"เธอเป็นใคร? เกี่ยวอะไรกับฉันด้วย? ทำไมฉันจะต้องไปช่วยเธอ?"ฟู่จิ้นหานหัวเราะอย่างเย็นชา พร้อมพูดอย่างไม่แยแสออกมาแต่ทว่าตัวของเขากลับทำท่าลุกขึ้นอย่างไม่รู้ตัวเมื่อจี้เยี่ยนโจวเห็นแบบนี้แล้ว เขาก็กลอกตาอย่างเสียไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่เป็นห่วงมาก แต่กลับแสร้งทำเป็นไม่แยแส และท่าทางที่ปากไม่ตรงกับใจของฟู่จิ้นหานแบบนี้ เขาก็ได้พบเห็นเป็นครั้งแรกจี้เยี่ยนโจวรู้สึกสนใจขึ้นมาทันที"ก่อนหน้านี้ที่นายให้ฉันไปตรวจสอบเธอ ฉันยังคิดว่านายจะชอบเธอซะอีก ดูเหมือนว่าฉันจะคิดมากไปแล้ว ในเมื่อนายไม่ชอบเธอ งั้นฉันก็ไม่ต้องกังวลใจอะไรแล้วล่ะ"ดวงตาของฟู่จิ้นหานมืดมนขึ้นมาทันที "นายคิดจะทำอะไร?""ยังจะทำอะไรอีกล่ะ? ก็ต้องไปช่วยสาวงามอยู่แล้ว ไม่แน่นะว่า ฉันอาจจะเอาชนะใจสาวงามก็เป็นไปได้..." จี้เยี่ยนโจวทำสีหน้าเจ้าชู้ ลุกขึ้นและเตรียมที่จะลงไปแต่เขาเพิ่งจะก้าวออกไป ฟู่จิ้นหานก็เข้ามาขวางเขาเอาไว้แล้ว "ไม่ต้องให้นายเป็นห่วงหรอก!"พอพูดจบ ฟู่จิ้นหานก็เดินดุ่ม ๆ ไปชั้นล่างทันทีแต่ทันทีที่เขามาถึงชั้นล่าง เสิ่นเหยี่ยนก็ได้มาถึงประตูทางเข้าของบาร์แล้วเมื่อเสิ่นเหยี่ยนมองเห็นหลินเยว่เยว่ที่อยู่ด้านหล
ในบูธตรงมุมบาร์ ซูอินซึ่งหลบดูความตื่นเต้นอยู่ที่นี่ เมื่อมองเห็นฟู่จิ้นหานจากไป เธอก็อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้านขึ้นมา!สามีของซูหราน!นี่เขาอยู่กับจี้เยี่ยนโจวหรือนี่ และยิ่งท่าทางที่จี้เยี่ยนโจวมีต่อเขา มันไม่เหมือนกับพนักงาน แต่กลับเหมือนเพื่อนเสียมากกว่าหรือว่าเขาเป็นเพื่อนของจี้เยี่ยนโจว?ซูอินรู้สึกอย่างคลุมเครือขึ้นมาแล้วว่า ตัวตนสามีของซูหรานนั้นไม่ธรรมดาเลย!เธอหยิบรูปถ่ายที่ปาปารัสซี่แอบถ่ายในวันนั้นที่โรงแรมไห่เฉิงออกมาทันที แล้วส่งไปให้ปาปารัสซี่อีกครั้ง "ช่วยฉันตรวจสอบคนคนนี้หน่อย หลังจากเสร็จเรื่องแล้ว ฉันจะให้เงินค่าตอบแทนก้อนโต!"……ด้านนอกของบาร์ ฟู่จิ้นหานวิ่งไล่ตามออกมา ซูหรานและเสิ่นเหยี่ยนเพิ่งจะขึ้นไปบนรถและเขาก็ขับตามไปทันทีโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อยรถยนต์ได้จอดอยู่นอกโรงแรม ซูหรานลงจากรถและเดินเข้าไปในโรงแรม เมื่อเห็นว่าเสิ่นเหยี่ยนไม่ได้ตามเข้าไป สีหน้าที่มืดมนของฟู่จิ้นหานก็ค่อย ๆ ผ่อนคลายลงได้สองสามวันมานี้ ซูหรานได้พักอยู่ที่นี่?เหอะ แต่งงานแล้วแต่ยังนอนอยู่ข้างนอกทุกคืน กระทั่งลืมเขาไปจนหมดสิ้นฟู่จิ้นหานรู้สึกไม่สบอารมณ์ เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออ
