All Chapters of คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง: Chapter 351 - Chapter 360

ไม่กี่วินาทีต่อมา เสิ่นหยินอู้ก็ยกมือขึ้นปิดหน้าอย่างช่วยไม่ได้"ภาพลักษณ์ฉันไปหมดแล้ว"
เธอในกระจกเมื่อกี้นี้มีรอยคล้ำใต้ตาใหญ่เหมือนแพนด้า บวกกับความยุ่ง หน้าเธอก็ไม่ได้แต่งหน้า แถมยังนอนไม่พอจนหน้าซีดอีก
ทั้งหน้าซีดทั้งรอยคล้ำใต้ตา รวมกับการที่เธอน้ำหนักลดลงไปด้วย ทำให้เธอดูเหมือนคนติดยา
ไม่ต้องพูดถึงคนอื่น แค่เธอเห็นตัวเองยังตกใจ"อย่าบอกนะว่าเธออยู่ที่บริษัทในสภาพนี้มาหลายวันแล้ว"
เสิ่นหยินอู้พยักหน้าอย่างจริงจัง"ใช่""พรืด" โจวชวงชวงแทบพ่นข้าวในปากออกมา "จริงมั้ยเนี่ย"เห็นเสิ่นหยินอู้ทำหน้าหมดอาลัยตายอยาก โจวชวงชวงได้แต่พูดไปว่า "คนสวยก็เป็นแบบนี้แหละน้า ถึงไม่ใส่ใจภาพลักษณ์ก็ยังเป็นคนสวยตลอด"
จริงๆ แล้วสภาพของเสิ่นหยินอู้ตอนนี้ในสายตาเธอก็ไม่ได้ดูแย่เพียงแต่พอเทียบกับรูปลักษณ์ที่ปราณีตในเวลาปกติแล้ว มันแย่กว่ามาก ยิ่งไปกว่านั้นเธอเป็นคนสวยตามธรรมชาติ หน้าสดก็ดีอยู่แล้ว รอยคล้ำใต้ตากับหน้าซีดๆของเธอทำให้เธอดูเป็นสาวสวยที่เปราะบาง
คิดถึงเรื่องนี้ โจวชวงชวงก็อดถอนหายใจไม่ได้
คนสวยถึงโทรมยังไงก็ยังเป็นคนสวย ถ้าเป็นเธอเอง......คงดูแย่มาก"เธอนี่ อย่าหักโหมเกินไ

คิดถึงตรงนี้ โจวชวงชวงกัดฟันพูดอย่างแค้นใจ "พวกหนูช่วยอธิษฐานให้น้าชวงชวงได้แต่งงานเร็วๆ ด้วยนะ ถึงตอนนั้นน้าจะมีลูกน่ารักๆ แบบพวกหนู ทีนี้น้าก็จะไม่จับแก้มพวกหนูอย่างเดียวแล้ว"
เสิ่นเหมิงเหมิงกอดคอเธออย่างเอาใจแล้วพูดว่า "หนูขออธิษฐานให้น้าชวงชวงได้แต่งงานเร็วๆค่ะ""โอ้ย สุดที่รักของน้า หนูน่ารักที่สุดเลย รักหนูจะตายแล้ว"-
พอใกล้เลิกงาน โม่ไป๋ก็มาหาเสิ่นหยินอู้"ยังไม่เสร็จอีกเหรอ?"เสิ่นหยินอู้ที่ยุ่งมากๆ ไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้น ตอบว่า "ยังไม่เสร็จเลย น่าจะอีกสักพัก"
พูดจบเธอก็รู้ทันทีว่าใครกำลังพูดกับเธอ แล้วเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว"นายมาที่นี่ได้ยังไง?"โม่ไป๋ถือกุญแจรถในมือข้างหนึ่ง อีกข้างหนึ่งถือเสื้อสูทของเขา เดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มที่อบอุ่น"มารับเธอหลังเลิกงาน แต่ดูเหมือนเธอต้องยุ่งอีกสักพัก"พูดพลาง โม่ไป๋ก็นั่งลงบนโซฟา "ผมรอเธอที่นี่นะ?อีกนานแค่ไหนถึงจะเสร็จ?"ตอนแรกเธอตั้งใจจะปฏิเสธเขา แต่สุดท้ายเสิ่นหยินอู้ก็พูดว่า "ประมาณหนึ่งชั่วโมง"
"โอเค งั้นเธอทำงานเถอะ"
เขาเข้าใจดีมากจนไม่ได้พูดอะไรต่ออีก
เสิ่นหยินอู้ก็กลับไปทำงานของตัวเองอย่างรวดเร็ว
เพราะต้อง

