All Chapters of หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็พบว่าสามีคือมหาเศรษฐี: Chapter 31 - Chapter 40

ซูหรานไม่แม้แต่จะยกเปลือกตาขึ้น "เขามีธุระน่ะ มาไม่ได้"จู่ ๆ ใบหน้าของซูจี้ไห่ก็มืดลงทันที การที่เขาตั้งใจเรียกคนเหล่านี้มา ก็เพราะว่าอยากจะตอกหน้ากลับสามีใหม่คนนั้นของซูหรานเสียสักหน่อยไม่มา? งั้นที่เขาได้เตรียมการมาจะไม่สูญเปล่าไปหรอกเหรอ?"มีอะไรที่สำคัญกว่าการมาพบพ่อตาอย่างนั้นเหรอ? เธอโทรให้เขารีบมาเดี๋ยวนี้เลยนะ" ซูจี้ไห่พูดสั่งแต่ทว่าซูหรานทำเหมือนไม่ได้ยิน และยังคงกินอาหารของตัวเองต่อไปจู่ ๆ หลินเยว่เยว่ก็ยิ้มหวาน แล้วพูดว่า "หรือว่าพี่เขยน่าอับอายเกินไป ดังนั้นพี่หรานหรานก็เลยไม่ให้เขามา? อุ๊ย หรือว่าเขาจะเป็นตาเฒ่าขี้เหร่? คืนนั้นเขารู้หรือเปล่าว่าพี่ไปเย่หลินบาร์เพื่อหาความตื่นเต้น? ฉันว่านะ ถ้าพี่เขยเป็นตาเฒ่าจริง ๆ พี่น่าจะแต่งงานกับหนุ่มหล่อคนนั้นที่บาร์ในคืนนั้นเสียดีกว่านะ!"ขณะที่ซูหรานเพิ่งจะคีบกุ้งล็อบสเตอร์เข้าไปในปาก จู่ ๆ เธอก็ต้องสำลักอย่างกะทันหันเหอะ…เธอได้แต่งงานกับชายหนุ่มเย่หลินบาร์คนนั้นจริง ๆ เสียด้วย!อย่างไรก็ตาม เธอก็ยังดีใจที่เขาไม่ได้มา เพราะคำเหน็บแนมพวกนี้ เธอฟังแค่คนเดียวก็เพียงพอแล้วแต่ทว่าท่าทางที่ไม่แยแสแบบนี้ของเธอ กลับทำให้ใคร

คำว่า "สามี" ออกจากปากของเธอ ดูหวานชื่นเป็นพิเศษฟู่จิ้นหานตะลึงงันอยู่ครู่หนึ่ง"ฉันไม่เหลืออะไรอีกแล้ว… ฉันถูกไล่ออกจากบ้าน เงินทั้งหมดนี้ยกให้คุณก็แล้วกัน ฉัน…ฉันมีเพียงคุณคนเดียวเท่านั้น"ซูหรานดูน้อยเนื้อต่ำใจเป็นอย่างมากเมื่อฟู่จิ้นหานคิดถึงตอนที่อยู่ในร้านอาหารเทาชาน ทั้ง ๆ ที่เธออดทนอดกลั้นต่อการกลั่นแกล้งและเหยียดหยามมาโดยตลอด แต่ท้ายที่สุดเธอก็ยังออกหน้ามารับแทนเขามือของฟู่จิ้นหานที่กำลังจะผลักเธอออกหยุดชะงักไปทันที"ถ้าคุณอยากจะแก้แค้นกลับ ผมช่วยคุณได้นะ!" มันเป็นเรื่องยากที่เขาจะเอ่ยปากช่วยคนอื่นแบบนี้ แต่เพื่อเห็นแก่การที่เธอออกหน้ามารับแทนเขา เขา...ก็ควรจะละเว้นสักครั้ง!แต่ทว่าเมื่อผ่านไปพักใหญ่ คนที่อยู่ในอ้อมแขนก็ไม่มีการโต้ตอบกลับแต่อย่างใดฟู่จิ้นหานขมวดคิ้ว ก้มหน้ามามอง และก็พบว่าหญิงสาวได้หลับไปเสียแล้ว!"……"ใบหน้าของเธอแนบชิดติดกับหน้าอกของเขา และน้ำลายก็ยังไหลยืดออกมาจากมุมปากอีกต่างหาก"สกปรกเป็นบ้าเลย!"ฟู่จิ้นหานมองด้วยความรังเกียจ แต่เขาก็ยังอุ้มเธอเข้าไปในห้องน้ำอยู่ดีทันทีที่เข้าไปในห้องน้ำ ฟู่จิ้นหานก็รู้สึกเสียใจขึ้นมาแล้วสิ่งที่ควรทำหร

