"……"ฟู่จิ้นหานหัวร้อนขึ้นมาทันที เขาขมวดคิ้วและบีบแตรเสียงดังซูหรานมองเห็นฟู่จิ้นหานที่นั่งอยู่ในรถ "ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่ได้?""กลับบ้าน ผ่านมาน่ะ" ฟู่จิ้นหานดูประหม่า ๆ แต่ก็ยังทำตัวเป็นปกติต่อไปดวงตาของซูหรานสว่างขึ้นทันทีซูหรานคิดไม่ถึงเลยว่า ฟ้าจะส่งหนทางมาให้เธอแบบนี้!สามีตัวพ่อของเธอช่างเป็นฟ้าประทานมาโดยแท้!ซูหรานกระตุกรอยยิ้มออกมา "คือว่า ฉันขอพักบ้านคุณหนึ่งคืนได้หรือเปล่า? แค่พักหนึ่งคืน พรุ่งนี้เช้าฉันก็จะออกไปด้วยตัวเอง!"เมื่อเห็นว่าฟู่จิ้นหานขมวดคิ้ว ซูหรานก็รีบพูดขึ้นมาว่า "ฉันจ่ายเงินได้นะ..."ซูหรานไม่รู้ว่าเหตุผลที่ฟู่จิ้นหานขมวดคิ้วก็เป็นเพราะคำพูดของเธอที่ว่า "พรุ่งนี้เช้าก็จะออกไปด้วยตัวเอง!"แต่ยังโชคดีที่ว่า ตอนนี้เธอได้ขอให้เขารับเธอเอาไว้แล้ว!ฟู่จิ้นหานพูดเรียบ ๆ ออกมาว่า "ขึ้นรถ!"ซูหรานรีบพุ่งเข้าไปที่เบาะข้างคนขับทันที ราวกับกลัวว่าเขาจะเปลี่ยนใจขึ้นมาระหว่างทาง ซูหรานได้ชื่นชมใบหน้าด้านข้างที่หล่อเหลาของสามีตัวพ่อ แล้วก็อดไม่ได้ที่จะถอนใจออกมาว่า "แซ่ฟู่เหมือนกัน แต่ทำไมคุณดีขนาดนี้ ส่วนคุณชายสามฟู่คนนั้น...เฮ้อ..."ซูหรานส่ายหน้า ดวงต
หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ฟู่จิ้นหานก็ได้ส่งสัญญาณให้ฉินฟั่งไปทำงาน จากนั้นก็รับสายโทรศัพท์เมื่อต่อสาย อีกฝ่ายก็ตกตะลึงเช่นกัน จากนั้นก็มีเสียงอ่อนโยนดังขึ้นว่า "จิ้นหาน คิดไม่ถึงเลยว่าคุณยังจะรับสายจากฉัน จิ้นหาน หลายปีมานี้คุณสบายดีหรือเปล่า?"เวลาผ่านไปนาน แต่ฟู่จิ้นหานก็ยังไม่ได้ตอบกลับหลังจากหยุดชะงัก เย่ซือเหยียนก็ได้พูดต่อไปว่า "ฉันรู้ว่าคุณน่าจะยังโกรธฉันอยู่ แต่ตอนนั้นฉันไม่มีทางเลือกจริง ๆ... เรื่องที่แล้วมาก็ปล่อยให้มันผ่านไปเถอะ ดีหรือเปล่า? อย่างน้อย ตระกูลฟู่และเย่ของเราก็มีความเกี่ยวข้องกัน พวกเรายังเคย…"ราวกับว่าไม่ได้ยินสิ่งที่เธอพร่ำพรรณนาถึงอดีต ฟู่จิ้นหานจึงพูดขัดจังหวะไปอย่างดื้อ ๆ ว่า "คุณมาหาผมต้องการอะไร?"เย่ซือเหยียนฝืนยิ้มออกมา ถอนหายใจลึก ๆ แล้วพูดธุระออกมา"คุณปู่ขอให้ฉันเข้าร่วมการเตรียมการแข่งขันเครื่องประดับระดับชาติในครั้งนี้ ฉันเลยอยากจะเชิญคุณไปเป็นกรรมการน่ะ คุณวางใจได้เลยนะ แค่เวลาที่ทำการแข่งขัน คุณมาปรากฏตัวก็พอแล้ว ไม่ทำให้คุณเสียเวลาเท่าไหร่หรอก"ฟู่จิ้นหานกำลังจะบอกปฏิเสธ แต่เย่ซือเหยียนกลับพูดออกมาก่อนว่า "คุณลองคิด ๆ ดูก่อนนะ ไม่ต้อ