"……"ฟู่จิ้นหานหัวร้อนขึ้นมาทันที เขาขมวดคิ้วและบีบแตรเสียงดังซูหรานมองเห็นฟู่จิ้นหานที่นั่งอยู่ในรถ "ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่ได้?""กลับบ้าน ผ่านมาน่ะ" ฟู่จิ้นหานดูประหม่า ๆ แต่ก็ยังทำตัวเป็นปกติต่อไปดวงตาของซูหรานสว่างขึ้นทันทีซูหรานคิดไม่ถึงเลยว่า ฟ้าจะส่งหนทางมาให้เธอแบบนี้!สามีตัวพ่อของเธอช่างเป็นฟ้าประทานมาโดยแท้!ซูหรานกระตุกรอยยิ้มออกมา "คือว่า ฉันขอพักบ้านคุณหนึ่งคืนได้หรือเปล่า? แค่พักหนึ่งคืน พรุ่งนี้เช้าฉันก็จะออกไปด้วยตัวเอง!"เมื่อเห็นว่าฟู่จิ้นหานขมวดคิ้ว ซูหรานก็รีบพูดขึ้นมาว่า "ฉันจ่ายเงินได้นะ..."ซูหรานไม่รู้ว่าเหตุผลที่ฟู่จิ้นหานขมวดคิ้วก็เป็นเพราะคำพูดของเธอที่ว่า "พรุ่งนี้เช้าก็จะออกไปด้วยตัวเอง!"แต่ยังโชคดีที่ว่า ตอนนี้เธอได้ขอให้เขารับเธอเอาไว้แล้ว!ฟู่จิ้นหานพูดเรียบ ๆ ออกมาว่า "ขึ้นรถ!"ซูหรานรีบพุ่งเข้าไปที่เบาะข้างคนขับทันที ราวกับกลัวว่าเขาจะเปลี่ยนใจขึ้นมาระหว่างทาง ซูหรานได้ชื่นชมใบหน้าด้านข้างที่หล่อเหลาของสามีตัวพ่อ แล้วก็อดไม่ได้ที่จะถอนใจออกมาว่า "แซ่ฟู่เหมือนกัน แต่ทำไมคุณดีขนาดนี้ ส่วนคุณชายสามฟู่คนนั้น...เฮ้อ..."ซูหรานส่ายหน้า ดวงต
หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ฟู่จิ้นหานก็ได้ส่งสัญญาณให้ฉินฟั่งไปทำงาน จากนั้นก็รับสายโทรศัพท์เมื่อต่อสาย อีกฝ่ายก็ตกตะลึงเช่นกัน จากนั้นก็มีเสียงอ่อนโยนดังขึ้นว่า "จิ้นหาน คิดไม่ถึงเลยว่าคุณยังจะรับสายจากฉัน จิ้นหาน หลายปีมานี้คุณสบายดีหรือเปล่า?"เวลาผ่านไปนาน แต่ฟู่จิ้นหานก็ยังไม่ได้ตอบกลับหลังจากหยุดชะงัก เย่ซือเหยียนก็ได้พูดต่อไปว่า "ฉันรู้ว่าคุณน่าจะยังโกรธฉันอยู่ แต่ตอนนั้นฉันไม่มีทางเลือกจริง ๆ... เรื่องที่แล้วมาก็ปล่อยให้มันผ่านไปเถอะ ดีหรือเปล่า? อย่างน้อย ตระกูลฟู่และเย่ของเราก็มีความเกี่ยวข้องกัน พวกเรายังเคย…"ราวกับว่าไม่ได้ยินสิ่งที่เธอพร่ำพรรณนาถึงอดีต ฟู่จิ้นหานจึงพูดขัดจังหวะไปอย่างดื้อ ๆ ว่า "คุณมาหาผมต้องการอะไร?"เย่ซือเหยียนฝืนยิ้มออกมา ถอนหายใจลึก ๆ แล้วพูดธุระออกมา"คุณปู่ขอให้ฉันเข้าร่วมการเตรียมการแข่งขันเครื่องประดับระดับชาติในครั้งนี้ ฉันเลยอยากจะเชิญคุณไปเป็นกรรมการน่ะ คุณวางใจได้เลยนะ แค่เวลาที่ทำการแข่งขัน คุณมาปรากฏตัวก็พอแล้ว ไม่ทำให้คุณเสียเวลาเท่าไหร่หรอก"ฟู่จิ้นหานกำลังจะบอกปฏิเสธ แต่เย่ซือเหยียนกลับพูดออกมาก่อนว่า "คุณลองคิด ๆ ดูก่อนนะ ไม่ต้อ
