ซูอินมองไป และเห็นเพียงแค่ด้านหลังของผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ผู้ชายคนนั้นเธอได้เห็นชัดเจนแล้วนั่นก็คือเสิ่นเหยี่ยน!และผู้หญิงคนนั้น...ภาพด้านหลังนั้นดูเหมือนซูหรานมาก และยังมีเสิ่นเหยี่ยนเดินตามมาอย่างนี้ ซูอินก็ยิ่งมั่นใจว่าผู้หญิงคนนั้นก็คือซูหรานนั่นเอง!และความอิจฉาก็ผุดขึ้นในใจของซูอินทันที นอกจากความอิจฉาแล้ว มันยังมีความรู้สึกวิกฤตอย่างเร่งด่วนอีกด้วยคุณชายเย่นัดเจอซูหรานทำไม?หรือว่าเป็นเพราะการแข่งขันออกแบบเครื่องประดับในครั้งนี้?คุณชายเย่ถูกใจการออกแบบของซูหราน? หรือว่าเสิ่นเหยี่ยนกำลังช่วยกระชับความสัมพันธ์ให้ซูหราน หวังให้มีการโกง?ยิ่งซูอินคิดเรื่องนี้มากเท่าไร เธอก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้นเท่านั้นลู่ซิวหนิงสังเกตเห็นสีหน้าที่ผิดปกติของเธอ จึงรีบถามอย่างเป็นห่วงขึ้นมาว่า"อินอิน คุณเป็นอะไรไป? คุณไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า? งั้นเราไปกันเถอะ คืนนี้ผมไม่กลับไปวิลล่าตระกูลลู่แล้ว เราจะไปอพาร์ตเมนต์ในเมืองด้วยกัน"และอพาร์ตเมนต์ในเมืองเป็นสถานที่พวกเขาแอบลักมาทำอะไรกันตลอดเดิมทีซูอินตั้งใจเอาไว้ว่า ก่อนที่เธอจะตีสนิทกับคุณชายสามฟู่ได้ เธอจะใช้ร่างกายยึดติดลู่ซิวหนิง
หัวใจของซูหรานเต้นรัว เธอยังคิดว่าคุณชายเย่คนนี้จะเป็นคุณชายผู้สง่างามต่อหน้าคนอื่น และพอลับหลังกลับเป็นปรมาจารย์ด้านความรักเสียอีกแต่เมื่อเธอมองดวงตาของเขาอีกครั้ง มันก็ดูจริงใจอย่างยิ่ง และไม่มีน้ำเสียงที่ฉาบฉวยเลยแม้แต่น้อยและซูหรานก็ดูถูกการตัดสินของตัวเองทันที และยิ่งรู้สึกอยากรู้อยากเห็นเพิ่มมากขึ้น "เธอ? เธอเป็น…แฟนเก่าของคุณ? รักครั้งแรก?"เย่ถิงเซินมองดูท่าทางซุบซิบของเธอ แล้วก็หัวเราะออกมาอย่างไม่รู้ตัว "ไม่ใช่หรอก เธอเป็นน้องสาวของผมน่ะ!""แค่น้องสาวเท่านั้นเองหรือคะ…" ซูหรานยิ้มแห้ง ๆเธอยังคิดว่ามีเรื่องให้ซุบซิบต่อเสียอีก!และฉากนี้ก็ได้อยู่ในสายตาของซูอินที่อยู่ไม่ไกลออกไปโดยตลอดเมื่อครู่ที่ผ่านมา ซูอินได้ปฏิเสธลู่ซิวหนิงที่เสนอไปส่งเธอที่บ้าน และแกล้งทำเป็นเรียกรถแท็กซี่ แต่หลังจากนั้นไม่กี่นาที เธอก็กลับมาที่นี่อีกครั้ง เพื่อรอให้ซูหรานและคนอื่น ๆ ออกมาเมื่อเห็นซูหรานและคุณชายเย่พูดคุยกันอย่างมีความสุขแบบนี้ ดวงตาของซูอินก็เต็มไปด้วยความอิจฉาที่ลุกโชนราวกับไฟ เธอก็ยิ่งมั่นใจว่า ซูหรานต้องการใกล้ชิดคุณชายเย่ และคิดที่จะเข้าประตูหลังการแข่งขันเครื่องประดับแน่
