บทที่ 44 คุณชายสามฟู่อยากจะเลี้ยงเด็ก

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ฟู่จิ้นหานก็ได้ส่งสัญญาณให้ฉินฟั่งไปทำงาน จากนั้นก็รับสายโทรศัพท์

เมื่อต่อสาย อีกฝ่ายก็ตกตะลึงเช่นกัน จากนั้นก็มีเสียงอ่อนโยนดังขึ้นว่า "จิ้นหาน คิดไม่ถึงเลยว่าคุณยังจะรับสายจากฉัน จิ้นหาน หลายปีมานี้คุณสบายดีหรือเปล่า?"

เวลาผ่านไปนาน แต่ฟู่จิ้นหานก็ยังไม่ได้ตอบกลับ

หลังจากหยุดชะงัก เย่ซือเหยียนก็ได้พูดต่อไปว่า "ฉันรู้ว่าคุณน่าจะยังโกรธฉันอยู่ แต่ตอนนั้นฉันไม่มีทางเลือกจริง ๆ... เรื่องที่แล้วมาก็ปล่อยให้มันผ่านไปเถอะ ดีหรือเปล่า? อย่างน้อย ตระกูลฟู่และเย่ของเราก็มีความเกี่ยวข้องกัน พวกเรายังเคย…"

ราวกับว่าไม่ได้ยินสิ่งที่เธอพร่ำพรรณนาถึงอดีต ฟู่จิ้นหานจึงพูดขัดจังหวะไปอย่างดื้อ ๆ ว่า "คุณมาหาผมต้องการอะไร?"

เย่ซือเหยียนฝืนยิ้มออกมา ถอนหายใจลึก ๆ แล้วพูดธุระออกมา

"คุณปู่ขอให้ฉันเข้าร่วมการเตรียมการแข่งขันเครื่องประดับระดับชาติในครั้งนี้ ฉันเลยอยากจะเชิญคุณไปเป็นกรรมการน่ะ คุณวางใจได้เลยนะ แค่เวลาที่ทำการแข่งขัน คุณมาปรากฏตัวก็พอแล้ว ไม่ทำให้คุณเสียเวลาเท่าไหร่หรอก"

ฟู่จิ้นหานกำลังจะบอกปฏิเสธ แต่เย่ซือเหยียนกลับพูดออกมาก่อนว่า "คุณลองคิด ๆ ดูก่อนนะ ไม่ต้อ