บททั้งหมดของ มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว: บทที่ 61 - บทที่ 70

หลีเทียนกังเค้นเสียงเย็นชา ดวงตาเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์“ภายในสองเดือนคิดว่าจะทำให้ผลกำไรของบริษัทยาตระกูลหลี่เพิ่มขึ้นสิบเท่าอย่างนั้นหรือ? ฝันไปเถอะ!”“หลีเอียนฉันไม่เพียงแต่จะทำให้มันไม่เพิ่มขึ้นนะ แต่บริษัทยังจะขาดทุนถึงขั้นล่มสลายอีกด้วย!”พูดจบ หลีเทียนกังก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกด้วยสีหน้าเคร่งเครียดที่น่าพูดถึงมากที่สุดก็คือ บริษัทยาตระกูลหลี่เดิมทีนั้นอยู่ภายใต้การดูแลของหลีเทียนกังทายาทของตระกูลหลีผู้นี้ได้บริหารบริษัทมาหลายปี แน่นอนว่าพนักงานระดับสูงหลายคนในบริษัทต่างก็เชื่อฟังเขายิ่งไปกว่านั้น หลีเทียนกังยังอ้างชื่อผู้อาวุโสหลีมาเป็นข้ออ้างอีกด้วยเพื่อที่จะจัดการกับหลีเอียนและระบายความโกรธในวันนี้ หลีเทียนกังถึงกับยอมสละผลประโยชน์ของบริษัทยาตระกูลหลี่ขณะเดียวกันอีกด้านเย่เฟิงกำลังขับรถพาหลีเอียนไปที่บริษัท ระหว่างทางหลีเอียนก็ได้รับโทรศัพท์จากเลขาของเธอ เหลียงน่าน่าหลังจากวางสายโทรศัพท์ สีหน้าของหลีเอียนก็เปลี่ยนไปดูไม่สู้ดีเช้าตรู่วันนี้ ผู้บริหารระดับสูงหลายคนในบริษัทจู่ ๆ ก็พากันลาออกหรือขอลาหยุดด้วยเหตุผลต่าง ๆ นานาเธอรู้ทันทีว่านี่เป็นฝีมือลุงรองเ

“โอเคครับคุณภรรยาให้ผมจัดการเอง พวกคุณออกไปก่อนเถอะ ให้ผู้จัดการหวงคนนั้นเข้ามา”เย่เฟิงดูเอกสารสักพักแล้วก็โบกมือให้หลีเอียนเขาไม่อยากให้หลีเอียนรู้ถึงวิธีการบางอย่างที่เขาจะใช้หลีเอียนมองเย่เฟิงด้วยสายตาตำหนิ รู้สึกเหมือนตัวเองกลายเป็นลูกน้องของเขาไปเสียแล้วแต่เธอก็เข้าใจหลักการที่ว่าใช้คนต้องไม่สงสัย ถ้าสงสัยไม่ต้องใช้หลีเอียนส่งสายตาให้เลขาเหลียงแล้วเปิดประตูออกไป พร้อมกับพูดกับหญิงสาววัยกลางคนที่มีเสน่ห์ก่อนหน้านี้ว่า “ผู้จัดการหวง เข้าไปเถอะ”“นี่หมายความว่าอย่างไร”ผู้จัดการหวงแสดงท่าทีสงสัยหลีเอียนออกไปแล้ว เธอจะเข้าไปทำไม?“ไม่ใช่คุณอยากลาออกเหรอ? ข้างในมีคนจะจัดการให้คุณแล้ว!”หลีเอียนพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ แล้วเดินไปนั่งบนเก้าอี้ในโถงทางเดินเธอแสดงท่าทีราวกับว่าเหมือนไม่สนใจแล้วแม้ว่าเธอจะเชื่อใจในตัวเย่เฟิง แต่ความหวังของเธอก็ยังค่อนข้างน้อยเหมือนกับการพยายามอย่างเต็มที่ถึงแม้ความหวังมันจะเลือนรางก็ตามที“ฉันอยากจะเห็นจริง ๆ ว่าท่านประธานหลีจะเล่นอะไร”ถึงแม้ผู้จัดการหวงจะสงสัย แต่ก็ยังเปิดประตูเข้าไปในห้องในขณะนั้น เหลียงน่าน่ามานั่งข้างหลีเอียนและ

เดิมทีพวกเขาที่ไม่ได้ใส่ใจและแสดงท่าทีหยิ่งยโส กลับเปลี่ยนไปกลายเป็นระมัดระวังมากขึ้น ทั้งยังมีท่าทีที่ประหม่าและอ่อนน้อมแถมยังต่างพากันแสดงความภักดีต่อหลีเอียนในที่สุด เมื่อผู้จัดการฝ่ายการตลาดคนสุดท้ายออกจากห้องทำงานและกลับไปทำงานอย่างซื่อสัตย์ ความวุ่นวายนี้ก็จบลงหลีเอียนถอนหายใจยาว ใบหน้าที่งดงามของเธอเผยให้เห็นรอยยิ้มเบาๆ ที่ดูผ่อนคลายดูเหมือนว่ายังมีสัมผัสของความหวานผสมอยู่ด้วยประธานสาวที่เคยเข้มแข็งและมีอำนาจเด็ดขาด ตอนนี้กลับรู้สึกว่าเมื่อเจอปัญหาแล้วมีใครสักคนมาช่วยแบ่งเบาภาระ... หรือแม้กระทั่งช่วยกอบกู้สถานการณ์ให้ มันช่างดีเหลือเกิน!!!แต่เพียงเสี้ยววินาที สายตาคู่นั้นก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบไปมองเลขาเหลียงที่อยู่ข้างๆ“ท่านประธานหลี ดีจริงๆ! ฉันบอกแล้วว่า คุณเย่ต้องแก้ปัญหาได้แน่นอน”ในฐานะที่เป็นเลขาส่วนตัวของหลีเอียน เหลียงน่าน่าไม่มีปัญหาในเรื่องความซื่อสัตย์ และในขณะนี้ เธอรู้สึกยินดีอย่างจริงใจแทนท่านประธาน เมื่อเห็นอีกฝ่ายเป็นเช่นนั้น หลีเอียนขยับริมฝีปากเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไรอีกในขณะเดียวกันที่วิลล่าส่วนตัวหลังหนึ่งครอบครัวของหลีเทียนกังยังคงรอคอยข