"คุณฝันไปเถอะ ฉันไม่เข้าไปพักหรอก!"ซูหรานทิ้งคำพูดที่เด็ดขาดนั้นไว้ และแสร้งทำเป็นเดินออกจากห้องสูทไปอย่างสงบเธอเดินดุ่ม ๆ ลงจากตึกด้วยหัวใจที่ประหม่าอย่างสุด ๆเศรษฐีพวกนี้เจ้าชู้ออกจะตายไป บางทีคุณชายสามฟู่คนนี้อาจจะถูกใจเธอ อยากให้เธอมาเป็นของเล่น แต่เธอไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย!อีกอย่างเธอไม่เคยเห็นว่าคุณชายสามฟู่นั้นหน้าตาเป็นอย่างไร ไม่แน่ว่าอาจจะปากเบี้ยวหน้าเบี้ยวเองก็เป็นไปได้!ด้วยความกลัวว่าคุณชายสามฟู่จะใช้ไม้ไหนอีก ซูหรานก็คิดถึงสามีตัวพ่อ และตัดสินใจในทันที……ในห้องสูท ทันทีที่ซูหรานได้เดินออกไป ฉินฟั่งก็เข้ามาทันที"คุณชายครับ คุณซู...ทำไมออกไปแล้วล่ะครับ?" เวลาเพียงครู่เดียว...ฟู่จิ้นหานเองก็รู้สึกผิดหวังอยู่เล็กน้อย แม้จะมีฉากมากั้นเอาไว้ เขาก็ยังอยากจะมองเธออีกสักพัก!และสิ่งที่เธอทิ้งเอาไว้ก่อนที่จะจากไป...ดวงตาที่ลึกล้ำของฟู่จิ้นหานมีความประหลาดใจฉายออกมาและในเวลานี้ โทรศัพท์มือถือของเขาก็ได้ดังขึ้น และก็เป็นซูหรานที่โทรเข้ามานั่นเองเมื่อรับสายแล้ว น้ำเสียงของซูหรานที่อยู่อีกปลายสายอ่อนโยนราวกับจะหยดเป็นน้ำได้ ซึ่งแตกต่างจากแมวป่าตัวน้อยที่แยกเขี้ยวแ
ปลายจมูกของซูหรานรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาทันทีฟู่จิ้นหานหันหลังกลับ ขณะที่เขากำลังจะตรวจสอบอย่างเป็นห่วงอยู่นั้น ซูหรานกลับคว้าข้อมือของเขา และมองอย่างมีความหวังว่า "เซอร์ไพรส์อะไรเหรอ?"ฟู่จิ้นหาน "..."ยังไม่ลืมเรื่องนี้ ดูแล้วคงไม่เป็นอะไรมาก!"คุณเข้ารอบชิงชนะเลิศให้ได้เสียก่อน แล้วผมค่อยบอกคุณ" ฟู่จิ้นหานหันกลับและเดินข้าไปในห้องนอนหลักทันทีจู่ ๆ เขาก็รู้สึกว่า การตอบรับคำเชิญของเย่ซือเหยียนเรื่องกรรมการการตัดสิน มันก็ดีเหมือนกันนะ!นอกประตู ซูหรานถูกทำให้เกิดความอยาก และไม่ได้รับการตอบสนองแบบนี้ จู่ ๆ เธอก็แปรเปลี่ยนความอยากรู้อยากเห็นมาเป็นแรงผลักดัน ความคิดถูกจุดประกาย อดนอนหนึ่งคืนเพื่อดีไซน์ร่างการออกแบบให้เสร็จสิ้นหลังจากอัปโหลดร่างการออกแบบไปบนเว็บไซต์อย่างเป็นทางการแล้ว ซูหรานก็ได้เข้านอนในเวลาหกโมงตอนบ่ายสามโมง ซูหรานถูกปลุกด้วยเสียงโทรศัพท์มือถือ เธอสะลึมสะลือ และรู้แค่ว่าเสิ่นเหยี่ยนเป็นคนที่โทรมา "รุ่นพี่...""ซูหราน มีเพื่อนคนหนึ่งเพิ่งถึงเมืองจิงเฉิง เขาอยากจะพบคุณสักหน่อย ต้องขอโทษจริง ๆ เขารู้ว่า 'มิสเอฟ' อยู่ที่เมืองไห่เฉิง เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ผมเลยป