ถึงแม้เขาจะดูอบอุ่น อ่อนโยน แต่อย่างไรฐานะทางสังคมของเขาก็สูงมาก เธอไม่สามารถมองโม่ไป๋ให้เป็นแฟนธรรมดาๆ คนหนึ่งได้เลยพักหลังพอรู้จักกันนานเข้า อาจเป็นเพราะเธอเป็นเพื่อนสนิทของเสิ่นหยินอู้ ดังนั้นโม่ไป๋เลยปฏิบัติตัวดีกับเธอมาก มีอะไรดีๆ ก็จะซื้อมาฝากเธอด้วยเสมอนานเข้าๆ โจวชวงชวงก็กลายเป็นพรรคพวกของโม่ไป๋ แถมมักจะพูดแทนโม่ไป๋ด้วยบวกกับเธอรู้สึกว่าโม่ไป๋เป็นผู้ชายที่ดีคนหนึ่งจริงๆเขาอยู่เคียงข้างเสิ่นหยินอู้มาตลอดระยะเวลาห้าปีมิหนำซ้ำ ตลอดห้าปีมานี้ ไม่มีเรื่องผู้หญิงคนอื่นเข้ามาเลยผู้ชายที่ซื่อสัตย์ขนาดนี้ บนโลกนี้คงมีแต่โม่ไป๋คนเดียวแล้วมั้ง?อีกอย่างเขายังไม่ถือสาที่เสิ่นหยินอู้เคยแต่งงานมีลูกด้วย ทั้งยังรักและเอ็นดูลูกทั้งสองของหล่อนด้วยถ้าแบบนี้ไม่ใช่ความรัก…“เอาอะไร?”เสิ่นหยินอู้เดินออกมาจากห้องครัวพอดี และได้ยินเพียงคำพูดประโยคหลังเท่านั้น ประโยคหน้าไม่ได้ยินโจวชวงชวงกระแอมเบาๆ แล้วโกหกหน้านิ่ง “จะเอาอะไรได้อีกเล่า? ต้องเอาโปรเจกต์นี้ไว้ให้ได้น่ะสิ”โม่ไป๋เดินเข้าไปรับจานจากเธอ “ฉันช่วย”เสิ่นหยินอู้ปล่อยมือ“ถึงเวลากินข้าวแล้ว พวกเธอยังคุยเรื่องงานกันอีก?”

