แชร์

บทที่ 32 ถูกจำได้เสียแล้ว

ซูหรานไม่แม้แต่จะยกเปลือกตาขึ้น "เขามีธุระน่ะ มาไม่ได้"

จู่ ๆ ใบหน้าของซูจี้ไห่ก็มืดลงทันที การที่เขาตั้งใจเรียกคนเหล่านี้มา ก็เพราะว่าอยากจะตอกหน้ากลับสามีใหม่คนนั้นของซูหรานเสียสักหน่อย

ไม่มา? งั้นที่เขาได้เตรียมการมาจะไม่สูญเปล่าไปหรอกเหรอ?

"มีอะไรที่สำคัญกว่าการมาพบพ่อตาอย่างนั้นเหรอ? เธอโทรให้เขารีบมาเดี๋ยวนี้เลยนะ" ซูจี้ไห่พูดสั่ง

แต่ทว่าซูหรานทำเหมือนไม่ได้ยิน และยังคงกินอาหารของตัวเองต่อไป

จู่ ๆ หลินเยว่เยว่ก็ยิ้มหวาน แล้วพูดว่า "หรือว่าพี่เขยน่าอับอายเกินไป ดังนั้นพี่หรานหรานก็เลยไม่ให้เขามา? อุ๊ย หรือว่าเขาจะเป็นตาเฒ่าขี้เหร่? คืนนั้นเขารู้หรือเปล่าว่าพี่ไปเย่หลินบาร์เพื่อหาความตื่นเต้น? ฉันว่านะ ถ้าพี่เขยเป็นตาเฒ่าจริง ๆ พี่น่าจะแต่งงานกับหนุ่มหล่อคนนั้นที่บาร์ในคืนนั้นเสียดีกว่านะ!"

ขณะที่ซูหรานเพิ่งจะคีบกุ้งล็อบสเตอร์เข้าไปในปาก จู่ ๆ เธอก็ต้องสำลักอย่างกะทันหัน

เหอะ…

เธอได้แต่งงานกับชายหนุ่มเย่หลินบาร์คนนั้นจริง ๆ เสียด้วย!

อย่างไรก็ตาม เธอก็ยังดีใจที่เขาไม่ได้มา เพราะคำเหน็บแนมพวกนี้ เธอฟังแค่คนเดียวก็เพียงพอแล้ว

แต่ทว่าท่าทางที่ไม่แยแสแบบนี้ของเธอ กลับทำให้ใคร
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status