ซูหรานไม่แม้แต่จะยกเปลือกตาขึ้น "เขามีธุระน่ะ มาไม่ได้"จู่ ๆ ใบหน้าของซูจี้ไห่ก็มืดลงทันที การที่เขาตั้งใจเรียกคนเหล่านี้มา ก็เพราะว่าอยากจะตอกหน้ากลับสามีใหม่คนนั้นของซูหรานเสียสักหน่อยไม่มา? งั้นที่เขาได้เตรียมการมาจะไม่สูญเปล่าไปหรอกเหรอ?"มีอะไรที่สำคัญกว่าการมาพบพ่อตาอย่างนั้นเหรอ? เธอโทรให้เขารีบมาเดี๋ยวนี้เลยนะ" ซูจี้ไห่พูดสั่งแต่ทว่าซูหรานทำเหมือนไม่ได้ยิน และยังคงกินอาหารของตัวเองต่อไปจู่ ๆ หลินเยว่เยว่ก็ยิ้มหวาน แล้วพูดว่า "หรือว่าพี่เขยน่าอับอายเกินไป ดังนั้นพี่หรานหรานก็เลยไม่ให้เขามา? อุ๊ย หรือว่าเขาจะเป็นตาเฒ่าขี้เหร่? คืนนั้นเขารู้หรือเปล่าว่าพี่ไปเย่หลินบาร์เพื่อหาความตื่นเต้น? ฉันว่านะ ถ้าพี่เขยเป็นตาเฒ่าจริง ๆ พี่น่าจะแต่งงานกับหนุ่มหล่อคนนั้นที่บาร์ในคืนนั้นเสียดีกว่านะ!"ขณะที่ซูหรานเพิ่งจะคีบกุ้งล็อบสเตอร์เข้าไปในปาก จู่ ๆ เธอก็ต้องสำลักอย่างกะทันหันเหอะ…เธอได้แต่งงานกับชายหนุ่มเย่หลินบาร์คนนั้นจริง ๆ เสียด้วย!อย่างไรก็ตาม เธอก็ยังดีใจที่เขาไม่ได้มา เพราะคำเหน็บแนมพวกนี้ เธอฟังแค่คนเดียวก็เพียงพอแล้วแต่ทว่าท่าทางที่ไม่แยแสแบบนี้ของเธอ กลับทำให้ใคร
"ซูหรานนะซูหราน ไม่คิดเลยว่า เธอจะตกต่ำได้ถึงขนาดที่ไปคว้าเอาใคร…"หลินเยว่เยว่ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน พร้อมที่จะหาโอกาสทำให้ซูหรานอับอายอย่างหนักหน่วง แต่ก่อนที่เธอจะได้พูดจบ ซูหรานก็เข้ามาตบหน้าเธออย่างเต็มแรง"โอ๊ย…" หลินเยว่เยว่กุมใบหน้าเอาไว้ "ซูหราน เธอ…""เธอควรจะได้รับตบฉาดนี้ตั้งนานแล้ว หากคืนนั้นไม่ใช่เพราะเธอ…"ซูหรานจ้องมองหลินเยว่เยว่ด้วยแววตาที่เย็นยะเยือก ดูท่าทางเอาเรื่องเป็นอย่างมากดวงตาของหลินเยว่เยว่ฉายแววความผิดออกมา ราวกับกลัวว่าซูหรานจะเปิดเผยเรื่องที่เธอวางยาในคืนนั้น เธอจึงรีบตะคอกเสียงดังออกไปเสียก่อนว่า "ซูหราน แฟนของฉันเป็นผู้จัดการของฟู่ซือกรุ๊ป ได้รับความวางใจจากคุณชายสามฟู่เป็นอย่างมาก เธอกล้าตีฉัน ไม่กลัวว่าแฟนฉันจะให้คุณชายสามฟู่มาจัดการตระกูลซูหรือไง?"เมื่อซูจี้ไห่ได้ยินแบบนั้นแล้ว เขาก็รีบเงื้อมือมาที่ซูหรานโดยไม่ลังเลด้วยเช่นกันแต่ก่อนที่เขาจะได้ลงมือ ฟู่จิ้นหานก็เข้ามาคว้าข้อมือของเขาเอาไว้เมื่อเห็นสถานการณ์แบบนี้แล้ว ซูหรานก็กระตุกมุมปากขึ้นอย่างเย้ยหยัน แค่ได้ยินคำพูดคุกคามเพียงประโยคเดียว พ่อของเธอก็เงื้