ซูอินมองไป และเห็นเพียงแค่ด้านหลังของผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ผู้ชายคนนั้นเธอได้เห็นชัดเจนแล้วนั่นก็คือเสิ่นเหยี่ยน!และผู้หญิงคนนั้น...ภาพด้านหลังนั้นดูเหมือนซูหรานมาก และยังมีเสิ่นเหยี่ยนเดินตามมาอย่างนี้ ซูอินก็ยิ่งมั่นใจว่าผู้หญิงคนนั้นก็คือซูหรานนั่นเอง!และความอิจฉาก็ผุดขึ้นในใจของซูอินทันที นอกจากความอิจฉาแล้ว มันยังมีความรู้สึกวิกฤตอย่างเร่งด่วนอีกด้วยคุณชายเย่นัดเจอซูหรานทำไม?หรือว่าเป็นเพราะการแข่งขันออกแบบเครื่องประดับในครั้งนี้?คุณชายเย่ถูกใจการออกแบบของซูหราน? หรือว่าเสิ่นเหยี่ยนกำลังช่วยกระชับความสัมพันธ์ให้ซูหราน หวังให้มีการโกง?ยิ่งซูอินคิดเรื่องนี้มากเท่าไร เธอก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้นเท่านั้นลู่ซิวหนิงสังเกตเห็นสีหน้าที่ผิดปกติของเธอ จึงรีบถามอย่างเป็นห่วงขึ้นมาว่า"อินอิน คุณเป็นอะไรไป? คุณไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า? งั้นเราไปกันเถอะ คืนนี้ผมไม่กลับไปวิลล่าตระกูลลู่แล้ว เราจะไปอพาร์ตเมนต์ในเมืองด้วยกัน"และอพาร์ตเมนต์ในเมืองเป็นสถานที่พวกเขาแอบลักมาทำอะไรกันตลอดเดิมทีซูอินตั้งใจเอาไว้ว่า ก่อนที่เธอจะตีสนิทกับคุณชายสามฟู่ได้ เธอจะใช้ร่างกายยึดติดลู่ซิวหนิง
หัวใจของซูหรานเต้นรัว เธอยังคิดว่าคุณชายเย่คนนี้จะเป็นคุณชายผู้สง่างามต่อหน้าคนอื่น และพอลับหลังกลับเป็นปรมาจารย์ด้านความรักเสียอีกแต่เมื่อเธอมองดวงตาของเขาอีกครั้ง มันก็ดูจริงใจอย่างยิ่ง และไม่มีน้ำเสียงที่ฉาบฉวยเลยแม้แต่น้อยและซูหรานก็ดูถูกการตัดสินของตัวเองทันที และยิ่งรู้สึกอยากรู้อยากเห็นเพิ่มมากขึ้น "เธอ? เธอเป็น…แฟนเก่าของคุณ? รักครั้งแรก?"เย่ถิงเซินมองดูท่าทางซุบซิบของเธอ แล้วก็หัวเราะออกมาอย่างไม่รู้ตัว "ไม่ใช่หรอก เธอเป็นน้องสาวของผมน่ะ!""แค่น้องสาวเท่านั้นเองหรือคะ…" ซูหรานยิ้มแห้ง ๆเธอยังคิดว่ามีเรื่องให้ซุบซิบต่อเสียอีก!และฉากนี้ก็ได้อยู่ในสายตาของซูอินที่อยู่ไม่ไกลออกไปโดยตลอดเมื่อครู่ที่ผ่านมา ซูอินได้ปฏิเสธลู่ซิวหนิงที่เสนอไปส่งเธอที่บ้าน และแกล้งทำเป็นเรียกรถแท็กซี่ แต่หลังจากนั้นไม่กี่นาที เธอก็กลับมาที่นี่อีกครั้ง เพื่อรอให้ซูหรานและคนอื่น ๆ ออกมาเมื่อเห็นซูหรานและคุณชายเย่พูดคุยกันอย่างมีความสุขแบบนี้ ดวงตาของซูอินก็เต็มไปด้วยความอิจฉาที่ลุกโชนราวกับไฟ เธอก็ยิ่งมั่นใจว่า ซูหรานต้องการใกล้ชิดคุณชายเย่ และคิดที่จะเข้าประตูหลังการแข่งขันเครื่องประดับแน่