"คุณฝันไปเถอะ ฉันไม่เข้าไปพักหรอก!"ซูหรานทิ้งคำพูดที่เด็ดขาดนั้นไว้ และแสร้งทำเป็นเดินออกจากห้องสูทไปอย่างสงบเธอเดินดุ่ม ๆ ลงจากตึกด้วยหัวใจที่ประหม่าอย่างสุด ๆเศรษฐีพวกนี้เจ้าชู้ออกจะตายไป บางทีคุณชายสามฟู่คนนี้อาจจะถูกใจเธอ อยากให้เธอมาเป็นของเล่น แต่เธอไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย!อีกอย่างเธอไม่เคยเห็นว่าคุณชายสามฟู่นั้นหน้าตาเป็นอย่างไร ไม่แน่ว่าอาจจะปากเบี้ยวหน้าเบี้ยวเองก็เป็นไปได้!ด้วยความกลัวว่าคุณชายสามฟู่จะใช้ไม้ไหนอีก ซูหรานก็คิดถึงสามีตัวพ่อ และตัดสินใจในทันที……ในห้องสูท ทันทีที่ซูหรานได้เดินออกไป ฉินฟั่งก็เข้ามาทันที"คุณชายครับ คุณซู...ทำไมออกไปแล้วล่ะครับ?" เวลาเพียงครู่เดียว...ฟู่จิ้นหานเองก็รู้สึกผิดหวังอยู่เล็กน้อย แม้จะมีฉากมากั้นเอาไว้ เขาก็ยังอยากจะมองเธออีกสักพัก!และสิ่งที่เธอทิ้งเอาไว้ก่อนที่จะจากไป...ดวงตาที่ลึกล้ำของฟู่จิ้นหานมีความประหลาดใจฉายออกมาและในเวลานี้ โทรศัพท์มือถือของเขาก็ได้ดังขึ้น และก็เป็นซูหรานที่โทรเข้ามานั่นเองเมื่อรับสายแล้ว น้ำเสียงของซูหรานที่อยู่อีกปลายสายอ่อนโยนราวกับจะหยดเป็นน้ำได้ ซึ่งแตกต่างจากแมวป่าตัวน้อยที่แยกเขี้ยวแ
ปลายจมูกของซูหรานรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาทันทีฟู่จิ้นหานหันหลังกลับ ขณะที่เขากำลังจะตรวจสอบอย่างเป็นห่วงอยู่นั้น ซูหรานกลับคว้าข้อมือของเขา และมองอย่างมีความหวังว่า "เซอร์ไพรส์อะไรเหรอ?"ฟู่จิ้นหาน "..."ยังไม่ลืมเรื่องนี้ ดูแล้วคงไม่เป็นอะไรมาก!"คุณเข้ารอบชิงชนะเลิศให้ได้เสียก่อน แล้วผมค่อยบอกคุณ" ฟู่จิ้นหานหันกลับและเดินข้าไปในห้องนอนหลักทันทีจู่ ๆ เขาก็รู้สึกว่า การตอบรับคำเชิญของเย่ซือเหยียนเรื่องกรรมการการตัดสิน มันก็ดีเหมือนกันนะ!นอกประตู ซูหรานถูกทำให้เกิดความอยาก และไม่ได้รับการตอบสนองแบบนี้ จู่ ๆ เธอก็แปรเปลี่ยนความอยากรู้อยากเห็นมาเป็นแรงผลักดัน ความคิดถูกจุดประกาย อดนอนหนึ่งคืนเพื่อดีไซน์ร่างการออกแบบให้เสร็จสิ้นหลังจากอัปโหลดร่างการออกแบบไปบนเว็บไซต์อย่างเป็นทางการแล้ว ซูหรานก็ได้เข้านอนในเวลาหกโมงตอนบ่ายสามโมง ซูหรานถูกปลุกด้วยเสียงโทรศัพท์มือถือ เธอสะลึมสะลือ และรู้แค่ว่าเสิ่นเหยี่ยนเป็นคนที่โทรมา "รุ่นพี่...""ซูหราน มีเพื่อนคนหนึ่งเพิ่งถึงเมืองจิงเฉิง เขาอยากจะพบคุณสักหน่อย ต้องขอโทษจริง ๆ เขารู้ว่า 'มิสเอฟ' อยู่ที่เมืองไห่เฉิง เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ผมเลยป