คำว่า "สามี" ออกจากปากของเธอ ดูหวานชื่นเป็นพิเศษฟู่จิ้นหานตะลึงงันอยู่ครู่หนึ่ง"ฉันไม่เหลืออะไรอีกแล้ว… ฉันถูกไล่ออกจากบ้าน เงินทั้งหมดนี้ยกให้คุณก็แล้วกัน ฉัน…ฉันมีเพียงคุณคนเดียวเท่านั้น"ซูหรานดูน้อยเนื้อต่ำใจเป็นอย่างมากเมื่อฟู่จิ้นหานคิดถึงตอนที่อยู่ในร้านอาหารเทาชาน ทั้ง ๆ ที่เธออดทนอดกลั้นต่อการกลั่นแกล้งและเหยียดหยามมาโดยตลอด แต่ท้ายที่สุดเธอก็ยังออกหน้ามารับแทนเขามือของฟู่จิ้นหานที่กำลังจะผลักเธอออกหยุดชะงักไปทันที"ถ้าคุณอยากจะแก้แค้นกลับ ผมช่วยคุณได้นะ!" มันเป็นเรื่องยากที่เขาจะเอ่ยปากช่วยคนอื่นแบบนี้ แต่เพื่อเห็นแก่การที่เธอออกหน้ามารับแทนเขา เขา...ก็ควรจะละเว้นสักครั้ง!แต่ทว่าเมื่อผ่านไปพักใหญ่ คนที่อยู่ในอ้อมแขนก็ไม่มีการโต้ตอบกลับแต่อย่างใดฟู่จิ้นหานขมวดคิ้ว ก้มหน้ามามอง และก็พบว่าหญิงสาวได้หลับไปเสียแล้ว!"……"ใบหน้าของเธอแนบชิดติดกับหน้าอกของเขา และน้ำลายก็ยังไหลยืดออกมาจากมุมปากอีกต่างหาก"สกปรกเป็นบ้าเลย!"ฟู่จิ้นหานมองด้วยความรังเกียจ แต่เขาก็ยังอุ้มเธอเข้าไปในห้องน้ำอยู่ดีทันทีที่เข้าไปในห้องน้ำ ฟู่จิ้นหานก็รู้สึกเสียใจขึ้นมาแล้วสิ่งที่ควรทำหร
ซูหรานถูกเขาจ้องมองจนขนลุกขนพอง"……"คือว่า...สามารถพูดว่าเข้าใจมากจะได้หรือเปล่า?"ไม่มีอะไร ไม่มีอะไร…" ซูหรานหัวเราะแห้ง ๆ สองครั้ง จากนั้นก็วิ่งราวกับจะหนีออกไปจากนั้นเธอก็วุ่นวายอยู่ที่เครื่องพิมพ์สักพัก ไม่นานก็เดินมาหาฟู่จิ้นหานพร้อมกับสัญญาที่อยู่ในมือ"นี่คือข้อตกลงเรื่องการแต่งงานของเรา ก่อนหน้านี้ยังไม่มีโอกาส ตอนนี้ชดเชยก็แล้วกันนะ"ฟู่จิ้นหานชำเลืองมองดูเนื้อหาข้อตกลงแวบหนึ่ง โดยที่ในนั้นได้ระบุเอาไว้ว่า การแต่งงานของพวกเขาเป็นเพียงการทำธุรกรรมเท่านั้น หลังจากนี้อีกหนึ่งเดือนจะหย่าขาดจากกัน และเงินที่เธอติดหนี้ไว้จำนวนยี่สิบห้าล้านนั้น เธอจะชำระให้เสร็จสิ้นก่อนที่จะหย่าร้างกันฟู่จิ้นหานรู้สึกไม่มีความสุขอย่างอธิบายไม่ถูก "หนึ่งเดือน? คุณแน่ใจนะว่าคุณจะชำระเงินยี่สิบห้าล้านได้หมด?"ซูหรานตบหน้าอก แล้วพูดอย่างมั่นใจว่า "แน่นอนอยู่แล้ว หนึ่งเดือนเพียงพอแล้วล่ะ! รีบเซ็น รีบเซ็น!"การแข่งขันเครื่องประดับจะจัดขึ้นในเดือนหน้า รอให้เธอคว้าแชมป์มาได้ เธอก็จะสามารถสืบทอดซิงหลานต่อได้ และข้อตกลงก็จะจบลง!ฟู่จิ้นหานไม่รู้ข้อตกลงระหว่างเธอและซูจี้ไห่ เขาจึงจับจ้องไปที่ใบหน้