ตึกสำนักงานฟู่ซือกรุ๊ปหลังจากการเรียกประชุมวิดีโอคอลอย่างเร่งด่วนกลางดึกคืนที่ผ่านมา เหล่าผู้บริหารต่างก็กระสับกระส่าย และยังคิดว่าวันนี้จะต้องมีเหตุการณ์นองเลือดเกิดขึ้นในตึกสำนักงานฟู่ซือกรุ๊ปอย่างแน่นอนแต่เมื่อคุณชายสามฟู่ที่ปกติจะเข้มงวดอยู่ตลอดเดินทางมาถึง เขากลับมีรอยยิ้มเต็มใบหน้าในวันนี้ทุกคนตกตะลึงไปตาม ๆ กันรวมไปถึงฉินฟั่งด้วย!เมื่อวานคุณชายให้เขาเลิกงานก่อนเวลา ตอนที่เขาไม่อยู่...มีอะไรที่น่ายินดีเกิดขึ้นอย่างนั้นเหรอ?"คุณชายครับ นี่คือเอกสารคำเชิญที่ได้รับตอนเช้าวันนี้ครับ" ฉินฟั่งวางของไว้บนโต๊ะทำงาน อยากจะถามแต่ก็ไม่กล้าฟู่จิ้นหานพลิกดูอย่างคร่าว ๆ สายตาจับจ้องไปที่เอกสารที่ไม่ระบุชื่อ เมื่อเปิดออกก็เห็นรูปภาพใบหนึ่งอีกครั้งมันเป็นภาพบรรยากาศในโรงแรมของเช้าเมื่อวานนี้ในตอนแรกฟู่จิ้นหานต้องการติดตามที่มาของภาพ แต่ในภาพนั้น ซูหรานที่อยู่บนเตียงดูตื่นตระหนกมาก เธอกำลังเป็นห่วงเขาอยู่!ฟู่จิ้นหานเลิกคิ้ว และกระตุกรอยยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวและฉินฟั่งที่อยู่ข้าง ๆ ก็เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่าในภาพนั้นมันมีอะไรกันแน่?เขายื่นคอออกไปหวังว่าจะแอบดูสักหน

เมื่อครู่ที่ผ่านมา เขาอยู่นอกห้องจัดเลี้ยงส่วนตัวมาโดยตลอด และได้ยินทั้งหมดแล้ว!ที่แท้ซูหรานและชายคนนั้นก็แค่แต่งงานกันตามข้อตกลงเท่านั้น เมื่อถึงเวลาทุกอย่างก็จบลง!เขายังมีโอกาส!เขาชอบซูหราน ตั้งแต่เสิ่นยวนพาซูหรานมาบ้านเป็นครั้งแรกตอนมัธยมปีที่หก เขาก็รู้สึกชอบเธอแล้วแต่ในตอนนั้นเธอยังเด็กจนเกินไปเขารอจนกระทั่งเธอเติบโตขึ้นมา แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากที่เขาเดินทางไปต่างประเทศแล้ว ลู่ซิวหนิงก็โผล่ขึ้นมาได้เมื่อเขาเห็นสิ่งที่หลินเยว่เยว่พูดในกลุ่มศิษย์เก่ามัธยมปลายในวันนั้น เขาก็ไม่เชื่อว่าซูหรานจะหมกมุ่นกับผู้ชายคนนั้น จะต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ดังนั้นเขาจึงทิ้งงานที่อยู่ในมือและรีบกลับมาในทันทีแม้แต่การพบกันบนถนนในคืนนั้น มันก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่อย่างใดเสิ่นเหยี่ยนถอนหายใจยาว ๆ ออกมาในเมื่อซูหรานและชายคนนั้นได้ทำข้อตกลงการแต่งงานร่วมกัน งั้นเขาก็รอ รอให้พวกเขาจบกันในที่สุด!……เช้าวันต่อมา ทันทีที่ซูหรานได้ตื่นขึ้นมา เธอก็ได้ข้อความแจ้งเวลาและสถานที่จาก "กลุ่มสังสรรค์แบบสาว ๆ" ในทันที"คืนนี้สี่ทุ่ม เย่หลินบาร์"เมื่อเห็นคำว่า "เย่หลินบาร์" สมองของซูหรานก็ดังกระ

"คุณซูครับ ต้องขอโทษจริง ๆ มันเป็นความผิดของผมทั้งหมด ไม่สิ...มันเป็นความผิดของหลินเยว่เยว่ ผมไม่ได้ทำอะไรเลย ขอร้องคุณล่ะนะ คุณช่วยผมพูดสักหน่อยจะได้ไหม ผมไม่สามารถสูญเสียความร่วมมือกับฟู่ซือกรุ๊ปได้ และทางบ้านก็ยิ่งสูญเสียความร่วมมือกับจี้ซือกรุ๊ปไม่ได้!"เมื่อคำพูดเหล่านี้ถูกโพล่งออกมา หลินเยว่เยว่ก็ตกตะลึงในทันทีจากนั้นเธอถึงได้สังเกตเห็นว่า ที่เฉิงอิงเจี๋ยคุกเข่าไม่ได้จะขอแต่งงาน แต่เป็นขอความเมตตาเสียมากกว่า!และยังขอความเมตตาจากซูหรานอีกต่างหาก!หลินเยว่เยว่ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็น และยิ่งไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ตัวเองได้ยิน "พี่อิงเจี๋ย พี่พูดอะไรน่ะ?"อะไรที่เรียกว่าการสูญเสียความร่วมมือกับฟู่ซือกรุ๊ป? และยังจะจี้ซื่อกรุ๊ปอีก?เมื่อได้ยินเสียงของเธอ เฉิงอิงเจี๋ยก็ดูโกรธมากขึ้นกว่าเดิม "เธอยังมีหน้ามาถามอีก เป็นเพราะเธอนั่นแหละ ฉันถึงได้ทำให้คุณชายจี้ขุ่นเคืองใจแบบนี้ได้!""คุณซูครับ หากคุณจะโทษก็ต้องโทษหลินเยว่เยว่ จากนี้ไป ผมกับเธอไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว! ขอร้องคุณไปพูดกับคุณชายจี้และคุณชายสามฟู่หน่อยจะได้ไหมครับ ผมสอบถามมาแล้วว่า เป็นคุณชายสามฟู่ที่สั่งไล่ผมออกด้ว