"......"แล้วซูหรานจะทำเป็นไม่สนใจ และปล่อยหนุ่มหล่อขนาดนี้ให้หิวตายได้อย่างไร?ซูหรานชี้ไปที่ห้องครัว เป็นสัญญาณให้เขาปล่อยตัวเธอซูหรานไปถึงห้องครัว หลังจากนั้นอีกสิบนาที บะหมี่ไข่มะเขือเทศก็ได้ยื่นมาให้กับฟู่จิ้นหานฟู่จิ้นหานมองดูชามบะหมี่ที่แสนจะธรรมดาชามนี้อย่างน่ารังเกียจ เขารู้อยู่แล้วว่าทักษะการทำอาหารของซูหรานก็มีอยู่แค่นี้!แต่เมื่อเขากินไปหนึ่งคำ ดวงตาก็เปล่งประกายความไม่น่าเชื่อออกมารสชาติ...คือดีงามจริงๆ!ในห้องครัว ซูหรานกำลังทำความสะอาดเตาอยู่ แสงสีนวลได้กระทบไปที่ตัวเธอ ฟู่จิ้นหานมองจนเคลิบเคลิ้ม กระทั่งสังเกตว่าซูหรานจะหันกลับมา เขาถึงได้ชักสายตากลับและตั้งใจกินบะหมี่ต่อไป……ห้าวันต่อมา การประกาศผลรอบรองชนะเลิศก็ได้มีผลออกมาซูหรานเข้ารอบได้สำเร็จ และเธอก็แทบรอไม่ไหวที่จะแคปรูปหน้าจอแล้วส่งไปให้สามีตัวพ่อ พร้อมกับข้อความที่ว่า[เราตกลงกันเอาไว้แล้วนะว่า ถ้าฉันเข้ารอบได้ คุณจะทำเซอร์ไพรส์ฉัน ตอนนี้บอกได้แล้วใช่ไหม เซอร์ไพรส์อะไร?]ฟู่จิ้นหานกำลังอยู่ในช่วงประชุม เมื่อเห็นข้อความนี้แล้ว ใบหน้าที่ก่อนหน้านี้ยังเคร่งขรึม จู่ ๆ ก็เผยรอยยิ้มออกมาเต็มใบหน้า พร้
ซูหรานยัดโทรศัพท์ไว้ในมือของฟู่จิ้นหาน และวิ่งออกไปทันทีหลังจากปิดประตู เสียงที่เซ็กซี่และทุ้มต่ำของสามีตัวพ่อก็ได้ดังมาจากด้านนอกประตูว่า "อืม กลับไปเมืองจิงเฉิงแล้วค่อยคุยกัน"และซูหรานก็นึกถึงน้ำเสียงที่อ่อนโยนของผู้หญิงคนนั้นเมื่อครู่นี้เย่ซือเหยียน?ฟังจากน้ำเสียง เธอและสามีตัวพ่อนั้นดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา นี่สามีตัวพ่อของเธอจะกลับเมืองจิงเฉิงงั้นเหรอ?ซูหรานรู้สึกหดหู่ใจ จู่ ๆ เธอก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้เมื่อกี้ "เย่ซือเหยียน" เรียกสามีตัวพ่อว่าอะไรนะ?"อะไร… หาน?"ซูหรานพยายามคิดอย่างหนัก แต่ดูเหมือนว่าเพราะเมื่อกี้ตื่นเต้นเกินไป ในเวลานี้ไม่ว่าจะอย่างไรเธอก็นึกไม่ออก กระทั่งไม่ได้คิดต่อว่า เย่ซือเหยียนและสามีตัวพ่อต่างก็ใช้คำว่า "กลับ" เมื่อพูดถึงเมืองจิงเฉิง……ข่าวคราวที่ว่าฟู่จิ้นหานจะมารับหน้าที่กรรมการพิเศษในการแข่งขันเครื่องประดับนั้นได้กลายเป็นข่าวพาดหัวในโลกอินเทอร์เน็ตอย่างรวดเร็วเหล่าบรรดาสื่อใหญ่ ๆ ต่างก็ประโคมข่าวต่อไปว่า หลังจากการแข่งขันในรอบชิงชนะเลิศจะมีการประมูลเกิดขึ้นความนิยมของการแข่งขันเครื่องประดับยังคงสูง เมื่อทุกคนพูดถึงก