ตึกสำนักงานฟู่ซือกรุ๊ปหลังจากการเรียกประชุมวิดีโอคอลอย่างเร่งด่วนกลางดึกคืนที่ผ่านมา เหล่าผู้บริหารต่างก็กระสับกระส่าย และยังคิดว่าวันนี้จะต้องมีเหตุการณ์นองเลือดเกิดขึ้นในตึกสำนักงานฟู่ซือกรุ๊ปอย่างแน่นอนแต่เมื่อคุณชายสามฟู่ที่ปกติจะเข้มงวดอยู่ตลอดเดินทางมาถึง เขากลับมีรอยยิ้มเต็มใบหน้าในวันนี้ทุกคนตกตะลึงไปตาม ๆ กันรวมไปถึงฉินฟั่งด้วย!เมื่อวานคุณชายให้เขาเลิกงานก่อนเวลา ตอนที่เขาไม่อยู่...มีอะไรที่น่ายินดีเกิดขึ้นอย่างนั้นเหรอ?"คุณชายครับ นี่คือเอกสารคำเชิญที่ได้รับตอนเช้าวันนี้ครับ" ฉินฟั่งวางของไว้บนโต๊ะทำงาน อยากจะถามแต่ก็ไม่กล้าฟู่จิ้นหานพลิกดูอย่างคร่าว ๆ สายตาจับจ้องไปที่เอกสารที่ไม่ระบุชื่อ เมื่อเปิดออกก็เห็นรูปภาพใบหนึ่งอีกครั้งมันเป็นภาพบรรยากาศในโรงแรมของเช้าเมื่อวานนี้ในตอนแรกฟู่จิ้นหานต้องการติดตามที่มาของภาพ แต่ในภาพนั้น ซูหรานที่อยู่บนเตียงดูตื่นตระหนกมาก เธอกำลังเป็นห่วงเขาอยู่!ฟู่จิ้นหานเลิกคิ้ว และกระตุกรอยยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวและฉินฟั่งที่อยู่ข้าง ๆ ก็เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่าในภาพนั้นมันมีอะไรกันแน่?เขายื่นคอออกไปหวังว่าจะแอบดูสักหน
ซูหรานมีเงิน และหาโรงแรมเข้าพักในคืนนั้นในเวลาเที่ยงคืน ฟู่จิ้นหานก็กลับมาที่เจินหลินย่วน และไม่พบใครอยู่ในห้องนี่ซูหรานยังไม่กลับมาหรือนี่!ด้วยกังวลว่าเธอจะได้รับอันตราย ฟู่จิ้นหานจึงรีบโทรหาเธอทันทีสายเรียกเข้าได้โทรไปหลายครั้ง และซูหรานที่อยู่ปลายสายก็รับสายด้วยเสียงที่ง่วงเหงาหาวนอน "ฮัลโหล? ใคร? ฮัลโหล?"ฟู่จิ้นหานกดเสียงให้ต่ำลง "คุณอยู่ไหน?"ซูหรานที่สะลึมสะลือสมองเลยคิดช้าไปหลายวินาที และยังคงไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น "ก็โรงแรมน่ะสิ คุณเป็นใคร?"พอพูดจบ ซูหรานก็วางสายโทรศัพท์และนอนต่อฟู่จิ้นหานจ้องมองโทรศัพท์มือถือ ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขามืดมนเป็นอย่างมากจากนั้นเขาถึงได้ตอบสนองได้ว่า พักแค่คืนเดียว ตัวเขากลับคิดว่าที่นี่เป็นบ้านของพวกเขาแล้ว!แต่เธอพูดถูก เขาเป็นใคร?มันเป็นแค่ข้อตกลงการแต่งงานเท่านั้น หลังจากนี้อีกหนึ่งเดือนพวกเขาก็จะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว แต่เขากลับ...คิดจริงจังขึ้นมาแล้ว?ฟู่จิ้นหานหัวเราะเยาะตัวเอง แล้วออกจากเจินหลินย่วนไปหลังจากนี้อีกสองวัน ฟู่จิ้นหานก็เปลี่ยนแผนงานอย่างกะทันหัน โดยเดินทางไปที่เมืองหรงเฉิงเป็นการส่วนตัวเพื่อจัดการกรณ