ซูอินมองไป และเห็นเพียงแค่ด้านหลังของผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ผู้ชายคนนั้นเธอได้เห็นชัดเจนแล้วนั่นก็คือเสิ่นเหยี่ยน!และผู้หญิงคนนั้น...ภาพด้านหลังนั้นดูเหมือนซูหรานมาก และยังมีเสิ่นเหยี่ยนเดินตามมาอย่างนี้ ซูอินก็ยิ่งมั่นใจว่าผู้หญิงคนนั้นก็คือซูหรานนั่นเอง!และความอิจฉาก็ผุดขึ้นในใจของซูอินทันที นอกจากความอิจฉาแล้ว มันยังมีความรู้สึกวิกฤตอย่างเร่งด่วนอีกด้วยคุณชายเย่นัดเจอซูหรานทำไม?หรือว่าเป็นเพราะการแข่งขันออกแบบเครื่องประดับในครั้งนี้?คุณชายเย่ถูกใจการออกแบบของซูหราน? หรือว่าเสิ่นเหยี่ยนกำลังช่วยกระชับความสัมพันธ์ให้ซูหราน หวังให้มีการโกง?ยิ่งซูอินคิดเรื่องนี้มากเท่าไร เธอก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้นเท่านั้นลู่ซิวหนิงสังเกตเห็นสีหน้าที่ผิดปกติของเธอ จึงรีบถามอย่างเป็นห่วงขึ้นมาว่า"อินอิน คุณเป็นอะไรไป? คุณไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า? งั้นเราไปกันเถอะ คืนนี้ผมไม่กลับไปวิลล่าตระกูลลู่แล้ว เราจะไปอพาร์ตเมนต์ในเมืองด้วยกัน"และอพาร์ตเมนต์ในเมืองเป็นสถานที่พวกเขาแอบลักมาทำอะไรกันตลอดเดิมทีซูอินตั้งใจเอาไว้ว่า ก่อนที่เธอจะตีสนิทกับคุณชายสามฟู่ได้ เธอจะใช้ร่างกายยึดติดลู่ซิวหนิง
หัวใจของซูหรานเต้นรัว เธอยังคิดว่าคุณชายเย่คนนี้จะเป็นคุณชายผู้สง่างามต่อหน้าคนอื่น และพอลับหลังกลับเป็นปรมาจารย์ด้านความรักเสียอีกแต่เมื่อเธอมองดวงตาของเขาอีกครั้ง มันก็ดูจริงใจอย่างยิ่ง และไม่มีน้ำเสียงที่ฉาบฉวยเลยแม้แต่น้อยและซูหรานก็ดูถูกการตัดสินของตัวเองทันที และยิ่งรู้สึกอยากรู้อยากเห็นเพิ่มมากขึ้น "เธอ? เธอเป็น…แฟนเก่าของคุณ? รักครั้งแรก?"เย่ถิงเซินมองดูท่าทางซุบซิบของเธอ แล้วก็หัวเราะออกมาอย่างไม่รู้ตัว "ไม่ใช่หรอก เธอเป็นน้องสาวของผมน่ะ!""แค่น้องสาวเท่านั้นเองหรือคะ…" ซูหรานยิ้มแห้ง ๆเธอยังคิดว่ามีเรื่องให้ซุบซิบต่อเสียอีก!และฉากนี้ก็ได้อยู่ในสายตาของซูอินที่อยู่ไม่ไกลออกไปโดยตลอดเมื่อครู่ที่ผ่านมา ซูอินได้ปฏิเสธลู่ซิวหนิงที่เสนอไปส่งเธอที่บ้าน และแกล้งทำเป็นเรียกรถแท็กซี่ แต่หลังจากนั้นไม่กี่นาที เธอก็กลับมาที่นี่อีกครั้ง เพื่อรอให้ซูหรานและคนอื่น ๆ ออกมาเมื่อเห็นซูหรานและคุณชายเย่พูดคุยกันอย่างมีความสุขแบบนี้ ดวงตาของซูอินก็เต็มไปด้วยความอิจฉาที่ลุกโชนราวกับไฟ เธอก็ยิ่งมั่นใจว่า ซูหรานต้องการใกล้ชิดคุณชายเย่ และคิดที่จะเข้าประตูหลังการแข่งขันเครื่องประดับแน่
