บทที่ 51 ดวงตา......เหมือนเธอมาก!

ซูหรานเดินทางข้ามคืนไปยังตำบลหลิว

เช้าวันรุ่งขึ้น เธออิงตามที่อยู่ที่มี และได้พบกับบ้านเก่าแก่หลังหนึ่ง

ประตูบ้านถูกเปิดเอาไว้อยู่ บริเวณลานหน้าบ้าน มีหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งกำลังทำดอกไม้กำมะหยี่

ตอนที่หญิงวัยกลางคนคนนั้นเห็นซูหราน เห็นได้ชัดว่าเธอตกใจมาก

“สวัสดีค่ะ คุณคือป้าเหลียนใช่ไหมคะ? ” ซูหรานถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

ฉินอวี่เหลียนเก็บความคิดของเธอไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็วางดอกไม้กำมะหยี่ในมือลงทันที แล้วเดินเข้ามาหาซูหราน จ้องมองไปยังซูหราน “หรานหราน......หนูโตขนาดนี้เลยเหรอจ้ะ ตอนที่หนูยังเด็ก ป้ายังกอดหนูได้อยู่เลย ตอนนั้นหนูยังเด็กมาก น่าจะจำไม่ได้แล้ว”

ฉินอวี่เหลียนรู้สึกตื่นเต้น เธอจ้องไปยังใบหน้าของซูหรานอยู่นานสองนาน “ดวงตาของหนู......ดูคล้ายเธอมากจริง ๆ! ”

ไม่นานมานี้ คุณชายใหญ่ตระกูลเย่เองก็เคยบอกว่าดวงตาของเธอนั้นดูคล้ายกับคนคนหนึ่งมาก

แต่ในตอนนี้ ซูหรานก็รู้ได้ทันทีว่าป้าเหลียนกำลังพูดถึงแม่ของเธออยู่ จู่ ๆ เธอก็รู้สึกใจสั่น เธอสามารถสัมผัสได้ถึงความคุ้นเคยจากตัวของป้าเหลียน

ป้าเหลียนเล่าเรื่องมากมายเกี่ยวกับแม่ของเธอในสมัยก่อนให้เธอฟัง

คืนนั้น ป้าเหลียนหย