เมื่อครู่ที่ผ่านมา เขาอยู่นอกห้องจัดเลี้ยงส่วนตัวมาโดยตลอด และได้ยินทั้งหมดแล้ว!ที่แท้ซูหรานและชายคนนั้นก็แค่แต่งงานกันตามข้อตกลงเท่านั้น เมื่อถึงเวลาทุกอย่างก็จบลง!เขายังมีโอกาส!เขาชอบซูหราน ตั้งแต่เสิ่นยวนพาซูหรานมาบ้านเป็นครั้งแรกตอนมัธยมปีที่หก เขาก็รู้สึกชอบเธอแล้วแต่ในตอนนั้นเธอยังเด็กจนเกินไปเขารอจนกระทั่งเธอเติบโตขึ้นมา แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากที่เขาเดินทางไปต่างประเทศแล้ว ลู่ซิวหนิงก็โผล่ขึ้นมาได้เมื่อเขาเห็นสิ่งที่หลินเยว่เยว่พูดในกลุ่มศิษย์เก่ามัธยมปลายในวันนั้น เขาก็ไม่เชื่อว่าซูหรานจะหมกมุ่นกับผู้ชายคนนั้น จะต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ดังนั้นเขาจึงทิ้งงานที่อยู่ในมือและรีบกลับมาในทันทีแม้แต่การพบกันบนถนนในคืนนั้น มันก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่อย่างใดเสิ่นเหยี่ยนถอนหายใจยาว ๆ ออกมาในเมื่อซูหรานและชายคนนั้นได้ทำข้อตกลงการแต่งงานร่วมกัน งั้นเขาก็รอ รอให้พวกเขาจบกันในที่สุด!……เช้าวันต่อมา ทันทีที่ซูหรานได้ตื่นขึ้นมา เธอก็ได้ข้อความแจ้งเวลาและสถานที่จาก "กลุ่มสังสรรค์แบบสาว ๆ" ในทันที"คืนนี้สี่ทุ่ม เย่หลินบาร์"เมื่อเห็นคำว่า "เย่หลินบาร์" สมองของซูหรานก็ดังกระ
หลินเยว่เยว่ก็ร้อนใจและทนไม่ไหวต่อไปแล้วเธอกวาดตามองบาร์โฮสต์ที่อยู่โดยรอบ แต่ไม่ได้เห็นสามีของซูหรานแต่อย่างใด จึงอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมาว่า"พี่หรานหราน สามีของพี่ล่ะ? ทำไมไม่เห็นเขาล่ะ? พี่รีบเรียกเขามาสิ คนกันเองทั้งนั้น เงินค่าคอมมิชชันนี้ก็ให้เขาทำด้วยสิ!"คำพูดของเธอราวกับหินที่ตกลงไปในน้ำ จู่ ๆ ก็แตกกระเซ็นไปทั่วและเหล่าบรรดาคุณหนูก็ได้ระเบิดออกมาทันที"หมายความว่ายังไง?""อะไรที่เรียกว่าเขาก็ทำเงินค่าคอมมิชชันได้?"หลินเยว่เยว่แสร้งทำเป็นประหลาดใจ "อ๋า? พวกเธอยังไม่รู้เหรอ? สามีของพี่หรานหรานก็ทำงานอยู่ที่นี่ด้วยนะ!"และเหล่าบรรดาคุณหนูก็โห่ร้องออกมาทันที"จริงเหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า...""ที่แท้ก็เป็นบาร์โฮสต์ที่นี่นั่นเอง เหอะเหอะเหอะเหอะ ซูหราน สายตาของเธอช่างต่างออกไปจริง ๆ!"ทันใดนั้น เสียงหัวเราะก็ดังออกมาจากรอบทิศมิน่าล่ะหลินเยว่เยว่ถึงได้ยุยงให้ทุกคนจัดงานสังสรรค์นี้ขึ้นมา และยังจงใจเลือกที่นี่อีก ที่แท้เธอก็ต้องการทำให้ซูหรานอับอายโดยเฉพาะ!วังม่านหลินดูตื่นเต้นเอาเสียมาก ๆ "สามีของเธอล่ะ?"ก่อนหน้านี้เธออิจฉาซูหรานมาโดยตลอด เพราะซูหรานทั้งสวยและมีความสามารถ