“เอ่อ ผมลืมว่าที่นี่ก็ไม่มีคนอื่น”!”เย่เฟิงจับจมูกและพูดด้วยสีหน้าเขินอาย “งั้นคุณหนูหลี ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวก่อนนะ?”ทันทีที่เขาพูดจบ สาวสวยผู้ที่เพิ่งจะดูอารมณ์ดีอยู่เมื่อไม่เมื่อไม่กี่วินาทีก่อนหน้า ก็มีสีหน้าเย็นชาลงทันทีหลีเอียนมองเย่เฟิงด้วยสายตาดุๆแล้วพูดว่า “ไปเถอะ! เห็นหน้าคุณแล้วฉันหงุดหงิด!”เย่เฟิงเหงื่อแตกพลั่กในใจ คิดว่าผู้หญิงคนนี้... ทำไมอารมณ์ถึงได้แปรปรวนขนาดนี้?จิตใจของผู้หญิงนั้นยากแท้หยั่งถึงจริงๆ!หลังจากออกจากบริษัทเย่เฟิงก็แวะไปที่ร้านขายยาหลายแห่ง และซื้อยาจำนวนมากในเมื่อเขาตัดสินใจจะช่วยหลีเอียนแล้ว ก็ต้องเริ่มลงมือทำตั้งแต่ตอนนี้เขาเลือกยาสี่ชนิดเพื่อเตรียม "ปรับแต่ง"ประกอบด้วยยารักษารอยแผลเป็นและเพื่อความงาม ยาปลูกผมและย้อมผม ยาห้ามเลือดอย่างรวดเร็ว และยารักษาโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว ที่เรียกว่า "ปรับแต่ง" ไม่ใช่ "ปรับปรุง" เพราะเย่เฟิงมีแผนที่จะลดประสิทธิภาพของสองตำรับยาชนิดแรกลงเล็กน้อยสำหรับสมุนไพรบางชนิดที่มีราคาแพง เย่เฟิงจะใช้สมุนไพรที่ราคาถูกกว่ามาทดแทนเพื่อลดต้นทุน ทำให้เหมาะสมกับการผลิตในปริมาณมากแน่นอนว่า ถึงแม้จะลดประสิทธิภาพ

ไม่ว่าจะเป็นการแพทย์หรือการฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ ล้วนต้องใช้เวลาหลายปีถึงจะประสบความสำเร็จ เย่เฟิงยังอายุน้อยแต่ทักษะทางการแพทย์ของเขาก็ยอดเยี่ยมแล้วแน่นอนว่าเขาคงมุ่งมั่นศึกษาเรื่องการแพทย์อย่างเต็มที่ ไม่อาจมีเวลาไปเรียนรู้สิ่งอื่นเย่เฟิงเห็นสีหน้าไม่สนใจของหลิงเอ๋อร์ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร เพียงแค่ยิ้มเล็กน้อยในขณะนั้น หลิงเอ๋อร์ไม่รู้ว่าคิดถึงอะไร ใบหน้าที่สวยงามของเธอเริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อหลังจากลังเลอยู่พักใหญ่ หลิงเอ๋อร์ก็ลองถามอย่างระมัดระวัง "จริงสิ เย่เฟิง คุณมีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ไม่รู้ว่าสามารถรักษา... เรื่องทางนั้นได้หรือเปล่า?"“ทางไหน ?”เย่เฟิงแปลกใจและขมวดคิ้ว“ก็……เรื่องนั้นไง โอ๊ยนี่……”หลิงเอ๋อร์กระทืบเท้าด้วยความเขินอายเย่เฟิงมองหลิงเอ๋อด้วยสีหน้าแปลกๆ แล้วตอบพร้อมมีเหงื่อออก "คุณออกจะร่างกายแข็งแรงดี ไม่มีโรคภัยอะไรนะ"“ไม่ใช่ฉัน! และมันก็ไม่ใช่โรคภัย คือมัน... มันใช้การไม่ค่อยได้! เป็นลูกพี่ลูกน้องฉันที่เป็นผู้ชาย เคยได้รับบาดเจ็บตรงนั้นตอนเด็กๆ คุณ... สามารถรักษาได้ไหม?"หลิงเอ๋อร์ขบกัดริมฝีปากและหน้าแดงจัด“แบบนี้นี่เอง……น่าจะได้ไม่มีปัญหา!”เ