แชร์

บทที่ 45 ทุกอย่างอยู่ในกำมือของเขา

"คุณฝันไปเถอะ ฉันไม่เข้าไปพักหรอก!"

ซูหรานทิ้งคำพูดที่เด็ดขาดนั้นไว้ และแสร้งทำเป็นเดินออกจากห้องสูทไปอย่างสงบ

เธอเดินดุ่ม ๆ ลงจากตึกด้วยหัวใจที่ประหม่าอย่างสุด ๆ

เศรษฐีพวกนี้เจ้าชู้ออกจะตายไป บางทีคุณชายสามฟู่คนนี้อาจจะถูกใจเธอ อยากให้เธอมาเป็นของเล่น แต่เธอไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย!

อีกอย่างเธอไม่เคยเห็นว่าคุณชายสามฟู่นั้นหน้าตาเป็นอย่างไร ไม่แน่ว่าอาจจะปากเบี้ยวหน้าเบี้ยวเองก็เป็นไปได้!

ด้วยความกลัวว่าคุณชายสามฟู่จะใช้ไม้ไหนอีก ซูหรานก็คิดถึงสามีตัวพ่อ และตัดสินใจในทันที

……

ในห้องสูท ทันทีที่ซูหรานได้เดินออกไป ฉินฟั่งก็เข้ามาทันที

"คุณชายครับ คุณซู...ทำไมออกไปแล้วล่ะครับ?" เวลาเพียงครู่เดียว...

ฟู่จิ้นหานเองก็รู้สึกผิดหวังอยู่เล็กน้อย แม้จะมีฉากมากั้นเอาไว้ เขาก็ยังอยากจะมองเธออีกสักพัก!

และสิ่งที่เธอทิ้งเอาไว้ก่อนที่จะจากไป...

ดวงตาที่ลึกล้ำของฟู่จิ้นหานมีความประหลาดใจฉายออกมา

และในเวลานี้ โทรศัพท์มือถือของเขาก็ได้ดังขึ้น และก็เป็นซูหรานที่โทรเข้ามานั่นเอง

เมื่อรับสายแล้ว น้ำเสียงของซูหรานที่อยู่อีกปลายสายอ่อนโยนราวกับจะหยดเป็นน้ำได้ ซึ่งแตกต่างจากแมวป่าตัวน้อยที่แยกเขี้ยวแ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status