ซูหรานเดินทางข้ามคืนไปยังตำบลหลิวเช้าวันรุ่งขึ้น เธออิงตามที่อยู่ที่มี และได้พบกับบ้านเก่าแก่หลังหนึ่งประตูบ้านถูกเปิดเอาไว้อยู่ บริเวณลานหน้าบ้าน มีหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งกำลังทำดอกไม้กำมะหยี่ตอนที่หญิงวัยกลางคนคนนั้นเห็นซูหราน เห็นได้ชัดว่าเธอตกใจมาก“สวัสดีค่ะ คุณคือป้าเหลียนใช่ไหมคะ? ” ซูหรานถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนฉินอวี่เหลียนเก็บความคิดของเธอไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็วางดอกไม้กำมะหยี่ในมือลงทันที แล้วเดินเข้ามาหาซูหราน จ้องมองไปยังซูหราน “หรานหราน......หนูโตขนาดนี้เลยเหรอจ้ะ ตอนที่หนูยังเด็ก ป้ายังกอดหนูได้อยู่เลย ตอนนั้นหนูยังเด็กมาก น่าจะจำไม่ได้แล้ว”ฉินอวี่เหลียนรู้สึกตื่นเต้น เธอจ้องไปยังใบหน้าของซูหรานอยู่นานสองนาน “ดวงตาของหนู......ดูคล้ายเธอมากจริง ๆ! ”ไม่นานมานี้ คุณชายใหญ่ตระกูลเย่เองก็เคยบอกว่าดวงตาของเธอนั้นดูคล้ายกับคนคนหนึ่งมากแต่ในตอนนี้ ซูหรานก็รู้ได้ทันทีว่าป้าเหลียนกำลังพูดถึงแม่ของเธออยู่ จู่ ๆ เธอก็รู้สึกใจสั่น เธอสามารถสัมผัสได้ถึงความคุ้นเคยจากตัวของป้าเหลียนป้าเหลียนเล่าเรื่องมากมายเกี่ยวกับแม่ของเธอในสมัยก่อนให้เธอฟังคืนนั้น ป้าเหลียนหย
ซูหรานกดหมายเลขโทรศัพท์ของซูจี้ไห่ทันทีทันทีที่ต่อสายติด ซูหรานก็ไม่สามารถควบคุมความโกรธในใจของเธอได้“ทำไมกัน? คุณเป็นคนสั่งให้ป้าเหลียนทำแบบนี้ใช่ไหม? คุณสมรู้ร่วมคิดกับป้าเหลียน แค่เพียงเพื่อแย่งงานออกแบบของฉันไปงั้นเหรอ? คุณกลัวว่าฉันจะชนะการแข่งขันเครื่องประดับ เพราะงั้นคุณเลยใช้วิธีสกปรกแบบนี้เนี่ยนะ? ! ”ซูจี้ไห่หัวเราะเยาะ จากนั้นก็ตัดสายโทรศัพท์เดิมทีเขาคิดว่าถ้าซูหรานจะเข้าร่วมการแข่งขันเครื่องประดับ ซูหรานก็น่าจะผ่านเข้ามาถึงแค่รอบรองชนะเลิศเท่านั้น และคงไม่จะเข้ารอบชิงชนะเลิศได้ด้วยซ้ำ เขาต้องการหาเหตุผลที่สมเหตุสมผลเพื่อที่จะใช้ปฏิเสธการสืบทอดซิงหลานจิวเวลรี่ของซูหรานแต่กลับคาดไม่ถึง ว่าเธอไม่เพียงแค่ผ่านเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศเท่านั้น แต่เขายังได้รับข้อมูลภายในว่าผู้บริหารระดับสูงของตระกูลเย่มองงานออกแบบของซูหรานไปในทิศทางที่ดีดังนั้นเขาจึงคิดได้แค่คิดวิธีนี้ ทำให้ซูหรานไม่มีโอกาสในการคว้าแชมป์ตอนนี้ฉินอวี่เหลียนเองก็ได้ของมาอยู่ในมือแล้ว!ซูจี้ไห่ยกมุมปากขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ จากนั้นเขาก็พูดกับซุนฉินที่อยู่ข้าง ๆ เขา“ทีนี้อินอินก็ไม่ต้องกังวลกับรอบชิงชนะเลิศแล้ว
