสิ่นหยินอู้ไม่รู้ว่าพ่อแม่คนอื่นคิดยังไง แต่สำหรับเธอ เธอคิดว่าไหนๆ เป็นพ่อเป็นแม่แล้วในเมื่อเธอมีความสามารถที่จะทำให้ลูกทั้งสองคนมีชีวิตที่ดีได้ ถ้างั้นทำไมเธอถึงไม่พยายามล่ะ?เมื่อคิดถึงตรงนี้ เสิ่นหยินอู้ก็เดินอ้อมมายังข้างๆ พ่อเสิ่น แล้วกอดคอพ่อเสิ่นเหมือนตอนเด็ก “อีกอย่างที่สำคัญคือ ตอนนี้บริษัทของพ่อกำลังไปได้ดี และเป็นเบื้องหลังที่ดีที่สุดของหนู ถ้าหนูล้มเหลวก็ไม่ต้องกังวลเลย เพราะหนูรู้ว่ามีพ่อคอยสนับสนุนหนูอยู่ข้างหลัง”คำพูดนี้พูดแทงใจพ่อเสิ่นในฐานะที่เป็นพ่อ เขาคือเบื้องหลังท

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ฉินเย่ก็ก้มหน้าลงแต่ว่าเด็กน้อยนั้นกลับไม่อยู่แล้ว เขาเข้าห้องน้ำไปตั้งแต่หลังขอบคุณฉินเย่เสร็จแล้ว ตอนนี้ไม่รู้ว่าอยู่ห้องไหนด้วยฉินเย่เม้มริมฝีปาก แล้วยืนขมวดคิ้วอยู่ที่เดิมคนที่อยู่ปลายสายพูดอะไรบ้าง เขาไม่ได้ยินอีกหูฝาดเหรอ?หรือเป็นเพราะเด็กสองคนนี้ประกาศว่าจะหยุดไลฟ์ไปก่อน เขาเลยคิดถึงก็เลยทำให้ได้ยินเสียงของเหนียนเหนียนไปได้“ประธานฉิน สำหรับการร่วมงานกันครั้งนี้ ความจริงแล้วผมยังมีอีกความคิดหนึ่ง คุณช่วยดูเวลา…”อีกฝ่ายยังไม่ทันพูดจบ ก็ได้ยินฉินเย่พูดขัดขึ้น“เมื่อกี้คุณได้ยินอะไรไหม?”คู่เจรจาได้ถูกขัดกะทันหันก็มึนงงทันใด“ครับ?”“ฝั่งผม คุณได้ยินเสียงอะไรไหม?”ถ้าไม่ใช่หูฝาด ถ้างั้นอีกฝ่ายก็น่าจะได้ยินเสียงขอบคุณคู่เจรจาที่อยู่ปลายสายไม่เข้าใจว่าฉินเย่หมายถึงอะไร แต่เขาก็ตระหนักได้ว่าเหมือนเคยได้ยินว่าฉินเย่ไม่ชอบเสียงรบกวนที่สุดเมื่อกี้เขาดูเหมือนจะได้ยินเสียงไม่ถึงประสงค์อยู่บ้าง แต่ว่าบอกต่อหน้าฉินเย่เลยจะดีเหรอ?คิดไปคิดมา คนคนนั้นก็เลือกที่จะไม่พูด“ประธานฉิน ผมไม่ได้ยินเสียงอะไรนะ เกิดอะไรขึ้นกับคุณหรือเปล่า?”อีกฝ่ายถามอย่