เมื่อได้ยินถึงตรงนี้ เสิ่นหยินอู้ก็ขมวดคิ้วคัดค้าน“แต่ว่าความรู้สึกไม่ได้ดูที่เรื่องพวกนี้สักหน่อย”“แล้วดูที่เรื่องอะไรล่ะ? เธอลองบอกมาซิ?” เมื่อนึกอะไรขึ้นได้ โจวชวงชวงพลันหัวเราะ “หรือไม่เธอก็พูดมาเลยดีกว่าว่าห้าปีมานี้ เธอมีคนที่ชอบไหม? เพราะคนที่ชอบเธอไม่ได้มีแค่โม่ไป๋คนเดียว”เสิ่นหยินอู้ “ชวงชวง ฉันมีลูกแล้ว ไม่อยากไปคิดเรื่องพวกนั้น”“แต่ว่าคนพวกนั้นไม่ได้ถือสาที่เธอมีลูกนี่ โม่ไป๋เขาเลี้ยงดูเหมิงเหมิงกับเหนียนเหนียนเหมือนลูกของตัวเองเลยนะ”“อืม ฉันรู้ว่าฉันติดค้างเขามาก”ชาตินี้ อาจจะชดใช้ไม่หมดเลยก็ได้“เฮ้อ ถ้าฉันเป็นโม่ไป๋แล้วได้ยินคำนี้เข้า ฉันคงเสียใจแย่” โจวชวงชวงรู้สึกเจ็บใจแทนโม่ไป๋ “ฉันรู้สึกว่าเขาไม่เลวเลยนะ หน้าตาก็ดี ฐานะก็เลิศ ที่สำคัญยังซื่อสัตย์มากด้วย ไม่มีผู้หญิงคนอื่นเลย มีแค่เธอคนเดียวเท่านั้น ถ้าเธอชอบเขา รับรองว่าชีวิตของเธอต้องมีความสุขมากแน่ๆ”“ชวงชวง…”“โอเคๆ ไม่ว่าโม่ไป๋จะดีกับเธอแค่ไหน ไม่ว่าเขาจะหน้าตาดีขนาดไหน เธอต้องเชื่อเสมอว่าฉันอยู่ข้างเธอ ไม่ว่ายังไงก็ตาม และก็เพราะรู้สึกว่าเขาเป็นคนดี ก็เลยแนะนำให้เธอลองคิดดู แต่ถ้าเธอไม่ชอบจริงๆ ก็ไ

มีแม่ฉินคอยหนุนหลังให้ตนแล้วหลี่มู่ถิงยังจะกลัวอะไรอีก? แบบนี้ก็ต้องทำเป็นสุนัขจิ้งจอกแอบอ้างบารมีเสือรีบให้ประธานฉินกินยาสิ?ที่สำคัญคือเพียงแค่กำชับให้กินยาเฉยๆ ยังมีงานควบให้ทำอีก นี่มันเยี่ยมจริงๆ“ประธานฉินครับ ถ้าคุณไม่กินยา เดี๋ยวคุณหญิงฉินโทรมาจะอธิบายยากนะครับ”สิ้นเสียง หลี่มู่ถิงพลันรู้สึกถึงรังสีเย็นชากำลังจ้องมาที่ตนอยู่เขารู้สึกเสียวสันหลังวาบและในขณะนั้นเองเขาถึงจะเข้าใจว่าแม้จะมีแม่ฉินสนับสนุน แต่ไม่ว่ายังไงฉินเย่ก็เป็นลูกชายของแม่ฉิน หากตนอวดดีเกินไปถึงตอนนั้นคนที่เสียเปรียบจะเป็นตนแน่นอนแต่ว่าการกระทำต่อจากนี้ของฉินเย่กลับทำให้เขาอึ้งเพราะเขากินยาต่อหน้าเขา ซ้ำยังดื่มน้ำอุ่นแก้วนั้นจนหมดด้วย จากนั้นก็วางแก้วลงบนโต๊ะเสียงดังปัง“พอใจยัง?”หลี่มู่ถิงได้รู้สึกตัว รีบพยักหน้าหงึกๆ พลางตอบว่าพอใจแล้วพลางเดินออกไปหลังจากที่เขาออกไปแล้ว ฉินเย่ก็เหมือนนึกอะไรบางอย่างออก เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาดูหน้าต่างที่ขึ้นว่าไลฟ์สิ้นสุดแล้ว จากนั้นเม้มริมฝีปากเบาๆไม่รู้ว่าครั้งหน้าจะไลฟ์อีกเมื่อไหร่หวังว่าจะกลับมาไลฟ์เร็วๆ อย่าช้าเกินไปล่ะ_“ไลฟ์เสร็จแล้วเหรอจ๊ะ?” เสิ่น