"......"แล้วซูหรานจะทำเป็นไม่สนใจ และปล่อยหนุ่มหล่อขนาดนี้ให้หิวตายได้อย่างไร?ซูหรานชี้ไปที่ห้องครัว เป็นสัญญาณให้เขาปล่อยตัวเธอซูหรานไปถึงห้องครัว หลังจากนั้นอีกสิบนาที บะหมี่ไข่มะเขือเทศก็ได้ยื่นมาให้กับฟู่จิ้นหานฟู่จิ้นหานมองดูชามบะหมี่ที่แสนจะธรรมดาชามนี้อย่างน่ารังเกียจ เขารู้อยู่แล้วว่าทักษะการทำอาหารของซูหรานก็มีอยู่แค่นี้!แต่เมื่อเขากินไปหนึ่งคำ ดวงตาก็เปล่งประกายความไม่น่าเชื่อออกมารสชาติ...คือดีงามจริงๆ!ในห้องครัว ซูหรานกำลังทำความสะอาดเตาอยู่ แสงสีนวลได้กระทบไปที่ตัวเธอ ฟู่จิ้นหานมองจนเคลิบเคลิ้ม กระทั่งสังเกตว่าซูหรานจะหันกลับมา เขาถึงได้ชักสายตากลับและตั้งใจกินบะหมี่ต่อไป……ห้าวันต่อมา การประกาศผลรอบรองชนะเลิศก็ได้มีผลออกมาซูหรานเข้ารอบได้สำเร็จ และเธอก็แทบรอไม่ไหวที่จะแคปรูปหน้าจอแล้วส่งไปให้สามีตัวพ่อ พร้อมกับข้อความที่ว่า[เราตกลงกันเอาไว้แล้วนะว่า ถ้าฉันเข้ารอบได้ คุณจะทำเซอร์ไพรส์ฉัน ตอนนี้บอกได้แล้วใช่ไหม เซอร์ไพรส์อะไร?]ฟู่จิ้นหานกำลังอยู่ในช่วงประชุม เมื่อเห็นข้อความนี้แล้ว ใบหน้าที่ก่อนหน้านี้ยังเคร่งขรึม จู่ ๆ ก็เผยรอยยิ้มออกมาเต็มใบหน้า พร้
ซูหรานยัดโทรศัพท์ไว้ในมือของฟู่จิ้นหาน และวิ่งออกไปทันทีหลังจากปิดประตู เสียงที่เซ็กซี่และทุ้มต่ำของสามีตัวพ่อก็ได้ดังมาจากด้านนอกประตูว่า "อืม กลับไปเมืองจิงเฉิงแล้วค่อยคุยกัน"และซูหรานก็นึกถึงน้ำเสียงที่อ่อนโยนของผู้หญิงคนนั้นเมื่อครู่นี้เย่ซือเหยียน?ฟังจากน้ำเสียง เธอและสามีตัวพ่อนั้นดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา นี่สามีตัวพ่อของเธอจะกลับเมืองจิงเฉิงงั้นเหรอ?ซูหรานรู้สึกหดหู่ใจ จู่ ๆ เธอก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้เมื่อกี้ "เย่ซือเหยียน" เรียกสามีตัวพ่อว่าอะไรนะ?"อะไร… หาน?"ซูหรานพยายามคิดอย่างหนัก แต่ดูเหมือนว่าเพราะเมื่อกี้ตื่นเต้นเกินไป ในเวลานี้ไม่ว่าจะอย่างไรเธอก็นึกไม่ออก กระทั่งไม่ได้คิดต่อว่า เย่ซือเหยียนและสามีตัวพ่อต่างก็ใช้คำว่า "กลับ" เมื่อพูดถึงเมืองจิงเฉิง……ข่าวคราวที่ว่าฟู่จิ้นหานจะมารับหน้าที่กรรมการพิเศษในการแข่งขันเครื่องประดับนั้นได้กลายเป็นข่าวพาดหัวในโลกอินเทอร์เน็ตอย่างรวดเร็วเหล่าบรรดาสื่อใหญ่ ๆ ต่างก็ประโคมข่าวต่อไปว่า หลังจากการแข่งขันในรอบชิงชนะเลิศจะมีการประมูลเกิดขึ้นความนิยมของการแข่งขันเครื่องประดับยังคงสูง เมื่อทุกคนพูดถึงก