ในเมื่อไม่รู้ ถ้างั้นก็ไม่ต้องพูดอะไรมากอย่างไรก็เป็นโชคชะตาที่ตัดขาดไปแล้วและเสิ่นหยินอู้ของเธอคู่ควรกับผู้ชายที่ดีกว่าเมื่อคิดได้แบบนั้น โจวชวงชวงก็สงบลง เธอเผยรอยยิ้มออกมา แล้วพูดหยอกเล่นว่า “อืม เช่น เจอคนจูงหมา หรือว่าขอทานอะไรงี้”เสิ่นหยินอู้ “…เธอไม่เป็นไรใช่ไหม? สนามบินไม่ให้เอาสัตว์เลี้ยงเข้ามา ขอทานก็ไม่มีทางเข้ามาด้วย”“ก็จริงเนอะ โอ๊ย อาจเป็นเพราะพวกเธอจะไปกันแล้ว ฉันเสียใจเกินไปก็เลยลืมตัวน่ะ พวกเธออยู่ต่อเลยได้ไหม”เชอะ เสิ่นหยินอู้ไม่อยากสนใจเธอด้วยซ้ำเธอก้มหน้าจัดเสื้อให้กับเด็กทั้งสอง แล้วได้ยินเสิ่นซือเหนียนพูดขึ้นว่า“หม่ามี๊ เมื่อกี้ผมเจอลุงที่หล่อมากคนหนึ่งในห้องน้ำครับ เขาช่วยผมเปิดประตู”เสิ่นหยินอู้ไม่รู้ว่าเขาหมายถึงใคร เพียงแค่ตอบไปว่า “แล้วเหนียนเหนียนบอกขอบคุณเขาหรือยัง?”“บอกแล้วครับหม่ามี๊”“มีมารยาทจริงๆ” เสิ่นหยินอู้เข้าไปใกล้ แล้วจูบหน้าผากของเขาทีหนึ่งเสิ่นซือเหนียนตัวน้อยเต็มไปด้วยความพึงพอใจเสิ่นเหมิงเหมิงเห็นดังนั้น ก็รีบยืดตัวออกมา“หม่ามี๊ เหมิงเหมิงก็จะเอาด้วย”โจวชวงชวงเห็นสามแม่ลูกนี้แล้ว ในใจอิจฉาสุดขีดถ้าเป็นไปได้ เธออ

เสิ่นเหมิงเหมิงเลียปากของตนเอง ก็ยังรู้สึกว่าตนอยากกินมากแต่ทว่าหม่ามี๊บอกแล้วว่ากินไม่ได้ เธอก็ทำได้แต่กินถึงขนมเครื่องดื่มบนเครื่องบินแล้วเธอกะพริบตาปริบๆ แล้วมองภาพแขวนในร้านค้าผู้ช่วยเฉินมองอยู่ข้างๆ ก็รู้สึกว่าเธอน่ารักจนใจละลาย เห็นแล้วก็อยากซื้อให้กินเลยเขาจึงพูดขึ้นว่า “ผู้จัดการเสิ่น เด็กๆ น่ะบางครั้งก็ชอบกินของแบบนั้น ผมซื้อให้เด็กทั้งสองคนถ้วยหนึ่งได้ไหม?”เสิ่นหยินอู้ยิ้มเบาๆ“ผู้ช่วยเฉินเป็นเบ๊ไม่ใช่เหรอคะ? ให้พวกเราซื้อให้คุณสักถ้วยดีไหมคะ? ยังไงคุณก็ลำบากมากขนาดนี้แล้ว”ผู้ช่วยเฉิน “…ไม่เป็นไรครับ ผมไม่เอา”“จริงสิผู้ช่วยเฉิน ต่อไปคุณไม่ต้องเรียกฉันว่าผู้จัดการเสิ่นแล้ว เพราะตอนนี้ฉันไม่ใช่ผู้จัดการของบริษัทอีกแล้ว”ผู้ช่วยหลี่ครุ่นคิดแล้วพยักหน้า“ครับคุณหนูเสิ่น”พวกเขาเดินไปข้างหน้าต่อไปเสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ดังขึ้น เสิ่นหยินอู้หยิบขึ้นมาดู พบว่าเป็นข้อความจากโม่ไป๋“เป็นยังไงบ้าง? ผ่านด่านตรวจหรือยัง?”เมื่อเห็นข้อความจากเขา เสิ่นหยินอู้ก็ยกมุมปากขึ้น“ผ่านแล้ว”ข้อความถูกส่งไปไม่กี่วินาที โม่ไป๋ก็โทรมาแล้ว“เป็นยังไงบ้าง? ผู้ช่วยเฉินดูแลเธอดีไห