Share

บทที่ 352

ไม่กี่วินาทีต่อมา เสิ่นหยินอู้ก็ยกมือขึ้นปิดหน้าอย่างช่วยไม่ได้

"ภาพลักษณ์ฉันไปหมดแล้ว"

เธอในกระจกเมื่อกี้นี้มีรอยคล้ำใต้ตาใหญ่เหมือนแพนด้า บวกกับความยุ่ง หน้าเธอก็ไม่ได้แต่งหน้า แถมยังนอนไม่พอจนหน้าซีดอีก

ทั้งหน้าซีดทั้งรอยคล้ำใต้ตา รวมกับการที่เธอน้ำหนักลดลงไปด้วย ทำให้เธอดูเหมือนคนติดยา

ไม่ต้องพูดถึงคนอื่น แค่เธอเห็นตัวเองยังตกใจ

"อย่าบอกนะว่าเธออยู่ที่บริษัทในสภาพนี้มาหลายวันแล้ว"

เสิ่นหยินอู้พยักหน้าอย่างจริงจัง

"ใช่"

"พรืด" โจวชวงชวงแทบพ่นข้าวในปากออกมา "จริงมั้ยเนี่ย"

เห็นเสิ่นหยินอู้ทำหน้าหมดอาลัยตายอยาก โจวชวงชวงได้แต่พูดไปว่า "คนสวยก็เป็นแบบนี้แหละน้า ถึงไม่ใส่ใจภาพลักษณ์ก็ยังเป็นคนสวยตลอด"

จริงๆ แล้วสภาพของเสิ่นหยินอู้ตอนนี้ในสายตาเธอก็ไม่ได้ดูแย่

เพียงแต่พอเทียบกับรูปลักษณ์ที่ปราณีตในเวลาปกติแล้ว มันแย่กว่ามาก ยิ่งไปกว่านั้นเธอเป็นคนสวยตามธรรมชาติ หน้าสดก็ดีอยู่แล้ว รอยคล้ำใต้ตากับหน้าซีดๆของเธอทำให้เธอดูเป็นสาวสวยที่เปราะบาง

คิดถึงเรื่องนี้ โจวชวงชวงก็อดถอนหายใจไม่ได้

คนสวยถึงโทรมยังไงก็ยังเป็นคนสวย ถ้าเป็นเธอเอง......คงดูแย่มาก

"เธอนี่ อย่าหักโหมเกินไ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status