เวลาหกโมงเช้า ในตอนที่ฟู่จิ้นหานตื่นขึ้น เขาก็ได้รับสายโทรศัพท์ฟู่จิ้นหานมองดูว่าเป็น ‘ซูหราน’ บนหมายเลขผู้โทร เมื่อไม่กี่วันก่อน เธอทิ้งข้อความเอาไว้ บอกว่าเธอจะไปที่ตำบลหลิว เพื่อเตรียมงานชิ้นสุดท้ายสำหรับการแข่งขันเครื่องประดับไม่ได้ติดต่อกันหลายวัน ตอนนี้ในที่สุดเธอก็คิดถึงเขาแล้วงั้นเหรอ?พอหลังจากที่รับสาย เสียงของชายคนหนึ่งก็ดังขึ้นมาจากอีกด้าน “คุณคือสามีของเธอใช่ไหมครับ? เธอประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาลอันดับหนึ่งของไห่เฉิงครับ”หลังจากพูดจบ สายก็ถูกตัดไปหัวใจของฟู่จิ้นหานเต้นรัว เขารีบโทรกลับ แต่โทรศัพท์ก็ถูกปิดเครื่องไปแล้วฟู่จิ้นหานรีบขับรถตรงไปยังโรงพยาบาลอันดับหนึ่งของไห่เฉิงในตอนที่พบซูหราน ซูหรานก็เพิ่งจะผ่าตัดเสร็จ และนอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาลใบหน้าของเธอดูซีดเซียว ดู ๆ ไปแล้วก็แทบไม่มีชีวิตชีวาเลยแม้แต่น้อย“คุณเป็นสมาชิกในครอบครัวของเธอหรือเปล่า? หลังจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ที่น่าสลดใจ ก็ยังถือว่าโชคดีที่เธอยังมีชีวิตอยู่ โชคดีที่ส่งตัวเธอมาได้ทันเวลา ไม่อย่างนั้น ต่อให้เลือดออกก็สามารถฆ่าเธอได้เลยล่ะค่ะ” พยาบาลพูดเบา ๆขณะที่เธอพูด เ
ฉินฟั่งลงไปดำเนินการทันทีหลังจากการเจรจาเสร็จสิ้น ไม่นานความบ้าคลั่งในเฟสบุ๊คก็ปะทุขึ้นมาอีกครั้งเมื่อเวลา 10.00 น. บัญชีออฟฟิเชียลของการร่วมมือกันระหว่างเย่ซือกรุ๊ปและการแข่งขันการออกแบบเครื่องประดับก็โพสต์ประกาศออกไปว่า [สถานที่แข่งขันการออกแบบจิวเวลรี่รอบชิงชนะเลิศได้มีการเปลี่ยนแปลง ให้ไปจัดที่เมืองไห่เฉิง!]สิบนาทีต่อมา เหยียนป้าฉู่อี้ได้โพสต์เซลฟี่ด้วยท่าสุดหล่อ และทำหน้าทะเล้นเป็นการส่วนตัว พร้อมบรรยายว่า [ได้ยินมาว่าเมืองไห่เฉิงเป็นเมืองที่มาแล้วไม่อยากจากไป ผมเองก็อยากจะไปเห็นกับตาเหมือนกัน!]แล้วก็ในอีกสิบนาทีต่อจากนั้น บอสใหญ่จากทุกสาขาอาชีพที่กังวลอย่างมากเกี่ยวกับการแข่งขัน ต่างก็บอกว่าจะรีบไปที่เมืองไห่เฉิงให้ตรงเวลาซูอินกลับไปที่เมืองไห่เฉิง จากนั้นก็ไปที่โรงพยาบาลอันดับหนึ่งของไห่เฉิงทันทีเมื่อเธอเห็นว่าซูหรานนอนอยู่คนเดียวบนเตียงของโรงพยาบาล มุมปากของซูอินก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะเย้ย “ไม่มีใครดูแลพี่เลยเหรอ? ช่างน่าสงสารเสียจริง! ”นางพยาบาลเดินเข้ามา และบังเอิญได้ยินคำพูดของเธอเข้า “ช่วงนี้สามีของคุณซูดูแลเธออยู่ตลอดค่ะ วันนี้......บางทีเขาน่าจะมีธุระมั้งคะ?